Notice me senpai

Hij was nu officieel leider, met naam en al. Zou het erg zijn als hij mededeelde dat de naam een verschrikking was en hij nog steeds Tallshadow genoemd wilde worden? Waarschijnlijk zou Smoke hem dan hoogstpersoonlijk alle negen levens afnemen. Tall besloot het maar niet te oppperen. Had hij nu ook geen tijd voor trouwens, hij was bezig met zich omdraaien omdat er een tak kraakte, en zijn blik was gevallen op Nectarpaw. Zijn wenkbrauw ging omhoog en een beetje verbaasd knikte hij haar een goedemorgen terug. Had ze iets te verbergen dat ze zo deed? "Hey Nectar," Mauwde hij begroetend, er maar niet teveel achter zoekende. Hij had als apprentice ook zijn fair share aan problemen veroorzaakt, hij zou er wel mee dealen als het naar buiten kwam.

Bij haar opmerking moest hij breed glimlachen, het was lief dat ze daaraan dacht. Genoeg katten feliciteerden zichzelf met het feit dat ze het zo lang met hem hadden uitgehouden zonder naam, deze poes dacht eraan dat het ook eigenlijk zijn naam was. "Dankjewel," Antwoordde hij dan ook vrolijk, maar achterwege latende dat het de meest lelijke naam in de historie van namen was. "Hoe bevalt jouw naam je trouwens?" Het worden van apprentice was zo ongeveer de meest grote verandering in het leven van een clankat. Eens zien of Nectar het was vond, al kende hij weinig katten die het niets vonden.

Hij moest het deze jongeling nageven, het was een van de vrolijkste katten van de clan. Elke keer als hij haar sprak had ze sprankelende ogen en een gezellig actieve sfeer bij zich. Ook nu toen ze antwoord gaf op zijn vraag klonk er geen enkele twijfel in haar stem door en was Tall zelfs licht onder de indruk van het enthousiasme. Dat ze steeds dichterbij kwam viel hem vooralsnog weinig op, het verschil voor hem tussen 'naar beneden kijken' en 'naar beneden kijken' was tot nu toe best weinig. "Ehm," Begon hij voorzichtig, niet goed wetende wat hij op haar opmerking moest antwoorden. Uiteindelijk glimlachte hij maar een beetje onzeker. "Ik ook," Want nee, hij zat niet dagen achtereen in zijn den die namen te bedenken, doorgaans leken ze gewoon logisch. Soms had hij zelfs bij de ceremonie nog snel een naam veranderd omdat die toch beter paste. Algemeen bekend dat hij de beste planner van de wereld was.

Bij haar vertrouwen kon hij niet anders dan awkward glimlachen en heel erg hopen dat hij die dag een inspiratiebom had want plots lag de lat erg hoog. De meeste katten waren een beetje van 'oke prima nieuwe naam', deze leek er aanzienlijk meer waarde aan te hechten. Bovendien was haar giechel iets wat hem in zijn nachtmerries zou achtervolgen en keek hij inmiddels erg angstig om zich heen in de hoop op redding. Had ze niet iets te doen? "Enneh, wat was je aan het doen?" Mauwde hij, smart move Tall, geef hints.

Het duurde best lang voor hij een antwoord kreeg en zijn onheilspellende voorgevoel groeide met de seconde. Een opgeluchte zucht verliet dan ook zijn mond toen de poes uiteindelijk meldde dat ze aan het jagen was geweest. Zijn blijdschap hierover overschaduwde dat het haar wel heel lang had gekost om zoiets simpels te melden. "En?" Mauwde hij, door de opluchting toch het gesprek voortzettende ondanks de awkwardness van net. "Al wat gevangen?" Hij rook het niet aan haar dus dan zou ze zich daarna schoongemaakt moeten hebben. Met poezen was alles mogelijk to be honest.