Where's your head at?

Onderwerp: Where's your head at? za 6 okt 2018 - 17:02

+Koifish

Vaak bleef de poes weg van boundaries. Ze kleurde graag binnen de lijntjes, rebels gedrag paste niet bij haar. De herinnering aan het stinkende lijkt van de rogue wegslepen zat nog vers in haar geheugen gegriefd. Ze had hem naar niemandsland gesleept, waar hij waarschijnlijk vandaan was gekomen, maar ze kon hem niet zo achterlaten. Ze was begonnen met graven, in stilte, met niets behalve de kraaien om haar gezelschap te houden. Vervolgens had ze hem in die kuil gedumpt, begraven, en rechtsomkeert gemaakt. Een gebedje zou ze ook niet voor hem doen; het was een bleef een indringer, eentje die het leven van haar leader bedreigd had. Misschien was ze bij de grenzen omdat ze nu geen zin had een windclan. Een pijn schoot door haar hart toen ze die woorden dacht. Ze hield van haar clan, het was haar familie, haar thuis. Sinds wanneer bracht dit haar allemaal zo'n kopzorgen?

De calcio staarde over de horizon, het begon als later te worden. Beter keerde ze om, groef haar konijnen op en... Vos. Ze rook vos. Haar blik flitste langs de struiken. Ze naderde wat rossiger gebied, dus het zou niet bijzonder zijn om oude vos te ruiken, maar dit was vers. Dit was hier. Nu moest ze echt rechtsomkeert maken, des te verder van een vos des te beter. Dit was echter voordat ze nog een geur rook; die van een thunderclanner. Haar oren schoten omhoog, en ze begon op slag het spoor te volgen. Een kat en een vos liep nooit goed af. Ze ging sneller lopen, rennen, tot ze bij een open plek kwam in het bossige gebied, en daar de vos zag. Hij stond recht tegenover een roodgevlekte kater. Dit kon alleen maar fout aflopen.
"Hey!" Gilde Rabbitfoot. Uit paniek? Voor een afleiding? Ze wist het niet, maar ze wist wel dat ze geen kat zou laten sterven door een vos. Ze had geen zin om wederom lijkschouwer te spelen.

Onderwerp: Re: Where's your head at? za 6 okt 2018 - 18:17

Koifish had zijn blauw met bruin gekleurde ogen strak in de dodelijke zwarte blik gepriemd. Tegenover hem stond een vos, één van de bekende dieren hier in het bos die een jonge kat met een sterke hap zowat doormidden kon bijten. Iets wat de Thunderclan warrior niet zou laten gebeuren. De vos was slim en had zich verstopt, zijn geur had hier gehangen maar voor de warrior terug kon keren naar het kamp om een patrouille te halen was hij tevoorschijn gekomen. Zijn rug bloede, de vos had hem verast en een wond aangebracht. Eentje die zijn leven had kunnen kosten als hij niet snel gereageerd had. Nu stond Koifish met gekromde rug, opgezette vacht en een omhoog staande staart naar de vos te blazen. Een poging om hem af te schrikken, wat uiteindelijk toch niet mocht baten. Het duivels rode beest was jong, dom en uit om bloed te vloeien om een terrarium te claimen voor zich zelf. Iets wat niet zou gebeuren als hij nog ademende. De vos schoot weer naar voren en hapte met zijn glimmende kwijlende tanden naar hem toe maar Koifish was snel en dook op de grond. Snel rolde de wit met rood gevlekte tom om en sprong boven op het beest. Zijn tanden en klauwen zo diep en pijnlijk mogelijk in de pels van het sluwe roofdier te slaan. Zijn aanval werkte en de vos begon te blaffen van de pijn. Alleen toen een geschreeuw zijn kant op klonk raakte de Thunderclan tom zijn focus kwijt. Een Windclan geur drong in zijn neus en voor hij iets kon doen gebruikte de vos de mogelijkheid om hem van zichzelf af te gooien. De tom viel op de grond en gleed een stukje door. Zand woelde op in zijn gezicht en prikte in zijn ogen. Koifish schudde zijn kop, proberend om overeind te komen maar de vos was hem al voor. Pijnlijke nagels klemde zich in zijn lichaam en even liet de tom een pijnlijke grauw horen. Zijn ogen bleven prikken door het zand maar de tanden die nu boven hem blonken waren niet te missen. Rot Windclanner. Dit zou zijn dood worden door haar domme geroep.