burn it all.

Onderwerp: burn it all. di 11 jun 2019 - 14:24

De verbrande ex Windclanner zette haar stevige poten neer op het as gevulde grond. Het kleverige zooi plakte direct op haar vacht door de regendruppels die vanuit de hemel naar beneden sloeg. Een stormachtige sfeer hing rond boven deze vergaande plek en toch voelde dit stuk grond meer als thuis dan alle andere plekken waar ze gewoond had. Dit is waar ze thuis hoorde, bij een stuk land dat verwoest was door het vuur net als zij. Haar lichaam was met tijden geheeld, de brandwonden waren dicht, maar ze zou er nooit meer uitzien zoals vroeger. De meeste plekken van haar lichaam, waar de vlammen haar geraakt hadden, waren veranderd in een ruwe dunne huid. Het was net als een litteken maar dan groter en ruwer. Pijnlijker. Ze voelde elke dag haar huid trekken en branden alsof het vuur nooit uit haar lijf zal vergaan. Toch leerde de grote Elite member ermee te leven. Toch, na alle nadelen.. zaten er zo ook hun voordelen aan. Normaliteit had de gevaarlijke ragdoll andere bang moeten maken met haar kracht maar nu hoefde ze enkel haar verminkte lijf te laten zien om er voor te zorgen dat ze als bange pups wegrende. Lethal, die ooit de naam Sweetheart gedragen had, spuugde op de grond toen de smaak van Shadowclan in haar mond terecht kwam. Welke idioot durfde zich hier nu te wagen wanneer de geur van Bloodclan langs het vernietigde landschap heen woei? Lethal duwde haar klauwen dieper in het zwarte aarde terwijl ze haar gespierde lijf aanspande. Ze was benieuwd wat de clankat zal doen zodra hij er achterkwam dat hij hier niet alleen bleek te zijn.

@Bleaktail (closed)

Onderwerp: Re: burn it all. ma 1 jul 2019 - 18:13

Soms maakte je wel eens onverstandige levenskeuzes. Het overkwam elke kat wel bijna minstens twee keer. Echter scheen Bleaktail hier de kroon in te willen spannen. Met zijn ‘plan’ dat zich eigenlijk maar met de dag verder ontwikkelde en waar nul garanties aan verbonden zaten. Shadowclan zou er achter kunnen komen. Dan was hij verbannen zonder zijn volgende thuis te hebben geregeld. Bloodclan kon hem wantrouwen en omleggen. Of misbruiken en omleggen. Hij kon zichzelf mis introduceren en in een gevecht belanden. En toch was hij hier, in de Wastelands. Terwijl hij zich wel degelijk bewust was van de Bloodclan geur die rondom dit gebied hing. Anderzijds, wat had hij te verliezen? Een vreselijk leven in Shadowclan? Bleaktail stierf nog liever een interessante dood dan dat hij daar zijn leven uit zou zitten. Inmiddels was het weer omgeslagen. De eerste regendruppels vielen naar beneden en de wind trok behoorlijk aan. Storm op komst. Maar was Bleaktail van plan daardoor huiswaarts te keren? Nee, in tegendeel. Hij had een Bloedclan spoor te pakken en volgde deze. Kon het zijn slechtste keuze in weken zijn? Wie wist. Er was maar een manier om daarachter te komen. Het duurde niet lang voordat de Bloodclanner in questie in het zicht kwam. Het was een oudere kattin. Groot en bovenal hevig verminkt. Of nou ja, bekleed in brandwonden in ieder geval. Bleaktail hield zijn pas in en zo stonden de twee oog in oog. Slechts enkele meters van elkaar verwijderd. Eerst hield hij nog wijselijk zijn mond en observeerde de ander slechts. Met name om af te lezen hoe zijn aanwezigheid was opgevangen. Het zag er naar uit dat zijn aanwezigheid niet al te best op prijs gesteld werd. “Mijn excuses. Ik neem aan dat ik mij hier in een nogal riskante situatie bevindt. Klopt dat?” Zijn woorden hadden neutraal geklonken. Haast nederig. Want deze kattin uitdagen was wel het laatste wat hij nu zou willen doen.