Dear rabbit

De verbrande ragdoll she-cat was de grenzen van de stad aan het verversen. Ze had laatst gehoord dat er vele kittypets, rogues en zelfs clankatten steeds vaker de grens durfde over te steken, alsof Bloodclan ineens niet meer bestond? Het maakte haar tanden aan het knarsen uit irritatie. Rot clanners, ze zou hen alle ooit nog een lesje leren. Vooral haar ex clan, Windclan. Ze had wat roemers opgevangen maar als dit klopte of niet moest ze zelf nog achterkomen. Vaak hadden andere nog wel een hoge fantasie, Lethal geloofde pas iets wanneer ze het met eigen ogen gezien had. De verminkte she-cat stapte veder nadat ze haar lichaam langs een oude boom gestreken had. Ze wou zich net terugtrekken naar het kamp toen plots de wind zich omdraaide en de geur van heides haar neus inblies. Een grimas kroop op haar lippen.. Perfect.

Zoveel hadden haar gewaarschuwd dat het beter was om niet het territorium uit te gaan met hoe Riverclan was en dat er ook altijd Bloodclan rond kon lopen. Toch had ze alles in de wind geslagen en was ze naar de twoleg place gegaan. Tenslotte was het een plek waar ze altijd al een kijkje had willen nemen en zo had ze nu er de kans toe. Misschien dat iemand haar zou volgen zodra ze wisten dat ze weg was en anders zou ze gewoon een tripje maken en niet veel later weer teruggaan. Toch waren alle geuren die ze er rook onbekend en al snel genoeg rook ze de geur van een andere kat. Moest ze gaan kijken wat voor een kat het was of zou ze zich beter om kunnen draaien en een andere richting uit kunnen gaan?

Lethal had zich abrupt omgedraaid toen de geur van konijn en heides haar neus streelde. De lucht was vers wat concludeerde dat de Windclan kat in de buurt moest zijn. De massieve verminkte she-cat spande haar spieren aan en zette met hoog tempo de pas in richting de kat die wel heel ver van huis was. Al gauw verscheen een witte vlek in de verte, aw het was nog een kleintje- waarschijnlijk pas nog maar net apprentice. Heerlijk als leerlingen dachten dat ze overal konden staan waar ze wouden zonder problemen. De ex Windclanner sloeg haar grote klauwen uit en liep dichter naar de ander toe. “Hey daar konijntje,” sprak ze met een diepe rauwe stem terwijl haar valse grijns groter groeide. “Wees maar niet bang hoor, mijn klauwen zijn misschien uit hun hulzen maar ik doe je niks.” Lethal rolde met haar gespierde schouders. “Ik kan je veilig houden als je wil, mits je dapper durft te zijn. Er lopen hier namelijk genoeg gekken rond.” Zoals zij, heheh.

Terwijl ze had staan twijfelen of ze niet beter om kon keren was de geur al sterker geworden en volgde er niet veel later een stem. Ze verstijfde kort en liet haar blik naar de massieve kat gaan of althans zo voelde het voor haar, want de ander was een stuk groter. De klauwen die duidelijk uit hun hulzen waren bij de poes zorgden ervoor dat ze de ander juist niet vertrouwde. "Ik zou je eerder geloven als je je klauwen niet uit je hulsen had." Ze deed haar best om haar stem niet te laten trillen, terwijl ze haar blik over de ander liet gaan. "Hoe kan ik er zeker van zijn dat je me echt veilig zou houden?" Ze was van het vragen stellen, dat was zeker, maar of de ander dit ook op prijs zou stellen was maar de vraag.

Ze vertrouwde de ander zeker niet. Het zou haar niks verbazen als dit een van die katten was waar ze beter uit de buurt kon blijven en ze geloofde dan ook niet veel van haar woorden. Voor ze alleen echt de kans kreeg om er goed op te reageren gebeurde er wat anders. De ander drukte haar lichaam tegen haar aan en dat vond ze eerlijk gezegd niet echt prettig, waardoor ze wat wegschuwde. Toch was ze een beetje verbaasd toen ze hoorde dat deze kat bij haar clan had gehoord. "Is dat waar?" Vroeg ze de ander. Toch was de poes nu geen Windclan meer en dat had meestal een reden wist ze. Voor ze alleen echt kon reageren zag ze plots een groot paard hun kant op komen. Ze kende het beest eigenlijk alleen nog maar van verhalen en voor een moment was ze versteend. Dit was genoeg voor de poes naast haar om haar bij de schouder te grijpen en tegen de grond te drukken. Ze kon hierdoor niet op tijd ontsnappen van het paard en het enige dat ze kon bedenken was om haarzelf zo klein mogelijk te maken, maar kon daarbij haar staart niet op tijd naar binnen trekken, waardoor een van de hoeven van het paard erop kwam. Een pijn schoot door haar staart heen en een pijnlijk geluid ontsnapte uit haar keel. Ze besefte zich hierbij niet eens dat ze veel geluk had dat het paard alleen haar staart had geraakt en niks anders.

De pijn die door haar staart trok was ondraagbaar en voor een moment lag ze dan ook stil voor ze haar kop voorzichtig draaide om te zien wat de schade was en dat was duidelijk. Haar mooie lange staart was niet recht meer en er zat een flinke knik in waar de hoef het had geraakt. Ze hoorde de woorden van de bloodclanpoes amper, maar de naam bleef haar wel bij, tenslotte was het een die ze ooit wel gehoord had, maar niet bij stil had gestaan dat het deze poes was. Ze kwam dan ook wat gehaast overeind en draaide zich nog een keer om naar de poes voor ze het op een lopen zette en zo snel als ze nog kon zich uit de voeten maakte in de richting van Windclan.