Never enough [Evergreen]

Onderwerp: Never enough [Evergreen] zo 16 sep 2018 - 18:59

De wond in haar nek was eindelijk aan het genezen. Toch had de Leader de Medicine Cat den nog niet verlaten. De dag ervoor had ze met Dinspots gevochten en had hij haar bijna een leven ontnomen. Hij had haar een gevecht gegeven die de Leader van Windclan niet snel zou vergeten. De Clan was een rotzooi en ze had geen tijd om in deze den te blijven liggen. Al had Bronzemask alles eel goed opgepakt. Haar blauwe ogen staarden bedenkelijk voor zich uit terwijl haar oortjes kort bewogen bij hrt horen van bekende pootstappen. Evergreen; de rosse kattin die de Leader was geweest voordat ze was afgestapt nadat ze achter de onschuld van Lionroar was gekomen.

Wat had ze Oceanstar in StarClansnaam mee opgescheept? Ze had een rotzooi voor haar opvolgster achtergelaten om op te ruimen en hoewel het een tijdje goed was gegaan, waren nu de gevolgen zichtbaar. Evergreen stapte met een zwaar hart de medicine cat's den in. "Oceanstar", miauwde ze zacht terwijl ze naast de leidster ging zitten. "Hoe gaat het?" Ze zuchtte. "Het spijt me dat ik dit allemaal op jouw schouders heb gelegd." Ze had de wonden op dit moment graag van haar overgenomen.

Oceanstar hief haar kop moeizaam op, de wond trok nog ongemakkelijk waarna ze haar poten onder haar lichaam duwde om langzaam overeind te komen. Zodat ze de rosse Warrior aan kon kijken. "Oceanstar," Klonk er zacht, terwijl de iets kleinere kattin naast haar kwam zitten. "Hoe gaat het?" De kattin zuchtte. "Het spijt me dat ik dit allemaal op jouw schouders heb gelegd." Mauwde de vorige Leader waardoor de blik in de gepijnigde blauwe ogen verzachte en ze even een zacht gesnor liet opborrelen. "Het is niet jouw fout. De clan ziet gewoon niet dat ook een Leader moet kunnen rouwen, bij moet komen. Ze verwachten dat alles dat hun zeer doet; een Leader niks doet," Mauwde ze zacht waarna ze haar heldere ogen sloot. "Wat wordt er van Windclan als zelfs de Warrior Code volgen, onmogelijk lijkt...," Mauwde ze haar stem zorgelijk en vermoeid.

Er kwam een zachtheid in Oceanstars blik en ze spinde zelfs even. Evergreen luisterde naar haar, naar de zorgen die zij deelde en die een van de redenen waren dat ze was afgestapt. De warrior code werd niet nageleefd, de ene na de andere clangenoot zorgde voor problemen of bleek zelfs helemaal niet te vertrouwen. Daar was zij aan onderdoor gegaan en nu zag ze hetzelfde met Oceanstar gebeuren. Ze had gehoopt dat Ocean de situatie in de clan kon verbeteren, maar in plaats daarvan leek de situatie haal alleen maar te verslechteren. De grijze poes was door alle tegenslag veranderd en niet ten goede. "Het gaat hier volgens mij niet alleen meer om de warrior code", miauwde Evergreen. "Het is de algehele sfeer in de clan. Iedereen is gespannen, na alles wat er gebeurd is. De clan heeft nu stabiliteit nodig. En natuurlijk moet jij ook als leider kunnen rouwen, maar je hebt ook een taak en die kan nu eenmaal niet even blijven liggen." Was ze te hard? Ze was voor zichzelf altijd hard geweest. De clan was belangrijker dan hun leider. "Als ik het goed begrijp, viel je een clangenoot aan omdat hij disrespectvol was, maar dat gaat te ver. We zijn hier niet in BloodClan." Ze zuchtte. "Het spijt me dat ik het zo zeg. Ik weet dat ik geen recht van spreken heb, met de manier waarop alles onder mij in de soep is gelopen, maar je zei het zelf al: als de clan moet veranderen, moet jij ze voorgaan. Daar ben je een leider voor."

In het begin leek de situatie in de Clan te verbeteren; toch was het op het punt dat Oceanstar het zelf het zwaarste had; ineens veranderd. Katten hadden geen respect meer; waardoor het moeilijker was voor de jonge Leader ook haar Warriors te respecteren. Wantrouwen heerste; onrust was in elke hoek van het kamp te vinden. "Het gaat hier volgens mij niet alleen meer om de warrior code", Het ging om veel meer dan de Warrior Code. Haar blauwe ogen stonden kalm en krachtig; echter was de pijn erin niet te ontkennen. Elke kat in Windclan had verliezen geleden en ze had geen andere keuze dan naar zichzelf te kijken en de poten eronder te zetten. Zodra haar lichaam sterk genoeg was om de tocht te maken. "Het is de algehele sfeer in de clan. Iedereen is gespannen, na alles wat er gebeurd is. De clan heeft nu stabiliteit nodig. En natuurlijk moet jij ook als leider kunnen rouwen, maar je hebt ook een taak en die kan nu eenmaal niet even blijven liggen." Oceanstar knikte kort bij de woorden van Evergreen terwijl ze haar oren ongemakkelijk bewoog. "Ik heb geloof ik de afgelopen Moons mijzelf open gesteld voor de Clan. Eerst verdwijnd Sweetheart, naar de Bloodclan. Vervolgens gaat Snowbird dood, daarop volgt Cootsnarl en dan Icecloud. Er is nog geen moment geweest waarin wij als Clan hebben kunnen samenkomen zonder dat er iets heftigs is gebeurd. Het is geen wonder als ik het zo bekijk." Mauwde ze terwijl ze haar ogen kort afwende en diep zuchtte. "Als ik het goed begrijp, viel je een clangenoot aan omdat hij disrespectvol was, maar dat gaat te ver. We zijn hier niet in BloodClan." Mauwde Evergreen zuchtend waarna Oceanstar haar ogen kort tot spleetjes kneep. Dinspots was te ver gegaan, als hij ook maar een moment de Leader de kans had gegeven te spreken; was er niets gebeurd. Daarbij had hij haar bijna een leven ontnomen. "Ik denk dat ik er wel van heb geleerd, Evergreen. Het kostte mij bijna een leven." Mompelde ze terwijl er een serieus blik in haar ogen stond. "Daarbij zijn we geen Bloodclan, alleen kan ik het ook niet alleen." Mauwde ze zacht waarna ze haar kop kort boog. "Ik kan de eerste stappen zetten; zoals ik van plan ben. Echter zal er op ene gegeven moment ook een reactie moeten komen," Haar stem klonk kalm en warm. Een sprankje hoop zat er duidelijk in; en vastberadenheid. Ze zou die zelfde fout niet nogmaals maken. "Het spijt me dat ik het zo zeg. Ik weet dat ik geen recht van spreken heb, met de manier waarop alles onder mij in de soep is gelopen, maar je zei het zelf al: als de clan moet veranderen, moet jij ze voorgaan. Daar ben je een leider voor." Oceanstar drukte kort haar neus tegen haar vriendin en voormalige Leader aan waarna ze zacht sprak. "Evergreen, zou je wat voor mij willen doen?" Mauwde ze zacht. Haar ogen stonden rustiger dan ze zich in tijden had gevoeld. "Ik denk dat we wel een moment samen moeten kunnen komen. De Clan moet hechter worden. Bloodclan blijft een dreiging... ik kan.. ik weiger de Clan in groter gevaar te brengen." Vervolgde ze terwijl ze moeizaam opstond. "Het is tijd dat we als Clan iets leuks samen doen. Kun je mij naar buiten helpen." Mauwde ze terwijl ze een wankele stap in de richting van de uitgang deed.

Evergreen hoorde zwijgend de lijst aan tegenslagen aan. De verraders, de overledenen... WindClan leek geen rust te kunnen krijgen. Oceanstar gaf ook aan te hebben geleerd van wat er de vorige dag was gebeurd en Evergreen knikte tevreden. Ocean was een integere kat. Ze had gisteren laten zien dat ze niet onfeilbaar was en dat ook zij fouten maakte, maar Evergreen wist dat ze bereid was om iets aan die fouten te doen. "Je weet dat ik achter je sta, Oceanstar. En je hebt Bronzemask, en meer katten die om je geven. Jij staat er niet alleen voor", miauwde ze. Ze stond op toen Oceanstar dat ook deed en hield wat bezorgd haar kop schuin. "Iets leuks?" miauwde ze vragend. Ze wist niet precies wat Oceanstar zich voorstelde bij iets leuks, maar ze kon zich maar beter niet te veel inspannen nu. Ze had zelf aangegeven dat ze rust nodig had. Aan de andere kant besefte Evergreen dat het op dit moment belangrijk was om de clan bij elkaar te houden en de katten weer wat met elkaar te verbinden.

Evergreen kende haar wellicht beter dan de meeste andere katten. Ze had haar nooit de leiding gegeven als ze haar niet vertrouwd had dit betekende dan ook dat Oceanstar vastbesloten was dit vertrouwen niet te breken. Iedereen maakte fouten; echter leken fouten bij Leaders altijd heftigere reacties naar boven te halen. Oceanstar had haar fouten kunnen verzwijgen; maar zelfs bloedend had ze de waarheid verteld aan de Clan. "Je weet dat ik achter je sta, Oceanstar. En je hebt Bronzemask, en meer katten die om je geven. Je staat er niet alleen voor", Mauwde de kattin waardoor Oceanstar knikte. Ze stond niet alleen; ook al leek het af en toe zo te zijn. Evergreen stond op toen Oceanstar dit ook deed, en staarde haar bezorgd aan. Alsof ze die paar meters naar buiten toe niet kon lopen. Al hoewel, ze was nog steeds duizelig. Oceanstar had echter geen tijd om te niksen. "Iets leuks?" Mauwde de oranje kattin wellicht een tikkeltje achterdochtig. "Samentongen, en wellicht kunnen we wat Elders overhalen verhalen te vertellen," Mauwde ze kalm terwijl ze Evergreen aan keek. Met 'we overhalen', bedoelde ze eigenlijk dat Evergreen de Elders uit het nest moest slepen. Dat zei ze er echter niet bij. Zonder op de ander te wachtten stapte ze moeizaam en wankel in de richting van de uitgang; waarna ze tegen het felle zonlicht knipperde. Even bleef ze staan voordat ze haar zware lichaam voor de den zette en Evergreen zwijgend aan keek. Als haar vriendin haar wou helpen, dan trommelde ze de Elders en andere katten op.

Samentongen, dat klonk als iets wat Oceanstar fysiek nog wel aan moest kunnen, ondanks haar verwondingen. Het zou misschien ook goed zijn als de clan hun leider te zien kreeg, in plaats van dat die teruggetrokken bleef in de medicine cats den. Een leider moest aanwezig zijn, want als je je rug te lang naar de clan keerde, zou er achter om gefluisterd worden. Oceanstar stapte naar buiten en Evergreen volgde. De zon scheen, het was een mooie dag. Een goede dag om te jagen ook, maar in dit seizoen konden ze het zich misschien wel veroorloven om allemaal even rust te nemen. Oceanstar was gaan zitten. "Ik zal langs de elders den gaan", miauwde Evergreen. "En ik kan de rest van de clan ook wel bij elkaar halen, maar je zult ze zelf toe moeten spreken." Want voor ze naar verhalen konden luisteren, was Oceanstar de clan een verklaring verschuldigd, en daarnaast was zij degene die de WindClanners zou moeten inspireren om de blik nu op de toekomst te richten en eenheid te creëren.

Waarschijnlijk was Evergreen opgelucht dat de Leader niet hrt halve kamp door wou rennen. Dat zou ze fysiek niet aan kunnen; in plaats daarvan had ze iets geplanned dat rustig was en hopelijk de Clan dichter bij elkaar zou brengen. Evergreen volgde haar de den uit; het was een prachtige dag. Waarschijnlijk ook een goede dag om te jagen maar nu was het samenkomen, het naderkomen van de Clan haar eerste prioriteit. Oceanstar was voor de Medicine Cat's den gaan zitten waarna ze Evergreen aan keek. "Ik zal langs de elders den gaan," Mauwde de oranje Warrior. "En ik zal de rest van de clan ook wel bij elkaar halen, maar je zult ze zelf toe moeten spreken." Mauwde de trouwe Warrior waardoor ze langzaam knikte. Een grimas verscheen kort op haar gezicht; immers deed haar nek nog steeds zeer. Ze was de Clan een verklaring verschuldigd. Het zou niet makkelijk zijn; maar ze was vastbesloten de Clan te helpen. Als Leader kon ze niet wachtten. "Dankjewel, Evergreen," Mauwde ze dankbaar waarmee ze haar de toestemming gaf de hele Clan bijeen te roepen. Oceanstar sloot haar blauwe ogen even, ze wist dat de Clan alle recht had boos te zijn. Immers was het abnormaal voor een Leader om zo uit te barsten. Toch was ze wel van mening dat haar Warriors zich ook beter hadden kunnen gedragen in dergelijke situaties. Ze hadden het haar wel iets makkelijker kunnen maken. "Ik zal met ze spreken, Beloofde ze de vroegere Leader zonder twijfel, al was het duidelijk dat ze zich kwetsbaar voelde.

Evergreen knikte alleen als reactie op het bedankje. Het was vanzelfsprekend dat zij het even deed, ze kon Oceanstar in deze conditie moeilijk zelf het kamp door sturen. Ze wist dat de grijze poes moeite had met het vooruitzicht de clan toe te spreken. Evergreen keek haar even aan. "Ik dacht altijd dat je als leider geen zwakte kon tonen", miauwde ze. "Maar toegeven dat je iets fout hebt gedaan is niet makkelijk en niet zwak." Oceanstar moest nu sterk zijn: sterk genoeg om te laten zien dat ze zwakte in zich had, net als iedere andere kat, en om te laten zien dat ze sterk genoeg was om zichzelf te verbeteren. "Ik zal de clan bij elkaar roepen zodra ik de elders heb gesproken." Daarna draaide ze zich om en liep naar de elders den. Een aantal van hen lagen voor de ingang van hun den in de zon en Evergreen stak even haar kop de den in om ook de aandacht te krijgen van de elders die binnen in hun nesten lagen. "De clan wordt straks bij elkaar geroepen; Oceanstar heeft besloten dat de clan wel een pauze kan gebruiken en vraagt jullie of jullie misschien WindClanverhalen met de rest van ons willen delen." Dan hadden ze eens een groter publiek dan een stelletje over elkaar buitelende kittens. Alle WindClanners in het zonnetje, met wat te eten en een goed verhaal... Evergreen had als leidster nooit zulke momenten georganiseerd, gefocust als ze was op werk en verplichtingen, maar misschien zou het de clan inderdaad goeddoen.

- Er kunnen nu elders reageren :3

De grijze kattin was aan het liggen in de elders den. Hoewel ze niet hier sliep was het een fijne en stille rustplek die altijd wel vers mos had liggen. Voor een dutje was het een fijne plek. Jammer genoeg mocht de rust niet baten, want al snel kwam het hoofd van de vorige leader in beeld. Evergreen was haar naam nu. "De clan wordt straks bij elkaar geroepen; Oceanstar heeft besloten dat de clan wel een pauze kan gebruiken en vraagt jullie of jullie misschien WindClanverhalen met de rest van ons willen delen." Dat was… anders. En hoewel de kattin niet van anders hielt, was haar interesse gewekt. Ze mocht dan wel niet enorm oud zijn voor een Elder, ze had zeker het een en ander opgepikt van verhalen. Voornamelijk doordat ze enorm veel vrije tijd had en vaak rond andere rang-genoten hing, die altijd het een en ander te vertellen hadden. Ze kon best een van die verhalen op haar eigen manier delen met de clan. De kittens leken het altijd leuk te vinden en aangezien de helft van de clan mentaal ook kitten was… Ze stond dus op en knikte “Ik weet wel een goed verhaal, over de tijd zonder de warrior-rank” om hierna voorbij de rosse kat te lopen en haar plek op te nemen in het kamp, wachtend tot de aandacht geroepen werd door Oceanstar.

Evergreen knikte bij het bedankje. Waarschijnlijk was het vanzelfsprekend dat de ander de katten zou halen. De Elders zou meevragen. Immers was ze zelf niet in de conditie om ver te lopen. Wellicht had ze moeten vragen of iemand Dinspots, Dinpaw ook de den uit moest helpen. "Ik dacht altijd dat je als leider geen zwakte kon tonen," Mauwde ze. "Maar toegeven dat je iets fout hebt gedaan is niet makkelijk en niet zwak." Vervolgde de oudere kattin waardoor Oceanstar langzaam knikte. Ze was niet zwak door haar fouten aan te kaarten; echter was het een moment van zwakte geweest waarin ze Dinspots had aangevallen. Vele zouden haar wantrouwen; ze sloot haar ogen kort. Zoals zij ook veel Clangenoten wantrouwde. Het was lastig; na Wolfhunt en Dinspots bijvoorbeeld. Om nog maar te zwijgen over Sweetheart. "Ik zal de clan bij elkaar roepen zodra ik de elders heb gesproken." Mauwde de rosse kattin waarna ze in de richting van de Elders verdween. Een bekende Elder kwam terug met Evergreen. Abysshowl; de kattin had sinds ze haar nieuwe naam had ontvangen veel in het kamp gedaan en een zachte plek voor kittens. Ze had een geduld die sommige oudere Elders wellicht niet meer hadden. Het zonnetje scheen warm op haar lichte vacht; haar gepijnigde ogen stonden vastberaden. De hele Clan kon dit moment van rust wel gebruiken. "Alle katten van Windclan verzamelen!" Klonk er luid over het kamp met schorre maar kalme stem. Hierna wachtte ze rustig totdat de katten zich zouden verzamelen. Ze zuchtte vermoeid terwijl ze haar blauwe ogen kort sloot. "Het is tijd om wat leuks te doen. De afgelopen Moons hebben we teveel stress gehad. Sweetheart heeft zich bij Bloodclan gevoegd en drie dierbare Windclanners zijn overleden. Dit laat mij ook niet koud. Zoals jullie door mijn onverantwoordelijke reactie tegenover Dinspots ook hebben gemerkt. Voor deze keer zal hij niet gestraft worden voor het bijna doden van zijn Leader en vrijuit gaan. Daarbij zal ik proberen Windclan te herstellen; beginnende bij mijzelf. Vergeet niet dat elke Leader fouten maakt; en jammerlijk genoeg ik ook. Ik hoop dat jullie het mij kunnen vergeven." Mauwde ze zichtbaar uitgeput en verzwakt. "Voor vandaag zullen we samen zijn; iedereen zal een dag rustten, samentongen en luisteren naar verhalen van de Elders. Hopelijk doet het onze Clan goed," Vervolgde ze waarna ze iets door haar poten zakte en Abysshowl aan keek. Haar goede vriendin en dengenoot. Ze miste haar vacht naast de hare; iets dat ze niet had verwacht.

Tag: Iedereen! OPEN VOOR HEEL WINDCLAN.

_{Half volgde hij het gesprek tussen Evergreen en Oceanstar. Hij lag immers ook in de medicine cat den. Echter focuste hij zich er niet echt op. Hij was half aan het slapen en hield het graag ook zo; hij wilde het liefst nog niet volledig gejudged worden door de volledige clan. Toch keek hij op toen hij hen weg hoorde gaan. Oceanstar ging zowaar de den uit? Eindelijk vrijheid. Na 5 minuten nog even doezelen werd hij helaas weer wakker gemaakt, nu door een verzamelroep die aantoonde dat er wat ging gebeuren. Zijn hart begon wat sneller te kloppen. Het zou zomaar kunnen dat dit het moment was dat hij verbannen zou worden. Din slikte, kwam overeind en hinkelde (door die verdomde achterpoot die hij zo achteloos had losgerukt van haar kaken) richting de uitgang van de den. Hier bleef hij in staan en luisterde naar wat ze te zeggen had. Ze begon met een rijtje opsommingen van vervelende dingen die gebeurd waren en kort zuchtte de kater. Het begon dus met de schuld van haar afschuiven. Dat zag er niet goed uit voor hem. Haar volgende woorden verraste hem. Hij zou geen straf krijgen..? Thank. God. Hij voelde een heel gewicht van zijn schouders afzakken. Kort wiebelde hij met zijn oortjes, niet zeker of hij zich bij de rest zou voegen. Hij besloot er tegen. Hij zou wel weer gaan slapen.}

Onderwerp: Re: Never enough [Evergreen]