Worlds apart

Zijn groene ogen waren algauw verveeld geraakt aan de muren van de nursery, dus het was ook niet de eerste keer dat hij weer eruit was geglipt. Zijn kleine staart was recht omhoog terwijl hij langzaam richting de apprentice's den liep. Hier was hij al binnen geweest, en hij wist ook al dat hij hier snel zou gaan slapen. De warriors' den was nog niet bekend voor hem. Omdat hij steeds eruit gestuurd werd, dus besloot hij maar een paar stappen verder van de nursery te lopen. Mama zou het toch niet merken? Hij was ondertussen al behoorlijk gegroeid! En zo dom was hij ook weer niet.
Hee, daar was ook een den! Zijn oren spitsten naar voren terwijl hij langzaamaan richting de varens toe liep. Jawel, hij kon de rots zien. Hij keek naar achteren om zeker te zijn dat niemand hem in de gaten hield en draafde al snel richting de ingang. Het rook een beetje... Vreemd. Was dit de leader's den? Of... Nee. Het rook naar kruiden, planten. Allerlei sterke geuren door elkaar gemengd. Een kleine, lage miauw ontsnapte uit zijn bek, puur uit instinct. Hij deed dat altijd wanneer hij onzeker was over dingen. Dan was Swallowflight er altijd voor hem. Maar nee, het was niet Swallowflight. Maar een kattin met... Maar éen oog? Zijn oren gingen naar achteren, zijn rug krom terwijl hij zo groot mogelijk probeerde uit te zien. Wie was dat? Hij wist wel dat Rousebell hem altijd hielp maar deze kattin had hij echter nooit gesproken.

+Mistgaze

Hij besefte pas dat hij te lang aan het staren was toen de kattin eventueel begon te praten. "Waterkit? Wat is er aan de hand?" Hij schudde zijn kop even om terug bij zinnen te komen. Staren was niet beleefd, zei moeder altijd. Hij kalmeerde al snel toen hij opmerkte dat er niets aan de hand bleek te zijn, de poes had een zachtere stem. Zo eentje dat Herondulcet altijd deed om hem weer rustig in slaap te krijgen. "Wat is er met uw oog gebeurd?" Zei hij voorzichtig. Terwijl hij een nog een paar stapjes dichterbij kwam. "Bent u de andere medicine cat? Mistpaw?" Ze leek wel heel erg oud om nog een apprentice te zijn. Maar als hij het goed had was er een medicine cat, en die had een apprentice.

De kitten knikte langzaam, maar vastberaden toen de poes vroeg of hij echt wou weten over wat er gebeurd was waardoor ze nog maar éen oog over had. Volgens de toon dat ze erbij had zou het geen leuk verhaal zijn. Maar hij was wel nieuwsgierig naar alles. En hij zou nooit nee zeggen op een verhaaltje. "Het is seizoenen geleden dat iemand mij Mistpaw heeft genoemd. Ik ben Mistgaze, ik heb Rousebell opgeleid tot de medicine cat die ze nu is. We zijn allebei volleerd medicine cat." Legde ze uit, kennelijk geamuseerd om zijn vraag. Oh, zo. Dus er was helemaal geen apprentice. Niet meer, om precies te zijn. "Maar wil je echt dat verhaal over mijn oog horen? Het is geen leuke.. heb je gehoord over Claw? De vorige leider van Bloodclan?" Vroeg ze als volgt. Waterkit's ogen werden groot. Ja, BloodClan! Dat had hij heel vaak horen langskomen. Hij besloot om een paar stappen naar voren te nemen zodat hij gemakkelijk kon zitten. Zijn grote, groene ogen keken recht naar de medicine cat. "BloodClan is de gemene Clan, toch?" Vroeg hij voorzichtig. Of niet, maar hun naam klonk al gemeen.

Zijn kleine staartje krulde rond zijn voorpoten terwijl de medicine cat alles begon uit te leggen. "Ja, zo kun je het wel noemen. Bloodclan is heen gevreesd door het hele bos. Iedereen kende hun leider Claw." legde ze uit. "Claw is nu dood, dus voor hem hoef je in elk geval niet meer bang te zijn. Maar ooit was Claw heel boos op de clans. Waarom wist niemand." Begon ze. "Claw viel met zijn hele Bloodclan hier binnen, in Thunderclan. Silverstar was ontvoerd en Claw had vrij spel. Hij nam alles over. Claw was boosaardig en maakte alle katten niet niet naar hem luisterde dood." Zijn ogen werden rond van de schok. Dood? Kon dat wel zomaar? Tijd om te vragen had hij niet. Want de kattin ging door met haar verhaal. "Ik was met Starclan gaan praten, om te vragen of ze ons konden helpen. Toen Claw daar lucht van kreeg werd hij boos op mij, hij sprong boven op me en haalde zijn klauwen over mijn ogen. Hij wou me helemaal blind maken, maar ik denk dat hij het ook niet erg had gevonden als ik dood was gegaan in dat gevecht." Er was een pauze. Waterkit wist niet precies wat te zeggen. Hij snapte niet hoe zo een Clan dat zomaar kon doen. Hij wou dat hij daar bij was. Dan had hij die Claw is een lesje kunnen leren. "Applenose, Zealspark en Firedance hebben me toen gered, anders was ik zeker dood geweest." Ging ze verder. "Ik was toen nog een apprentice. Mijn mentor, Jayfeather, heeft me toen opgelapt en er voor gezorgd dat er geen ontsteking kwam. En zo ben ik aan dat oog gekomen." Het duurde niet lang voor de kater opmerkte dat dat het einde was van haar verhaal. Langzaam stond hij weer op. "Is BloodClan er nog steeds?" Vroeg hij eventueel. Hij had zoveel vragen, maar was bang dat de kattin ze niet allemaal wou beantwoorden.

"Ja, ze zijn er nog steeds. Maar Claw is dood, ik weet niet goed wie nu hun leider is." Gaf ze hem als antwoord. Zijn oren gingen voor kort naar achteren. Oh jee, BloodClan was er nog. Dat betekende dat hij ook hetzelfde mee kon maken! Maar dat zou hopelijk niet zo erg worden als het vroeger was. "Maar Bloodclan is geen echte clan. Niet zoals wij. Ze geloven niet in Starclan en leven niet volgens de Warrior Code. In Bloodclan vechten clanmates met elkaar en mag je elkaar zomaar dood maken, het is een vreselijke plek." Hij moest toch toegeven dat zijn hart sneller ging kloppen bij die gedachte. Elkaar zomaar dood maken. Maar hij liet zijn angst niet merken en spitste toch weer zijn oren naar voren terwijl hij de volgende vraag stelde. Met alles wat Mistgaze zei stapelden de vragen op. Maar deze leek wel erg belangrijk. "Wat is de Warrior Code?"

Een slecht gevoel kwam in hem op toen de kattin iets mompelde over zijn moeder, Swallowflight. Hoorde zij het hem te vertellen? De rode kater had wel over de Warrior Code gehoord, maar er was nooit echt uitleg geweest over hoe het precies werkte. "Oh ja! De Warrior Code," kwam ze ermee terug. Zijn kopje kantelde een beetje terwijl hij luisterde over de uitleg dat de kattin hem aan het geven was. "Je moet altijd je clan verdedigen met je leven. Als Warrior hangt het voortbestaan van de clans van jou af, Waterkit. Je mag niet op andermans territorium komen en elders en kittens mogen altijd als eerst iets van de prooistapel af halen. Kits moeten zes manen zijn voordat ze een apprentice mogen worden en als die apprentices warrior worden moeten ze altijd een nachtwake houden zodat Starclan ze kan goedkeuren. De deputy wordt clanleider zodra deze doodgaat of aftreed, maar je mag geen deputy worden zonder eerst een apprentice te hebben gehad. Als de leider dood gaan moet de nieuwe leider voor de volgende maanhoog een nieuwe deputy kiezen en daarna zijn negen levens op gaan halen." Miauwde ze als volgt. Een hele mond vol. Waterkit's ogen werden weer groot van verbazing. Moest je dat allemaal uit je hoofd leren? "Ook moeten elke dag onze border gecheckt worden en mogen warriors niet doden. Dat hebben ze niet nodig. Warriors mogen alleen doden als de kat buiten de clancode staat, of al het zelfverdediging is." Hij keek voor kort naar de grond terwijl hij al die informatie probeerde te verwerken. "Ik zou nooit een kat vermoorden." Sprak hij zachtjes. Zelfs als de kat de code niet volgde. Hij zou niet weten wat hij moest als hij zoiets ergs zou moeten doen. En dat hij er ook al aan dacht op zo'n jonge leeftijd. "Wat gebeurt er als je je niet aan de code houdt?" Kwam er uiteindelijk. Zou je gelijk vermoordt worden? Hij voelde zijn hart al sneller kloppen bij die gedachte. Zou een Clangenoot hem moeten doden?

Hij voelde een pluizige staart over zijn kop gaan. Dat zou vast een goed teken moeten zijn. Hij wist dus wel waar ze het over hadden. Dat was al een opluchting. "Dat hoeft ook helemaal niet. Alle clans leven nu in vrede met elkaar, ik denk niet dat er snel een gevecht gaat komen." Stelde ze hem gerust. Hij vond het wel prima zo. En hij kon niet wachten tot hij al de Clans kon ontmoetten in Four... Fourtree ofzoiets. "Dat is lastig.. dat ligt er aan wat je gedaan hebt." Beantwoordde ze zijn vraag over de code. "Thornface zou je niet verbannen omdat je voor je beurt een muis pakt. Maar hij zou je wel kunnen verbannen als je een clangenoot aanvalt of zelfs dood. Ze zeggen dat katten die de Warrior Code niet volgen niet naar Starclan toe mogen gaan." StarClan. Die kende hij wel. Dat was de Clan hoog in de sterren die over alles de leiding hadden. Je kon ze niet zien want ze waren heel speciaal. "Kan jij met StarClan praten?" Vroeg hij eventueel. Want daar was Thornface nu onderweg voor, toch? Hij wist dat de leader StarClan wel kon zien, want die waren speciaal en heel belangrijk. Maar Mistgaze was dat toch ook? "Denk je dat ze aardig zijn?"

Mistgaze knikte op de vraag dat hij eerst gesteld had. "Als je medicine cat wordt, dan mag je dromen samen met StarClan. Soms komen ze naar mij toe, maar vaak ga ik met de andere medicine cats naar de highstones. Daar is een grot waar we samen met ze dromen." Legde ze uit. Woow, dus er was veel meer dan warrior zijn. Waterkit zat weer neer op de grond, vastberaden dat dit lang kon gaan duren. De verhalen dat de kattin vertelde waren veel meer interessanter dan de verhalen over LionClan. De kattin moest lachen over de volgende vraag. Waadoor Waterkit toch trots moest glimlachen. "Dat weet ik zeker. StarClan is heel aardig, iedereen is daar vriendelijk. Je hebt daar hele grote velden waar Windclan katten jagen, en bossen waar ThunderClan en ShadowClan goed kunnen jagen. Maar dat hoeft niet. Iedereen in Starclan heeft het goed, ze hebben nooit honger en worden nooit moe. Je kan doen wat je wilt." Hij spitste zijn oren weer naar voren. "Een medicine cat hoeft niet te vechten, toch?" Kwam weer de vraag. Het klonk al dommer nu hij het hardop gezegd had. Een medicine cat was er om katten te helen, niet verwonden. "Heb jij ooit gevochten, Mistgaze?"

Hij voelde zich al op zijn gemak toen de kattin nog een vraag weer beantwoorde. Op zon manier dat al duidelijk en simpel genoeg was. "Nee, eigenlijk hoeft een medicine cat niet te vechten. Omdat wij anders zijn dan warriors worden wij ook anders behandeld. Ik mag borders oversteken en mag katten overal helpen. Maar ik moet wel altijd trouw blijven aan mijn eigen clan als er ruzie is tussen de leiders. Maar als Medicine cat heb je de plicht om eerst katten te helpen en hoef je je niet druk te maken om ruzies." Legde ze uit. De rode kater knikte langzamer. Zo, hij zou is vaker langs de medicine cat den gaan. Hij leerde zo veel meer. "Alleen met Claw heb ik geprobeerd te vechten, om mezelf te verdedigen. Verder kan ik niet goed vechten. Door mijn oog kan ik niet goed zien hoe ver dingen van mij af zijn, daardoor kan ik ook niet jagen. Als ik op een muis spring kan het zo maar zijn dat ik er veel te vroeg voor spring en er naast grijp." Waterkit grinnikte bij dat. Hij sprong ook soms scheef. Maar daarom leerde hij nu ook al met het jagen. "Dus jullie delen dromen met StarClan, en hoeven alleen maar katten te helpen?" Vroeg hij nogmaals. Geen jagen, geen vechten. En er waren nog vet veel privileges daar naast. "Je zou ook een best goede leader zijn, hoor." Voegde hij toe. "Je bent heel duidelijk en heel aardig. Ik hoop dat StarClan jou als de ThunderClandeputy kiest." Sprak hij met een vriendelijke glimlach. En als StarClan dat niet vond, dan waren ze stom.

De kattin knikte als volgt weer op zijn vraag. Zijn glimlach bleef op zijn gezicht. Als ze altijd zijn vragen zo beantwoordde dan bleef het natuurlijk leuk voor de kitten. Op zo een jonge leeftijd dan ja, vroegen ze naar alles. "Medicine cat's hebben een speciale connectie met Starclan, eentje die gewone katten niet hebben. In ruil daarvoor beloven we dat we nooit eigen kittens zullen hebben omdat je clan je hele familie is en dat we altijd helpen, waar dan ook." Oh, medicine cats mochten geen kittens? Hij begreep dat weer wel. Maar hij vond het ook oneerlijk. Gelukkig brak hij het onderwerp met het feit dat ze een goede leader kon zijn. Waardoor zij weer om moest lachen. Eerlijk gezegd vond hij het wel leuk dat hij katten kon laten lachen. Het gaf hem een soort vrij gevoel, dat hij wel betekenis kon geven aan katten van zijn Clan. Hey, als warrior zijn niet lukte. Kon hij altijd wel de clown worden, toch? De kitten moest grinniken om die gedachte. Maar al snel werd die onderbroken door het antwoord van de kattin. "Dat zou wel gek zijn. Miststar, ThunderClan's halfblinde voormalige medicine cat die niet kan vechten en jagen. Ik kan zeker geen leider worden hoor, Waterkit." Zei ze als volgt. 'Echt wel,' dacht hij. Dan moest Miststa- gaze leren om te vechten en jagen. Hij zou ze het zelfs haar willen leren, als dat moest.
Maar kennelijk had de medicine cat toch andere plannen. "Wil je wat kruiden zien? Ik kan je wel een paar dingetjes leren?" Bood ze aan. Waardoor zijn focus gelijk op dat gericht was, ver weg van waar ze het net over hadden. "Mag dat?" Voeg hij terwijl hij haar aankeek met zijn grote, groene ogen. Duidelijk onder de indruk. Hij zou zo een kans nooit afstaan. "Dan graag." Langzaam deed hij een paar stappen dieper de den in. Aan het einde was het nogal donker, maar de sterke geuren van alle planten en kruiden vertelden al genoeg. Langzaam deed hij een paar stappen dichter bij éen van de groep planten dat op een nette stapel lagen. En keek vervolgens weer terug naar Mistgaze, alsof hij verwachtte dat ze hem alles éen voor éen zou uitleggen.