Ayeeeee

De kater schudde zijn vacht uit. Het was vandaag tijd om de trainingen van Coyotepaw weer opnieuw op te pakken en hoewel hij er zin in had, had hij ook juist de afgelopen week veel te doen. Hij moest een oplossing zoeken voor de crisis van een half bevroren rivier, en om eerlijk te zijn, had hij die gewoon niet. Maar dat zette hij voor nu uit zijn kop. Panther maakte weg richting de afgesproken weg. Iets stopte hem echter, de geur van prooi. Hij hoefde niet te twijfelen, hij zou hier achteraan gaan in plaats van op tijd zijn bij de training. Eten had nu even voorrang, het zou ervoor kunnen zorgen dat er in ieder geval één apprentice met een gevulde maag naar bed zou gaan vanavond. Het was lastig om te zien waar het diertje precies was door de dikke sneeuw. De kater rook dat het een fret was, dus waarschijnlijk was hij wit. De kater hield zich laag aan de grond waarbij hij de omgeving opnieuw afscande, goed gebruik makend van zijn neus. Toen uiteindelijk zag hij het diertje, op ongeveer tien meter afstand, en langzaam kwam hij dichterbij. Hij had het geluk dat de fret iets aan het eten was en hem niet in de gaten leek te hebben. Toen de grote kat op minder dan vijf meter afstand was, maakte hij een grote sprong, en belandde op het dier. Snel beet hij diens nek door en bedankte StarClan voor de zegen van prooi. Zijn mond begon te wateren, maar hij zou het niet zelf opeten. Eerst de Clan, dan hijzelf. Hij pakte het witte vachtje, nu besmeurd met rood, op tussen zijn kaken en hervatte zijn tocht richting Coyote. Toen hij daar aankwam tikte hij haar flank aan met zijn staart als begroeting, waarna hij de fret in de sneeuw liet vallen en deze hieronder begroef, zodat hij hem later weer op zou kunnen halen.

Kort wiebelde de kater met zijn oortjes toen de ander wat voorzichtig vroeg of hij een goede vangst gehad had. Auch, hij wilde het liefste gewoon negeren dat hij boos was geweest op haar en doorgaan zoals ze daarvoor waren. Hij hield niet van praten over gevoelens en sloeg die stage dan altijd ook het liefste over. Vandaar dat hij knikte op de woorden met een glimlachje. "Dat mocht ook is wel, hmm?" miauwde hij als antwoord. Coyo vroeg aan hem wat ze vandaag gingen doen en hij keek haar lichtelijk uitdagend aan. "Vechten," miauwde hij lichtelijk triomfantelijk. Hij wist dat ze daar al een tijd naar uitkeek.

Kort grinnikte de kater toen ze enthousiast zijn woorden herhaalde en meteen in een belabberde vechtspositie ging staan - althans, hij ging er vanuit dat ze dat probeerde, met het wilde gezwiep van haar staart. Hij knikte. "Goed, ga maar recht tegenover mij staan, en dan je benen een beetje uit elkaar zetten zodat je stevig staat,"