Life of the party

Het was voor heen geen blije ochtend, te beginnen dat hij in de Nursery wakker geworden was. Omdat hij de laatste tijd behoorlijk ziek geworden was. Toekijkend hoe zijn siblings zelf apprentice werden met hun eigen mentor. Maar nu liep hij toch een weekje achter. Het maakte niet uit. Behalve dat hij elke avond wakker bleef door het gepiep van kittens. Hij was nu dankbaar dat hij weer gezond was. En het zou haast niet lang duren voor hijzelf Chickenpaw zou heten. Hij moest die gedachte vasthouden, het positief houden. Want zo was hij, hij hield het optimistisch. Al kon hij zelf soms een klagend typje zijn. Zoals nu. Hij zat nijdig naar buiten te staren, zich stervend van de verveling. Hij was nu te oud om mee te doen met spelletjes. Het liefst wou hij meedoen met de trainingen, of misschien zelfs toekijken. Dat zou toch niemand kwaad doen? Wat deed de Clan nou moeilijk?
Hij maakte een lang, klagend geluid, alsof hij aan het janken was. En liet zichzelf achterover vallen op zijn rug. Zo bleef hij voor een lange tijd terwijl hij naar het dak van de nursery staarde, zelfs dit was meer vermakend dan wat hij ook eerst aan het doen was.

+ o p e n

Zijn aandacht naar het plafond werd snel afgenomen toen hij een plotselinge stem naast zich hoorde. "Ach ach ach, ach en wee," zijn kopje keerde zich naar de bruine kater, Tallstar. Degene die verantwoordelijk was voor al dit. "Een kitten verloren, een die bijna apprentice was, zo jong nog, zóoooo jong," zijn poot ging naar zijn kop voor het effect. Chickenkit keek nogal verward, totdat hij eventueel de puzzels bij elkaar bracht en toekeek wat voor dramatisch tafereel hier zou afspelen. Bovendien leek het wel vermakend. Hij voelde een poot zijn buik poren, en gelijk sprong Chickenkit op. Zijn grote groene ogen keken op naar de leader, die verder ging met zijn act. "Dan moeten we hem maar eten, dan heeft hij zijn clan alsnog kunnen dienen," Zijn ogen werden nog groter, en het leek alsof zijn pupillen versmalden in angst. “Neeeeee!” Zei hij, zijn kop gericht naar de lucht in wanhoop voor hij terug naar Tallstar keek en zich aan zijn poot vastklampte. “Alstublieft, heer. Allesbehalve dat!” Nu was het zijn beurt. Hij werd niets voor niets een drama queen genoemd. Voor meer slechte bedoeling dan goede maar ach. Zodra hij een apprentice was zou hij laten zien dat ze verkeerd zaten. En bij wie was het beter om het te laten zien dan degene die hem vroeg of laat aan een mentor zou toevertrouwen?

Wie had ooit gedacht dat de leider van zijn Clan hem ooit zo kon behandelen? Een geweldige kat als Chickenkit? Nou ja, het was duidelijk dat deze situatie bestond omdat ze allebei geweldig waren met acteren. Chickenkit was al van nature een drama king, eens zien of Tallstar er ook zo over dacht. Bovendien was het ook leuke vermaking. "Niet dood? Hmm, dan wordt eten wel een beetje lastig ja, dat friemelt zo," Oh nee, nog steeds van plan om hem te eten? De bruine kater maakte grote oogjes en deed zijn best om ze even waterig te maken. Dat kon hij nog net niet. Maar hij zwoor dat hij later er wel wat van kon maken. "Maar wat moeten we dan met je doen? Want het is niet gezond om er dood uit te zien," begon hij maar weer. De oude kitten dacht diep na over die keuze. Hmm, wat nu? ”Ik zal de hele Clan vertellen dat u kittens opeet! En dan... Dan zal u rogue moeten worden en ik ga dan in uw plaats!” Zei hij vastberaden. Ja, een dromer was hij zeker. Chickenstar. Het paste perfect bij hem. ”Als ik u was zou ik meer respect tonen tegen uw toekomstige leider.” Chickenkit trok zijn kin quasi-beledigd op en keek weg in minachting. Of was hij net iets te onrespectvol tegen Tallstar geweest? Hij wist toch wel dat dit acteren was, toch? Voorzichtig keek hij terug naar de bruine kater. Had hij zijn gevoelens gekwetst? Zou hij nu in de problemen komen? Gelijk kwamen er duizenden vragen. Straks zou hij voor eeuwig Apprentice moeten zijn!

De bruine kater leek niet op te geven. Hmm, ja, lastig. Chickenkit mocht groot uitzien, maar hij was ook degene die 90% uit vacht bestond. Hij had zeker weinig tot geen spieren en erg gericht op vechten was hij ook niet. Chickenkit was een geboren pacifist. Als jonge kitten was hij behoefte aan aandacht. Maar nu dat hij eigenlijk over zijn Apprentice-tijd heen was gegaan en langzaam een puber werd, was hij ook erg veranderd in een stil type. Misschien dat hij wat meer passie had voor jagen. Hij moest voor iets nuttig zijn.
"Dan wordt ik leider van de kittenetende bende. En dan komen we je 's nachts halen," het was duidelijk dat Tallshadow hem probeerde te intimideren. "Het leiderschap beschermt je niet tegen je leeftijd," zijn groene ogen keken daarbij naar beneden terwijl hij nadacht. Wat moest hij nou doen? Hij haalde diep adem en keek weer op in de ogen van de leider. "Wacht maar af, ik hou mijn ogen open en dan gaat het je toch niet lukken want dan heet ik al Chickenstar. En zodra je me hebt opgegeten heb ik toch nog acht levens over en mijn Deputy zal je al afgemaakt hebben." Hij probeerde dit te winnen. Hij was heus wel slim genoeg. Chickenkit keek quasi-beledigd weg. "En ik vertrouwde je ook nog. Hoe kon je me zo onderschatten?"

Hij was vastbesloten om verder te gaan klagen over hoeveel vertrouwen hij wel niet in zijn leider gestoken had. Alsof Chickenkit hem daarmee zou verslaan. Maar kennelijk was Tallshadow meer gericht op een ander doel. "Wacht," Hij haalde een wenkbrauw omhoog, afwachtend op de vraag na de korte pauze die de leader genomen had. "Wie wordt dan je deputy?" Hmm, ja. Een zeer goede vraag. Zelfs de jonge kater leek weg van die vraag. Wie werd dan zijn Deputy? "Nou, eh..." Begon hij terwijl hij om zich heen keek. Hopend naar een goede kandidaat. "Acorndust mag weg." Begon Chickenkit. Tja, bovendien had die Deputy zijn plaats al ingenomen, niet? "Ja... Je hebt het maar met mijn nieuwe Deputy Kindpaw te doen." Ja, zijn zusje was een goede Deputy. Ze was slim, sterk, alles wat Chickenkit wou zijn, eigenlijk. Ookal was hij... Nou... Geen she-cat. Maar dat had niemand tegengehouden, toch?

Voor even was hij vergeten naar waar dit gesprek naartoe liep. Ah ja, hij was nu serieus de ShadowClanleider aan het bedreigen. Hem, als kittenzijnde. Naja, dat kreeg je als je hem geen Apprentice maakte. "Slim. Je zus zal lastiger om te kopen zijn om over te lopen naar mijn rogue groep," Zijn ogen versmalden zich. "Kindpaw is mijn zus!" Siste hij instinctief. "Ze is heel slim en sterk en een goede Apprentice. Ze zal heus wel weten om op te passen voor jouw kittenvretende groep." Zo, had hij de situatie netjes gehandeld of had hij de situatie netjes gehandeld? Misschien als hij zo doorging dat Tallshadow op magische wijze een teken van StarClan krijgt en Acorndust ui de titel gooit om Chickenkit als volgt de Deputy van de ShadowClan te noemen. Dat zou een hele slimme en wijze keuze zijn, natuurlijk.
"Als u uw negen levens gaat halen. Durf ik te wedden dat StarClan gaat zeggen dat ik uw plaats in moet nemen. En zullen ze zijn van 'wacht, dit is Chickenkit niet'." Het was duidelijk als grap bedoeld. But a man can dream.

Het was al duidelijk dat de bruine kitten ambitieus was om zijn Clan te leiden, als hij dat wel kon doen. Hij kon de orde in de nursery niet eens vragen. Omdat hij zelf de chaos was. Maar hij hoopte dat Tallshadow stiekem door dat heen zag. Want volgens hem had de leider een paar van dezelfde eigenschappen en hij zou in een paar dagen toch de naam Tallstar echt dragen. Dan was er ook nog hoop voor hem, toch? "Daar zou je zo eens gelijk in kunnen hebben. Al denk ik wel dat ze me vragen het dan even vol te houden tot jij ook eigenlijk de nursery uit bent," zijn glimlach vervaagde bij dat. O ja, Chickenkit keek achter zich naar de binnenkant van de nursery. Het was overduidelijk dat hij al te groot voor deze plek was. En alleen slapen was ook niet echt leuk. Vooral niet met al die drukke kittens. 'Kan je mij niet nu gelijk Apprentice maken? Ik ben weer beter." Sprak hij, een tikje wanhopig maar alles om die titel te krijgen. "Ik beloof je dat ik de beste warrior ga worden van de Clan." Zijn groene ogen keken de bruine tabby groot aan, alsof hij echt zijn best deed om zo schattig mogelijk te kijken. Al leek het moeilijk aangezien hij geen kitten meer was, dus dat zou waarschijnlijk niet zo goed werken als het vroeger deed.

De bruine kater leek niet in zijn schattige, bolle blik te trappen. Wat Chickenkit niet volop verwacht had. "Ehm, en die hele ceremonie missen?" Miauwde hij droogjes. Waardoor de bruine kitten hem gewoon 'ja' knikte, alsof dat wel van hem verwacht zou zijn. "Een van de leukste taken als leider wil je me ontnemen?" Vroeg hij behoorlijk dramatisch. Maar de jonge kater leek nog steeds vastberaden om wat hij net zei. "Ik ben toch al uw opvolger. En dan kunt u mij gelijk daar naartoe brengen." Bracht hij in het licht. "Pleaaaase, Tallshadow? U bent mijn aller-aller-allerbeste vriend. We zijn samen door dik en dun gegaan. We hebben een connectie samen." Voegde hij toe, in een overtuigende toon. Maar het was duidelijk dat hij nu wel gewoon speels was. Hij bestond immers ook al pas voor zes manen.

Hij mocht ervan uitgaan dat Tallshadow goed met kittens was. Want van alle ShadowClanwarriors was de leider zelf degene dat met zijn spelletjes meedeed. En dat zorgde er wel voor dat Chickenkit langzaamaan meer respect tegenover de bruine kater begon te krijgen. "Dus jij vindt jezelf sowieso al mijn opvolger zonder überhaupt een wedstrijd te doen?" Kwam er uitdagend uit. Waardoor zijn groene ogen een speelse fonkeling weggaven. "Jep." Zei hij dan ook vastberaden. "Want ik win toch." Naja, dat was nog niet te bepalen. Eerst weten wat de wedstrijd was. "Wacht, over welke wedstrijd praten we?"

De jonge kater knipperde voor kort naar Tallshadow terwijl hij verder luisterde naar wat hij te zeggen had. Hij wist zeker dat hij zou winnen, het moest haast wel. Waarom anders was hij zo lang bezig geweest zich te bewijzen voor de leader? "Die van wie er leader mag zijn natuurlijk. Want een wedstrijd is leuk om te kijken dus dan heb ik nog wat leuks voordat ik blijkbaar weg moet," oké, hij had de vraag niet begrepen. Want de kitten wist nog steeds niet wat ze moesten doen om zo een titel te ontvangen. "Heeft u al een idee of... Of...?"  Vroeg hij voorzichtig. Want hij mocht niet vergeten dat dit echt de leader was van ShadowClan. Gekozen door StarClan. En StarClan was altijd goed met keuzes, toch? Zouden ze hem ooit als leader willen hebben? Vast niet. Chickenstar. Dat zou een schande voor zijn Clan brengen. Zijn naam was niet de beste uitgekozen.