Goatish smell

Bloodkit was gaan zitten, luisterend naar Beechkit toen hij aanbood hoe ze samen de opening van de Leader’s den moesten dicht maken. Eerste de grote takken en dan de kleinere. Het klonk logisch hij vroeg ze enkel af hoe de taklen bleven vastzitten. De tabby she-cat keek naar hem toe en Bloodkit dacht even na. “Dat klinkt goed. Wat als ik nog wat oude mos probeer te regelen en dit nat maak. Dan word het wat plakkerig en kunnen we het om de takken heen binden zodat ze steviger blijven staan.” Dat klonk wel logisch toch? “Misschien ook wat sneeuw aan de onderkant voor stevigheid?” Er lag genoeg sneeuw in het kamp en hier om het te gebruiken, dus waarom niet?

Ze liet haar blik van Bloodkit, bedenkelijk naar die van de takken gaan. Ze hadden inderdaad iets nodig dat de takken op hun plek zou houden en sneeuw en mos klonken niet als een slecht plan. "We hebben inderdaad iets nodig om de takken op hun plek te houden. Mos is een goed idee, sneeuw ook, zolang het niet smelt." Want dan zouden de takken misschien gewoon weer in elkaar vallen en dat wilde ze niet hebben. "Wie haalt wat?" Vroeg ze de kater, sneeuw en mos, het was de vraag alleen wie wat zou halen.

"Ik haal het mos wel!" Sprak de kitten toen Beechkit vroeg wie wat zou halen. "Dan kun jij alvast alle takken op gewenste plek zetten" Hij gaf de she-cat een grijns en verdween de den uit. Oh wacht! Snel keerde hij weer terug. "Maak het zo dicht mogelijk, maar wel een kleine gat in de onderkant zodat wij daar nog door heen kunnen." Mauwde hij met zijn kopje om de hoek van de ingang. Waarschijnlijk had de tabby kitten daar al aan gedacht maar toch wou hij voor de zekerheid melden, want ja wie wist. Straks konden ze niet meer naar binnen en naar buiten, dat zou een flop zijn van hun geweldige idee. Met overstaande vacht van enthousiasme liep de tom weer weg van de Leader's den en sprintte de eerst de beste den binnen, daar griste hij van elke nest wat mos van weg en maakte daar een grote bal van zodat hij gemakkelijker dit kon vervoeren. Met was gelummel en gepruts leek het.. op een halve bal. Ah ja, hij was niet de meeste handigste. Met zijn half uit elkaar vallende lompe gemaakte reuzen mosbal liep hij de den weer uit en rolde hem naar het dicht bijzijnde waterplasje in het kamp die was opengebarsten door een warrior. Snel dommelde hij zijn werk in het plas water en viste deze er weer uit toen het nat genoeg was. Op het moment keek hij nog even goed om zich heen, voor het geval een boze warrior hun door had maar dit leek niet het geval. Met kattenkwaad in zijn ogen twinkelend liep hij met de grote zeiknatte bal weer naar de leaders den. Even was de kitten aan het struggelen om boven te komen met zijn giga bal maar het lukte hem uiteindelijk. Hijgend kwam hij dan ook tot stilstand toen hij de bal bij de ingang dropte. "Genoeg denk je?' Greens Bloodkit. Zijn poot boven op het mos alsof hij een havik gevangen had. Ja, hij was trots.

Ze knikte kort bij de woorden van Bloodkit en pakte eerst een van de grote takken en zette deze neer in de opening. Ze volgde met een paar kleinere takken, waarna ze opkeek toen Bloodkit terug was met het natte mos. Ze liet haar blik van de takken naar het mos gaan en knikte. "Ik denk dat het genoeg is en anders kunnen we altijd meer halen." Ze begon wat meer takken neer te zetten met behulp van wat sneeuw en zorgde ervoor dat er een gat overbleef. Ze hoopte dat het groot genoeg was voor Bloodkit om ook doorheen te gaan, want de kater was natuurlijk iets groter dan dat zei was. Ze pakte wat van het mos en begon wat van de gaten ermee te vullen, hopende dat het zou blijven zitten. Het was nog niet gemakkelijk om dit te bouwen, maar ze deed in ieder geval haar best.