There's comfort at the bottom of a swimming pool.

I'm holding my breath for you

De avond was allang gevallen tegen de tijd dat ze bij fourtrees aan kwam. Niemand was nu nog buiten, zelfs de moonhigh patrol moest al hun nesten ingedoken zijn. Het was doodstil in het bos, met de maan als enige lichtbron. Er was geen enkele goede reden voor haar om hier te zijn op dit tijdstip, en toch stond ze daar tussen de vier eiken. Met een zucht liet ze zich zakken, hopeloos en vermoeid met alles. Eerder die nacht was ze wakker geworden na een nare droom zonder enige betekenis en nu kon ze de slaap niet meer vatten. Ze voelde zich eenzaam en machteloos, ondanks het feit dat ze haar best deed kon ze toch niet dingen haar manier laten gaan. Misschien was ze daarom wel hier, in de kinderlijke hoop dat Starclan tussen de bladeren neer zou dalen en haar een klap in het gezicht zou geven en zeggen wat te doen. Dat zou makkelijk zijn, maar helaas was de waarheid anders. Nee, ze was hier alleen, de sterren daalden niet neer voor één kat diens problemen. Routpaw zuchtte, waarom was ze ook zo stom om hierheen te dwalen.

[Alleen Warhound!]