{Starclan TV} It's Going Down

Toen leider en deputy in het kamp waren teruggekeerd was het als eerste haar dochter, Lionstep, wie ze opmerkte en zoals ze niet anders van de rode kattin had verwacht, ging ze hard tekeer. Innerstar keek toe en voelde een steek bij alle woede van Lionstep. Dit was niet wat Innerstar gewild had voor haar geliefde clan. Kat op kat lieten hun meningen horen, Nightblood, Chickenpaw, haar dochter Russetfur, die natuurlijk net een tandje te ver moest gaan. Slatefur liet zichzelf zien en Wolfpaw nam het voor haar mentor, Tallstar op, al deed ze dit niet op de beste manier. Circketpaw haalde Acefray op.

Circketpaw haalde Acefray op, waardoor de droom tussen Innerstar en Acefray werd afgekapt. Ze werd terug gezogen naar de sterren van Starclan. In het moment dat ze nog even hadden gedroomd had Innerstar de onrust al gevoeld. Lionstep, Nightblood, Chickenpaw en Russetfur hadden hun meningen al laten horen, Wolfpaw had het opgenomen voor Tallstar op een brutale manier naar Lionstep toe en hiervoor een tik ontvangen van Russetfur. Slatefur voelde verdriet en was teruggekeerd naar de Elders. De clan was in rep en roer.

Nu gleed haar blik naar Waspsting die zich er ook bijgevoegd had. Het was alsof ze de gedachten van haar dierbare af kon lezen. "Just you wait..." murmelde ze dan ook, al duurde dat wachten nu wel heel erg lang en dit had Innerstar niet verwacht. Innerstar vroeg zich af of haar beste vriendin, Shrewstar zich ook bij haar zou voegen, bij de clan. Natuurlijk zou Shrewstar hier ook zijn, dat kon niet anders. En de gevoelens die Innerstar over de huidige toestand van Shadowclan had, deelde ze vast met de leider voor haar en één van haar beste vriendinnen. Innerstar zag hoe apprentices onrustig werden, kittens begonnen te woelen in hun nesten en Queens deden hun best om de kittens te beschermen van deze rep en roer. Ook haar zoon, Terrorflight sprak zich uit. Ghostpaw had gehoopt dat ze nooit meer terug zouden komen. Innerstar vernauwde haar ogen, want nu was het aan Tallstar om te spreken. En oh, de kater kon haar niet nog meer teleurstellen. "Kom op Tall, neem je clan serieus," murmelde ze dan ook. En ze schudde haar kop compleet teleurgesteld en misschien zelfs boos toen Tallstar het onderwerp van zich af probeerde te schuiven door deze op Russetfur te leggen. Alsof Russetfur zou samenspannen met de Bloodclan. "Oh Tallstar..."

Zo bleef het door gaan. Katten werden als maar bozer en bozer. Katten begonnen te schreeuwen, de clan raakte verdeeld. En nu begon Acorndust te spreken. Innerstar keek weg. Wat gebeurde er met het leiderschap en wat gebeurde er met Shadowclan? De woorden van Acorndust hielpen voor geen cent en ook hij beschuldigde Russetfur van mogelijk verraad. Een tik aan een apprentice geven had niks te doen met de Bloodclan. Nightcurse draaide echter het verhaal om, het was Tallstar en Acorndust die samen spande met de Elite. Oh, wat werd het een zooitje. Russetfur ging er mee in, iets wat de zwarte Starclan kat verbaasde. Het werd er niet beter op. Wat een kinder spel dit. Van beide partijen en waar bleef Acefray? Lionstep werd het teveel en nadat zij haar zegje had gedaan nam ze de benen. Wijs besluit.

Daar was Acefray. Acefray gebruikte haar advies. Laat de Clan hun woede uiten, laat alles weer bedaren en ga rustig in gesprek. Tallstar moest zijn verantwoordelijkheid nemen en zich bewijzen naar de Clan. Tallstar moest de Clan tijd gunnen en de wonden laten helen. Nu werden de wonden alleen maar groter met zijn lacherige aanpak en het wijzen van zijn poten. Datzelfde gold voor Acorndust die meeliep met Tallstar's woorden, terwijl hij net zo goed fout zat. Nightcurse leek de woorden van Acefray te negeren en maakte het complot groter en groter. En nu probeerde Tallstar het recht te zetten. En toch pakte hij het niet helemaal goed aan. Innerstar liet haar blik glijden naar haar poten. Waarom kon Tallstar niet gewoon recht voor zijn raap toegeven dat het fout en onverantwoord was van een Leider om zo te verdwijnen? In plaats daarvan moest hij woorden gebruiken die om het punt heen draaide. Een zogenaamde 'vakantie' was onclans en fout.

Nu ging het helemaal mis. Fadingpaw wilde Russetfur aanvallen, maar viel hierbij Cricketpaw aan. Acorndust schoot naar voren en bezorgde Fadingpaw een tik, waarop Russetfur Acorndust aanviel. Woede en teleurstelling raasde nu door Innerstar heen terwijl ze toekeek. Kon ze dit maar stoppen. Ze zocht naar Acefray en probeerde zijn blik op te vangen. Dit moest stoppen. Fadingpaw mengde zich in het gevecht, waar Smokebreath haar weer uit trok. Terrorflight trok Russetfur uit het gevecht. De clan was nu helemaal in rep en roer. Innerstar keek dankbaar naar Waspsting toen zij begon te spreken, misschien lukte het haar om sense in de rest van de clan te spreken. Was er maar een manier om een teken te geven en die moest er zijn, maar dat was uiteraard iets wat Innerstar niet alleen kon. Woede mocht er zijn, maar dit was gewoon verkeerd; clangenoten die tegen elkaar keerden.

TAG: Open

Er lag een trieste blik in Winddancer's ogen terwijl ze keek naar de chaos in het camp. Rustig liep ze erdoorheen, om zich heen kijkend. Beschuldigingen schoten alle kanten uit. Niemand was tevreden. Oh, Tallstar, wat doe je toch.. De jonge kattin stopte toen ze bij Innerstar kwam en knikte beleefd naar de voormalige leidster. Daarna ging ze naast haar zitten. Haar tabby vacht glansde met dezelfde sterretjes die in de ander haar zwarte vacht blonken. "Waar gaat Shadowclan toch naartoe..", mompelde ze zachtjes. Winddancer was nooit een verantwoordelijke kattin geweest, maar ze wist dat ook. Het was waarom ze haar kittens bewust had opgegeven, natuurlijk.. Ze had altijd gedacht dat Tallstar verantwoordelijker, volwassener was. Blijkbaar had ze zich daarin goed mispakt. Het was pijnlijk om haar mentor in zo'n slecht licht te zien; alsof haar hele jeugd aan diggelen uiteen sloeg.

Flintpaw had de blik op haar oma's gezicht wel gezien. Innerstar leek alles behalve vrolijk met wat er afspeelde beneden. Haar lichtblauwe ogen stonden kalm en een tikkeltje bezorgd zodra ze zich bij de pikzwarte kattin voegde. Het deed haar goed om te zien dat de vroegere Leader nog steeds interesse toonde in de Clan waar ze vandaan waren gekomen. Ondanks het feit dat een van de Shadowclanners beide katten om het leven had gebracht. Sinclaw, ze hield de zwart-witte kattin niet meer in de gaten. Immers waren er andere dringendere zaken en wist ze dat haar oma er niet een was om op te geven. De Leader en Deputy waren terug gekeerd; eindelijk. De Clan hadden ze in een grote rotzooi achter gelaten. Ze wist natuurlijk wel dat Tallstar moeite had met het leiden van de Clan, maar dat hij zo nalatig was geweest had ze niet verwacht. Starclan was echter vergevingsgezind maar het leek erop dat de Clan dat niet was. Met een goede reden, Bloodclan was nog steeds een dreiging. De katten zouden niet zomaar blijven wachtten en rustten; zeker niet als ze een sterke leider hadden.

Kat naar kat lieten hun mening gelden, het was duidelijk dat niemand er om heen kon. Wellicht was dat ook wel de bedoeling, op die manier zouden de Leader en Deputy niet kunnen ontkennen dat ze fout hadden gezeten. Het was alleen aan beide om het nu op te lossen voordat het uit liep tot een gevecht tussen clangenoten. Ze had nooit verwacht dat Shadowclan zich zo zou verdelen, de dood van Innerstar was in sommige opzichten wellicht te vroeg geweest, ook al had ze immens vertrouwen in Tallstar. Hij zou het vast wel kunnen, Innerstar had iets in hem gezien waarvan ze wist dat het wel aanwezig zou moeten zijn. De gevlekte, jonge kattin drukte haar kopje even zorgzaam tegen haar oma aan voordat ze naast haar plaats nam en het tafereel met een zachte zucht in zich op nam. Haar blik volgde die van haar oma naar Waspsting, die een gerespecteerde Warrior was. Ze wist dat Innerstar met Acefray gesproken had en het gesprek vroegtijdig afgebroken was, waardoor ze het idee had dat de ander wel wat steun kon gebruiken. Wie anders kon dat het beste dan familie. "Just you wait..." murmelde de zwarte kattin. Flintpaw fronste even terwijl ze haar staart om haar voorpoten heen sloeg. Apprentices werden onrustig, kittens begonnen te woelen; van de spanning die in het kamp heerste. De katten werden bozer en bozer, er leek geen einde meer aan te komen. Langzaam rezen de haren van de jongere Starclanner iets omhoog terwijl ze met een bezorgde blik naar haar vroegere Clangenoten keek. Hoe kon Innerstar nog zo ontspannen blijven? Eindelijk kwam Acefray, hij sprak over het bericht dat Innerstar gegeven had. Maar leek niet eens gehoord te worden. Een geërgerde zucht verliet haar mond terwijl ze haar oren liet hangen. De Clan kon zoveel beter, dit was niet hoe een Clan zich hoorde te gedragen. Waar was het gevoel van het zijn van een familie, van trouw?

Katten vlogen elkaar aan; een geschrokken geluidje verliet haar keel terwijl ze haar oma met grote blauwe ogen aan keek. Ze vielen elkaar aan, waar was de trots van Shadowclan? De kracht en trouw aan elkander, ook al waren ze het niet altijd met elkaar eens en behoorlijk gehard. Een van de Queens besloot dat het genoeg was, haar kittens waren niet meer gerust te stellen, Burninglove stapte vermoeid naar Waspsting toe om haar om hulp te vragen. Waspsting trok haar mond open en tot haar opluchting leek het een effect te hebben. Eindelijk leek de rust wat terug te keren ook al was de spanning nog te zien. Tallstar en Acorndust zouden veel over zich heen krijgen, dat was een ding dat de jongere kattin zeker wist. "Oma?" Sprak ze op een zachte toon. "Het is niet jouw fout," Murmelde ze terwijl ze haar kop kort in diens pikzwarte vacht begroef. Hierna richtte ze haar blik op haar poten en wiebelde ze met haar oren. Wellicht zouden enkele andere Starclanners ook nog komen kijken. Hopelijk was dit daadwerkelijk het begin van een goed leiderschap. Tallstar kon het, zolang hij zijn taken serieus nam. Winddancer was er ook, haar blik viel nu pas op de andere kattin waardoor ze haar met een respectvolle blik aan keek. Het was pijnlijk voor iedereen om hun geliefden zo te zien.

Winddancer en Flintpaw waren bij haar gekomen en volgde het tafereel in Shadowclan. Het gevecht werd afgekapt door Terroflight en Smokebreath en Waspsting sprak namens de Queen Burninglove. Nu werd het interessant en Innerstar voelde een trots naar Waspsting opkomen. Tallstar luisterde ook naar haar worden. Waspsting behoorde zeker tot de ruggengraat van Shadowclan. Wat moest de clan ook zonder die poes? Daarna begon Tallstar opnieuw te spreken. Innerstar luisterde met interesse en verbazing. Dit was een interessante aanpak. Tallstar vroeg Russetfur om zijn linkerhand te zijn. Zeker interessant. Innerstar vernauwde haar ogen en keek toe. Dit was zeker een handige tactiek om vertrouwen terug te winnen, alleen of het zo verstandig was om daarvoor de kat aan te wijzen die zojuist een Warrior Code had gebroken? Wat Innerstar ook zeker een interessant en nobele zet vond, was dat Russetfur naar Tallstar toe stapte en hem vertelde haar alsnog een consequentie te geven. Innerstar schudde vol ongeloof haar kop. Shadowclan had nog een lange weg te gaan. Dat bleek ook maar weer toen Southernkit van Acorndust tekeer ging tegen Russetfur. "Ze hebben nog een lange weg te gaan," miauwde Innerstar tegen Flintpaw en Winddancer en glimlachte waterig. "En ik weet het, Flintpaw... het moet ook wel goed komen... Tallstar heeft gewoon... verbazingwekkend veel tijd nodig," miauwde ze. "En Acorndust moet zijn eigen weg ook nog vinden," voegde ze er aan toe. Acorndust was ook zeker een kater met potentie.

De witte kattin streek met haar tong over haar witte poot om deze vervolgens over haar kopje te laten glijden. Haar amberkleurige ogen waren gericht op het groepje Starclan katten dat zich aan het betogen waren over het huidige Shadowclan. Ze zuchtte en stond recht. Haar lichaam was volledig vrij van wonden, stof... tekenen van een eens zo uitbundig leven dat ze geleid had toen ze nog leefde. Ze had bekend gestaan als een pittige kattin, en dat was ze nu nog steeds. Ze begroette de rest en liet zich weer zakken op haar achterwerk. "Heeft hij tijd nodig of een mirakel? Hij bekijkt het precies allemaal als een spelletje." miauwde ze fel, haar ogen even afkeurend gesloten en haar kopje schuddende. Ze keek Innerstar eventjes aan. Ivyleaf bedoelde hier niet mee dat de zwarte kattin een verkeerde keuze had gemaakt, tevens had Starclan hem ook goedgekeurd, maar dingen konden veranderen. Ze zuchtte. Hopelijk veranderde Tallstar spoedig ook.

Tallstar maakte bijzondere keuzes, dit was een ding dat zeker was. Innerstaar besloot het echter los te laten toen het rustiger leek te worden. Ze wierp nog een blik op Ivyleaf toen zij sprak. De zwarte poes slaakte ene zucht, "laten we hopen dat het een kwestie van tijd is," miauwde ze. Ze wierp een blik op Russetfur, waarbij ze in stilte er aan toevoegde, of laat mijn dochter het mirakel zijn. Die twee konden namelijk een hoop van elkaar zijn. Tallstar en Russetfur waren twee tegenpolen als het ware en ze konden elkaar prima in evenwicht brengen, had Innerstar het vermoeden. Toen voelde Innerstar de drang om door te gaan naar de grens, waar Sunvoice naartoe getrokken was.

Met haast trok de zwarte poes er naar toe, zo snel als de sterren haar konden dragen. Daar aangekomen zag ze hoe Sunvoice in aanraking met Cobra, de nieuwe leider van de Elite was gekomen. Machteloos keek Innerstar toe en zag hoe Finchpaw zich in de struiken schuilhield. "Oh, waren we maar zo machtig als dat we in onze levende moons hadden geloofd," sprak Innerstar. De enige kracht van Starclan was hun wijsheid en kennis, omdat ze vrijwel alles mee konden krijgen vanuit de sterren. Een woede raasde door haar ziel heen toen ze zag hoe Cobra Sunvoice mee sleurde. Finchpaw geloofde dat ze dood was. "Nee. Nee, dat is ze niet," sprak Innerstar, wetend dat ze niet gehoord zou worden. Innerstar wist het echter en de Starclan katten die met haar waren ook. Innerstar hoopte daarom op een kans om Acefray weer te bezoeken in zijn dromen, zodat ze een hint kon geven.