What have we become!

Haar hart leek aan diggelen te liggen en ze leek in de scherven van haar hart te stappen zodra ze het Shadowclan kamp betrad. Ze keek toe hoe Acefray de clan toesprak, loyaal als hij was aan Tallstar en Acorndust. Niks was hier goed aan, alles was verkeerd. Katten leken te ontsporen, hiervoor hoefde ze maar even een blik op Wolfpaw te werpen toen zij sprak. Zij die het wel even wilde overnemen, een apprentice, een jonge kat die nog geen fractie van de wereld had gezien in haar korte bestaan. Haar dochter, Russetfur leek er doorheen te zitten, was kwaad, kwaad op Shadowclan, Starclan, Tallstar, Acorndust het leven in het algemeen en Nightblood leek al even kwaad te zijn toen hij Russetfur bijstond. Dan was er Nightcurse, een witte kater die naar macht leek te hunkeren. Innerstar vroeg zich af hoe ver die witte kater zou komen en door de hele situatie binnen Shadowclan, leek het haar niet eens verkeerd als hij ver zou komen. Shadowclan kon wel een scherpe klauw gebruiken. Serpentpaw, de jonge apprentice leek zich niet eens thuis te kunnen voelen in Shadowclan, smachtte naar stabiliteit en veiligheid, iets wat Shadowclan haar niet kon bieden door de hele situatie. Innerstar slaakte een zucht, keek toe vanuit de schaduwen. Het tafereel deed pijn. Shadowclan, ooit een sterke, trotse clan, was nu niets meer dan een chaotische bende, een panter zonder botten, zonder ruggengraat.

Toen de clan in rust was en ook de medicine cat in dromenland was beland stapte Innerstar de medicine cat den naar binnen. Haar geest raakte Acefray's neus aan, waardoor haar bewustzijn naar zijn droom toe trok. "Goedenacht, Acefray," klonk haar stem, haar helder blauwe ogen donker en droevig, teleurgesteld in alles wat zich afspeelde binnen Shadowclan.

Teleurgesteld in Acefray was de voormalige Shadowclan Leader niet per se, op één ding na. Nee, ze zag hoe de kater zijn best deed, hoe hij worstelde met de situatie. Echter was er de situatie met Sinclaw waar ze wel in teleurgesteld was. Niet omdat Sinclaw haar van het leven had beroofd, maar omdat Acefray hier een belangrijke regel van de Warrior Code mee brak. Hij had kittens, kittens die wisten dat hij de vader was en nog steeds stond hij op de positie van Medicine Cat, iets wat eigenlijk niet eens meer mogelijk zou moeten zijn.

Acefray's stem stokte bij haar verschijning en na haar begroeting. Innerstar zweeg en keek naar de kater, ze verstopte geen enkele emotie, ze liet alles zien. Acefray begon te ratelen en Innerstar besloot dichter naar hem toe te komen. Na zijn laatste woorden suste hij de kater. "Shh, Acefray," klonk haar stem, ietwat moederlijk. "Ik, Starclan, weet dat jij doet wat je kunt met jouw positie," sprak Innerstar. "Ik veroordeel jou er niet op." Ze legde geruststellend haar lange, dikke zwarte staart op zijn schouder. Ze zweeg weer even, liet voor een moment enkel de geluiden van hun omgeving hun oren vullen, zodat haar woorden tot hem binnen zouden dringen. Innerstar was zich er van bewust dat Acefray een andere, mildere aanpak nodig had. Ze zag hoe hij van het juiste pad leek te treden, iets wat voorkomen moest worden, want zijn hart was goed. "De reden van mijn bezoek aan jou heeft meerdere, andere redenen," sprak ze. Ze keek hem recht aan, medeleven in haar blik. De bedroefdheid, teleurstelling verwaterde en maakte plaats voor warmte en begrip. "Acefray, als Medicine Cat ben jij de brug tussen de Clans en Starclan, daarom is het van groot belang dat je dit met al je kunnen aanpakt," sprak Innerstar. "Zoals het er nu aan toe gaat kan niet langer, dit zorgt er voor dat Shadowclan een kwetsbare Clan wordt," ging ze verder. "Tallstar is enorm fout bezig samen met Acorndust. Het is onmogelijk om een dag, laat staan meerdere dagen gewoon te vertrekken. Tallstar heeft de positie als Leider aangenomen, hij had er voor kunnen kiezen dit niet te doen. Acefray, jij bent zijn beste maat, komt het beste bij hem binnen, dus laat hem dit inzien. Het is of het één, of het ander, niet beide en dit moet Tallstar gaan beseffen en nastreven. Ditzelfde geldt voor Acorndust. Ik weet niet hoeveel kansen de rest van de Clan hem nog wilt geven, maar ik kan je verzekeren dat de maat vol zit bij velen uit Shadowclan." Ze zuchtte en verzachtte haar blik weer, die tijdens het spreken harder was geworden. "Heb zelfvertrouwen, Acefray. Je bent een goede kat, onthoudt dit, ik heb vertrouwen in je."

Acefray was een grote kater, een sterke kater, maar ook hij was maar een kat. Ook hij had gevoel en kon op een bepaald punt zijn tol bereiken. Ook hij mocht breken wanneer dit nodig was, net zoals de voormalige Shadowclan leader regelmatig had gedaan bij, bijvoorbeeld haar tweelingzus, Fallentear. Zelfs vanuit Starclan brak Innerstar nog regelmatig. Dood gaan was geen genezing om van pijn en verdriet af te komen, ook in Starclan bleef je dit voelen en moest je er nog steeds mee om leren gaan. Starclan was niet wat Innerstar had verwacht dat het zou zijn. Ja, het was een plek waar prooi nooit schaars zou zijn, waar katten tot rust kwamen en uiteindelijk hun vrede vonden, maar voor de gene die net dood waren, was het niet veel anders dan het leven op aarde. Het werd misschien dragelijk gemaakt omdat je met lang verloren geliefden werd herenigd. Haar ouders, Fallentear, Leopardgaze, enkelen van haar kittens. Maar ze bleef ook doorleven, als ziel, geest zijnde, met de gebeurtenissen van Shadowclan in het rijk der levenden.

Haar taak als voormalige Shadowclan leider was om advies te geven vanuit de sterren, om richtlijnen te bieden en te hopen dat aan de hand daarvan de juiste keuzes gemaakt zouden worden, of uiteindelijke lessen geleerd zouden worden. Hierbij hoorde ook het accepteren van situaties zoals ze waren. Zo zou Shadowclan het nu niet kunnen veroorloven dat Acefray gestraft zou worden voor het hebben van een partner als medicine cat en het zijn van een vader. Twee dingen die haaks tegen de Warrior Code, de regels van het zijn van een Medicine Cat in gingen. Shadowclan had hun medicine cat nu harder nodig dan ooit, dus het was aan Innerstar om zich over haar trots heen te zetten en de situatie te accepteren zoals deze was. Ze liet Acefray spreken, beantwoorde zijn vragen niet meteen, maar luisterde en troostte. Toen Acefray was uitgesproken glimlachte ze zachtjes. "Starclan heeft je nooit verlaten, Acefray. We mogen soms hard en streng overkomen, we hebben het beste met jou, met de clan en onze nabestaanden voor," sprak ze. "Ook wij zijn uiteindelijk maar gestorven zielen die willen dat het leven in de clan goed zal verlopen. Zo veel anders zijn we niet zodra we het rijk der levenden verlaten," sprak ze, met een droevige glimlach. De kracht van Starclan waren de ervaringen die de katten van Starclan hadden opgedaan in hun tijd van leven en de lessen die ze vanuit de sterren hadden geleerd. "Geef de Clan wat ze willen, breng ze terug in de rust. Vanuit daar kan er verder gestuurd worden en dit zou ook de beste situatie zijn voor Tallstar en Acorndust om in terug te keren. Laat de clan boos zijn en laat ze aan Tallstar en Acorndust zien wat de consequenties zijn van hun daden. Echter zullen hun emoties en wensen alleen tot hun recht komen als er rust en regelmaat wordt bewaard binnen de clan," Dat was het beste advies die Innerstar aan Acefray kon geven en ze hoopte met heel haar ziel dat de kater er iets mee kon. "Acefray, voel je niet nutteloos en besef dat jij als Medicine Cat de ruggengraat van de clan bent, besef dat wanneer de nood echt aan de man komt, katten naar jou zullen komen, niet anders," miauwde ze en ze raakte zijn neusje aan.

Het was waar, vele katten die stierven vonden direct een soort vrede. Helaas gold dit niet voor iedere kat die het land der sterren betrad. Er waren katten die geen onafgemaakte zaken meer hadden in het land der levenden en zo het licht vonden. Helaas waren er ook katten die wel een hop onafgemaakte zaken hadden, of vermoord waren, waardoor vrede en rust vinden nog een hele opgave was. Dit gold voor Innerstar. De woorden van Acefray raakte haar daarom ook enorm. Ze glimlachte geruststellend. "Starclan is geweldig, Acefray. Het is alleen niet voor iedereen afgelegd om direct vrede te vinden wanneer je Starclan betreedt," sprak ze. "Ik zal mijn rust wel vinden, het heeft alleen nog tijd nodig en dat geeft niet," vervolgde ze. "Maar in zekere zin is het waar wat jullie geloven," sloot ze geruststellend af.

"Ik mis jullie ook, heel erg."

Met een goedkeurende blik in haar ogen luisterde Innerstar in stilte naar de laatste woorden die Acefray uitsprak. De droom begon echter te vervagen, waarbij ook Innerstar's gestalte vervaagde. Hierdoor kon ze het laatste wat ze wilde zeggen nog niet uitspreken. Dat zou ze bewaren voor een andere droom, een ander bezoekje aan de Medicine Cat van Shadowclan. "De Clan is al trots op je, Acefray, je doet het goed..." en met deze woorden verdween het gestalte van Innerstar en werd de droom verstoord door het naar binnen komen van een Apprentice in de Medicine Dat Den.