I'm a Survivor

Teleurgesteld keek Snowpaw toe naar hoe de raaf wegvloog. Het had zo'n mooie vangst kunnen zijn, maar hij wist ook wel dat een raaf vangen vanuit een boom vrijwel onmogelijk was. Dan moest hij toegeven dat hij niet geloofde in onmogelijkheden. Niet na alles wat hij had doorstaan en overwonnen. Een zucht rolde over zijn lippen terwijl hij zichzelf weer terug naar de stam van de boom toe werkte. Hij klom omlaag en schudde het sneeuw uit zijn witte vacht. Hij strekte zijn poten, draaide zich om en begon weer te sprinten. Soms vroeg hij zich af waar al die energie, uithoudingsvermogen en behendigheid vandaan kwam. Het zou wel komen door zijn Skyclan bloed, iets wat hij met trots droeg. Graag had hij meer over zijn vader willen weten, antwoorden willen krijgen op vragen over Skyclan, over hemzelf. Maar op het moment dat die gedachten bij hem opkwamen begon hij zich akelig te voelen en moest hij zichzelf weer postief zien te krijgen. Zoals nu.
Zijn pas vertraagde en zijn blik vertroebelde wat. Hij kwam tot een halt en schudde met zijn kop. "Niet bij stilstaan," murmelde hij tegen zichzelf. Hij haalde eens diep adem en zette weer een grijns op terwijl hij opzoek ging naar iets om te doen, om zichzelf af te leiden van zijn gedachten. Zijn bleekblauwe ogen vielen op de Sunningrocks, waar de zon fel op scheen en het sneeuw gesmolten was. Kijk, daar was de positiviteit weer; een zonnige dag, waarbij het sneeuw leek opte lichten en het zelfs smolt op de sunningrocks waar het nu vast heerlijk warm moest zijn.

@Boarpaw

Snowpaw wist zichzelf weer terug te zetten in die goeie vibe waar hij constant in leek te leven. Zijn heldere ogen gleden over de Sunningrocks en stopte bij een grote kater. Boarpaw! Snowpaw sprong soepel op één van de rotsen en keek naar de andere kater. "Fijn hé! Dat er tenminste nog ergens een warme plek is om tot rust te komen, zonder te bibberen!" Miauwde Snowpaw, waarna hij grijnsde. Hij stapte dichter naar Boarpaw toe en plofte neer op zijn achterwerk. Hij volgde de blik van de grote kater en keek vervolgens naar het snel stromende water. "Zou Riverclan er last van hebben, dat zoveel water bevroren is? Het lijkt me sterk dat ze onder het ijs zwemmen," miauwde hij vervolgens, bedenkelijk. Je wist maar nooit wat die vissenkoppen uitspookten in de winter. Naar zijn mening zagen zij er nooit mager uit.

Snowpaw sprong soepel naast Boarpaw neer op de Sunningrocks. Het gesteente voelde heerlijk warm aan onder zijn poten. Snowpaw ging zitten en sloeg zijn lange, ietwat dunne staart langs zijn lijf heen terwijl hij luisterde naar het antwoord van Boarpaw. "Ik kan niet wachten op Newleaf," was zijn antwoord daarop. De sneeuw en nattigheid was inderdaad hartstikke irritant en het zorgde er voor dat prooi schaars was. Dan waren er gelukkig nog wel katten zoals Snowpaw, met een lichte vacht en de skill om vanuit bomen te jagen. Snowpaw keek nu naar het water, naar een wak waar Boarpaw ook naar keek. Hierop maakte Snowpaw een opmerking over Riverclan. "Een geheime voorraad vis? Dat lijkt me sterk, vis gaat toch hartstikke snel rotten?" Miauwde Snowpaw, waarbij hij zijn neus optrok. Vis was sowieso ontzettend ranzig. "Ja, dat laatste lijkt me logischer," grinnikte Snowpaw vervolgens. Riverclanners waren inderdaad een stel dikzakken.

Natuurlijk was het algemeen bekend dat prooi in de winter langer goed bleef wanneer het bewaard werd onder de sneeuw, maar toch kon Snowpaw het niet laten om bijna plagerig naar de ander te kijken. "Je klinkt bijna als een Riverclanner," miauwde hij met een plagerige grijns. Maar de volgende woorden van Boarpaw zorgde er voor dat zijn plagerige woorden teniet gingen. Uiteraard kwam Snowpaw met een nieuw antwoord om zijn geplaag weer omhoog te halen. "Zeg je dat om mijn vermoedens te laten verdwijnen?" Hij vernauwde melodramatisch zijn ogen en zette een overdreven bedenkelijke uitdrukking op. "Hm, gezien je dikke vacht en grote bouw weet ik bijna wel zeker dat je stiekem gewoon een Riverclan kat bent," vervolgde hij. Snowpaw stond op, grijnsde en wachtte de reactie van Boarpaw af, klaar voor wat dan ook.

Ja, ja. Boarpaw was een pure Thunderclanner. Snowpaw was een halve Skyclanner. Dat was nu wel duidelijk. Maar Snowpaw bleef in zijn rol zitten om van Boarpaw een Riverclanner te maken. Daarom, zodra Boarpaw had gezegd dat hij nog nooit vis had gegeten, kwam Snowpaw met een snode plan. Hij meende te zien dat er een vis in het wak zat, dus dat was het perfecte moment om te kijken of ook Thunderclanners konden vissen. Niet geschoten, altijd mis toch? "Oké, dan moeten we de proeftest maar eens uitvoeren," oftewel; Snowpaw ging proberen een vis te vangen voor Boarpaw. Snowpaw sprong op en keek naar het wak, terwijl hij voorzichtig naar voren drong en zijn poten langzaam op het ijs neerzette. Ja, dit durfde hij.