they always ask yeehaw but never haw yee

De dichte beschutting van de dennennaalden zorgde ervoor dat nog niet het hele kamp wit gesneeuwd was. Maar kleine vlokjes vonden hun weg toch wel naar beneden. Één hiervan landde op het gevlekte snuitje van Stormflare. Geschrokken knipperde ze met haar ogen. Ze had zojuist zeker een minuut lang recht voor zich uit gestaart als een idioot. Recht naar Acefray, ze wist zeker dat ze dat over een maand nog zou horen. Ze trippelde naar de ander toe, die wat voor de den aan het doen was. Met opstaande oortjes van interesse keek ze hem aan. "Wat doe je?" miauwde ze. Vast een apart medicine cat ding waar ze niks van snapte.
- Acefray

De grijze kater was al de hele dag opgesloten in zijn den, maar niet zonder reden. Nee juist voor een heel bijzondere reden. Hij was in de ochtend namelijk uit jagen geweest, want ondanks dat hij al manen de rang van Warrior niet meer droeg vond hij het belangrijk zijn vaardigheden hoog te houden. Hij wist immers niet of hij ooit zou eindigen als Smokebreath... Hij kreeg al kippenvel bij het idee. Maar goed, terug op het punt. Tijdens het jagen had hij een vogeltje gevangen en hier was hij heel trots op geweest, vogels waren namelijk verdomd moeilijk als je zo dik en zwaar was als hijzelf. Maar nog voor hij zijn ontbijtje had kunnen vieren had hij de reden gevonden waarom het kleine beestje zo makkelijk te vangen was. Ze was naar een nestje gegaan met baby vogels. Voor enkele uren had hij zichzelf verborgen om te zien of er een ander vogeltje de kleintjes op zich zou nemen maar dit leek niet het geval te zijn. Zijn vaderlijk hart kon het niet aan. Ze zouden dood vriezen buiten.. ze zouden nooit een mama kennen. Hij moest al bijna huilen bij het idee. Vandaar dat hij ze naar zijn den gesmokkeld had en ze hier een nestje had gegeven, samen met wat wormen die hij had opgegraven. Nu leek hij dus helemaal in trans te zijn met zijn baby vogels. Hij mocht van Starclan namelijk geen kittens meer hebben, maar dit waren geen kittens, dit waren kuikens. En in geen enkele clanregel stond er iets over kuikens. De medicine cat schrok op bij het horen van een bekende stem, namelijk Stormflare. "Kom eens kijken Stormy, maar het is wel geheim, dus tegen niemand doorzeggen" Zijn stem klonk opgewekt en vol hoop. "Ik moet nog namen bedenken voor ze, misschien dat ze meteen wel warrior names geef" In het goede en grote hart van de kater leek het hem nog niet door te dringen dat deze kuikens misschien de winter niet gingen halen, en zelfs als ze groot werden ze het misschien niet lang zouden maken in een clan vol hongerige katten. Maar het leek hem in ieder geval gelukkig te maken voor het moment.

Ace leek van haar te schrikken en meteen wist ze dat er iets geheimzinnigs aan de hand was. Vandaar dat ze ook een sneaky blik achter zich wierp voordat ze stilletjes naar binnen stapte. De medicine cat lichtte haar meteen in dat hij een geheim had, en dat ze het aan niemand mocht doorvertellen, en meteen knikte ze, half-verontwaardigd. "Waar ze je me voor aan, natuurlijk niet," miauwde ze snel waarna ze over zijn schouder meekeek naar wat hij had (wat nog moeilijk ging want de ander was zeker twee keer zo groot als haar). Haar bruine ogen vielen op het kleine nestjes met babyvogeltjes erin en haar gezicht ging in een uitdrukking dat alleen te beschrijven was als 'awwhhh'. Ze knikte op dat hij hen warrior namen wou geven. "Goed idee, vogels groeien veel sneller dan katten," miauwde ze uiterst serieus. Ze bracht haar neusje wat dichter naar de kleintjes. "Ze hebben niet echt uiterlijke kenmerken, ze zien er allemaal hetzelfde uit," mopperde ze. Zo werd het moeilijk hen een naam te geven. "Ehh, misschien iets met Chirp? En Twitter. En Tweet," wow, origineel, Storm.

Acefray keek met plezier hoe Storm dezelfde reactie had gekregen als hijzelf, namelijk een vol adoratie. Wie kon er nu ook nee zeggen tegen een nestje vol onschuldige babies? De dood van zijn vorige dengenoot Spiderfriend had hem zwaar getroffen, al was dood nog een klein woord. Moord was het geweest. Maar alsnog had hij deze pijn uit zijn hart kunnen krijgen en werd deze nu weer gevuld door de warmte van drie kleine vogeltjes. Hij moest eerlijk toegeven dat hij niet bepaald wist wat voor soort ze waren. Normaal was vogel in zijn hersenen gelijk aan een gezonde snack. Maar deze niet, nee deze waren nu familie en hij zou ze opvoeden tot goede shadowclan vogels. Bij de opmerking van Storm kantelde hij dus zijn kop, geen idee hebbende dat ze een grapje maakte "Echt waar? Gelukkig dat jij zo veel over vogels weet" Klonk hij volledig overtuigt, om hierna naar de opties te luisteren. "Hm... Misschien kunnen we deze Stormbird noemen" Hij drukte zijn grijze snuitje tegen een van de babies, om ze hierna schoon te likken. Duidelijk veel te veel liefde in zich om zomaar te negeren. "Dan nog eentje... Slatewing. Vernoemd naar jou en Slatefur" De kater knikte even tevreden met zichzelf, trots op hoe goed hij namen kon geven. Maar nu werd het moeilijk "Als laatste Sleetclaw, naar mijn Sinclaw" Hij gaf de tortie kat naast zich eens een lik over de kop om hierna tevreden op haar neer te kijken, alsof hij validiteit zocht voor zijn geweldige namen.

Toen Ace wat dom met zijn kop kantelde, afwegend of ze serieus was, en toen lachte ze maar wat schaapachtig alsof het inderdaad een grap geweest was in plaats van bloedserieuze suggestie zoals het eigenlijk waren. De namen waarmee hij kwam waren.. Overduidelijk beter. Met een ongelovige en geraakte uitdrukking keek ze de ander aan. Hij vernoemde de eerste vogel naar haar? "Aw, you love me, don't you," grinnikte ze maar gaf hem een schouderduwtje die aantoonde dat ze het heel, heel erg waardeerde. Ook Slatefur kreeg een vogel naar zich vernoemd en Storm maakte een mentale aantekening om de elder is te bezoeken. Als Ace haar cool vond, vond Storm haar dat waarschijnlijk ook. De laatste vogel werd naar Sinclaw vernoemd en voldaan glimlachte ze. "Jij bent ook zoetsappig, eigenlijk," merkte ze warm op toen ze een lik over haar kop kreeg van Ace. "Maar het zijn wel hele goeie namen. Vooral Stormbird." opperde ze uiterst serieus. "Alleen nu is er geen één die vernoemd is naar jou, papa hen, dat is dan wel jammer," vervolgde ze toen en humde nadenkend. "Anders noemen we het nest Acenest, zit er toch nog wat van jou bij," grinnikte ze plagend waarbij ze met haar poot op het nestje takken wees.

De medicine cat had veel moeite gedaan om de perfecte namen uit te kiezen voor zijn nieuwe kroost. Iets wat best moeilijk was, niet alleen had hij al redelijk veel kinderen gemaakt waardoor zijn namenopties op begonnen te raken, maar hij wilde ze ook vernoemen naar katten die belangrijk waren in zijn leven. Namelijk zijn vrienden en zijn partner. Zodoende ook Stormflare. Ze was nog jong vergeleken met hem maar ze was een goede vriend, niet alleen kwam ze naar hem toe zonder dat ze werkelijk iets van hem nodig had, maar ze was ook nog enorm aardig. Wat wilde je nog meer in een vriend hebben? Bij haar grinnik gaf hij een ondeugend, jongensachtig grijnsje terug "I love you a whole lot, little thunder cloud you are" hij trok zachtjes aan haar oor om haar te plagen. "En ik ben helemaal niet zoetsappig. Denk ik, waarom vind jij mij zoetsappig dan?" Ratelde hij even door tot hij de zin compleet had begrepen, om hierna zijn aandacht weer bij de vogeltjes te houden. Hij zou een manier moeten vinden ze eten te geven, en ze leren vliegen. Maar ook oppassen dat niemand in de clan op ze ging staan of ze ging opeten... hm het vaderschap was nu al weer zwaar voor hem. "Het was bijna verplicht er een te noemen naar een goede vriendin zoals jou" Kwam er wederom vol warmte uit, iets wat de kater eigen was. "Het is stom om je kinderen naar jezelf te vernoemen, ze horen gewoon allemaal bij Aceclan, dat is het belangrijkste" Hij schoot hierna in de lach bij haar opmerking "Oh ik vernoem een prachtig vogeltje naar je en ik krijg als eerbetoon een hoop takken? Is dat hoe je over me denkt, en ik maar denken dat mijn liefde wederzijds was" Uitte hij hierna op dramatische toon, om zijn poot tegen zijn kop te leggen.

Het maakte haar altijd blij hoe openly en makkelijk Ace toegaf dat hij veel van je hield. Veel anderen waren daar niet zo goed in en hoewel Storm graag deed van niet, had ze in vriendschappen vaak wel nodig dat men haar vertelde dat ze het waard was en dat ze nog van haar hielden. Lachend trok ze haar oor los en gaf de ander een ruwe duw, kon die toch wel hebben, dikzak dat 'tie was. Grote kans dat het bij hem voelde alsof een kitten hem een lik gaf in plaats van zij een harde beuk. Toen hij vroeg of ze hem zoetsappig vond knikte ze overdreven. " Toen ik warrior werd stond je in een hoekje te huilen, denk maar niet dat ik het niet door had," grinnikte ze vrolijk. Met rechtopstaande oortjes keek ze naar Sleetclaw die opeens een piepje deed. Awhh, zo schattig. Dat kon je over de kat-versie van Sleetclaw niet zeggen. Stiekem was Storm bang van haar, maar dat zou ze Ace mooi niet laten merken. Blosjes verschenen op haar wangen toen Ace haar vertelde dat hij wel een vogel naar haar moest vernoemen. "Stop hoor, anders word ik verlegen," miauwde ze lichtelijk beschaamd en schudde haar kop. Deze kat.. Wat een apart geval toch. "Há, AceClan? Je denkt wat te hoog van jezelf hoor," plaagde ze hem, waarna ze hem de eer gaf het nest te zijn, Acenest, perfect. De dramatische toon waarmee hij zijn zin begon toonde al snel aan dat hij het niet met haar eens was. "Alles was een leugen," speelde ze op zijn drama in. "Stiekem ben ik een ThunderClanner, hier gekomen om alles te weten te komen van de rare ShadowClan 'papa hen, dikzak, fluffbal' medicine cat Acefray," zo, dat was nog een hele hap vol, wat had die kater toch veel titels ondertussen.

Onderwerp: Re: they always ask yeehaw but never haw yee