Cold veins.

De wind was behoorlijk opgestoken en rukte aan haar vacht. De kou kon haar echter niet zo makkelijk te pakken krijgen, daar zorgde de dikke, wilde vacht waar ze naar vernoemd was wel voor. Met een stevige pas en een dodelijke blik in haar ogen liep ze het territorium door, de grenzen volgend. Boven alles wilde ze alleen zijn, zelfs de twee katten die ze nog wel uit kon staan zouden haar nu geen rust kunnen brengen. Als ze kon, zou ze nu direct terug keren naar de bergen. Daar zou Vixen zijn, daar zouden haar ouders nog zijn, zou Stainedkit nog rondzwerven. Waarom was ze nog hier, in deze clan vol honden die haar toch niet mochten? Wolfpaw brieste en haar adem kwam in witte wolkjes uit haar neus. Lichtelijk buitenadem van het stevige stappen kwam ze tot stilstand. De wind had afgenomen, maar maakte nu plaats voor een ander soort kou. Met een frons keek de poes omhoog, waarvandaan kleine, witte vlokjes begonnen te dwarrelen. Zachtjes kwamen ze neer op haar neus en vacht, waar ze bleven hangen. Oh great, de eerste sneeuw was gevallen.

&Burnetpaw!

KOrt richtte ze haar ogen op de lucht, die bedekt was met pluizige wolkjes. Even haalde ze diep adem, de koude wind brandde even haar longen, maar gaf haar kop een koelte en rust die ze normalitair niet kon vinden. Ze sloot even haar ogen. Goed, so be it. De eerste sneeuw van het jaar dus. Burnet had sneeuw al eens gezien, in de bergen namelijk... Daar was er best veel sneeuw als hoog ging. Ze was immers als kitten best ver gelopen van de veilige clan cavern, tegen alle goed raad in natuurlijk... En de regels, ja, want ze was nog een kitten geweest. Kort keek de poes even op toen ze een koud iets tegen haar neus voelde. Sneeuw, het zou dus ook naar hier komen. Iets dat ze niet had verwacht, maar so be it. Haar ijzige blauwe ogen dwaalden even over de sneeuwval heen om al snel naar de grond af te dwalen en stabiliteit te zoeken bij de grote boom die zichzelf Fourtrees noemde... Toen ze echter ook iets anders zag dan alleen een boom, spande ze even haar spieren aan en kneep ze haar ogen tot spleetjes. Een vieze Shadowclanner dus.

Dit was niet haar eerste sneeuw, natuurlijk. In de bergen was het altijd koud, in de winter was de sneeuw daar tot aan haar schouders gekomen. Granted dat ze toen een stuk jonger was geweest, maar goed. Echt blij maakte het haar nu niet meer, het zou slechts betekenen dat haar vacht zometeen vocht en koud zou zijn. Wolfpaw snoof en haar adem kwam als een wit wolkje naar buiten, waarna ze de geur van een Windclanner kon proeven. Vijandig zakte ze wat door haar poten, haar ogen strak gericht op het figuur dat van de andere clan kwam. Kort vernauwde de poes haar ogent oen het rood-witte figuur haar vreemd bekend voorbij kwam. Hm. Misschien hadden ze gesproken tijdens de Journey. "Hmpf, wat moet je hier, Huppelkonijn," Alle andere clans waren zwak, voornamelijk Windclan. Een van de wijze lessen die haar moeder haar had geleerd.

Er was een tabby, eentje die haar vaag bekend voorkwam zo. Ze vernauwde haar ogen en kantelde haar koppie even. Het stonk, het was dus SHadowclan. De oude spanning die soms hing tussen de clans was bijna volledig verdwenen, maar niet als BUrnet op het lijstje stond. "Hmpf, wat moet je hier, Huppelkonijn," Klonk er, waarbij de lichtgekleurde poes haar wenkbrauwen een tikkeltje verhoogde en kort op haar kont zakte om de zithouding aan te nemen. "Creatief... I like it," zei ze even waarna ze haar koppie even kantelde en vervolgens even haar lippen opkrulde in een glimlach. "Wel jammer dat je zo moet stinken naar de dennenbomen en de kikkers die ertussen leven..." klonk er ietwat verbitterd achter waarna ze even hooguit zuchtte en haar kop wegdraaide, tbleef een shadowclanner, vies beest.

De ander trok slechts haar wenkbrauwen wat op bij haar woorden en Wolfpaw keek haar scherp aan. "Creatief... I like it," de wilde poes snoof luidruchtig en stapte dichterbij, haar houding zelfverzekerd en ietwat vijandelijk. "Je hebt niets te liken hier," siste ze en zwiepte resoluut met haar staart, waarna de poes tot stilstand kwam en de ander van top tot teen in haar opnam. Ze kon echter moeilijk d'r poot erop leggen waarvan ze haar nu kende. "Wel jammer dat je zo moet stinken naar de dennenbomen en de kikkers die ertussen leven..." bij die woorden zette ze meteen haar vacht wat overeind, waarna ze een lage grauw liet horen. "Als ik jou was zou ik een beetje op je vuile woorden letten, Konijntje, voordat ik mijn klauwen over je mooie koppie trek," spuugde ze de ander terug, duidelijk niet al te blij met haar eerdere woordkeuze.

Huppelkonijn was wel heel schattig gevonden voor een monster zoals haar, ze lachtte er haast van.. Maar dat zou brutaal zijn en gemeen. En dat was ze ook! Dus de grijns op haar snuit ging dan ook niet weg. Zo brutaal als ze groot was en nog eens het dubbele ervan, dat was Burnet. Ze was alles behalve lief voor andere katten en al zeker niet voor stinkerds zoals deze. "Je hebt niets te liken hier," Hm? waarom niet? Was het illegaal? Zou het kind haar het mondje snoeren door haar te vermoorden? Beetje jammer dat dat een oorlog kon starten en Burnet ook niet veel spanning voelde om dat aan te gaan. Ze wilde misschien wel de dood in gejaagd worden, het klonk spannend. "Als ik jou was zou ik een beetje op je vuile woorden letten, Konijntje, voordat ik mijn klauwen over je mooie koppie trek," hm? "Oh? Ga je dat doen? Wat leuk," klonk er een zoetsappig manier van haar af. "Elk van jullie is zo simpel. Wat waren jullie ook alweer, slim? Nou dat is pas een grap," sprak ze even uit met een zucht en een rol van haar ogen, de lach al lang van haar gelaat. Ze was het aan het uitlokken, zoveel was duidelijk.