The little part called Swadiwborder

Hij was haar gevolgd. Natuurlijk was hij haar gevolgd. Na de pittige opmerkingen die hij had gekregen in de bergen moesten zijn gevoelens wel weer even getroost worden, hoor. Hoewel hij geen idee had hoe je in StarClan’s naam gevoelens kon troosten. I mean, een kat troosten ging, maar kon je zijn gevoelens óók troosten? Hij schudde snel zijn kopje. Nee, hij moest nu niet van zijn doel afdwalen. Dadelijk zou hij haar kwijtraken en dan zou hij alleen ronddwalen in vijandig gebied. Als hij bij een medicine cat in de buurt was, had hij tenminste nog een geldig excuus. Dacht hij dan. En er-ehm. Een medicine cat’s apprentice. Liet hij wel even eerlijk blijven over de rangen, a.u.b. Maar goed, dat was dan hetzelfde dat hij zichzelf nog altijd een apprentice moest noemen. Zelfs het idee liet hem bijna weer dramatisch in huilen uitbarsten. Haha, nee, niet echt. Het kon hem eerlijk gezegd niets schelen welke rank hij had, als hij maar vrijheid zou hebben. Maar goed, als hij warrior zou worden, zou hij meer vrijheid krijgen. En wie weet ook een apprentice. Hij stelde zich voor hoe dat moest zijn. Hij zou waarschijnlijk de meest relaxte mentor zijn uit heel RiverClan. Helemaal niet zo strikt als Smokey, want dat was maar saai. En hij wilde ook graag een apprentice hebben die van wat flauwe humor hield en grapjes terug kon maken; twee aspecten die tegenwoordig met al die drama iets te veel gevraagd leken. Thistlepaw werd afgeleid door Chivypaw die opeens vlak voor zijn neus stil bleef staan, een deel van haar lichaam al op ShadowClangebied en het andere nog op RiverClangebied. Hij keek nieuwsgierig langs haar heen om te zien waar ze zo geschrokken van was en keek verwonderd naar de katten die… flexibel waren. Ja, flexibel was het juiste woord. “Joh!” riep hij enthousiast uit, totaal vergetend dat hij haar eigenlijk zou verrassen. “Zouden wij dat ook kunnen leren? Bedenk je eens wat voor een voordelen dit zou kunnen hebben.” Hij hoopte niet dat hij voorbeelden kon neerleggen, want die had hij zich uiteraard op dit moment nog niet bedacht.

Chivypaw’s reactie was… eigenlijk precies zoals hij had kunnen verwachten. In plaats van enthousiast met hem mee te doen en na beginnen te denken over hoe ze dit pas ontdekte fenomeen ook in hun eigen Clan konden toepassen, begon ze te blèren over het feit dat hij haar had laten schrikken. Of nou ja, dat zei ze niet letterlijk, maar dat was toch wat hij uit haar gegil kon opmaken. Als ze al geen aandacht hadden willen trekken, was dat nu wel gebeurd. Domme medicine cat. “Ja, dat zag ik,” zei hij grijnzend. “Ik weet zeker dat de WindClanners jaloers geweest zouden zijn op die sprong. Die was trouwens echt fantastisch, Chivypaw. Kun je me dat niet leren?” Thistlepaw, the sly mofo die hij was, negeerde direct de essentie van het onderwerp en besloot om net te doen alsof hij geen idee had waar ze had over had. Hij richtte zijn blik op haar en bekeek haar zonder schaamte van kop tot teen. “Ah, Chivypaw, de beauty die alsmaar mooier wordt,” zei hij vervolgens en gaf haar een knipoog. Hij meende het niet eens – of nou ja, hij meende het lichtelijk omdat ze weldegelijk mooi was, maar zo’n pervert was hij nu ook weer niet – maar hij vond het gewoon leuk om haar geïrriteerde reactie te zien. Eigenlijk hoefde hij dat soort dingen dan niet eens te zeggen; hij hoefde zijn bek maar te openen of ze was al geïrriteerd. Eigenlijk kon je dat best wel een natuurtalent noemen, ook al wist hij dat Chivypaw dat zo niet ervoer. Op dat vlak was ze echt kattig. HAHA, PUN! Alweer! “Maar goed, wat kom je hier dan?” Hij zette opeens grote ogen op. “Je bent toch niet de warrior code aan het overtreden omdat je tijdens de reis verliefd ben geworden op een ShadowClanner en een stiekeme afspraak met hem hebt, hè? Oh, jij stoute meid!” Hij trok een geniepig gezicht en sloeg vervolgens een slap pootje in haar richting. “Ik wist altijd wel dat je het in je had, maar dat het nu op zo’n manier ontdekt moest worden, daar sta ik wel van te kijken. Noem één van je baby’s alsjeblieft naar mij, please?”

Thistle had zijn antwoord natuurlijk al weer direct klaar toen Chivypaw besloot om haar eigen valse humor ook nog even met hem te delen. Hij moest toch wel lachen, want hij vond het redelijk grappig. “Oh damn, jij gaat hard,” zei hij lachend. “Meteen vier kittens. Dat is toch echt wel next level.” Hij wist dat een nestje dikwijls uit maar twee of drie kittens bestonden, hoewel vier kittens tegelijkertijd niet zeldzaam waren. Even ging zijn blik naar opzij en keek hij Chivypaw peilend aan. Ze maakte natuurlijk maar een grapje, maar hoe erg zou de medicine cat’s apprentice ernaar verlangen? Ze had zelf net al aangegeven dat het tegen de code was, maar Thistle wist zelf dat het soms lastig was om je aan alles te houden. En als hij eerlijk was, zou medicine cat niks voor hem zijn. Niet alleen omdat hij niks van kruiden wist en hij katten eerder zou vergiften of doodmaken dan dat hij ze hielp, maar ook omdat hij dan geen partner mocht hebben en geen kittens. En hoewel hij niet vaak serieus bezig was met het leven was dat toch wel iets wat hij echt graag wilde hebben. “Maar je zegt dat het tegen de code is,” zei hij op een serieuze manier, “maar ik kan me voorstellen dat wat de code wil en wat jij wilt niet altijd samengaat. Zijn er niet van die momenten dat je naar een partner verlangt en het jammer vindt dat je later geen kittens mag hebben?” Ze had natuurlijk andere siblings, maar zij zou haar eigen stamboom nooit kunnen uitbreiden. Zij zou geen kittens krijgen en ze groot zien worden, juist omdat StarClan er zo tegen was. Eigenlijk maar een stomme reden als je het hem vroeg. Als een medicine cat kittens kreeg, was het dan juist niet voornaam dat één van die kittens later misschien haar taken over zou kunnen nemen? En juist omdat het de kitten van een medicine cat was, zou het des te makkelijker zijn om in die generatie verder te gaan. “Ik bedoel, ik snap dat je je tussen Clanrivaliteiten moet houden en dat soort dingen, maar ik vind dat geen partner en kittens mogen hebben best wat ver gaat.” Hij klonk nu erg serieus en hij keek peilend naar Chivypaw. Wat vond zij ervan?

Thistlepaw haalde zijn schouders op toen Chivypaw een reden aangaf waarom StarClan gelijk zou hebben in zijn redenen om partners en kittens achter te houden voor de medicine cats. “Waarom niet?” vroeg hij. “Zou het juist niet fijn zijn als je daarvoor gewaarschuwd werd? Als je wilt zeggen dat het niet altijd fijn is om bepaalde zaken te weten over je toekomst, dan ben ik het met je eens, maar je leeft maar één keer en waarom zou het verkeerd zijn als StarClan je een leven wilt onthouden van een verkeerde kat door je te waarschuwen? Maar als de kat wél in orde is, kunnen ze daar weinig op zeggen.” Nee, het ging hem te ver dat StarClan niet wilde dat medicine cats geen partners hadden. En medicine cats waren ook geen robots: hij durfde te wedden dat er vast wel katten waren geweest die hun taken en hun wetenschap over StarClan opzij hadden gezet om toch aan een verboden relatie te beginnen. Hij vond het des te gemener van StarClan of van de leader als die desbetreffende kat daarvoor gestraft zou worden. “Oké, jij hebt geen kittenwens,” ging hij op een serieuze manier verder. “Maar er zijn zat katten die geen kittenwens hebben en toch gelukkig kunnen zijn met hun partner. Bovendien zou dat voor een leader dan ook gelden. De leader staat immers ook op een bepaalde manier in contact met StarClan, maar zij mogen wel gewoon een partner hebben.” Hij haalde zijn schouders op. “Ik zie dat jij je er wel bij neergelegd hebt, maar ik kan alleen maar hopen dat je niet verliefd wordt op iemand en op een dag moet gaan kiezen.” Hij dacht dat de kans vrij klein was: als ze al niet voor hem zou gaan, waarom zou ze dan wel één van die andere toms kiezen? Hij was immers wel de crème de la crème van RiverClan, de hottie waar iedereen voor gaat. Als Chivypaw hem kon weerstaan, zou ze dat met die andere toms ook wel kunnen. “Maar het is jammer,” ging hij op een iets lichtere toon verder. “Ik had best wel graag oom willen spelen en voor je kittens willen zorgen. Misschien zou één van hun zelfs geschikt geweest zijn om jouw taken later over te nemen, wat mij overigens ook een goede reden lijkt om juist wél kittens toe te staan omdat ze zeg maar in de medicine cat generatie in kunnen blenden.”