{Starclan TV} Windclan troubles

{Dit speelt zich af vlak na het topic waar Oceanstar Dinspots aanviel en tijdens het announcement van Oceanstar dat ze naar Starclan gaat)

Sterren vielen langzaam van zijn staart af toen hij er een zwiep mee gaf. Met zorgen in zijn ogen had Inkmask toegekeken vanuit Starclan hoe Oceanstar Dinspots het kamp uit had genomen, wat vervolgens tot een gevecht uitgedraaid was waar Oceanstar en Dinspots beiden flink verwond waren geraakt. Zo hoorden clangenoten elkaar niet te behandelen, dit was al heftig voor een gevecht tússen clans. De kater trok zijn blik los van de met sterren besprenkelde poel waarin hij de beelden had kunnen volgen. Hadden ze een fout gemaakt door Oceanstar te kiezen als leider? Kon de zilveren kattin de druk niet aan? "Ze komt naar Starclan voor antwoorden," miauwde de kater hardop, meer tegen zichzelf dan tegen de andere katten die waren komen kijken. Zouden ze haar de antwoorden kunnen geven? En wie?

{OPEN}

Ze was dan nog wel niet zo lang geleden bij Starclan gekomen, toch had ze alles kunnen volgen wat er was gebeurd nadat haar dochter haar negen levens had ontvangen. Eerlijk waar had ze niet verwacht dat haar dochter zo zou gaan reageren op wat er gebeurde, ze had gehoopt dat ze wat kalmer zou blijven, maar misschien was het ook wel haar dood geweest die ervoor had gezorgd wat er nu gebeurde. "Mogelijk is het mijn schuld." Sprak ze dan ook, terwijl ze haar blik naar beneden gericht hield. Dat nam alleen niet weg dat ze haar niet moesten helpen. "Als ze komt moeten we haar helpen." Zei ze dan ook en hief haar kop op, om de andere verzamelde katten een voor een aan te kijken. Ze moesten haar dochter helpen. Ze was de juiste leider, alleen had ze een duwtje nodig in de goede richting.

S K Y K I T
Een kleine bengaal trippelde in de richting van de twee veel oudere katten. Sterretjes vielen van zijn schitterende vachtje af terwijl hij zijn pootjes hoog optilde. Zijn oma Icecloud had zich al bij Inkmask gevoegd. De kater keek bedenkelijk in een met sterren besprenkelde poel. Waardoor ze zijn moeder konden zien. De kattin was in gevecht geraakt met een clangenoot. Waardoor beide gewond waren geraakt. Zijn blauwe oogjes richtte hij stilletjes op de twee volwassen katten waarna hij zijn oortjes wiebelde en luisterde. "Ze komt naar Starclan voor antwoorden," Mauwde de kater hardop waardoor de kitten zijn kopje schuin hield. Nog niet eens zo lang geleden had zijn moeder hen al bezocht om de negen levens te ontvangen. Het zou nog een poos duren voordat hij haar zou zien. Voordat ze ook deel uit zou maken van Starclan. Tenminste dat hoopte hij. "Mogelijk is het mijn schuld." Verklaarde de witte kattin. "Als ze komt moeten we haar helpen," Vervolgde zjn oma en de moeder van Oceanstar. De jonge kater schudde zijn vacht uit waarna hij beide katten op een bijna volwassen manier groette. "Inkmask, Icecloud," Klonk er op een hoge toon. Bijna piepend zoals een kit dat vaak had. "Mam houdt van de Clan. Als ze dat niet deed had ze haar fouten wel ontkent," Mauwde de kit terwijl hij de anderen aankeek en zijn staartje zwiepte. "Hadden we echt verwacht dat ze na zoveel verliezen. Altijd rustig zou reageren?" Murmelde de kit zachtjes waarna hij voorzichtig een pootje op de zwiepende staart van Inkmask zette. Hij mocht de wijsheid van Starclan hebben maar bleef nog steeds een kit.

De grote kater zat naast zijn moeder terwijl ze keken naar de wereld der levenden onder hen. Het voelde raar om haar hier weer bij hen te hebben - maar ze had een goed en vol leven geleid en nu mocht ze hier rusten. Anders dan zijn eigen dood was het haar tijd geweest. Whitelion trok even met zijn oortje toen de andere katten begonnen te praten. Hij richtte even zijn tweekleurige blik op de kitten, zijn neefje. "Ze is sterk.", reageerde hij zachtjes op de woorden van het kleine bengaaltje. "Maar niet onschendbaar." Iedereen had zijn breekpunt; en naar zijn insziens was Oceanstar daar niet ver meer van. Het deed hem pijn haar zo te zien. Als hij in haar plaats was geweest had hij allang een moord gedaan; en dan een moord die niet zo gefundeerd was als toen ze zijn vader doodde omdat hij een indringer was op windclan gebied en niet weg wou gaan. nee, dat had Whitelion niet erg gevonden. Luvon verdiende het om te sterven en eigenlijk vond hij het spijtig dat hij zelf nooit de kans had gehad om de rosse kater de das om te doen. Maar Oceanstar had een bewonderenswaardige hoeveelheid zelfcontrole; in haar plaats had hij Dinspots vermoord, daar was hij zeker van. Hij had al voor minder gemoord. En dat was ook waarom zij de betere leider was, waarom hij nooit door Starclan geaccepteerd zou zijn, waarom hij nooit Whitestar had kunnen heten.