You're my future

Zijn twee verschillend gekleurde ogen staarde naar de ingang van het kamp. Ze kwamen niet terug, natuurlijk kwamen ze niet terug. Het zou dé perfecte zet zijn om 't nu te doen. Maar er was één ding wat hem tegen hield, één ding dat er voor zorgde dat hij niets kon doen. Het feit dat hij nog te jong was. Zijn ideeën waren ambitieus, iets waar Tallstar en Acorndust waarschijnlijk bang voor waren, maar hij was pas net dertien moons oud, niemand zou een leader zo jong serieus nemen. Nee, hij moest geduldig zijn, hij moest zich gedeisd houden. Uiteindelijk zou zijn tijd komen en dan zou hij samen met zijn geliefde de macht overnemen en de rest van de clans aan zijn klauwen krijgen. Een smirk gleed over zijn gezicht, terwijl een licht briesje speelde door zijn witte vacht.
Zijn ogen gleden opzij toen hij iets vanuit zijn ooghoek zag, en al snel merkte hij een van de kittens in zijn blikveld komen. Kittens waren iets waar hij zuinig op moest zijn, die waren het makkelijkste te beïnvloeden. Dat zouden later zijn trouwste volgers worden, dat was zijn hele plan. Hij grijnsde en kwam overeind, waardoor zijn witte vacht een lading bladeren mee nam. "Hallo Bloodkit," sprak hij een neutrale toon, terwijl hij de kitten uitnodigde om bij hem te komen zitten.

[+Bloodkit]

Bloodkit verveelde zich en had zich daarom maar ingebeeld dat een sterke vijand tegenover hem stond. Het was een vieze rogue die zijn clan binnengedrongen was en nu was het zijn taak om hem te verjagen. Met een brul sprong hij boven op de opgehoopte bladeren dat de vijandelijke kat moest voorstellen. Bloodkit begon woest als een echte krijger met zijn poten tegen de omhoog stuivende bladeren te trappen en hapte om zich heen. Zijn mentor zou een geweldige leerling krijgen als hen hem als apprentice toegewezen zal krijgen. De tom speelde wild veder tot zijn naam genoemd werd. Bloodkit zal door het vuur gaan om alles te leren wat er te leren viel. Een witte tom riep hem en afvragend keek hij hem aan. Als hij het goed herinnerde heette de warrior Nightcurse maar hij kon het niet met alle zekerheid zeggen. Bloodkit, die nu uitnodigend gewenkt werd om bij de ander te komen, liep naar hem toe. “Hallo” Mauwde hij dan ook terug. Zijn oren nieuwsgierig gedraaid naar de witte kat. Wat wou hij van hem? Oh! Misschien was hij wel onder de indruk van zijn vechttecnieken!

[justify[Hij had rustig zitten toekijken naar hoe de kitten een poging deed om een groot monster, in de vorm van een stapel bladeren, aan te vallen. Hij wist nog hoe hij zelf ook altijd achter de bladeren aan zat, samen met zijn broeder toentertijd. De pech die zij hadden was echter dat ze toentertijd vast zaten in de bergen en ze vervreemd waren geraakt aan de gewoontes en grenzen van het territorium. Crunchbeak had hem dan ook goed de oren gewassen toen ze terug kwamen en hij verlaat warrior was geworden omdat hij zich niet aan de grenzen wilde houden. Hij grinnikte zachtjes toen de kitten naar hem toe kwam. "Geen idee meer wie ik ben?" vroeg hij met een kleine glimlach. Er zat geen blame in zijn stem, hij wist maar al te goed dat de meest kittens de namen van de warriors vaak niet onthielden. "Wilde de aanval lukken?" Hij knikte naar het omgegooide hoopje bladeren.[/justify]

Bloodkit was gaan zitten. De bladeren waarmee hij net in gevecht geweest was plakte aan zijn dikke zwart met rood bevlekte vacht. Ook modder kleefde aan zijn grote stevige poten. Daar zal zijn moeder niet blij mee worden dat hij zichzelf weer behandeld had als een vieze zwijn. Maja. Boeiend. Hij was een jongen, en jongens waren nou eenmaal niet snel op hun uiterlijk gesteld. De witte tom waar hij bij gaan zitten was grinnikte en mauwde toen: "Geen idee meer wie ik ben?" De kitten keek de warrior in zijn verschillend gekleurde ogen aan. “Als ik het goed herinner.. was u toch Nightcurse?” Sprak hij terug met een lichtelijk twijfel in zijn stem. Hij wou de coole uitziende tom niet beledigen door zijn naam met die van iemand anders om te draaien. "Wilde de aanval lukken?" Bloodkit knikte zelfverzekerd. “Ja zeker!” Sprak hij met zijn borst wat trots naar voren geduwd. “Het was een erg gevaarlijke rogue die mijn territorium binnentrad! Ik heb hem een goeie pak slaag verkocht want niemand, echt niemand, komt langs Bloodstar!” Mauwde hij met een brede grijns op zijn lippen. Laatst had hij clan-oorlogje gespeeld met de andere kittens en sindsdien was hij vastberaden om ooit in zijn leven de achtervoegsel ‘star’ achter zijn naam te krijgen.

De twijfel in de stem van de jonge kitten bevestigde zijn vermoeden, maar toch kwam zijn naam er intact uit. De witte kater knikte langzaam. "Goed zo, jonge Bloodkit," prees hij de kitten die bij hem zat. Daarna leek de kitten een bom van zelfvertrouwen te hebben gekregen en sprak dat er een rogue in zijn territorium was gedrongen, dat hij die als Bloodstar had verslagen en verdrongen. Een glimlach speelde rond de lippen van de witte kater. En dit was nou precies de reden waarom kittens zo makkelijk te beïnvloeden waren. "Goed gedaan, Bloodstar." Er klonk respect in zijn stem, gespeeld, maar overtuigend. Iets waar Nightcurse goed in was, andere katten laten geloven dat hij aan hun kant stond. "Kan ik u verder nog ergens mee van dienst zijn, oh machtige leader van Shadowclan," vervolgde de kater, terwijl hij zijn kop boog, zodat hij op dezelfde ooghoogte zat als de kitten.

Bloodkit greens breed toen de ander bevestigde dat zijn naam Nightcurse was. De al wat oudere kitten was vaak bezig met van alles en nog wat dat zo nu en dan nog wel eens een naam van een clangenoot uit zijn geheugen verdween. Gelukkig was het niet bij deze warrior het geval. Mooi ook want de witte tom zag er wel cool uit en Bloodkit wou graag vrienden worden met coole katten. "Goed gedaan, Bloodstar." Prees Nightcurse over zijn geslaagde aanval op de rogue waardoor de kitten de ander nog meer begon te mogen. ”Kan ik u verder nog ergens mee van dienst zijn, oh machtige leader van Shadowclan," Dat stond hem wel aan. Dat was ook wel te merken doordat de maine coon kitten een nog zelfverzekerder houding aannam. “Ja zeker Nightcurse” Begon hij. ”Ik had iets in gedachten. Hoewel ik, de grote Bloodstar, super sterk ben weet ik ook dat ik niet alle super special secret vechttecnieken geleerd heb. En ik weet dat jij die mij kan leren.” Hij keek de witte tom aan. Een grijns op zijn lippen. Natuurlijk was die niet echt super sterk, (wel sterk) maar niet super. En dat kwam mede door dat hij nog een kitten was die nog niet getraind werd dus gebrek aan vechttecnieken had hij wel. Daarom zal hij nu met name dit spelletje Nightcurse er van overtuigen om hem alvast iets te leren zodat hij, als die zijn eerste training zal starten, al een voorsprong had op de andere leerlingen. “Hierbij commandeer ik, Bloodstar de machige leader van Shadowclan, jou om mij iets bij te brengen van de super special secret vechttecniek” Bloodkit hief zijn kin om wat kracht achter zijn woorden te zetten zodat hopelijk Nightcurse er voor viel en hem iets zou leren.

Een grijns flitste over zijn gezicht heen toen de jonge Bloodkit begon met uitleggen van wat hij allemaal wilde doen. Ja, dat klonk als een echte kitten. Eentje die niet kon wachten totdat zijn trainingen begon, maar al zo graag apprentice wilde zijn. Nightcurse boog zijn kop in respect naar de kitten toe. "Maar, machtige Bloodstar, er zijn geen technieken die ik als warrior nog aan u kan leren. U bent zo oppermachtig, dat ik niet zou weten of mijn technieken goed genoeg zullen zijn," sprak hij op een humble toon tegen de kitten. Natuurlijk had hij een paar persoonlijke technieken, maar mooi niet dat hij die aan een kitten zou leren. Nee, als het moest zou hij de kitten wat bijbrengen over jaagtechnieken. Het vechten kwam later wel, misschien als Bloodkit zíjn apprentice zou worden. Want immers was hij oud genoeg om een nieuwe apprentice onder zijn hoede te nemen. De vraag was alleen of Tallstar, die sukkel, dat ook inzag, of dat hij hem daadwerkelijk te gevaarlijk vond. Aan de andere kant was 't ook nog steeds niet zeker of Tallstar en Acorndust terug zouden komen van die stomme vakantie. Ugh, Nightcurse ging bijna over z'n nek van die lage, zwakke leader en deputy die Shadowclan momenteel had.

Maar, machtige Bloodstar, er zijn geen technieken die ik als warrior nog aan u kan leren. U bent zo oppermachtig, dat ik niet zou weten of mijn technieken goed genoeg zullen zijn,” Grrr. Zijn eerste poging baatte niet meteen maar de oudere kitten gaf niet op. Hij zou vandaag een vechttecniek leren, kosten wat het kost. Daarom drukte Bloodkit nadenkend zijn oren in zijn nek om te bedenken hoe hij hier veder op moest terug reageren. Ah! Het lampje begon te brandde. Bloodkit schudde zijn brede kop. “Nee Nightcurse, noem jezelf geen warrior, je bent beter dan dat, jij bent mijn second in command. Mijn trouwe commandant van Shadowclan!” Speelde de kitten zijn spel veder. Hopelijk vond de witte tom het ook leuk om zijn ‘Deputy’ te bespelen. “Laat voor nu de super special secret vechttecnieken zitten want...” Spanning opbouwend 10/10. “Ik ruik een nieuwe indringer” Bloodkit dook in zijn gevechtshouding. De spieren die naar boven kwamen die hij nu al als kitten bezat vertelde al hoe hij er later uit zou zien. Brut en gespierd. Zoals een Shadowclanner hoorde te zijn. “Kom op Nightcurse!” Mauwde hij. “Het zijn die vieze vissenvreters, laten we ze een lesje leren!” En nu wachten tot Nightcurse hopelijk een aanval deed op de onzichtbare ‘indringers’ zodat hij hem stiekem kon nadoen en zo iets kon bijleren over vechten.

Dat waren de woorden die hij wilde horen. Het was jammer dat 't van een kitten af kwam, waardoor ze eigenlijk geen betekenis hadden, maar het waren wel de woorden waar hij naar verlangde. Eventjes flikkerde er iets van lust in zijn ogen, voordat hij het weg knipperde en zich richtte op de kleine kitten. "Het is me een eer om naast de machtige Bloodstar te mogen staan." Er gleed een grijns over zijn gezicht heen, wat zou hij dat graag tegen Tallstar willen zeggen, vlak voordat hij diens keel door sneed. Eventjes gleed er een duistere blik door zijn tweegekleurde ogen en hij knipperde die snel weg, hopend dat de kitten 't niet zou hebben gemerkt.
Bloodkit, of Bloodstar, probeerde hem ondertussen een beetje te dwingen om een vechttechniek te laten zien, door te doen alsof er weer een onzichtbare vijand in 't territorium was. Nightcurse zachtjes en kwam overeind, hij zou er toch niet meer onderuit komen. De witte kater had altijd 't geluk gehad dat hij wist hoe hij moest vechten met een vacht die te vel opviel in het Shadowclan gebied. Hij draaide zich dan ook zo dat hij met zijn rug in de zon stond. Daarna spande hij zijn achterpoten en duwde zichzelf overeind. Het zonlicht in zijn rug zorgde ervoor dat zijn tegenstander verblind zou raken, zodat hij zich met zijn voorpoten over de kop van de tegenstander kon laten vallen. Daarna draaide hij zich om en gaf de onzichtbare vijand een trap met zijn sterke achterpoten.

Nightcurse noemde het een eer om naast zijn zijde te staan als Deputy zijnde waardoor Bloodkit greens. Totaal niet doorhebbend dat er een duistere glans in de ogen glom van de witte tom. Hij was namelijk nog wat jong en naïef. De kitten had alles behalve doorhebbend wat er eigenlijk allemaal rondspeelde in de hoofd van zijn clangenoot. In zijn ogen zag Nightcurse er namelijk uit als een coole aardige gozer die niks evils in zich had, but little did he know. Iemand zo als Night kon kittens zoals hem makkelijk de verkeerde pad op trekken. Maar nu even over iets anders.. zijn plan was namelijk gelukt! Nightcurse speelde mee en viel hun onzichtbare vijand aan. De tom verbruikte een techniek die Bloodkit meteen in zijn hoofd probeerde te prenten. Hopelijk zou zijn mentor onder de indruk zijn als hij deze vechttecniek zou gebruiken op zijn eerste trainingen. Nog een klein moon en dan zal hij eindelijk een echte apprentice worden. O! Misschien zou Nightcurse hem wel trainen! Dat zal oprecht super vet zijn! Bloodkit dook terug in zijn aanval houding en probeerde zo goed mogelijk de witte warrior na te doen. Hij draaide net als hem om en trapte met de kracht doe hij bezat met zijn achterpoten. Daarna rolde hij op zijn rug en krabde met zijn uitgeklapte nagels om zich heen. “Rawr!” Klonk de strijdbrul van de machtige Bloodstar.

De kleine kitten deed zijn uiterste best om de techniek die hij net had laten zien na te doen, iets wat Nightcurse een gemixt gevoel van trots en irritatie gaf. Het was zijn techniek echter en hij vond het niet al te prettig als iemand anders die gebruikte. Daar in tegen, had hij het ook gewoon niet hoeven doen. De witte kater grinnikte zachtjes toen de kitten met uitgeklapte nagels om zich heen aan het krabben was en daarmee bijna zijn poot raakte. Nightcurse trok zijn voorpoot terug naar zich toe en gaf Bloodkit een kleine tik, met de intentie om hem om te duwen. "Goed gedaan, Bloodstar," sprak hij op een kalme toon. "Nu de indringers zijn verslagen, wat staat er verder op de planning?" vroeg hij daarna.