{Marshfire} Ashes to Ashes

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Waar ze de eerste dagen ook veel tijd aan besteedde, was het onderzoeken van wat er allemaal bij het territorium lag. Haar verbazing was dan ook groot toen het territorium langzaam eindigde en overging tot as. De geurmarkeringen van Shadowclan stopten en gebroken bomen en verkoold hout begroetten de apprentice. Pepperpaw knipperde langzaam met haar ogen, niet goed wetende wat ze hiervan moest denken. Terwijl ze haar poten langzaam in de as drukte en voelde hoe het meeveerde, vulde haar kop zich met vragen. Wat was dit? Waarom was dit? Wat was er met dit gebied gebeurd? Haar gedachtenstroom werd echter onderbroken toen ze een beduidend vissige lucht rook. Dezelfde lucht als die die ene flamepoint had. Pepperkit legde haar oren plat en krabbelde iets terug. Misschien mocht ze hier niet zijn.

{Eerste post voor Marshfire}}

Toen Marshfire de vlek in de verte zag, was ze op het eerste gezicht enthousiast. Want ook al had het niet de juiste kleur, het zou altijd een dwaallichtje kunnen zijn. Ze had er één keer een gezien, en sindsdien was ze elk vrij moment op zoek om er nog een te vinden. Ze waren mooi, en mysterieus, en nog veel meer. En ze voelde zich vereerd dat zij er naar vernoemd was, hoewel ze wist dat het door haar ogen kwam. Helaas, toen ze dichterbij kwam, zag ze dat het een andere kat was, een kat die nog bijna te jong leek om buiten een Clankamp te zijn. Ze nam de lucht in zich op. ShadowClan. Langzaam liep ze door de as en het houtskool, wetend dat ze opviel met haar zilver-wit-zwart-achtige vacht. ”Hallo,” zei ze rustig, een beetje mysterieus misschien, maar wel vriendelijk.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw krabbelde achteruit terwijl de as haar pels langzaam besmeurde. Volgens Settledpaw, was Riverclan gevaarlijk. Ze moest dus heel erg oppassen voor deze katten... Maar al snel verscheen er een grote Riverclan kattin. Een warrior waarschijnlijk. Pepperpaw krabbelde iets overeind en rechtte haar rug iets, in de hoop dat ze er iets meer uit zag als een apprentice en iets minder als een zielige, bange kitten. Ze moest trots zijn, niet bang. "H-hallo!" miauwde Pepperpaw, met nog wel een lichtte beving in haar stem.}

Ja, Marshfire zou er zeker een maand zonsopgangpatrouilles om verwedden dat deze kat nog maar net leerling was geworden. Onzekere houding, check, zeker-niet-bang-houding, dubbel check. Maar ze kon het de kat niet kwalijk nemen, Marshfire was precies zo geweest; iedereen moest érgens beginnen, toch? De kattin vertelde de apprentice bijna om niet bang te zijn, maar bedacht zich op het laatste moment. Als ze dat zei, zou haar zeker niet ten dank worden afgenomen. Ze dacht even na, terwijl ze ging zitten zodat ze minder als een dreiging over zou komen. De as besmeurde haar vacht, maar het boeide haar niets. ”Dus, wat doet een apprentice hier in dit onvruchtbare gebied?” vroeg ze dan maar. Het was een oprechte vraag. De enige reden dat Marshfire hier was, was omdat ze op zoek was naar dwaallichten. Verder was hier niet echt iets dat de moeite waard was.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek voorzichtig naar de grote Riverclan warrior. De kattin ging zitten en Pepperpaw maakte de mentale notitie dat de kattin blijkbaar van plan was om helemaal nergens heen te gaan. Pepperpaw bleef echter staan, dan kon ze ervandoor gaan indien het nodig was. En wellicht was het wel nodig. De kattin vroeg haar wat ze hier deed op dit onvruchtbare gebied. Pepperpaw haalde haar schouders iets op. "Kijken.." miauwde de apprentice. Ze wist het zelf ook niet goed. Ze was nieuwsgierig geweest wat hier was, maar daar hield het avontuur ook wel op.}

De andere kat (jeez, ze moest echt naar de naam vragen, want ze kon de ander toch niets steeds "de kat" blijven noemen) vertrouwde haar duidelijk nog steeds niet, hoewel dat te verwachten was. Ze waren van andere Clans, natuurlijk. "Kijken..." Oh, Marshfire was precies hetzelfde als apprentice, hoewel ze nu rustiger was. Altijd nieuwsgierig en altijd op plekken waar ze waarschijnlijk niet zou moeten zijn. "Ik snap het", mauwde ze peinzend. "Mijn naam is Marshfire, trouwens." Nog steeds was ze trots op haar naam, en dat was duidelijk in haar stem te horen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek naar haar voetjes, normaal zo wit maar nu bedekt in een dun laagje grijze as. De kattin hief haar blik pas weer op toen de grijze Riverclan poes zichzelf voorstelde als Marshfire. "Mooie naam," miauwde Pepperpaw oprecht, waarna ze zich een paar hartslagen later bedacht dat dit ook wel haar cue geweest was om zichzelf ook voor te stellen. "Mijn naam is Pepperki- Pepperpaw trouwens," ze voelde haar oren even kort branden toen ze zich besefte dat ze zich verkeerd voorgesteld had. Oeps. Het was ook lastig, zo'n verandering.}

"Mooie naam." Marshfire glimlachte naar de ander. Ze had het altijd fijn gevonden om complimentjes over haar naam te krijgen. Haar naam was wat haar speciaal maakte, en ze was er enorm trots op. "Bedankt." Eventjes was het stil. "Mijn naam is Pepperki- Pepperpaw trouwens." Ook een mooie naam, hoewel het later pas echt uniek zou worden. Ze probeerde niet te laten merken dat ze de verspreking gehoord had; dat gebeurde iedereen wel eens. "Ook een mooie naam", zei ze simpel, niet wetende wat ze anders zou moeten zeggen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw grijnsde breed naar de Riverclan warrior toen deze haar complimentje in ontvangst nam. Dat was fijn! Complimentjes uitdelen was altijd leuk en maakte dat de hele wereld weer wat vrolijker werd. Of tenminste, dat vond Pepper. Je kon beter complimentjes uitdelen dan gemopper. De flamepoint apprentice begon dan ook zachtjes te snorren toen Marshfire haar naam ook een complimentje gaf. “Dank je! Die heeft mijn mama verzonnen!” vertelde Pepperpaw enthousiast. Al noemde mama haar altijd Pumpkin, maar dat ging het punt voorbij.}