Underneath it all we're just savages

De kater had haar kort aangesproken die ochtend, iets wat tijden geleden was geweest. Hij had gezegd dat hij bij zonhoog op haar zou wachten bij het bevroren meertje. Zo snel als hij gekomen was, was hij ook weer verdwenen. Misschien was het respectloos om niet eens af te wachten wat je leader zei, maar Oceanstar moest ondertussen wel weten hoe Tigergaze in elkaar stak. Ze was zelfs een tijdje zijn partner geweest. De moeder van zijn kinderen.
En nu zat hij hier, starend naar het meertje wat toch altijd een plek zou zijn waar hij dingen mee had gemaakt. Dit was de plaats waar hij, toen hij nog apprentice was geweest, zijn zusje en Mousewish uit een wak had getrokken. Rustig staarde de kater naar het midden van het kleine meer, wat ook dit seizoen weer bevroren leek te zijn. Oceanstar was er nog niet geweest, dus wachtte hij nu op haar. Misschien zou ze niet eens op komen dagen.

[Oceanstar]

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Voor het eerst sinds tijden had Tigergaze haar die ochtend opgewacht. Ook al was ze nog niet geheel genezen, voelde ze zich al vele malen beter dan kort na het gevecht. De ontsteking was weg getrokken en met de zorgvuldige rust die ze genomen had, zag ze er weer springlevend uit. Er was veel gebeurd, meer dan ze ooit had durven dromen; al was dit niet bepaald een droom te noemen. Eerder een nachtmerrie. Het verraste haar ergens wel dat de bengaalse kater ineens weer interesse in haar toonde. Hij had zich voornamelijk afwezig gehouden in de opvoeding van de kittens en uiteindelijk waren ze zover uit elkaar gegroeid dat ze een nieuw leven was begonnen met Abysshowl. De grijze kattin sliep dan tegenwoordig ook bij haar in de den, waardoor ze zich niet zo eenzaam voelde. Windclanners waren gewend veel met elkaar om te gaan, waardoor ze bijzonder sociaal was aangelegd. Er was weinig dat ze niet konden, dus zonder te morren was Oceanstar in de richting van de Small Lake gewandeld. Al was het duidelijk dat ze niet begreep wat ze hier moest, waardoor ze zich ook niet stipt aan de tijd had gehouden. Tijdens het vertrek had ze nog een Apprentice toe moeten spreken, en dat had wat extra tijd gekost, waardoor ze te laat aankwam bij de grote kater. Met vragende ogen keek ze hem aan waarna ze hem op een zachte toon begroette. "Tigergaze?"

THANKS

De kater keek naar de lucht en zag dat de zon al op haar hoogste punt was geweest. Ergens had hij het wel kunnen weten, dat ze er niet op zat te wachten om haar tijd te verspillen aan een kat die ook nooit tijd voor haar had gemaakt. Maar thuis had voor hem anders gevoeld nadat ze terug waren gekomen van de grote journey. Al het bedrog en de leugens die Raptorecho de wereld in had geholpen, hoe hij beschuldigd was van zaken waar hij geen weet aan had. Hij had het haar ergens nooit vergeven, die ene dag. Maar nu was de waarheid hem keihard in het gezicht gedrukt. De harde waarheid dat ieders tijd ooit komen zou en hij nog zaken had om goed te maken voordat het zijn tijd was om te gaan, of dat van iemand die hij liefhad. De kater staarde wat doelloos naar het water toen hij de zachte stem van de leader hoorde. Hij spitste zijn oren en keek op, even koud als altijd, maar toch een hint van zachtheid in zijn ogen. Hij deed zijn best, en dat was voor Tigergaze al heel wat. "Oceanstar," begroette hij haar terug, "ik had eigenlijk niet gedacht dat je nog zou komen."

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

De kater leek het niet prettig te vinden dat ze zo laat aan kwam. Immers had de zon al een poosje geleden het hoogste punt aan de horizon bereikt. Wellicht ook doordat het Leafbare was en het minder lang licht bleef, waardoor het ook sneller het hoogste punt leek te bereiken nadat het eindelijk was opgekomen. Hoe dan ook, ze had het druk gehad en getwijfeld of ze daadwerkelijk naar de kater toe moest komen. Immers had hij niet uitgelegd waarover hij haar wilde spreken en niet eens op een antwoord van haar gewacht, hij was verdwenen voordat ze had kunnen beslissen of het een goed idee zou zijn geweest. Zijn oren schoten omhoog toen hij haar zachte stem hoorde, en even leek zijn houding wat te verzachtten. Leek hij weer wat vriendelijker dan de meeste katten hem kende. "Oceanstar," Groette hij terug. Het was duidelijk dat hij zijn best deed, iets dat al voldoende was. Hij leek in en zeker opzicht wel wat op haar broer Whitelion, die ook zijn best voor de Clan had gedaan maar niet altijd de juiste keuzes genomen had. "ik had eigenlijk niet gedacht dat je nog zou komen." Vervolgde hij waardoor ze langzaam knikte terwijl haar blik naar het stille, bevroren meer verschoof. "Ik zou een slechte Leader zijn als ik niet op kwam dagen." Mauwde ze zacht en een tikkeltje droog. Haar blauwe ogen gleden naar de amberkleurige van hem terwijl ze hem bedenkelijk in zich op nam. Had hij haar ergens voor nodig, of wilde hij haar gewoon eens een keer zien, zoals ze vroeger ook gedaan hadden. Haar spreken, als vrienden. Want het was duidelijk dat ze verder was gegaan met haar leven nadat hij haar in de steek had gelaten.

THANKS

Het verbaasde hem dat ze uiteindelijk alsnog op kwam dagen. Tigergaze had het haar waarschijnlijk niet kwalijk genomen als ze niet was gekomen, maar toch was hij blij dat ze hier nu stond. Dan kon hij zijn zegje doen en kon ze daarna weer naar haar nieuwe partner. De bengaal moest toegeven dat hij daar toch wel licht verbitterd over was. Ook al was het grotendeels zijn eigen schuld. Ondanks het bittere gevoel deed hij zijn best om vriendelijk over te komen. Het was niet niks, ze hadden best veel meegemaakt samen en om te zien hoe zij verder ging met haar leven was moeilijk. Zeker omdat hij het gevoel had dat hij maar steeds in het verleden bleef hangen. De kater bromde een beetje toen ze zei dat ze een slechte leader zou zijn, was ze niet op komen dagen. Tigergaze opende zijn mond, maar realiseerde zich hoe moeilijk dit gesprek zou zijn. Daarom sloot hij deze weer en richtte zijn ogen op het ijs van het meertje. "We hebben er nooit echt over gepraat," begon hij toen, zijn goudkleurige kijkers strak op het ijs gericht.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Het was haar niet duidelijk waarover de kater wilde praten. Immers was de kattin zich ervan bewust dat haar vroegere partner niet bepaald spraakzaam was. Vele dingen ging de kater immers uit de weg, haar blauwe ogen stonden kalm en helder terwijl ze de bruine kat aankeek. Hij bromde wat bij haar woorden, wellicht omdat hij dit niet had verwacht. Er was veel gebeurd in de Moons dat ze samen waren geweest, maar ook veel erna. Hij had besloten dat hij onvoldoende voor haar was geweest, en er een punt achter gezet. Ze had het met moeite geaccepteerd en zich vollop in het leven als Leader gestort. Uiteindelijk had ze een nieuwe liefde in Abysshowl gevonden en nu dit bekend was, wilde haar vroegere liefde weer met haar spreken. "We hebben er nooit echt over gepraat," begon de kater nadat hij ongemakkelijk zijn mond had geopend en gesloten, alsof hij niet uit zijn woorden kon komen zolang hij naar haar keek. Zijn blik gleed naar het bevroren meertje voordat die zin werd uitgesproken. Ze draaide stil haar kop naar hem toe waarna ze haar schouders liet zakken. "Tigergaze, ik heb vele katten verloren waaronder mijn moeder en Deputy, en jij begint over een relatie waar je zelf een einde aan hebt gemaakt net op het moment dat ik de vaste grond weer onder mijn voeten vind met Abysshowl?" Sprak ze een tikkeltje verward met samengeknepen ogen.

THANKS

De kater klemde zijn kaken op elkaar toen Oceanstar begon met spreken. Tigergaze draaide zijn kop haar kant weer op. Alsof het allemaal zijn schuld was geweest, alsof hij haar met die woorden had gedumpt. Zo was het niet gegaan. "Je bent niet de enige die dierbaren heeft verloren," zei hij misschien iets te snel terug, zonder er goed over na te denken. Voor een moment bleven zijn ogen op haar hangen, waarna hij zuchtte en zijn blik weer afwendde naar het bevroren meer. Dacht ze soms dat het voor hem makkelijk was om zijn ex-partner met iemand anders te zien? Dat hij hun relatie zomaar had beëindigd? Het voelde alsof hij met zichzelf in de knoop zat, een innerlijke tweestrijd vocht waar geen einde aan leek te komen. En het had hem al zoveel gekost. Momenten, relaties, herinneringen. Hij wilde haar het liefst gewoon meteen maar zeggen waarom hij haar wilde spreken, maar ergens had hij nog wel het gevoel dat ze iets te zeggen had op zijn woorden eerder. Of misschien ook wel niet, zouden ze doen alsof hij ze nooit had uitgesproken. Hij wist het niet zo goed en had eigenlijk nu al spijt van deze ontmoeting.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Het was duidelijk dat Tigergaze niet blij was met haar woorden, haar gedachten. Wellicht omdat hij niet verwacht had dat ze verder zou gaan met haar leven, ze kon niet blijven wachtten op hem. De Moons waren voor bij gevlogen, en ze had een nieuwe liefde gevonden. Een die ze dagelijks zag en waarbij ze zich niet telkens af hoefde te vragen of ze wel belangrijk was en of diens hart wel op de juiste plek zat. Natuurlijk bleef Tigergaze belangrijk voor haar maar als Leader had ze een andere rol waar hij duidelijk niet in paste. "Je bent niet de enige die dierbaren heeft verloren," kaatste de kater terug waardoor ze hem met een ijzige blik aan keek. "Ik hoop dat je niet vergeten bent dat Icecloud, en Snowbird familie van mij waren. Die verliezen zijn nog niet zo lang geleden en op steun van jouw hoef ik niet te rekenen. Ik weet niet waarvan je baalt Tigergaze. Ik weet enkel dat je waarschijnlijk in de knoop zit ergens mee. Los dat op want dat doe en kan ik niet voor je. Ik heb voldoende zorgen voor de Clan daar kan ik jouw zorgen tenzij ze de Clan aangaan niet bij gebruiken." Sprak ze zacht terwijl ze hem een warme glimlach gunde voordat ze haar schouders rechtte en haar blik op het meer zette. Het was koud en warmte was wellicht in dit gezelschap ook niet te vinden. Ze wist dat het voor de ander lastig was om haar samen te zien met Abysshowl, waarschijnlijk hield hij ergens nog van haar ook al was hij degene geweest die had besloten dat hij niet voldoende voor haar was. Had hij daadwerkelijk gedacht dat de jonge kattin eeuwig aan zijn zijde zou staan zelfs al had hij haar afgewezen? Een Clanleader had iemand nodig een goede Warrior of in dit geval een Elder die van haar zou houden zelfs als de Clan haar onder vuur zette. Wist de kater wel hoeveel problemen ze had gehad met sommige Warriors? Hoe zwak haar vertrouwen in anderen kon zijn en hoe hard ze vocht om haar hoofd boven water te houden. Ze wilde ergens dat Mousewish hier nog was, ze hadden niet voldoende zachtaardige katten meer. Katten die het hart naar buiten droegen en anderen hielpen. Voor hun pijn emotioneel en lichamelijk zorgden. Haar blauwe ogen stonden kalm terwijl ze de kater aan keek. Berekenend, ze zuchtte zacht waarna ze haar staart zachtjes heen en weer zwiepte. "Ik gun je een partner die door dat verwarde hart van je heen kan zien. Echter kan ik dat niet zijn. Niet nu ik met Abysshowl ben." Murmelde ze zacht, ze was trouw aan de grijze kattin. Net zoals Abysshowl trouw was aan haar en de geadopteerde kittens.

THANKS

Langzaam maar zeker voelde de kater een lichtelijk geïrriteerd gevoel opborrelen in zijn maag. Hij moest zich inhouden, maar toen ze hem ook nog eens een zogenaamd zachte glimlach schonk kon hij dat niet meer. "Je glimlacht, Ocean, je doet zogenaamd warm, maar je woorden zeggen iets anders. Stop met het proberen om alles weg te lachen, het ziet er dom uit." Een leader die in principe zei dat je op kon rotten, maar er nog een zachte glimlach achter plakte. Het was niet realistisch. "Mijn hart is niet verward," sprak de kater plots, op een fellere toon dit keer, "je doet net alsof het allemaal aan mij lag, maar is het misschien ooit bij je opgekomen dat het wel eens kon liggen aan het feit dat je deputy werd? Doe niet alsof het alleen aan mij lag, want jij, jij was altijd maar bezig met het opvolgen van al die domme regeltjes, de perfecte deputy en nu leader uithangen." De kater snoof een keer. "Jij bent degene die is veranderd, Ocean. Niet ik." De kater vernauwde zijn ogen iets terwijl hij zijn goudkleurige blik strak op haar gericht hield. "En als je soms dacht dat ik je hierheen heb gevraagd om te bedelen voor je liefde, dan is het je nog hoger naar je kop gestegen dan ik dacht." Tigergaze liet een korte pauze vallen. "Ik wilde je vragen of je mij tot de mentor van Homepaw wil benoemen."

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Het was duidelijk dat dit niet het juiste moment was om een gesprek aan te gaan. Tigergaze leek niet meer de warme kater die hij ooit naar haar was geweest. Net zoals zijzelf naar hem, ze was moe had voldoende zorgen aan haar hoofd. Bloodclan zal ooit terug komen,dat wist ze bijna zeker. Sweetheart had zich bij hen gevoegd en de Clan hing bijna als aan een los draadje aan elkaar. Ze waren geen sterke eenheid, ze hadden geen kracht. Katten weigerden naar haar te luisteren en de warmte die ze normaal droeg leek bijna te doven. Ze hield van de katten maar kon het niet meer opbrengen zich elke keer breekbaar op te zetten. "Je glimlacht, Ocean, je doet zogenaamd warm, maar je woorden zeggen iets anders. Stop met het proberen om alles weg te lachen, het ziet er dom uit." Sprak de bruin gevlekte kater waardoor de Leader hem met een rustige blik aan keek. "Volgens mij is het duidelijk dat ik niet anders dan rustig word geaccepteerd. Zelfs als het niet realistisch is. Heb je ook maar een moment nagedacht over de structuur in deze Clan? Ze zijn Evergreen gewend geweest, niet Oceanstar." Sprak ze zacht met een licht vurige blik in haar ogen. Veel katten hadden geen respect naar haar getoond, juist omdat ze zachtaardig was geweest en nu ze wat gehard was door verscheidene gebeurtenissen mocht ze het niet tonen. "Mijn hart is niet verward," klonk er fel waardoor ze haar kop even schudde en zich omdraaide. Hij was niet verward, waarom deed hij dan zo moeilijk. Wat moest hij dan van haar? "je doet net alsof het allemaal aan mij lag, maar is het misschien ooit bij je opgekomen dat het wel eens kon liggen aan het feit dat je deputy werd? Doe niet alsof het alleen aan mij lag, want jij, jij was altijd maar bezig met het opvolgen van al die domme regeltjes, de perfecte deputy en nu leader uithangen." De kater snoof terwijl Oceanstar hem met fonkelende blauwe ogen aan keek. "Als Windclan niet belangrijk voor je is Tigergaze, waarom voeg je je dan niet bij de Bloodclan? Starclan, ik had meer van je verwacht." Siste ze woest, het waren geen domme regeltjes. De Warrior Code was van belang voor de hele Clan. Anders waren ze niet meer dan Bloodclan, een stelletje ongeregelde katten. "Jij bent degene die is veranderd, Ocean. Niet ik." Vervolgde de kater waardoor ze rustig knikte, haar haren stonden lichtjes overeind, alsof het haar fout was dat het leven haar deed veranderen. Een hoge rang betekende dat ze haar Clan voor alles moest zetten. Zelfs voor haar relatie met Tigergaze. "En als je soms dacht dat ik je hierheen heb gevraagd om te bedelen voor je liefde, dan is het je nog hoger naar je kop gestegen dan ik dacht." De kater keek haar aan met zijn felle ogen, terwijl ze zijn blik met haar koele blauwe ontmoette. Blijkbaar had hij geen liefde nodig, was hij vergeten dat de jonge kattin voor al zijn kittens had gezorgd? Dankbaar was hij duidelijk niet. Had ze niets voor hem betekend? "Ik wilde je vragen of je mij tot de mentor van Homepaw wil benoemen." Sprak hij naar een korte pauze. De jonge kattin draaide zich om zonder een woord te zeggen en stapte weg. Juist, net nadat hij haar met woorden had aangevallen dat ze een waardeloze kattin was, begon hij over het benoemen van hem als mentor. Mentor van hun dochter, de prachtige witte kattin die net haar vorige mentor was verloren. Ze drukte haar oren verder in haar nek terwijl ze stug in de richting van het meer stapte. Hij had net nog verklaard dat de Warrior Code hem niets interesseerde, Starclan. Waar moest het heen met haar Clan? Haar blauwe ogen richtte ze een laatste keer op Tigergaze voordat ze haar kop schudde. "Bij Starclan, Tigergaze. Onze dochter verdiend een mentor die de Warrior Code en Clan belangrijk vind. Iets dat jij net waardeloos noemde. Weet je hoe moeilijk het is een Leader en Deputy te zijn. De clan komt voor mij! Voor wat ik wellicht wil, ik moet doen wat het beste is voor iedereen om daarna afgekraakt te worden door katten die veel voor mij betekenen. Veroordeeld te worden omdat ik mij anders gedraag. Ik heb niet eens ons zoontje kunnen begraven! Ons zoontje!" Riep ze uit terwijl de tranen in haar ogen sprongen.

THANKS

De kater klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij zichzelf overeind hees. Hij kon niet meer blijven zitten, daarvoor werd hij te pissig. Hij wilde zich niet inhouden en rustig doen en zich voordoen als een kater die hij niet was. Ze sprak wartaal en eigenlijk had hij niet eens meer zin om er op in te gaan, daarom schudde hij ook zijn kop. "Misschien moet je hun respect verdienen. Everstar heeft dat gedaan." Hij besefte zich dat hij haar Everstar noemde, niet Evergreen. Misschien omdat hij haar ook nog wel als een leader zag, immers was hij opgegroeid met haar als leader. "Door je bezoek aan StarClan mag je je misschien -star noemen, maar alleen de naam maakt je geen leader." De kater keek haar aan, de blik in zijn gouden ogen werd steeds kouder. Ze wist wel goed hoe je hem boos moest krijgen, en het was lang geleden dat hij zo boos was geweest. Bij haar volgende woorden verscheen er iets van onbegrip in zijn ogen. Vergeleek ze hem met BloodClan? "Welke leader vergelijkt een van haar senior warriors met BloodClan," grauwde hij haar laag toe. De haren op zijn rug rezen iets omhoog terwijl hij neerkeek op de poes. Tigergaze was altijd een overmaatse kater geweest voor WindClan. "Ik had meer van jou verwacht, zal je bedoelen." Hem zeggen dat hij naar BloodClan moest gaan. Wie dacht ze wel niet dat ze was. "Dus ik ben niet goed genoeg om onze dochter te trainen omdat ik vind dat je te stijfjes bent als leader? Je bent goed in het opvolgen van de regels, maar soms moet je meebuigen met de regels om het realistisch te houden. Je bent statisch, Ocean, je bent net een monster op het thunderpath wat rechtdoor gaat zonder iets te geven om alles om zich heen. Je ziet het niet, je ziet niet dat je respect moet verdienen als leader en op deze manier maak je het jezelf wel verdomd moeilijk." Hij was woest. Tigergaze nam een korte adempauze voordat hij zijn tirade verderging. "Wees blij dat je Skykit niet hebt hoeven begraven. Ik heb zijn levenloze lichaampje gedragen. Het lichaam van MIJN zoon!"

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

De kater leek net zoals haar niet in staat de woede in te houden. Oceanstar was niet boos op hem, ze was boos om het gevoel dat ze had. Machteloos te zijn. Ze wist niet welke kant ze op moest gaan, elke beslissing die ze nam leek op het verkeerde uit te komen. Was dat ook niet de reden waarom Everstar was afgestapt? De bengaal hees zich overeind en schudde zijn kop. "Misschien moet je hun respect verdienen. Everstar heeft dat gedaan." De kater leek zijn ex-partner niet als Leader te kunnen zien. Niet als hoofd van de Clan waar hij ook deel van uitmaakte. Haar blauwe ogen glommen, van de pijn en verdriet die het haar gaf. Ergens diep in haar hart, hield ze nog van hem. Op een andere manier dan van Abysshowl maar hij was nog steeds haar partner geweest. Ze had minstens net zoveel met hem doorgemaakt. Echter had het hen niet nader tot elkaar gebracht. "Door je bezoek aan StarClan mag je je misschien -star noemen, maar alleen de naam maakt je geen leader." De kater keek haar aan, met een koude blik in zijn gele ogen. Een blik die voor haar en Mousewish vaak warm had gestaan. Waar was ze de fout in gegaan en waarom hield hij niet van de Clan? Een Clan die zoveel had meegemaakt, een familie die ze altijd had gezien. Zoveel kittens had ze op zien groeien in haar jonge leven. Echter enkele kittens niet, net zoals de bengaal, hij had ook twee kittens verloren. Een pijn die niet vergelijkbaar was met een wond in een gevecht. Een pijn dat haar hart had open gescheurd terwijl ze er voor de Clan had moeten zijn. Haar woorden over Bloodclan waren er dan ook zo uit. Niet omdat ze die meende, maar omdat zoveel katten de regels hadden overtreden. Amberstorm had Cootsnarl van de Outlook Rock geduwd. Een van de andere Senior Warriors had een kitten en Medicine Cat aangevallen en was daardoor gedood. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Sweetheart zich bij Bloodclan had gevoegd. Dat alles had haar doen inzien dat ze het misschien niet kon, warm blijven en voor de Clan zorgen. Ze kon die katten niet goed praten. "Welke leader vergelijkt een van haar senior warriors met BloodClan," grauwde hij haar laag toe waardoor ze trillend ineen dook. Ze had Lizardpath en Routnose nodig. Ze had Abysshowl, en andere katten nodig die haar konden laten zien waar het pad was zonder dat ze in woede uit barste. Misschien had ze zelfs Tigergaze nodig, die zijn poot op haar zwakte drukte. "Ik had meer van jou verwacht, zal je bedoelen." Vervolgde de bruine kater. Hij moest ook meer van haar kunnen verwachtten. Net zoals zij meer van haar clangenoten moest kunnen verwachtten en meer op ze moest vertrouwen. "Dus ik ben niet goed genoeg om onze dochter te trainen omdat ik vind dat je te stijfjes bent als leader? Je bent goed in het opvolgen van de regels, maar soms moet je meebuigen met de regels om het realistisch te houden. Je bent statisch, Ocean, je bent net een monster op het thunderpath wat rechtdoor gaat zonder iets te geven om alles om zich heen. Je ziet het niet, je ziet niet dat je respect moet verdienen als leader en op deze manier maak je het jezelf wel verdomd moeilijk." De kater was woest, wellicht had hij gelijk. Ze had zoveel niet gezien dat ze wel had moeten zien. Waarom had Starclan haar goed gekeurd terwijl ze de Clan niet op de rit kon krijgen? Wat deed ze fout, waar kon ze heen kijken, wat kon ze zien? "Wees blij dat je Skykit niet hebt hoeven begraven. Ik heb zijn levenloze lichaampje gedragen. Het lichaam van MIJN zoon!" Riep de kater terwijl de jonge kattin verder op het meer afstapte, tranen drupten over haar wangen heen terwijl een poot bleef hangen boven het bevroren water. Het ijs was niet sterk genoeg om haar te dragen. Toch lette ze er niet op, het enige wat ze wilde was dat dit ophield. Dat ze herboren kon worden als een betere Leader en betere vriendin voor Tigergaze. Een betere moeder voor haar kittens. "Zeg dat ik van ze houd Tiger.... ik...ik.." Mauwde ze met trillende stem waarna ze haar poot op het ijs plaatste. Het kraakte, zelfs als stond ze er nog niet met de andere drie poten op. Het was koud onder haar poot, glad zoals een vis. Glinsterend zoals de sterren...

THANKS

De bengaal had nooit een blad voor zijn mond gehad, maar het was alweer een tijdje geleden dat hij zo woest was geworden. Hij betwijfelde zelfs of hij ooit eerder zoveel woedde door zijn lichaam had voelen bruisen. Hij voelde het tot in de toppen van zijn oren tot in zijn klauwen en het puntje van zijn start. Ze dook ineen bij zijn woorden, net zoals ze vroeger had gedaan wanneer hij haar gemene dingen toesnauwde. Nu sprak ze hem niet meer tegen, nu strooide ze niet meer met die geforceerde glimlach omdat ze alles goed wilde houden. Want het was niet goed. Het was alles behalve goed. De tranen die over haar vacht dropen leken hem weinig te schelen, want hij ging gewoon door met zijn tirade. Tigergaze vernauwde zijn ogen toen hij zag hoe de kattin richting het ijs wandelde. Wat dacht ze nou? Dat dit de oplossing was? Dat ze zo kon ontsnappen aan alles wat ze op zich had genomen. Voor een moment dacht hij terug aan Mousewish en Mistfeather, die beide als apprentices door het ijs gezakt waren. Als hij ze niet had gered, dan bestond zijn eerste nest niet eens. Dan waren heel veel dingen heel anders gelopen. Voor een moment bleef hij staan, zijn oren nog altijd plat op zijn kop gedrukt en een kille blik in zijn ogen. Zodra hij het ijs hoorde kraken kwam hij in beweging. Binnen een aantal forse passen voelde hij het koude ijs onder zijn poten. De kater zette zijn klauwen in het ijs om zichzelf staande te houden en plantte zijn tanden in haar nekvel, al was het waarschijnlijk voornamelijk haar en zou hij haar niet al te veel pijn doen. Met een krachtige beweging trok hij haar van het ijs, om haar vervolgens met haar rug op de grond te leggen en zichzelf boven haar te stellen. "Dat vertel je ze zelf maar," gromde de kater zodra hij haar neer had gelegd, lichtjes buitenadem. Zijn kop was een aantal centimeters van de hare verwijderd. "Wat was je van plan? Negen keer verdrinken?" Nee. Hij wilde niet nog meer van zijn kinderen als wees zien. Hoe boos hij ook was, hij zou zijn kinderen dat niet aan kunnen doen. "StarClan verdomme," gromde hij gefrustreerd.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Het leven was apart, vreemd. Oceanstar had vanaf de tijd dat ze een vier Moons oude kitten was geweest, altijd veel mee gemaakt. Zo was ze al jong moeder geworden om kort erna al een kitten te verliezen, Rosekit. Daarnaast had ze de kittens van Tigergaze en Mousewish en de oudere kittens van Brindleleaf onder haar hoede genomen. Dit omdat beide moeders er van door waren gegaan. Een had de Clan verlaten en de ander was in de Gorge gesprongen. Nu stond ze op het punt hetzelfde te doen, het ijs op te gaan. Ijs dat haar gewicht niet zou kunnen dragen, ook al was ze niet zwaar. De bengaal was veel veranderd toen ze samen waren geweest van pestkop naar lotgenoot en vriend, daarna zelfs partner. Zodra het ijs kraakte leek alles snel te gebeuren. Haar poten werden langzaam nat, terwijl ze een tweede, derde en vierde erbij zette. Het koude water beet erin, alsof het net zoals haar clangenoten boos op haar was, haar tenen begonnen te tintelen. Ineens voelde ze een paar tanden in haar nekvel, voorzichtig maar stevig. Twee andere poten verschenen op het ijs voordat ze naar de oever werd getrokken. De jonge Leader stribbelde niet eens tegen terwijl hij haar op haar rug op de grond legde. Ze bewoog niet, keek de grote kater niet eens aan. Haar poten bleven tintelen van de koude, het bloed leek het moeizaam te verwarmen. Ze bewoog niet eens om het water af te likken en de bloedsomloop te helpen. De kater zette zich boven haar neer, zijn woedende kop enkele centimeters van haar verwijderd. "Dat vertel je ze zelf maar," siste hij, zijn vlamende, vurige ogen leken haar wakker te schudden. Bewegen deed ze echter niet. Ze sloot haar ogen, waarom had hij haar van het ijs af gehaald? "Wat was je van plan? Negen keer verdrinken?" Vervolgde hij waardoor ze haar oren beschaamd liet hangen. Starclan, ze kon dat haar kittens niet aan doen. Haar lichaam begon te trillen, van de koude maar ook van angst. Starclan, wat had ze gedaan? "StarClan verdomme," gromde de kater, voorzichtig kroop ze tegen hem aan. Als een kitten, haar vacht was opgezet tegen de koude terwijl ze zich rillerig opkrulde en niets zei. Er waren geen woorden, niets dat ze kon zeggen zou de situatie veranderen. "Tiger?" begon ze zwakjes terwijl ze kuchtte. "Zorg goed voor Homepaw. Leer haar wat ze moet leren," Murmelde ze. Wie was ze om hem tegen te houden er voor hun dochter te zijn? Ze keek hem niet aan, ze had het recht niet meer. Ze snapte waarom Everstar het had op gegeven. Windclan was een lastige Clan om voor te zorgen. Zoveel had ze opgegeven en veel had ze terug gekregen. Echter niet alles was prettig. Ze was waardeloos als Leader geweest omdat ze haar Clan niet vertrouwde. Niet dat het geheel gek was, na alles dat er was gebeurd. "Wat moet ik doen Tiger... ik kan het niet alleen. Ik.. de..." Het was zo vermoeiend. Zeker omdat ze het ijskoud had. Haar tanden klapperden, en haar kaken klemde ze op elkaar. "Het brak mij... dat je niets meer met mij leek te willen hebben... dat zoveel katten dood gingen terwijl ik ze moest beschermen.... dat katten de Code keer op keer verbraken en ik niets kon doen... niets.... Starclan wat voor een Leader en moeder ben ik..." Murmelde ze breekbaar terwijl ze haar kop in de warme bruine vacht van de ander verborg en haar oren liet hangen.

THANKS

Voor een moment was hij stil blijven staan toen Oceanstar het ijs op stapte. Hij wilde haar laten gaan, hij was boos en wilde haar onder het ijs zien verdwijnen. Maar realisatie overviel hem en hij was naar voren gesprongen, om haar ruig bij haar vacht te pakken en van het ijs af te sleuren. Hij kon niet toestaan dat een derde kattin die zijn kittens had gebaard het leven zou laten. Wat voor vader zou hij zijn als hij dood toe zou laten, het voor zijn ogen zou laten gebeuren zonder in te grijpen. Hij was slecht, een brompot, een pestkop, een moordenaar, alles behalve de perfecte warrior die hij als kit had willen zijn. Maar hij kon dit niet toestaan, het ging te ver. Eenmaal weer op het droge veranderde ze in een zielig hoopje vacht. De kater stond over haar heen gebogen, op adem komende van de plotselinge actie van net. Gefrustreerd keek hij naar beneden, naar de kattin die lichtjes trilde terwijl ze daar lag. Hij keek toe hoe ze zich opkrulde en tegen hem aankroop. Nog altijd stond er een koude blik in zijn ogen, zijn oren lichtjes naar achteren, maar hij stapte niet weg. Toen ze weer sprak vroeg ze hem goed voor Homepaw te zorgen. Langzaam liet hij de haren van zijn vacht iets dalen, maar nog niet helemaal. Hij hield zijn ogen in de hare geboord, terwijl ze zelf van hem wegkeek. De kater bromde kort als reactie. Ze wist dat hij alles zou doen voor zijn nageslacht. Langzaam maar zeker begon zijn woedde weg te ebben, maar helemaal weg zou het vandaag niet meer gaan. Had ze soms negen keer achter elkaar willen verdrinken? Wat was het nut daarvan geweest? Dat er een hele hoop kittens zonder moeder zaten. Hij liet haar uitpraten, maar zei zelf weinig meer. "Ik ben mijn beste vriend verloren in de bergen, Ocean. Mijn partner in crime, mijn broer, ondanks dat ik hem haatte bleef hij mijn beste vriend. Iedereen gaat dood. Mousewish. Raptorecho. Magpiehowler. Ik wilde gewoon niet meer onder de katten zijn, had mijn tijd nodig om bij te komen van die chaotische journey." Zijn stem was bot, zoals altijd, maar niet meer zo schreeuwend en boos als eerder. Het was de waarheid, hij had gewoon iets meer ruimte nodig gehad. De kater keek om zich heen, ze moesten uit de sneeuw. In elk geval, Oceanstar, gezien ze lag te rillen als een pasgeboren kit. Zijn blik viel op een aantal stenen, vlak bij het kleine meertje, die een geschikte schuilplaats vormde en waar de sneeuw niet onder was geraakt. Zacht drukte hij zijn neus tegen haar aan. "Kom, je moet uit de sneeuw," bromde hij met enige tegenzin.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

Het was vermoeiend, in alle opzichten leken Tigergaze en de Leader net een getrouwd stel. Ruzie makende over het leven en elkaar er van langs gevende voordat ze als zielige hoopjes vacht, vooral in het geval van Oceanstar, het weer bij leken te leggen. Natuurlijk zou de ander nog wel even boos blijven, ze had hem immers uit gemaakt voor een Bloodclanner. Hij was behoorlijk duidelijk geweest dat hij haar een waardeloze Leader vond. Ze wist dat het niet allemaal van een leie dakje was gegaan. Er was zoveel dat ze niet had kunnen behelpen. Wat ze wellicht wel had moeten doen, terwijl ze dat fysiek of mentaal niet had kunnen doen. Raptorecho was overleden, een kater waar gemengde gevoelens voor waren geweest. Aan de ene kant waren Tigergaze en hij enorm close geweest maar aan de andere kant had de bengaal hem totaal niet gemogen. Rivaliteit had wellicht daarop een invloed gehad. Toen ze hem vroeg goed voor Homepaw te zorgen, haar te leren wat ze moest leren, zakten de haren van de ander iets. Haar blauwe ogen hielden die van hem niet vast, ze wilde hem niet aan blijven kijken. Immers wist ze niet wat ze in zijn gele ogen zou zien. Kort bromde de ander wat, wellicht omdat hij er altijd voor zijn kittens zou zijn. Hij was niet altijd in de buurt te vinden maar als het nodig was, dan zou hij dood het vuur gaan voor zijn vele dochters en zoon. "Ik ben mijn beste vriend verloren in de bergen, Ocean. Mijn partner in crime, mijn broer, ondanks dat ik hem haatte bleef hij mijn beste vriend. Iedereen gaat dood. Mousewish. Raptorecho. Magpiehowler. Ik wilde gewoon niet meer onder de katten zijn, had mijn tijd nodig om bij te komen van die chaotische journey." Zijn stem bleef bot, maar het was duidelijk dat hij haar niet haatte. De bruine kater voelde wellicht niet meer de band die ze hadden gehad, zoveel Moons geleden maar ze bleef de moeder van zijn kittens en hij de vader voor een deel van die van haar. Hij had de ruimte kunnen vinden, iets dat niet voor haar te zeggen was. Altijd had ze zich vollop in het leven gestort, immers was Everstar op een zware tijd afgestapt. Ze had het leven van haar kittens minder meegemaakt dan ze had gehoopt en gewild. Daarnaast weinig tijd gehad om met Tigergaze te spreken. "Als ik wist dat Evergreen af zou stappen en de reis zo zwaar zou worden. Dan had ik er anders op gereageerd. Ik heb er niet voldoende voor jouw en de kittens kunnen zijn. Ik was verantwoordelijk voor iedereen. Als er wat gebeurde met de Warriors of Apprentices zou Windclan het moeilijker hebben. Iedereen lijkt niet door te hebben dat ik elke dood en verrader ook voel. In een seconde moet ik een beslissing maken... het kan levens kostten of redden.." Murmelde ze zacht en zwakjes. Om vervolgens erachter te komen dat katten de Clan zo makkelijk zoudem verraden, het leven was hard. Zacht voelde ze een neus tegen haar aan drukken. Ze keek hem aan, terwijl ze haar oren wiebelde. "Kom, je moet uit de sneeuw," bromde hij met enige tegenzin waardoor ze langzaam knikte en zichzelf overeind hees. Haar poten deden zeer, wat zouden Lizardpath en Routnose wel niet denken als ze er achter kwamen wat ze had gedaan? Ze wist zeker dat de twee haar behoorlijk hard aan zouden pakken. Ze moest de zorgen verminderen, niet verergeren.

THANKS

Tigergaze wachtte tot ze overeind was gekomen en begeleidde haar vervolgens naar de hoop stenen, waar de grijze kattin even tot rust kon komen en op kon warmen. De bengaal knikte naar het plekje. De sneeuw was er niet bijgekomen, noch was er gras, maar droge aarde was beter dan de koude sneeuw die aan je vacht bleef plakken. Zelf ging hij naast haar zitten, om haar zo af te schermen van de snijdende wind die over de velden blies. Een zucht rolde over zijn lippen, hij had koppijn gekregen van al dat schreeuwen en gedoe. Zijn poten voelden nog altijd ijskoud aan, maar hij verdomde het om daar op dit moment echt naar te kijken. Het was maar ijs, de kou zou vanzelf wel weer uit zijn lichaam worden gedreven. Zijn ogen gingen weer naar Oceanstar. "Beter zo?" mompelde hij iet wat vermoeid.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

De grote bengaal wachtte even tot de jonge kattin overeind was gekomen. Hierna hielp hij haar naar de stenen, de enige plek hier in de buurt die niet besneeuwd was, waardoor de grond wat warmer voelde en haar vacht niet nat werd. In ieder geval niet natter dan het al was. Met een dankbaar knikje nam ze plaats waarna ze haar blauwe ogen op de iets oudere kater richtte. Hierna kwam hij naast haar zitten, met zijn lichaam hield hij de koude snijdende wind tegen waardoor ze langzaam op zou warmen. Zacht snorde ze even, aangezien ze dit niet van hem verwacht; zeker niet na hun ruzie. "Beter zo?" mompelde de kater vermoeid waardoor ze knikte en voorzichtig met haar tong over haar voorpoot schraapte. Het was koud, maar het bleef minder in haar lichaam hangen."Dankjewel Tigergaze," Murmelde ze terwijl ze zich opkrulde, zodat ze de warmte dichter bij haar lichaam hield. Ruzie maken was vermoeiend, en iets dat ze liever niet deed. Ook al leek het haar steeds vaker te vinden. Dinspots was daar een voorbeeld van of Luvon de vader van Butterstar en Whitelion. Die kater had haar ook aardig wat littekens bezorgd.

THANKS

De kater sloot zijn ogen en probeerde verder te kalmeren. Zijn vacht was weer gaan liggen en zijn oren stonden weer normaal, maar haar woorden bleven nog wel in zijn kop galmen. Ze had hem vergeleken met een BloodClanner en dat was zo'n beetje de ergste belediging die je hem kon maken. Na al die seizoenen dat hij zijn best had gedaan voor WindClan.. dat hij kittens had gekregen die te toekomst van de clan vormden.. dat hij zich open had gesteld voor andere katten. En dan kreeg hij dit er voor terug. Niet dat hij liefkozende woorden had verwacht terwijl hij boos op haar was geweest, maar goed. De kater opende zijn ogen weer toen hij haar zacht hoorde snorren en bromde wat onverstaanbaars toen ze hem bedankte. Stilletjes staarde hij voor zich uit, niet goed wetende wat hij nu nog met de situatie aan moest. "Beloof me dat je nooit meer dat verdomde ijs op stapt," bromde hij terwijl hij zijn blik op het meer gericht hield.

Dream higher than the sky and deeper than the ocean

De woorden die ze gesproken had bleven in haar kop malen. Zelfs al was ze moe en verdrietig, het was niet bepaald de juiste actie van haar geweest. Ook al qas het een angst van haar, Bloodclan. Ze had nog niet veel katten aan hen verloren, maar wist dat het een dreiging was die ze niet mocht onderschatten. Butterstar had een leven verloren in een gevecht met Claw. Dit alles om Tallstar te redden, zelf was ze in gevecht geweest met Shark al leek ze daar redelijk goed vanaf te zijn gekomen. Ze was in ieder geval niet zwaar gewond geraakt. De kater leek ietwat gekalmeerd te zijn, waardoor ze zachtjes haar neus tegen hem aan drukte om zijn aandacht te trekken. "H-het spijt me Tiger. Ik had je niet moeten vergelijken met Bloodclan. Ik... ik ben gewoon bang dat katten net zoals Sweetheart er van door gaan of... of een Medicine Cat aanvallen zoals Wolfbane heeft gedaan." Mauwde ze zacht terwijl ze beschaamd haar kop liet hangen. "Ik weet dat je dit niet zal doen.." Mompelde ze terwijl ze haar oortjes liet hangen en zorgzaam haar kop op een van zijn koude poten legde. "Beloof me dat je nooit meer dat verdomde ijs op stapt," bromde hij terwijl hij zijn sterke blik op haar richtte. Langzaam knikte ze terwijl ze haar blauwe ogen die van hem kort liet ontmoeten. "Ik zal niet meer op het ijs stappen. Het is te koud." Mauwde ze zacht. Haar tenen en pootkussentjes tintelden nog steeds. Alsof haar lichaam vocht deze weer te verwarmen. Waarschijnlijk voelde Tigergaze hetzelfde en het was haar fout. Doordat ze niet nagedacht had en instinctief weg had proberen te komen van de ruzie. Op een verkeerde manier.

THANKS

Onderwerp: Re: Underneath it all we're just savages