I am the latest colors {Blazingkit}

De nursery was al vrij snel verkend door Stormkit, wie haar rusteloze energie helemaal niet kwijtkon in deze kleine ruimte. De kitten keek eventjes kort om naar haar moeder, die leek te slapen. Dat scheelde in ieder geval nog iets. Het lichtgrijze poesje wiebelde wat op haar pootjes, waarna ze het nest uitkluiterde en met grote pootstappen naar de lichte uitgang waggelde, waar haar vader zo vaak naar binnen en naar buiten kwam en waar haar moeder soms doorheen ging. Wie weet had haar mama wel ja gezegd op het moment dat ze gevraagd had om naar buiten te mogen, maar dit was natuurlijk veel spannender. Stormkit keek nog eventjes over haar schouder, maar vervolgens wurmde ze zich door de ingang en was ze buiten. De kitten sperde haar ogen wat open en zette haar vacht wat op, waardoor ze alleen nog maar pluiziger leek. Oh Starclan, het was hier véél groter dan dat ze dacht. Ze peipte wat geïntimideerd en speelde met de gedachte om weer naar binnen te gaan.

Zoals voor de kitten inmiddels gewoon was geworden stond hij al vroeg buiten de Nursery. Wat zou hij vandaag eens gaan doen. De warriors leken een beetje druk vandaag en hoe graag hij ze ook tegen hield in hen drukke ritme om ze even lastig te vallen wist hij niet of dit de beste optie was op dit moment. De Nursery induiken kwam niet eens meer in zijn kopje op, hier was hij enkel echt nog te vinden wanneer zijn moeder er was of hij geen zin had om ver te gaan. En gezien zijn drukke en nieuwsgierige persoonlijkheid was dit dus vrijwel nooit. Toch liet hij zijn ogen naar de Nursery gaan toen daar beweging vandaan kwam. Het bleek een klein poesje te zijn die haar vacht opzette en haar ogen wijd open sperde. Duidelijk de eerste keer dat Stormkit eens kwam bekijken wat er nou eigenlijk buiten de Nursery lag. Even grinnikte hij dankzij haar verbaasde reactie en al helemaal toen hij de twijfel zag om weer naar binnen te duiken. Maar dat zou hij niet laten gebeuren. Ze moest eens weten hoeveel leuker het was hierbuiten. Dus stapte hij snel op haar af de grijns niet van zijn kop af te werken. "Groot is het he?" concludeerde hij meer dan hij het eigenlijk vroeg terwijl hij voor haar ging staan. "Kom op, er is nog veel meer te zien" nodigde hij haar uit om meer uit de ingang vandaan te komen.

Stormkit's nageltjes stonden in de grond en haar staartje zwiepte furieus heen en weer terwijl ze in het rond keek. Haar dikke vacht, die normaal al elke kant uit stond, was nog pluiziger geworden van onsteltenis. Er waren hier zóveel katten! Waarom waren hier zoveel katten? De nursery had alles wat behapbaar was qua hoeveelheid, dat redde ze. Maar holy moly zoveel katten. De kitten had haar mondje al iets open laten vallen en stond op het punt om heel hard om haar mama, Hailstorm, te roepen toen een stemmetje haar uit haar gedachten rukte. Met een ruk draaide Stormkit zich om naar Blazingkit, er nog steeds enigszins verwilderd uitziende. "Wat?" bracht ze uit, duidelijk eventjes zijn woorden gemist hebbende door alle drukte in haar kop.