beyond the memory

De kater schoof ongemakkelijk op en neer. Het was niet zijn dag, pfft, alsof het ooit zijn dag was geweest sinds alle ellende was begonnen. Na 20 manen had hij het een soort van plek kunnen geven, maar de leegte vulde niet op. Maybe with even more time.Hij had wel zijn gelukkige momenten gehad en had zelfs vriendschappen gesloten in zijn leven als rogue, maar hij miste ontzettend veel. AslanWindcall. Was nooit een kat geweest voor het rogue leven. Ja, vechten en jagen kon hij wel, maar de eenzaamheid had hij onderschat. Het groepsverband was vervangen door een ieder voor zich gevoel wat overal rond hing. Je kwam niet veel andere tegen, alleen als je er naar op zoek ging en als je een andere tegen kwam was het meestal ruzie zoeken of elkaar duidelijk maken waar ze wel niet stonden. Haantjes gedrag kwam ook veel voor, te veel. De rode kater zuchtte en deed een laatste check om te kijken of er niemand in de buurt was. Hij was van plan te slapen en daar hoefde hij geen pottenkijkers bij.

De pluizige kattin lag in een boom niet ver van het door haar geclaimde territoruim te luieren. Één van haar voorpoten bungelde naar beneden en haar groene ogen scande de omgeving langzaam af. Ze trok een wenkbrauw op toen ze niet ver van haar vandaan een rode kat zag staan en sprong dan ook snel uit de boom om polshoogte te gaan nemen. "Goedendag," miauwde ze en hield de bewegingen die de kater maakte in de gaten voor het geval hij ineens op haar af sprong, want andere katten waren gewoonweg onvoorspelbaar. "Waarom bent u hier?" Vroeg ze hem en probeerde niet al te onvriendelijk te klinken -wat makkelijker gezegd was dan gedaan-. De kater zag er zeker ouder uit dan zij was en Lexa keek hem dan ook met interesse aan terwijl ze op een antwoord wachtte van de rode tom.

Het mocht niet zo zijn dat hij vredig kon slapen. Ha, natuurlijk niet want dit was het rogue gebied en niks was zo lastig als een rustige plek vinden tussen alle andere die het zelfde probeerde. Er was een poes op hem afgestapt en in eerste instantie was Aslan meteen op zijn hoede. Zoals hij wist kon je je gewoon weg niet ontspannen hier, niet met vreemden. Gelukkig leek het alsof de kattin net als hij gewoon een poolshoogte nam van de situatie, zij wilde waarschijnlijk net als hij ook zeker weten dat er niks gebeurde terwijl ze sliep. Wow, ze noemde hem zelfs u, wat de kater hem weer herinnerde aan zijn leeftijd. Waarschijnlijk was het te zien vanaf de buitenkant. "Well, I am just making a bed for myself." Miauwde Aslan Windcall beleefd terug. Hij behandelde andere graag zoals hij zelf ook behandeld werd. "As you can see.." Vervolgde hij er droog achter aan. Wilde ze hem weg hebben?

Hij gniffelde en haalde zijn schouders op toen ze zei dat ze hem niet wilde storen. "I am too old for a beauty sleep." Miauwde hij terwijl de rode tom zijn wenkbrauw op trok. "And I am too late for that. It won't work now." Vervolgde hij er achter aan terwijl zijn lippen zich in een kleine glimlach krulde. Hij waardeerde het dat de poes hem niet probeerde weg te jagen en ook geen vijandelijk gedrag vertoonde. Hij keek om zich heen liet zijn blik uiteindelijk weer op de rogue vallen. "But did I interupt your beauty sleep? You like you could use one." Miauwde hij er snel achterna met een grijns op zijn kop. Het was alweer een tijd geleden dat Aslan met een ander had gesproken. Door al het alleen zijn was hij erg zijn eigen wereldje in getrokken, maar het was fijn om eens de gewone gang van zaken weer te zien. Al bleef de pijn in zijn borst altijd zachtjes steken.

Hij stak zijn tong uit en zuchtte kort. Altijd als hij het leuk had schoot zij terug in zijn gedachte. Met een licht schuldgevoel duwde hij Eclipse weg uit zijn hoofd en focuste hij zich op het gesprek. "if anyone needs the chance to get a bit more beautiful by taking a nap it's you." De grote kater lachte kort en schudde zijn lange vacht. "I don't need to be beautiful anymore. I have spen my life being beautiful and it was nice, but its not needed anymore." Hij grinnikte maar er zat een waarheid in die hem een triest gevoel gaf. "You need to be beautiful, or do you want to spend your whole life without a mate?" Hij trok zijn wenkbrauw omhoog en zette een paar stappen dichterbij. "Hm?"

De grote kattin ging zitten en sloeg al snel haar pluizige staart om haar poten heen terwijl ze de andere kat aankeek. "I don't need a mate to be happy" miauwde ze terug naar de kater en had te laat door dat hij een paar passen in haar richting had gezet. "Uhm... hello there?" vroeg ze ongemakkelijk toen hun neuzen bijna tegen elkaar aangedrukt zaten. "Did anyone ever tell you about personal space?" zei ze terwijl ze opstond en hun neuzen elkaar even aantikte waardoor ze een sprong naar achter nam en ze het bloed naar haar kop voelde trekken van schaamte. Oeps.