Time to play

Onderwerp: Time to play zo 16 sep 2018 - 2:46

Langzaam opende de kitten haar oogjes en strekte haar lichaam uit. Alweer een nieuwe dag die aangebroken was, wat betekende dat ze vandaag weer de nursery rond zou kunnen gaan om te kijken of er een kitten was die mogelijk met haar wilde spelen. Ze wist tenslotte dat ze niet heel blij waren als ze de nursery uit zou gaan en vandaag zou ze het dan ook niet doen, tenzij degene waarmee ze ging spelen dat wilde. Voorzichtig kroop ze het nest uit en liet haar blik rondgaan, zoekende naar een slachtoffer waar ze mee zou kunnen spelen.

[Venomkit]

Onderwerp: Re: Time to play zo 16 sep 2018 - 10:47

Venomkit opende zijn oogjes en strekte zijn kleine lijfje met een tevreden zucht. Het was altijd heerlijk als je uitgerust wakker werd, iets wat bij hem wel elke dag gebeurde. Hij was een vaste en een diepe slaper, iets waar hij eigenlijk wel blij mee was. Blijkbaar waren er ook kittens die ’s nachts wakker werden en dan voor geen reden begonnen te piepen. Dan werd de rest van de nursery er ook door wakker en kon iedereen vervolgens nauwelijks terug in slaap vallen, maar hij sliep dan overal dwars doorheen en moest het de volgende dag allemaal aanhoren. En meestal waren het dan een paar queens die hun kittens boos toespraken, slaapgebrek duidelijk zichtbaar op hun gezichten. Op dat vlak moest zijn moeder wel blij met hem zijn; zij hoefde ’s nachts zelfs niet bij hem te blijven om op hem te passen als hij ging slapen. En waarschijnlijk was dat ook de reden waarom ze meestal niet bij hem bleef; ze wist dat hij haar niet nodig had om goed te kunnen slapen. Gelukkig kwam ze hem wel vaak bezoeken en begroette ze hem meestal ’s avonds voor ze ging slapen. Misschien was dat wel de reden waarom zijn dromen altijd zo veilig waren. Een glimlach kroop om zijn lippen terwijl hij aan zijn moeder dacht. Zijn blik ging de nursery rond en zijn gedachten werden onderbroken door een kitten die nieuwsgierig in zijn richting leek te kijken. Venomkit had de afgelopen periode de tijd genomen om wat namen te leren kennen en te onthouden en dus wist hij dat deze kitten Beechkit moest heten. Een lachje kroop om zijn lippen en hij stond op, in haar richting waggelend om haar aandacht te trekken. “Beechkit,” piepte hij. “Zocht je mij soms?” Waarschijnlijk niet, maar het was altijd leuk om aandacht te krijgen en nieuwe vriendjes te maken. En vooral om zichzelf speciaal te voelen.