|
| 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: So little but so big do 30 aug 2018 - 14:40 | |
| Duskkit liep naar de nursery toe, het was een mooie dag. De zon scheen fel en de wind woei zachtjes door de bladeren van de hoge naaldbomen. Onderweg kwam ze een paar krekels tegen, Een perfecte kans dacht ze. Duskkit liet haar buik naar de grond zakken, Geduld dacht ze, thats the key Duskkit probeerde haar vader na te doen, haar schouders breed en heel zachtjes doen. De krekels sprongen vlak voor haar langs. Ze wachte even om er zeker van te zijn dat ze niks zouden vermoeden, ookal was ze zeker dat dat niet waar was, want de meest krekels gingen met een grote boog om haar heen nog even, nog even. En ze sprong, De klauwen van haar rechterpoot zaten door twee krekel heen gespiest. Trots stopte ze een krekel in haar bek. Bleeeehhgg, vies. Maar dacht ze ik moet en zal de kleintjes eten brengen. Ze liep naar de nursery, het was niet ver meer, en onderweg probeerde ze nog meer insecten te vangen. De meest vlogen tegen haar neus aan in een vluchtpoging. En een verdwaald lieveheersbeestje vloog recht in haar bek. Na een hoop gekuch had Duskkit hem uit haar keel gekregen maar prettig was het niet. Toen ze eenmaal aankwam bij de nursery liet ze de krekel trots aan haar moeder zien. "Kijk mam, m'n eerste prooi, apprentice zijn wordt een makkie" Duskkit liep door verder om de krekel aan pap te laten zien, wat zou hij trots zijn. |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | | | 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big do 30 aug 2018 - 16:50 | |
| "Tallstar!" schreeuwde Duskkit. Ze was druk bezig geweest met het blaadje dat de troep probeerde aan te vallen, maar voor Tallstar kon ze het blaadje wel even uit haar zicht laten. Met de krekel nog altijd in haar bek huppelde ze naar Tallstar toe. "Bwazeekwer" probeerde ze uit te brengen. De legde de krekel voor z'n voeten en keek trots naar Tallstar. Hij was haar grote voorbeeld. Sterk, krachtig en hij ging goed om met zijn macht. Hij was een goede leider. |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | | | 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big vr 31 aug 2018 - 12:25 | |
| "Dan ben je zeker al bijna klaar om apprentice te worden" hoorde Duskkit de stoere kater zeggen. Ze kon niet genoeg woorden vinden om te vertellen hoe klaar ze er wel niet voor wal. Apprentice, het was haar droom. Eindelijk buiten het kamp mogen jagen. Eindelijk weg van al die veels te bekende gezichten. Nog even en het was zover. Ze was benieuwd welke mentor ze zou krijgen. Ze was benieuwd wat ze haar allemaal zouden leren. In haar gedachten zag ze zichzelf al achter een konijn aan rennen... "Helemaal" zei ze tegen de leider. |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | | | 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big wo 5 sep 2018 - 19:24 | |
| Hmmmm, waar had ze eigenlijk het meeste zin in. Ze wou eigenlijk niet zwak lijken dus wou ze vechten antwoorden. Maar net toen ze haar kleine monden open wou doen en alvast een hap adem had genomen. Sloot ze hem weer. Had ze daar wel het meeste zin in ? Stoeien was leuk, maar vechten leek haar niks. Ze vermaakte zich pas echt als ze aan het jagen was. Lekker de bossen in, helemaal gefocused op al die kleine en zachte geluidjes om haar heen. De takjes die kraken, de stampende poten van de konijnen en het getjirp van alle vogels om haar heen. Geweldig vond ze dat... Ja dat werd het, ze aarzelde nog even. Wat ze nu zou zeggen zou voor eeuwig in het geheugen van de leider staan. Ze wist dat het niet zo'n big deal was, maar toch. Uhhhm... Jagen, denk ik Probeerde ze zo zelfverzekerd mogelijk te zeggen. Ze keek de leider met een brede smile op haar gezicht aan. Wat zou hij daarvan vinden? |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big zo 9 sep 2018 - 16:50 | |
| De ander leek diep over het antwoord na te denken, alsof ze nooit van haar leven meer iets anders mocht doen wanneer ze het andere antwoordde. Hier moest Tall toch om glimlachen, en die glimlach verbreedde enkel toen ze besloot dat ze zin had in jagen. Eindelijk een kitten die nadacht, al dat vechten was een verschrikking, niet alleen was het uitermate frustrerend om te verliezen, ook deed het verdraaid veel pijn als je geliefden verloor in een gevecht. Voor zichzelf was hij nooit zo bang, zeker nu niet. "Goede keus," Antwoordde hij haar vrolijk, en sloeg zijn staart om zijn poten. "Hoe dat zo?" Want vaak dachten kittens hier uitzonderlijk veel over na, niet altijd even logisch, maar dat maakte het zo leuk.
- #Awesome:
|
| | | 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big zo 9 sep 2018 - 16:58 | |
| "Hoe dat zo?" Vroeg de grote kater. "Dat lijkt me gewoon heel leuk! Ik weet eigenlijk niet waarom. Ik denk omdat je het in groepen kan doen, maar ook in je eentje. En je hebt grote prooien en kleintjes. Er is dus heel veel vari..varia..varitie..Variatie" antwoorde de grijze poes met een schamende lachje op haar gezicht. "Maar ik heb eigenlijk nog een vraagje? zei ze langzaam. "Ik hoor er de laatste tijd een heleboel over, en ik weet niet precies wat het is" Niet eromheen draaien, dacht ze bij zichzelf. Gewoon vragen. Het kan toch niet zo erg zijn. Ze was bang voor het antwoord, maar ze was nog veel banger dat ze geen antwoord zou krijgen. "Wat is de kom op "De Bloodclan?" Ze wist dat ze een groot onderwerp uitgekozen had, maar ze was nieuwsgierig. Misschien iets té. |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | | | 43 Afwezig
| |
| Onderwerp: Re: So little but so big di 11 sep 2018 - 20:52 | |
| Ja, duhuh. Dacht Duskkit. "Dat snap ik" mauwde ze met een brutale ondertoon, ze bedacht zich dat ze onrespectvol was geweest en bood haar excuses daarvoor aan. "Sorry, ik bedoelde alleen, uhm. Waarom hoor ik er dan verhalen over? Als het alleen maar een paar katten zijn, dan hebben wij toch niks met hun te maken? Het ondewerp had haar al langer dwarsgezeten. Het ging er toen ze nog een echte kit was niet over, waarom nu ineens wel? Ze keek de bruine tabby aan en draaide haar kopje shuin. Ze hoopte op een wat uitgebreider antwoord. Als ze nu een goed antwoord kreeg, kon ze misschien weer rustig slapen. Als ze het aan een andere kat vroeg was ze er niet van overtuigd dat ze een eerlijk verhaal zou krijgen. Met Tallstar kon je daar wel op rekenen.
|
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | | | | Onderwerp: Re: So little but so big | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |