It has to be done

Onderwerp: It has to be done do 13 sep 2018 - 17:00

Alles deed pijn, dat was hem inmiddels wel opgevallen. Het bloed boven zijn oog was opgedroogd, maar dat zou waarschijnlijk wel een litteken gaan worden. Net zoals de wonden op zijn buik, maar daar zou zijn vacht wel weer overheen groeien. Nu moest hij eerst nog een paar dingen afhandelen, voordat hij zichzelf kon verzorgen. Hoe dichter bij de Barn kwam, hoe manker de kater ging lopen. Tegen de tijd dat ze bij de Barn waren aangekomen, voelde Cobra zijn kop duizelen van het gevecht, de commotie en waarschijnlijk het bloed verlies. Maar hij moest sterk blijven. De zwarte kater schudde een keer zijn hoofd, terwijl hij zijn nieuwe slaapplaats binnen wandelde. Hij had Chawl en Thora bij zich. Ergens deed het hem pijn om zijn familie te moeten straffen, maar aan de andere kant had hij de regels van de Elite geschonden en kon het niet onbestraft gelaten worden. Hij had zijn commander bij zich omdat hij een getuigen hierbij wilde hebben. Eenmaal binnen ging de kater zitten en likte een paar van de minder diepere wonden, terwijl hij wachtte op de andere twee katten. Hierna zou hij eerst twee dagen slapen en zijn krachten terug krijgen. "Chawl," bromde hij, terwijl hij opkeek naar zijn jongere spiegelbeeld.

[+Chawl & Thora only]

Onderwerp: Re: It has to be done vr 14 sep 2018 - 20:49

Cobra had last van zijn wonden, daar was geen twijfel over mogelijk. Alleen hij voelde er geen medelijden voor. Hij had het aan zichzelf te danken. Zijn halfbroer was altijd veel op zichzelf geweest, het was misschien dom, maar daarom had hij nooit verwacht dat hij zoiets zou bekokstoven. Hij wist dat het stom was om dat te denken. Hij had zich vergist. Nu had hij de kat verbannen die beloofd had er altijd voor hen te zijn. De enige kat die er ook daadwerkelijk nog voor hun familie wilde zijn. Dat zou hij hem nooit vergeven. Hij had altijd bij Shark terecht gekund met dingen die hij bij andere niet kwijt had gekund. Zelfs dat was nu van hem afgepakt. Zijn ouders waren door Clankatten afgepakt, Shark door zijn bloedeigen broer. De band met Shallow was verpest door zijn nestgenoot. Thora die hij als vriendin had gezien had hem net gevloerd. Hij wist echt wel dat dat haar taak was, maar dan nog. Dan nog voelde het alsof iedereen zich tegen hem keerde. Alsof alles waar hij ooit in had geloofd weg werd gevaagd, weggeveegd alsof het niets had betekend. Wat voor hem belangrijk was geweest leek er voor anderen niet toe te doen. Wat deed hij hier dan eigenlijk nog? Zijn gedachten gingen naar Jim en Razor, naar de kittens van Jackdaw en Shallow… Ja, daarom was hij er nog. “Cobra.” Sprak hij uiterst kalm uit. Hij wist niet precies wat hem te wachten stond, maar wel dat er iets ging gebeuren. Iets wat hij simpelweg zou ondergaan. Om de rest van zijn familie te beschermen en omdat het van hem werd verwacht. Hij moest zijn trots bewaren, dat zou zijn vader hebben gewild, dat zou Shark hebben gewild. Dus keek hij zijn broer recht aan zonder met zijn ogen te knipperen.

Onderwerp: Re: It has to be done vr 14 sep 2018 - 21:19

De wonden die Cobra opgelopen had waren Thora niet ontgaan, dit maakte haar extra alert, want als één van de Elite katten het nu in hun kop haalde hem aan te vallen, zou het minder goed af kunnen lopen voor Thora. Hopelijk waren er dan ook genoeg Elite katten die wel achter Cobra stonden die dan ook te hulp zouden schieten. Als iemand het nu zijn of haar kop zou halen om hem aan te vallen, waren het wel lafaards, om het op te nemen tegen een al verzwakte kat.
Maar dit leek niet te gebeuren. Thora voelde zich leeg, alsof alles wat er net was gebeurt haar van haar gevoel had beroofd. Dit was niet helemaal waar, die leegte leek eerder een soort masker te zijn voor wat ze wel zou kunnen voelen. Schuld, spijt, boosheid, verdriet. Naast die gevoelens waren er ook nog gevoelens zoals verlichting, voldoening, omdat ze haar rang als Commander behield, omdat Cobra haar blijkbaar genoeg vertrouwde, omdat ze in de Elite bleef. Maar dat werd allemaal gemaskeerd door iets als leegte, niets maar tegelijkertijd heel veel.
Binnen in Barn One ging Cobra op het nest van Shark, nee, nu van hemzelf zitten. Het was een raar beeld en de geur van Shark zou net zo snel vervagen als dat de geur van Claw vervaagd was. Dan was de geur van Claw nog niet eens helemaal verdwenen. Na dat Cobra zijn wonden aan paar likken had gegeven wendde de grote, zwarte kater zich naar zijn bijna evenbeeld, Chawl. Thora zweeg, terwijl Chawl de naam van Cobra uitsprak. Thora nam ondertussen haar positie aan, de plek waar de Commander stond, naar Cobra, aan zijn rechterkant. Haar blik was op Chawl gericht, maar deze leek al net zo leeg te zijn als dat ze zich voelde. Een stille wateroppervlak van een diepe, enorm diepe oceaan gevuld met oneindig veel water.

Onderwerp: Re: It has to be done za 15 sep 2018 - 20:46

Cobra zuchtte zachtjes terwijl hij toekeek hoe Chawl en Thora binnenkwamen en de lichtere kattin naast hem ging zitten, zoals de Commander betaamde. Hij haatte het dat de eerste taak die hij moest uitvoeren ging om zijn eigen familie. Hij mocht Chawl, het was by far zijn lievelings half sib, maar hij had nou eenmaal de regels geschonden en daar moest hij iets aan doen. Zijn groene ogen keken van Chawl naar Thora en dacht heel even iets van spanning tussen de twee katten te voelen. Hij had ook zeker niet verwacht dat Thora hier ongescheiden uit zou komen, immers was ze tegen haar leader in gegaan om hem te helpen en daarnaast had ze hem beschermd en daarbij een vriend aangevallen. Het leven was nou eenmaal niet zo makkelijk en ze moesten er gewoon mee omgaan.
Cobra's ogen focuste zich op Chawl toen zijn naam werd uitgesproken, het klonk rustig, bijna koud, wat hij ook wel had verwacht. Toch bleef zijn houding rustig en iets wat gespannen, nu moest hij de juist beslissing nemen. "Chawl, je hebt een Leader aangevallen en daarbij heb je de regels van de Bloodclan geschonden. Omdat dit de eerste keer is, zal je vandaag alleen gestraft worden met een flinke lijfstraf. Maar laat dit een waarschuwing zijn, doe dit nog een keer en je straf zal erger zijn." Hij keek zijn half broertje aan, voordat hij Thora naar voren wenkte. "Thora, ik heb je de kans gegeven mijn Commander te blijven. Nu zal je jezelf moeten bewijzen die rang aan te kunnen. Ik laat deze straf aan jou over," sprak hij op een ijzig kalme toon. Het was niet omdat hij het zelf niet aan kon, nog niet alle adrenaline was uit zijn lichaam verdwenen, hij zou de straf zelf kunnen uitvoeren. Maar hij wilde weten of Thora het aan kon, of ze zich kon bewijzen. Of ze het waard was om zijn Commander te blijven.

Onderwerp: Re: It has to be done ma 17 sep 2018 - 10:11

Cobra begon weer te praten. Hij bleef zijn broer ijzig kalm aankijken, bijna zo emotieloos als zijn vader altijd had gekund. Bijna, want je zag er toch wel iets in doorschemeren. Iets van de mentale pijn waar hij op het moment mee worstelde. Omdat Cobra op de plek zat waar hun vader eerst altijd had gezeten en hij leek zo verdomd veel op hun vader. Claw zou daar alleen nooit meer zitten en Shark ook niet. Hij zou vanaf dat moment naar Cobra moeten luisteren. Dit zou nu Cobra zijn barn zijn en hij zou ook dat een plekje moeten geven. Al was er nu geen ruimte meer, de ruimte om alles te verwerken was een beetje op. Zijn kop zat te vol, er kon niks meer bij. “Begrepen.” Miauwde hij. Toen zijn broer zei dat hij een lijfstraf zou krijgen. Nee, hij zou er niet tegenin gaan. Ten eerste zou het geen nut hebben en ten tweede had hij daar ook helemaal geen trek meer in. Het zal allemaal wel. Hij wist dat het een flinke wond zou worden, want Cobra wist dat hij een kleintje niet zou voelen. Wist Thora dat eigenlijk ook? Ach who cares… Hij zou de marteling met trots ontvangen. Het had Shark zijn leven gered, daar had hij dit allemaal wel voor over. Hij had tenminste wel Claw zijn beste vriend laten leven, dat zou Cobra niet gedaan hebben. Wat zou hun vader daar dan van hebben gedacht? Ja, dat zou niemand ooit meer te weten komen. Want die oude gek kon niet eens meer denken, die was dood. Zijn tweegekleurde ogen leken hun kleur weer te verliezen.
Zijn blik richtte zich op Thora. “Doe het maar en doe het snel. Voordat mijn broertje zo koppig is en alsnog hier naar binnen komt stormen.” Vervolgde hij. Daar zag hij Jackdaw namelijk wel voor aan. Hij stond op en liep nog wat dichter naar haar toe. Hij ging liggen en liet al zijn spieren ontspannen, maar zijn ogen bleven open. Strak op het tweetal gericht, die nu over zijn lot mochten beslissen. Totdat iemand ze van hun troon stootte of vermoorde. Tot die tijd zouden ze altijd over zijn lot mogen beslissen en die van ieder ander in de Elite. Hij voelde iets in hem knakken, iets wat even niet meer te ficksen leek. Nee, het was niet fysiek. Dat zou hij wel kunnen handlelen. Het was zijn eigen kop die op dat moment een spel met hem begon te spelen.

Onderwerp: Re: It has to be done vr 12 okt 2018 - 15:19

Haar gelaatsuitdrukking bleef koud en ijzig, met weinig emoties die er vanaf gleden. Ze onderdrukte alles wat er door heen raasde toen de woorden van Cobra haar oren bereikte, toen tot haar doordrong wat ze zou moeten doen. Waarvoor ze zich nog leeg en oppervlakkig had gevoeld, woedde nu een storm, een orkaan van protest. Deze probeerde ze met alle macht te onderdrukken en binnen te houden. Later zou er tijd zijn voor haar om er op uit te gaan, om alles wat er door haar lijf heen trok uit te gooien, af te reageren. Chawl was haar vriend en ze verraadde hem en daarmee verloor ze hem waarschijnlijk ook.
Het mocht en kon haar niks boeien. Het was haar eigen leven, haar eigen bestaan en positie die ze moest beschermen, ten kostte van alles. Ooit was ze niets geweest en nu zou ze alles zijn. "Dat zal goed komen, Cobra," sprak ze daarom ook, standvastig en koud. Haar ijsblauwe ogen flitsten kort in de richting van de zwarte kater aan wiens zijde zij nu zou staan, waarna ze terug flitsten naar Chawl. Chawl sprak tegen haar en ze liet de woorden binnen komen. Elk uitgesproken woord klampte zich vast om haar hart, verstrengelde het en gaf haar een benauwd gevoel, een verstikkend gevoel. "Ik bepaal zelf wel hoe snel ik het doe," reageerde ze koud, het kostte haar moeite om deze facade, alsof het naar niks deed, hoog te houden. Misschien kon er doorheen gekeken worden, misschien ook niet, maar ze zou doen wat er van haar verwacht werd. Thora zou doen wat ze moest doen om zich te bewijzen als Commander.

Ze sloeg haar nagels uit, ontblootte haar tanden terwijl ze dichter naar Chawl toe liep. Ze hield zijn blik vast, wetend dat ze daar kracht uit moest halen, dat het vast houden van zijn blik alles alleen maar beter zou maken, intenser en geloofwaardiger. Een lijfstraf, een flinke, maar niet fatale verwonding. De verwonding moest pijnlijk zijn, maar hem als lid van de Elite niet al te veel mogen belemmeren. Er moest een zichtbare litteken kunnen ontstaan, één die Chawl zich voor de rest van zijn leven zou herinneren aan dit moment. Een zacht gebrom verliet haar keel waarna ze zich stortte op de linkerzijde van Chawl's lijf. Het gebied van zijn linkeroor, nek zijde, schouderblad en stuk van zijn poot, de bovenkant, werd het slachtoffer. Ze liet haar klauwen via die route over zijn lijf heen schrapen, trok plukken vacht los met haar tanden en doorboordde zijn huid. Haar ogen stonden leeg terwijl ze bezig was. Ze voerde haar werk precies uit, bleef haar klauwen op de zelfde locatie plaatsen, boorde haar nagels in zijn huid, maar vermeed de fatale plekken. Toen het bloedde en het zeker was dat dit een strakke wond zou worden hield ze op en deed ze een stap naar achteren. Ze klemde haar kaken strak op elkaar, liet het bloed wat zich nu rondom haar lippen bevond zitten, terwijl ze wachtte op een reactie van Cobra. Haar opdracht was uitgevoerd en nu was het aan Cobra om deze te beoordelen.

Onderwerp: Re: It has to be done vr 7 dec 2018 - 20:12

Hij wist dat het een zwaar punt was, immers stond hij op 't punt om een vriendschap te verbreken hier. Maar de regels waren de regels en Thora moest haar best doen om aan zijn zijde te mogen blijven staan. Hij vernauwde dan ook zijn ogen terwijl Chawl tegen hem sprak. Het was familie die hier bestraft zou worden en dit zou een eeuwige scar worden op de band die hij had met zijn jongere broertje. Helaas was het een noodzaak geweest, Chawl had hem aangevallen toen ze bezig waren en daarmee een van de strengste regels verbroken. Rustig zetten Cobra een stap achteruit, terwijl hij Thora haar gang zou laten gaan. Ze was lang genoeg bij de Elite om te weten wat de straf was, al was er niet al te veel variatie als het ging om straffen. Misschien moest hij daar iets aan gaan doen. Sowieso was hij onbewust al bezig met veranderingen die hij zou gaan doorvoeren in de Elite, maar dat was iets wat hij later met Thora moest bespreken.
Zijn groene ogen gleden over de twee katten heen, terwijl hij toekeek naar wat Thora haar klauwen in de zij van Chawl zetten. Op dit moment vroeg hij zich af of zijn Commander wist van de condition van zijn kleine broertje. Gezien het feit dat ze vrienden waren, ging hij er vanuit van wel. Hij hield de kattin scherp in de gaten, terwijl ze op een bijna emotieloze manier te werk ging. Tenminste liet ze zichzelf niet tegenhouden, dat was goed. Hij kon niet gebruiken dat zijn Commander soft werd voor vrienden of familie, als 't noodzakelijk was. Cobra liet zijn blik even op Chawl vallen, maar de kater hield zich stil. Later zou hij de jongere kater onder vier ogen spreken. Niet nu. "Goed," sprak hij op een emotieloze toon. Zijn groene ogen stonden leeg en kill. Nu was geen tijd voor familie banden. "Chawl, leer van deze straf. Laat het niet nog een keer gebeuren." Zijn woorden waren drukkend, hopend dat zijn jongere broertje er iets van leerde. "Ga, ik moet Thora spreken." Met die woorden gebaarde hij met zijn staart naar de deur van de schuur en knikte naar Thora dat ze moest blijven. They had stuff to discuss.

Onderwerp: Re: It has to be done