Stab me in the heart just one last time.

Rot clan ook. Hij was starclan verdomme al 6 moons geworden en nog steeds geen apprentice. Waarom moesten Tallstar en Acorndust zo nodig nú op vakantie? Konden ze niet wachten nadat ze de ceremonie gegeven hadden zodat in ieder geval sommige kittens net zoals als hem door konden gaan met het leven? Nou zou hij achter lopen op zijn trainingen en verlaat warrior worden. Nee. Dat zou hij niet laten gebeuren. Boos had hij zijn lange oren in zijn nek gedrukt die zo pluizig waren als leeuwenmanen. Bloodkit, die eigenlijk nu de naam Bloodpaw had moeten hebben, liep mokkend de nursury uit. Zijn oren nog steeds kwaad naar achteren en zijn dikke staart nijdig zwiepend. Na een tijdje wat mokkend geijsbeerd te hebben langs de kampwanden sprong er een idee in zijn kop. Gisternacht had Bloodkit opgebiecht aan zijn moeder dat hij Acefray’s voorraad een beetje geplunderd had. Ze was niet boos geweest maar ook niet blij met zijn nieuws. Samen hadden ze dan besloten dat hij zijn excuses zou aanbieden maar hoe en wanneer.. dat had Bloodkit nog niet echt helemaal besloten, tot nu. Als de Clanleader en zowel de Deputy zich niet aan de regels hoefde te houden dan hoefde hij dat ook niet, hij zou dan ook mooi het gelegenheid nemen om nu het kamp te verlaten om een soort ‘het spijt me’ geschenk te zoeken. Misschien wat Spinrag? Dat was namelijk het gene wat hij opgemaakt had, tenminste een grote deel. Of misschien een sappige zelf gevangen prooi? Wat vond Acefray dan het lekkerst? Een mus? Een muis? Misschien een eekhoorn? Of... Nadenkend liep Bloodkit naar een stuk van het kampwand dat niet te moeilijk was om door heen te klauteren. Voor een volwassen kat zou het moeilijk zijn maar iemand voor zijn voormaat ging het nog maar net. Na wat gepriegel.. enzovoort lukte het de tom om het kamp te ontsnappen via zijn secret route. Al kwam de ‘kitten’ er niet af zonder schade van af. Het waren gelukkig maar kleine krasjes en een paar kleine missende plukjes vacht maar dat was het wel. Bloodkit liep maar stevig door. Bang dat hij gesnapt zou worden door een warrior of erger. Snel trok de maine coon dus een sprintje om zichzelf zo ver mogelijk van het kamp te verwijderen. Hopelijk zou hij snel genoeg iets vinden waarmee hij de grijze medicine cat blij kon maken voor hij door een boze Shadowclanner weer terug naar het kamp gebracht te worden. Oh! Wat als hij nou terug kwam met een speciale geneeskruiden? Daar zou de ander wel blij mee worden right? En daarnaast vond Bloodkit al dat kruiden gedoe erg interessant, er naar opzoek gaannwas dus geen straf voor hem. Snuffelend volgde hij de meest apartste geuren die hij kon ruiken. Die kruiden’s uit Acefray’s den roken altijd zo apart, als hij nou rare geurtjes zou volgen zou hij vast een speciale plant vinden. Bloodkit volgde zijn neus totdat, naja, hij eerlijk gezegd een beetje de weg kwijt was.. Zijn neus bracht hem veder dan verwacht en nu was hij inplaats van een donkere woud op een wat openere plek. De wind sneed door zijn dikke pels en verward keek hij rond. De ‘kitten’ totaal niet af wetend dat hij zich eigenlijk bij de grenzen bevond. Bloodkit liep dus maar door. Hij zou straks de weg wel weer herinneren en daarnaat rook hij een nieuwe best lekkere geur. Een paar planten verschenen in zijn zichtsveld en enthousiast stapte de tom er snel op af. Het waren lange opvallende gele bloemen (Guldenroede) “Wauw” Mauwde hij bewonderend, het zag er echt heel mooi uit. “Daar zal Acefray wel blij mee zijn” Hij kende de plant niet maar het zag er veel belovend uit. Eenmaal dichtbij snuffelde hij aan de planten. Het rook interessant maar wat nog interessanter was de andere geur die er bij hing. Al snel herkende hij de lucht en zag hij een vachtje liggen tussen de bloemen. Het had een pluizig wit bolletje op zijn kont en lange oren. Ow! Een konijn! Wauw! Starclan had hem de goeie pad opgeleid! Acefray zou zooooo dankbaar zijn voor zijn dubbele vondst. Een konijn en coole planten voor zijn plantencollectie. Snel begon Bloodkit de planten te plukken met zijn tanden, en trok het konijn uit zijn verborgen plek. Snel alles op een stapeltje.. en.. krak. Huh? Wat was dat noubvoorn geluid? Meteen hief de tom zijn kop. Was er iemand in de buurt?

Closed topic Voor Acefray en een Windclan kat van Q. Rest op toestemming

De oudere kater wandelde door het gebied heen. Hij had een vaag spoor van een konijn te pakken gekregen, maar veel zin om er achter aan te gaan was er niet. Dus volgde hij het spoor, misschien vond hij nog iets interessants on the way. Zijn appelgroene ogen gleden over het gebied heen, het was winderig, zoals gebruikelijk en in de verte zag hij niets bijzonders. Tenminste, dat dacht de senior warrior totdat hij de geur van een andere clan in zijn neus kreeg. De grote bruine kater zetten zich af en op een drafje liep hij in de richting van de geur.
In de verte merkte hij dat de clangeur van Shadowclan was en dat die vermengt was met de geur van kruiden en konijn. Toen hij dichterbij kwam stond hij met zo'n poot op een takje, dat brak en zijn ongeziene aanwezigheid verbrak. Wolfsbane vervloekte zichzelf van binnen en zuchtte zachtjes, totdat hij merkte dat het een kitten was die op het territorium was, een kitten met een konijn bij zich. Zijn groene ogen vernauwde zich en hij voelde woede opborrelen, woede die al diep gegrond was maar nooit naar boven was gekomen. Maar de kater was oud en hij had niemand meer in zijn leven, met Sparrowfeather in de Elder Den en geen familie van zichzelf. De woede brak er dan ook makkelijk uit, toen hij de kitten zag met het konijn. Zijn groene ogen schoten vuur en zonder het goed en wel te beseffen sprong hij met uitgestrekte klauwen naar de kitten toe.