Bouquet

De jonge kater leek in het begin nog niet al te gespannen te zijn, eerder nieuwsgierig ondanks het feit dat hij al een keer voor heel wat drama had gezorgd op het andere gebied. Windclan was over het algemeen vredelievend, maar Oceanstar had op dit moment geen geduld jegens het jonge ding. Immers was ze zich er van bewust dat ze de dood van haar Warrior niet had kunnen voorkomen terwijl haar territorium veilig diende te zijn voor haar Warriors, Apprentices en Kittens. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Acefray degene was geweest die tussen beide had moeten springen en de genadeklap had uitgedeeld. Natuurlijk diende haar Warrior niet te vechten met een kitten, maar de kater had al de leeftijd van een Apprentice gehad en werd dus ook zo behandeld. Daarbij had hij geprobeerd prooi van een ander te stelen, wat niet gewaardeerd werd; al helemaal niet in leafbare. Kortom, de Shadowclanners die het overleefd hadden moesten aangesproken worden op hun daden en een gepaste straf onder ogen zien. Zou Shadowclan die niet geven, was er een kans dat ze hen aan zou vallen en de vriendschap tussen haar, Tallstar en Acefray verbroken werd. Haar Clan kwam op de eerste plaats. De jonge kater knipperde met zijn ogen voordat hij ineenkromp. Alsof de woede van de Leader, een letterlijke klap in zijn gezicht was geweest. Pas toen de Windclanner was uitgesproken durfde hij haar aan te kijken, waardoor ze hem met strenge blauwe ogen in zich op nam. “I-ik ben geen mormel die voor doden zorgt..” Sprak het katertje met brekende stem. Zijn oortjes waren in zijn nek gedrukt terwijl hij angstig leek voor de volgroeide kattin. Oceanstar snoof even waarna ze op de grond plofte en hem peinzend aan keek. De grijze Leader was vastbesloten dat Tallstar en Acorndust hiervan op de hoogte gesteld moesten worden. “Het ging per-ongeluk.. het was niet de bedoeling. I-ik wist niet dat ik op Windclan gebied was en, en, en toen wou hij mijn pijn doen. E-“ De Apprentice begon te snikken terwijl ze haar tanden lichtelijk ontblootte, het was niet de bedoeling. Er was zoveel niet de bedoeling bij katten, terwijl ze het toch deden. De kitten had besloten het kamp te verlaten en een prooi te stelen, een die niet veel op Shadowclan voorkwam. “Acefray kwam me helpen.. en ik weet niet wat er voor de rest gebeurd is.. i-ik h-had me oogjes dicht..” De tranen stroomden over zijn wangen terwijl de kattin zuchtte. Het was wellicht een ongeluk geweest maar dat betekende niet dat hij zonder consequenties door het leven zou gaan, net zoals Acefray. De kater had moeten weten dat het stelen van prooi een goede berisping nodig had en de aanval niet af moeten weren. In plaats daarvan had hij de kit mee moeten slepen en terug moeten jagen naar Shadowclan gebied. "Acefray zal op zijn daden aangesproken worden. Er zijn vast fouten door mijn Warrior gemaakt, zoals vechten met een Medicine Cat, al had hij het recht het in dit geval te doen omdat er prooi gesteeld werd én jullie zonder toestemming op ons gebied waren. Dat gezegd hebben is het wel gedeeltelijk jouw fout, als je een goede kitten was geweest en de Warrior Code had geleerd, dan had je het kamp niet verlaten zonder toezicht en was er niets aan de hand geweest. Als je het goed wil maken en een gevecht wilt voorkomen raad ik je aan je voorlopig niet bij ons territorium te bevinden of Acorndust en Tallstar te halen zodat ik een passende straf met hen af kan spreken. Nursery-arrest lijkt mij wel een goede voor jouw." Haar stem klonk kalm, maar al wel iets rustiger. Niet meer zo stevig als daarvoor, maar nog steeds streng.

Ergens deed het haar zeer een jonge kat met deze druk op de schouders te zien. Natuurlijk was hij niet geheel verantwoordelijk voor de zaken, hoe die gelopen waren maar wel in het deel dat hij het kamp was uitgelopen en het probleem had veroorzaakt. Daarbij was hij zes Moons oud en daarmee oud genoeg om de consequenties onder ogen te zien. Ze hoopte dat hij zichzelf ooit zou vergeven, maar eerst was ze zich ervan bewust dat hij gestraft diende te worden voor zijn acties. Geen kat mocht de Warrior Code overtreden, en daarom gaf ze hem dan ook de kans het goed te maken tussen de Clans. “I-ik. Het spijt me heel erg.. Ik zal Tallstar of Acorndust halen..” Verklaarde het katertje enkel, waarna hij zich angstig met tranen in zijn ogen omdraaide en het bos in stapte, dieper het territorium van Shadowclan in. Trillerig haalde de jonge Leader adem terwijl ze langzaam wat rechter ging zitten en gespannen haar staart heen en weer zwiepte. Het duurde niet al te lang voor de Apprentice om een van de desbetreffende katten te vinden waardoor ze langzaam en respectvol overeind kwam, ook al vertelde haar houding genoeg. De Leader was woest, ergens hadden ze geluk dat het niet Evergreen was die aan de leiding zat, die had waarschijnlijk zonder twijfelen Shadowclan een les geleerd. Net zoals bij Whitelion, al was dat uiteindelijk niet geoorloofd geweest, vandaar dat de jonge Leader een wat rustigere manier voor oplossen had gezocht en hoopte dat Shadowclan mee zou werken. "Oceanstar," Begroette hij de jongere kattin waardoor ze haar kop stijfjes neeg, en even kalm de ander begroette. "Acorndust," Sprak ze, met een licht opgetrokken lip. Verder waren er weinig tekenen van haar woede overgebleven, haar vacht lag weer rustig op haar rug en ze had een minder dreigende houding aangenomen. "Wat is de reden waarom ik moest komen?" Vroeg de kater, duidelijk verward waardoor ze langzaam opstond en de Apprentice een wat vriendelijkere maar nog steeds strenge blik gaf. "Bloodpaw is toen hij zes Moons was net voor de ceremonie het kamp zonder toezicht uit gegaan. Hij heeft vervolgens de grens overgestoken en prooi van Windclan proberen te stelen. Een van mijn Warriors werd hierop logischerwijs gewelddadig, en wilde hem naar wat ik begreep verjagen. Acefray vond het mormel toen, en heeft zijn aanval geblokkeerd, waarna er waarschijnlijk tussen mijn Warrior en Acefray een gevecht heeft plaats gevonden. Hierna is op mijn territorium de kater vermoord door jullie Medicine Cat. Op grond hiervan heb ik voldoende redenen om jullie om een passende straf te vragen naar Acefray en Bloodpaw toe. Ik kan jullie garanderen dat ik als mijn Warrior het had overleefd hem ook een straf zou hebben gegeven voor het vechten met een Medicine Cat en het aanvallen van een toe nog kitten ook al was dat niet te zien. Echter leeft hij niet meer," Haar stem klonk kalm en evenwichtig terwijl ze haar staart heen en weer zwaaide, enkel haar woordgebruik verklaarde haar woede jegens de anderen al. "Ik verwacht dat jullie een oog houden in het vervolg op jullie kittens en Apprentices." Sprak ze vervolgens met opgetrokken lip, het was duidelijk dat de jongere kattin haar chill was verloren en zelfs haar liefde voor kittens niet voldoende was om geheel kalm te blijven.

De jonge Apprentice had duidelijk niet geweten dat de grijze kattin de Leader van Windclan was. De gevlekte kater kromp nu helemaal ineen, verstopt achter de Deputy. Eerst negeerde de kattin dit, ze had andere zaken om mee bezig te zijn. Nadat ze uitgesproken was wende ze haar blik van Acorndust pas weer naar Bloodpaw, het was duidelijk dat haar woorden hem geraakt harden waardoor ze haar opgetrokken lip weer liet zakken en zuchtte. "Bloodpaw had als kitten inderdaad niet het kamp uit mogen gaan en al helemaal niet naar Windclanterritorium, dus ik snap dat een straf hier gepast zal zijn." Begon de kater rustig waardoor Oceanstar zich overduidelijk wat gerustgesteld voelde. Ergens had ze verwacht dat haar vraag wellicht problemen op zou kunnen leveren aangezien haar Warrior ook een fout had gemaakt. Bloodpaw keoop nog dichter tegen de kater aan waardoor de oudere Shadowclanner hem geruststellend benaderde, door zijn staart er om heen te slaan. "Echter had jouw warrior hem niet zomaar aan mogen vallen. Hij was tenslotte nog maar een kitten en volgens de warrior code hoort een clankat onder geen enkel geding een kitten aan te vallen. Acefray heeft me dan ook verteld dat hij heeft gehandeld om de kitten te beschermen en dat het puur uit zelfverdediging was." Oceanstar knikte en hield haar kop nadenkend schuin, ze had een kit ook altijd beschermd; echter een kat doden was alleen in de hoogste uitzondering toegstaan. "Wat wil je precies dat er gedaan wordt?" Vroeg de gestreepte kater waardoor een waterig glimlachje op haar gezicht verscheen. "Aangezien mijn Warrior op ons territorium gedood is, en het meenemen van prooi vaak iets is dat door een oudere kat wordt gedaan, kan ik de verwarring voorstellen.  Dat gezegd hebbende ben ik tegen het aanvallen van kittens en weerloze katten." Haar blik verzachtte toen ze haar blauwe ogen op de Apprentice liet vallen. "Aangezien je kitten was toen je dit deed, en mijn Warrior een grote fout heeft gemaakt over die van jouw die ik ernstiger kan noemen. Kan ik niet anders dan je doordat je berouw toont zonder straf laten gaan. Wat dacht je daar van?" Haar stem verwarmde terwijl ze haar kop neeg. "Acorndust, totdat de rust in beide Clans is wedergekeerd wil ik vragen dat Bloodpaw niet zonder begeleiding bij de grens met Windclan komt of de Fourtrees." Sprak ze waarna ze hem recht aankeek. Immers werd geen Clan er vrolijk van als een van hun Warriors dood ging omdat het hun territorium verdedigde. "Ik eis echter wel van Acefray het verhaal te horen en dat hij de komende drie Moons niet zonder begeleiding op Windclan territorium mag komen en hij moet door jouw of Tallstar naar de grens worden begeleidt. Mocht hij wat nodig hebben van ons of met onze Medicine Cats willen praten. Mochten jullie mee het territorium op willen om er zeker van te zijn dat Windclan zich gedraagd moeten jullie maar naar mij of mijn Deputy vragen." Sprak ze, immers wilde ze samen met haar Deputy een gesprek met de kater hebben. Hij was de volwassene in dit geheel en ze wilde weten wat er was gebeurd en hoe dit zo had kunnen eindigen. Het was duidelijk dat de Leader ondanks haar irritatie en wellicht zelfs woede wel tot reden vatbaar was.

Ergens voelde de jonge Leader het wel in haar hart, het zien van een doodsbange kat door haar. Ze was geen Leader geworden om anderen de angst van hun leven aan te jagen, maar om haar Clan te beschermen en te leidden zo goed als ze dat maar kon. Wat een behoorlijke opdracht bleek te zijn. Haar warme moederhart, stak dan ook behoorlijk bij het zien van de tranen en het trillende lichaam van de nog jonge kater. Ze hoopte maar dat de kitten er geen nachtmerrie's aan over zou houden en de last hem niet zijn gehele leven met zich mee zou hoeven dragen. Starclan was vergevingsgezind net zoals de jonge Windclan Leader. Met tranen in zijn groenige ogen, keek de Apprentice haar aan toen haar stem wat verwarmde. Hij liet zijn kopje hangen, uit respect maar ook uit dankbaarheid. “Dankjewel Oceanstar.. H-het spijt me echt heel erg..” Hierna keek de gevlekte jonge kater op naar Acorndust, zijn Deputy die dit alles nog redelijk positief leek op te vatten. “Ik zou Shadowclan niet meer teleurstellen.. ik zou nooit meer zo iets doen.” Vervolgde hij, waarna hij zich weer tegen de grotere kater aan drukte, alsof hij zijn geruststellende aanwezigheid nodig had en de troost die ervaren katten konden geven aan de jongeren wanneer er iets was gebeurd dat ze nooit mee hadden moeten maken. "Maak je geen zorgen jonge Bloodpaw, met de tijd zal Windclan het je vergeven. Starclan houd geen wrok, en ik ben geen dwaas. Waarschijnlijk was je op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Ik ben blij dat je vastbesloten bent mijn territoria met rust te laten. Elke Apprentice word wel eens nieuwsgierig, naar de andere Clans en ik hoop dat je de anderen ook kan leren dat niet te doen. Ik denk dat ze een goede aan je hebben, mits je je aan de Warrior Code houd." Haar stem was warm en troostend zoals enkel een Queen en Leader kon zijn die het beste met jonge katten voor had. Hij was nog een kitten in haar ogen, ook al had hij nu wel zijn Apprentice naam. Jonge katten deden af en toe behoorlijk dwaas, maar dat betekende niet dat ze goede Warriors konden worden. Ze wou geen oorlog voeren om iets waarin beide Clans fouten hadden gemaakt. Hierna wende ze zich weer tot Acorndust, het feit bleef immers dat Shadowclan haar een Warrior had doen verliezen en dat was onacceptabel. "Dat zal geen probleem zijn." Zei hij dan ook waardoor ze knikte. "Ik hoop dat deze ervaring voldoende heeft geleerd, de volgende keer zal ik wellicht geen genade hebben. Als Shadowclan om welke reden dan ook op mijn territorium een kat aanvalt, zal ik uit zijn op bloed." Haar stem klonk een tikkeltje kalmer maar het was duidelijk dat ze Shadowclan een poot boven het hoofd hield, ze had voldoende redenen om hen een les te lezen en hoopte dat haar vergevingsgezindheid haar niet als zwak deed tonen. Windclan was sterk, en als het moest zouden ze Shadowclan op hun plek zetten. Echter had ze nu wel wat beter te doen dan oorlog voeren met een mogelijke bondgenoot tegen Bloodclan. Natuurlijk zou ze het hele verhaal wel eerst willen weten voordat ze klakkeloos een Clan aan zou vallen, maar het ging om de boodschap niet om de feiten en het was duidelijk dat Shadowclan niets te zoeken had op Windclan gebied. Niet zonder haar toestemming. Hierna begon ze over Acefray, een kater waar ze zelfs een kitten naar vernoemd had. Ze had niets tegen hem, maar wel tegen zijn acties die dag. "Een gesprek met Acefray lijkt me redelijk." Vervolgde de oudere tabby waardoor ze dankbaar knikte. "Ik ben redelijk, over het algemeen. Mocht een van mijn clangenoten zich niet gedragen, weet je mij te vinden. Ik houd liever vrede, tenzij ik niet anders kan." Sprak ze, immers was het veel beter om in alle rust te kunnen leven, als ze moest vechten deed ze dat. Als ze het met een gesprek uit de voeten kon doen, deed ze dat toch veel liever. Met de laatste woorden gaf ze ook aan dat haar voorgaande zin geen dreigement was, enkel een constatering dat ze geen andere keuze zou hebben dan zelf het recht in haar poten te te nemen. "Ik zal eerst met hem moeten overleggen wanneer het handig uit komt, maar het kan geregeld worden." Oceanstar knikte. "Doe het voor de volgende Gathering, ik heb geen geduld als het aankomt op een dode aan mijn kant." Sprak ze kalm. Het interesseerde haar vrij weinig dat het wellicht onbeleefd over kon komen, immers mocht de Deputy van geluk spreken dat ze geen heethoofd was. Geen enkele Leader werd er gelukkig van als een dode haar kamp in gebracht werd omdat er een ondeugende kitten was geweest die prooi wou stelen. "Drie manen valt te doen, ik zal hem en Tallstar ervan op de hoogte brengen." Vervolgde de kater waardoor ze met een klein glimlachje knikte. "Bedankt voor je medewerking, ik hoop dat er nog lang vrede mag zijn tussen onze Clans." Sprak ze warmer dan ze het hele gesprek tot nu toe had gedaan. Hierna neeg ze respectvol haar kop terwijl ze eens diep uitblies. Het gesprek was goed verlopen, ze had waarvoor ze gekomen was. "Moge Starclan jullie paden verlichtten." Mauwde ze zacht, immers ging elke Clan zware tijden tegemoet met Leafbare en Shadowclan waarschijnlijk al helemaal zo dichtbij Bloodclan. "Ik hoop dat ik zo onbeleefd mag zijn en dit vragen. Aangezien Tallstar ooit mijn leven heeft gered en ik hem als een vriend beschouw. Ik hoop dat jullie geen last hebben van Bloodclan, bij ons is het namelijk nog stil." Begon ze op een rustige toon, al was het duidelijk dat ze alleen de naam van die groep katten al haatte. "Mochten jullie veel last ondervinden zal mits jullie niet nogmaals ongeoorloofd problemen schoppen, Windclan klaarstaan hen een les te leren. Samen staan we immers sterker en we kunnen beter de onderlingen banden onderhouden. Immers is het een dreiging voor iedereen, niet voor een Clan." Starclan scheen over alle vier de Clans heen en een herhaling van Thunderclan was nu niet bepaald iets waar ze op zat te wachtten.

Acorndust leek geduld te hebben met de jonge Leader, wat ze ergens ook wel waardeerde. Ze maakte het niet expres zo lang, immers wilde ze op goede poot met de andere Clan blijven staan. Haar afspraak om Acefray voor de volgende Gathering te spreken was vast geen groot probleem. "Ik zal ervoor zorgen dat het voor die tijd gebeurd." Ze hoopte maar dat de grote kater niet al te veel problemen zou hebben de jongere kattin te spreken. Arme Medicine Cat, die zat zich nu vast al angstig op te krullen in zijn nest, aangezien Oceanstar bijna nooit echt boos werd. Waarschijnlijk was hij super dramatisch aan het zuchten, en zichzelf voor zijn kop aan het slaan. Bij het volgende onderwerp, nadat ze even dankbaar had geknikt naar Acorndust, begonnen de haren van de ander overeind te staan. Het was duidelijk dat ze een gevoelig onderwerp had aangesneden, ook al probeerde de ander dit te verbergen. "Het is nog niet iets dat we niet zelf kunnen oplossen." Mauwde de grotere kater ijzig kalm, waardoor ze even met een oortje wiebelde. "Ik betwijfel niet dat Shadowclan niet sterk is, maar Bloodclan blijft een ding; altijd aangezien ze geen eer hebben. Geen Warrior Code volgen, waardoor er zomaar ineens katten op kunnen komen draven die ons willen doden." Haar ogen hield ze scherp op de ander gericht, om aan te tonen dat ze wel door had dat er problemen waren geweest met die katten. Toch was het ook duidelijk dat ze daarover verder geen discussie aan zou gaan, enkel de hart onder de riem zou steken. "Als de dreiging groter wordt zullen we je aanbod misschien aannemen." Oceanstar knikte waarna ze resoluut antwoord gaf. "Ik mag een moederlijke kat wezen maar voor hen heb ik geen medelijden." Sprak ze kalm en hard; kouder dan ze tegen Bloodpaw had gesproken. "Was dat alles?" Vroeg de kater waardoor ze langzaam knikte. Ze zou een oogje houden op Shadowclan, niet omdat ze hen niet vertrouwde maar omdat haar moederinstinct een leugen herkende waar het werd verteld.