Walk in the moonlight

Hij had expres gewacht totdat de nacht was gevallen, voordat hij naar de apprentice den toe wandelde en zijn witte kop naar binnen stak. "Whitepaw, training," bromde hij alleen maar, niet eens kijkend of de kater überhaupt aanwezig was. Hij wist inmiddels ook wel dat de witte albino kater nergens anders te vinden was, dus hij maakte zich er niet zo druk om. Nightcurse had een gemakkelijke training opgezet voor vandaag, de grenzen langs gaan en kijken hoe ver de basis kennis van zijn apprentice ging. Het was niet moeilijk, maar het was een basis die hij moest leggen om te kijken hoe hij de training verder moest gaan doen. Daarvoor moest hij allereerst een goed plan gaan maken om Whitepaw te gaan trainen, zijn condition zou nog wel eens een probleem kunnen gaan worden. Vandaag had de witte kater dan ook bedacht om de training 's avonds te laten beginnen, terwijl hij Whitepaw langzaam maar zeker zou gaan laten wennen aan het zonlicht.
Rustig bleef Nightcurse net buiten het kamp zitten, wachtend op zijn apprentice, terwijl zijn tweegekleurde ogen alles strak in het oog hielden.

[+Whitepaw]

Nightcurse hielt van de nacht, waarin alles rustig en donker was. Zijn tweegekleurde ogen keken uit over het territorium voor zich, terwijl hij met zijn rug in de richting van het kamp zat. Hij zou vanzelf wel merken wanneer Whitepaw er was. Immers had de verse apprentice nog geen jacht training gehad, dus liepen ze allemaal nog alsof ze klompen aan hadden. Hij grinnikte dan ook eventjes toen hij de pootjes van zijn apprentice hoorde en een licht speelse blik was in zijn gekleurde ogen verschenen. Whitepaw moest niet denken, nu dat hij zijn mentor was, dat hij een zachte behandeling zou krijgen. Immers waren ze nog steeds Shadowclan en Nightcurse zou hem dan ook zo trainen, al was het meer gericht naar zijn eigen intenties dan die van de clan. Hij knikte rustig toen de apprentice er was en ging met zijn poot over diens kopje heen. "Kom, dan laat ik je 't territorium zien," sprak hij op een kalme toon, terwijl hij zichzelf op zijn poten zetten en wegliep. Whitepaw zou vanzelf wel volgen.

Hij voelde het, hoe de puntjes van zijn lange witte vacht langs die van de apprentice gleed. Het maakte hem niet zo veel uit, alles liep precies zoals hij het wilde. Een kleine glimlach liet zijn mondhoeken omhoog krullen. Hij zou van Whitepaw precies kunnen maken wat hij wilde en daarmee zijn plan in werking zetten. Nightcurse liet zijn ogen even over de apprentice glijden, terwijl ze samen door het donkere woud van Shadowclan liepen. De kleinere witte kater vroeg aan hem of het territorium groot was en de oudere witte kater wachtte eventjes met antwoorden. "Definieer groot," sprak hij op een rustige toon, terwijl hij er een sneller tempo in gooide. Whitepaw zou snel genoeg leren dat Nightcurse niet van trage apprentices hield, nog van slomme katten. "Voor jou is het misschien groot. Voor mij is 't misschien te klein." Er zat een lichte toon van hunkering in zijn stem, hij wilde een groter gebied, iets wat hem niet benauwde. Zoals het gehele woud, misschien.

Hij had Whitepaw aan het denken gezet met zijn antwoord, goed zo. De kleine moest leren zijn kopje te gebruiken en dat niet alles zo op een bord aan 'm voor geschoven werd. En dat was iets wat hij hem snel en duidelijk zou leren. Tevens moest hij zijn pas heel eventjes in houden toen de apprentice bijna op zijn snuit ging en hem met een hopje weer bij hielt. Een snauw lag op zijn lippen, maar Nightcurse slikte hem weer in. Hij wist dat hij rustig en geduldig moest zijn met deze apprentice, anders zou hij hem afschrikken en dat was niet de bedoeling.
Dus bleef hij maar gewoon de vragen over zich heen krijgen en beantwoorden. "Geen enkele clan is slecht," miauwde hij rustig. "Ze zijn vooral een nuisance, een pest." Dat laatste was niet meer dan een fluistering en hij wist niet eens zeker of Whitepaw het nog kon horen. Maakte ook niet uit, eigenlijk. "Riverclan ligt, zoals je al kon raden, aan de rivier. Ze gaan graag in het water om daar vis uit te halen, door iets speciaals in hun vacht worden ze niet nat. Ik denk niet dat ze even groot zijn als de kattin die je hebt gezien toentertijd." Hij dacht even terug aan de kattin die opeens in hun kamp stond omdat Windclan was aangevallen. "Windclan is gelegen in het open deel van het woud. Ze rennen veel en jagen op hazen en konijnen, waarvoor ze zeer snel moeten zijn. Pepperkit is een Windclan kitten, maar Tallstar heeft haar als zijn dochter meegenomen naar Shadowclan. Ze is zo klein omdat ze nog jong is." Nightcurse was het niet eens met de beslissing van Tallstar, maar over het algemeen was hij het niet eens met wie de leiding had in de clan in general. "Katten zijn boos op haar omdat ze vinden dat Tallstar haar niet mee had mogen nemen, omdat ze een Halfclanner is. En nee, Whitepaw. Het is niet grappig dat Seagull haar aanviel. Ondanks dat ze een halfclanner is, staat er nog steeds in de Warrior Code dat je nooit en te nimmer een kitten mag aanvallen." Hij stopte en keek Whitepaw met een strenge blik aan. "Wat weet je verder al van de laatste clan en van de Warrior Code?" vroeg hij, terwijl hij zijn stevige pas doorzetten.

De witte kitten vroeg een vraag aan hem die 'm deed nadenken. Wat maakte Shadowclan zo speciaal? Hij dacht eventjes goed na. "Shadowclan is speciaal omdat wij kunnen jagen in de duisternis. De eeuwige schaduwen van de bomen hebben ons een goed zicht in het donker gegeven en alles wat wij doen zal onder deze schaduw zijn. Tevens zijn wij de hardste clan, vanwege de koude wind vanuit de bergen." Legde hij rustig uit, terwijl een kille wind door zijn lange witte vacht ging. Hij ging door over wat het probleem was rondom Pepperkit en Tallstar. Al waren er veel meer problemen dan dat hij uitlegde, maar hij wilde het nu niet te moeilijk gaan maken voor de kleine witte apprentice. Voor nu hielt hij het maar over de problemen met Pepperkit en wat Tallstar fout had gedaan. En wat Seagull fout had gedaan. De Warrior Code was iets waar Nightcurse zich wel strak aan hielt, al was het niet voor zijn eigen gevoelens. Gevoelens die hij zwaar onderdrukte momenteel, niets zou hem nog van zijn plannen afkrijgen. "Een fijn gevoel?" sprak hij zachtjes. "Wat voelde je precies, Whitepaw?" Dit, dit trok zijn aandacht. Dit was iets waar hij mee kon werken. Dit moest hij onthouden.
De apprentice ging verder met wat gebrekkige informatie over Thunderclan, waarna Nightcurse knikte. "Thunderclan woont inderdaad in het bos aan de andere kant. Ze worden gezien als de moedigste van de vier clans en staan bekend om hun loyaliteit aan zowel de Warrior Code als aan hun clan. Hun oude leider was van Skyclan, een vijfde clan die door Starclan weggevaagd is. Zij stonden bekend om dat ze veel in bomen klommen en daar uit sprongen om hun prooi te vangen. Verhalen over Skyclan kan je bij de elders horen, als je zin hebt." Er was niet veel meer over van Skyclan, behalve hun oude verwoeste gebied. Misschien zou hij Whitepaw eens meenemen daarheen, zodra hij de grenzen heeft laten zien. Al was hij nu wel op weg naar een deel van de grenzen, terwijl hij dingen aan het uitleggen was. "Dat klopt, maar dat is maar een klein deel van de code." Miauwde hij onder het lopen. "De clan zal altijd nummer één voor je moeten zijn. Shadowclan is je thuis en je familie. Vriendschappen met andere clans mag, maar hou 't minimaal. Je mag immers niet twijfelen als er ooit een gevecht uit breekt. Je mag nooit op 't territorium komen van de andere clans, hiervoor laat ik je zo snel mogelijk de grenzen zien. Elders en kittens eten als eerste, daarna de warriors en apprentices. Een apprentice mag pas eten als deze voor de elders gejaagd heeft. Prooi wordt alleen gedood om te eten, niet om mee te spelen." Nightcurse dacht eventjes na en haalde rustig adem, voordat hij verder ging. "Zoals je weet moet een kit zes moons oud zijn voordat hij of zij apprentice mag worden. Als een apprentice warrior wordt zal hij of zij een nachtwake houden die nacht. Een warrior mag pas Deputy worden als hij minstens een keer mentor is geweest van een apprentice. En een Deputy zal Leader worden als deze te overlijden komt en zal zijn levens ophalen bij de Moonstone. Als een deputy dood gaat of leader wordt, zal er voor maanhoog een nieuwe gekozen moeten worden," nog een pauze, de warrior code was altijd veel langer als je 'm zo moest opnoemen. Hij verwachtte ook niet dat Whitepaw het in een keer zou weten, maar het was belangrijk dat hij 'm tenminste een keer gehoord had "Elke volle maan is er een gathering bij de fourtrees van alle clans. De grenzen worden elke dag gecheckt en nieuwe geursporen aangebracht, zodat onbekende katten weggejaagd kunnen worden. Geen enkele warrior mag een kit in gevaar brengen of pijn doen, je hebt gezien wat met Seagull gebeurde. De leader's woord is wet en er zal geen tegenspraak zijn. Een warrior hoeft geen katten te doden om een gevecht te winnen, tenzij het zelfverdediging is of als die kat buiten de warrior code staat. En een warrior zal nooit, maar dan ook nooit, verlangen naar het zachte en makkelijke leven van een kittypet." Zo, dat was dat. Hij keek Whitepaw met een glimlach aan. "Ik verwacht niet dat je meteen de hele code uit je hoofd gaat leren, om over de paar dagen zal ik je telkens kleine stukken ervan aanleren en overhoren. Dus hou 't wel in je achterhoofd."