{Open} Chasing lights

Een paar ogen hielden de kitten strak in de gaten. Lion moest haar hier niet hebben. Ze was buitenclans, dat was al genoeg voor hem om haar te haten. Het kwam te dichtbij zijn eigen situatie waar hij niet aan herinnerd wilde worden. Als het aan hem lag, werd het ding per direct de clan uitgezet. Het maakte hem werkelijk niet uit of ze dan meteen doodvroor. De sterren waaronder hij zat staarden hem afkeurend aan. Hij voelden hun ogen als messen in zijn rug, maar dat bracht hem enkel motivatie. Zijn dikke staart sloeg over zijn poten heen om deze wat warmer te houden. Al die tijd zei hij niks tegen Pepperkit, maar bleef hij als een schaduw op de achtergrond. Haar in de gaten houdend. Oplettend naar opvallende dingen. Ze hield van sterren? Of was er in ieder geval door geïnteresseerd. Ze leek meerdere keren naar de wolkjes adem te kijken. Alles sloeg hij op.

Het leek er niet op alsof de kitten nog veel ging doen. Enkel naar de sterren staren. Grote kans dat ze dacht dat er daarboven iemand zat die ze gekend had. Waarschijnlijk haar moeder - waarom had Tallstar haar anders meegenomen naar ShadowClan? Met versmalde ogen kwam hij overeind waarna hij zich naast de rillende kitten neerzette en zijn grote staart om haar heen sloeg. "Wat doet een kleine kitten helemaal alleen in de kou, hmm?" miauwde hij waarna hij vanuit de hoogte op haar neer keek. Hij trok haar ietsje dichter tegen hem aan voor de warmte.

De zachte stem lieten hem weten dat ze verlegen was. Dat kwam hem goed uit. Met een zacht glimlachje keek hij haar aan toen ze vertelde dat ze sterren aan het kijken was. Lion wist dat hij niet van haar kon verwachtten dat ze nou de meest intelligente antwoorden gaf. Was hij wel gewend, omdat één van zijn gesprekspartners waar hij het meeste mee praatte Wolfpaw was. En dit was nog een jonge kit, die stonden nu niet bekend om hun denderende intelligentie. "En waarom is dat?" vroeg hij geduldig, waarna hij zijn ogen ook opsloeg naar de hemel. Zijn blik bleef steken bij de maan. Waarom was het eigenlijk zo dat clankatten de sterren aanbeden, als de maan zoveel groter en feller was?

De kater luisterde met interesse naar haar antwoord. Zijn vermoedens werden bevestigd dat haar moeder inderdaad dood was. Of weg, zoals de kitten het zelf noemde. Maar zeg nu zelf, wanneer zijn moeders echt weg in plaats van dood? Het was enkel de vader die weg trok van kittens, niet de moeder. Kort wiebelde Lion met zijn oortjes terwijl hij de kitten kalmpjes aankeek. "Als jouw moeder weg is, hoe kan zij de sterren dan nog zien?" vroeg hij haar serieus. Opnieuw erg benieuwd naar de reactie van het jonge ding.
De kitten besloot dat het tijd werd om zichzelf voor te stellen, opmerkelijk. Ze was dus niet enkel gefocust op één ding, maar wist zich te focussen op meerdere dingen tegelijkertijd, zoals het feit dat ze zijn naam nog niet wist. "Lionreign," stelde hij zichzelf voor waarna hij haar een glimlachje gunde. "Pepperkit is een mooie naam. Wie heeft die jou gegeven?"

Hij bleef de kitten aankijken terwijl ze haar antwoord deed. Zijn kopje kantelde iets naar de zijkant. Kittens waren ook zo goedgelovig. En zijn theorie had geklopt; mama was niet weg, mama was dood. Hij zou haar niet sparen omdat ze jong was, hij zou haar vertellen wat er werkelijk aan de hand was. Met een beetje geluk hield ze er een trauma aan over, kon hij haar troosten, en kregen ze makkelijk een emotionele band. Dan had hij een nieuw soldaatje in zijn leger. Maar voordat hij dit kon doen, sprong het gesprek van hier naar daar, zoals dat bij kittens gebeurde. Plots begon ze over zijn naam en toen hij deze vertelde, vertelde ze hem dat hij mooi was. De kater liet een lachje horen. "Dankjewel, Pepperkit," bedankte hij haar netjes. Uiteraard was het moederlief die de naam had verzonnen. "Pepper," miauwde hij toen, om haar aandacht te trekken, waarbij hij haar serieus aankeek. "Jouw mama komt niet meer terug," besloot hij toen, waarna hij zijn ogen weer op de sterren richtte. Kon bijna haar haat voor hem voelen, maar ach. Dat was een zorg voor later, niet? En het was niet alsof hij er wat aan kon doen; hij had een stoornis, een ziekte. Het was niet zijn schuld dat hij zo was.

Lion's ogen vergrootten zich wat toen de kit plots op haar achterpoten ging staan en hem een tik op zijn neus gaf. Hij verzette zichzelf ervan om op te staan en een paar stappen naar achter te zetten, en liet de kit haar gang gaan. Met opgetrokken wenkbrauw hoorde hij haar uitleg over haar actie aan. Zijn neus moest weg? Haast wilde hij zijn ogen rollen, maar weerhield zichzelf hier uiteraard ook van. "En jij gelooft beloftes blindelings," stelde hij vast. Het was niet eens een vraag meer, al zou het fijn zijn als het de kitten wat aan het denken zette. Misschien was het gewoon nog te jong om te snappen wat hij haar probeerde uit te leggen. Dat frustreerde hem vanbinnen hartstikke, maar hij hield zijn gezicht kalm. En, aan de andere kant, was dit misschien nog wel beter dan wanneer ze maar voor alles viel. Immers was hij ook alleen maar op zoek naar wat leuks in het leven, iets wat hem een kick gaf. Onverwachte antwoorden waren daar ook onderdeel van.

Het was grappig dat de kitten dom genoeg was om te knikken op zijn vraag. Ja hoor, Lionreign, ik geloof alles blindelings. Zijn mondhoeken trokken geamuseerd naar haar op. Hij sloeg zijn staart weer wat dichter om haar heen, hij wilde niet dat ze het koud kreeg. Hij knikte op haar woorden. "Wanneer denk je dat ze er weer is?" vroeg hij haar met een glimlachje. Is zien hoeveel tijd ze haar mama gaf om op haar woorden na te komen. Toen ze haar stem verlaagde, wist hij dat er een geheimpje aan zat te komen. Automatisch zakte hij wat door zijn pootjes heen, zodat zijn oor op de hoogte was van haar mond. Haar geheim was iets minder spannend dan hij gedacht had. "Da's maar goed ook, blinde katten zijn nutteloos. En jij, Pepperkit, bent niet nutteloos," complimenteerde haar. Een complimentje bij een negatieve opmerking over iets anders; conditioneren op zijn best. Met geluk associeerde ze het complimentje, en dus een goed gevoel, bij de uitspraak dat blinde katten nergens goed voor waren.