wibbely wobbely timey wimey... stuff

Haar twoleg was al een aantal dagen niet thuis geweest dus had Hestia besloten om door het kattenluikje naar buiten te gaan en verder dan de twoleg place te gaan. Het was al weer een aantal moons geleden dat ze in het rogue gebied was geweest dus was ze daar maar heen gewandeld. Langzamaan werden haar spieren warm en even voelde ze zich weer jong. Ze versnelde haar pas en rende een klein stukje waarna ze grinnikte. Tuurlijk rende ze wel eens, maar het was zo lang geleden dat het zo goed voelde om het huis te hebben verlaten en buiten te zijn. De zwartgrijze kattin begon zachtjes te spinnen terwijl ze op een grote steen ging zitten en keek langzaam om haar heen.

[ & shark ]

Het was niet simpel voor hem om zichzelf in conditie te houden als hij geen gebruik meer mocht maken van het territorium waar hij vroeger zo graag doorheen rende. Natuurlijk kon hij zich wel in Twolegplace en in de buurt van de Clan borders begeven, maar de kans was groot dat hij daar aangevallen zou worden en dan had hij een probleem. Hij was nog steeds niet volledig hersteld van de aanval die Cobra op hem had gepleegd en het had niet veel gescheeld of hij was dood geweest. Hij had de tijd vlak na het gevecht met de rogue gebruikt om in zijn geclaimde territorium uit te rusten en terug op krachten te komen. En hij had geconcludeerd dat als hij dat deed dat hij te veel begon na te denken en dat hij zijn trainingen met zijn young ones miste. Het liefste wilde hij terug naar de Elite gaan, maar dat ging als banneling niet meer. Cobra zou hem niet terugnemen tenzij hij zou smeken en smeken zou hij niet doen. Nee, dan leefde hij liever hier en bewaarde hij liever zijn eer. Het was moeilijk, maar het was niet onmogelijk. Het was kort in zijn gedachten omgegaan dat hij naar de ThunderClanborder kon wandelen zodat hij zijn dochter op zou kunnen zoeken, maar ook dat vond hij een te groot risico. Voor nu dachten de Clans nog steeds dat hij de leader van de Elite was en voor nu wilde hij dat graag zo houden. Het was niet omdat hij niet meer in de Elite zat dat hij wilde dat de Elite iets zou overkomen. Al Claw’s zoons en zijn dochters verbleven daar immers nog en zijn toekomstige kleinkinderen; hij wilde niet dat hun iets zou overkomen door een fout die hij maakte. Hij wilde het niet nog erger maken dan hij nu al gedaan had. En dus liep hij wat doelloos rond in zijn geclaimde territorium, zijn blik richtend op het bosachtige gedeelte waarachter Twolegplace lag. Zijn ogen vernauwden zich toen hij een kat in de richting van zijn territorium zag komen. Hij opende zijn bek en kon vanaf hier al ruiken dat het om een kittypet ging. Wie anders ging er daar zo roekeloos liggen? Hij gromde laag en liep in de richting van de kittypet. “Jij durft,” bromde hij. “Je kunt niet bepaald zeggen dat het hier veilig terrein is. Wat laat je denken dat je hier zomaar kunt gaan liggen zonder toestemming?”