On a adventour

Venompaw lag op zijn zij een beetje te bekomen van de training die hij die middag had gehad met Acorndust toen hij vanuit zijn ooghoek iets zag bewegen. Hij draaide zijn kop een klein beetje en keek geamuseerd naar de kitten die op een overduidelijke manier om zich heen keek, duidelijk iets van plan zijnde. Venompaw was niet bepaald overbezorgd wat kittens betrof; hij vond het alleen maar leuk om toe te kijken hoe ze zich soms in de nesten konden werken. Natuurlijk greep hij wel in als het te gevaarlijk werd, maar wat was er nu zo gevaarlijk aan een kitten die een den binnenglipte? De moeder van de kitten zou hem hoogstwaarschijnlijk ongelijk geven en nog een draai om zijn oren op de koop toe als ze uitvond dat hij de kitten zomaar naar binnen had laten gaan terwijl hij er perfect zicht op had. Maar dat was niet de gedachte die ervoor zorgde dat hij overeind kwam. Nee, het was meer de nieuwsgierigheid om de kitten zijn reactie te zien terwijl hij de den bestudeerde die ervoor zorgde dat hij naar binnen ging. Hij herkende Blazingkit; de kitten was nog niet zo gek lang geleden geboren en het was Venompaw niet ontgaan dat de kitten erg avontuurlijk was. Met een grijns zag Venompaw toe hoe Blazingkit snel over zijn schouder keek om te zien of iemand hem naar binnen had zien gaan. Hijzelf stond nog te ver van de ingang voor de kitten om hem op te merken, dus het was ook niet gek te noemen dat de kitten snel naar binnen schoot nadat hij geconcludeerd had dat het veilig voor hem was om te gaan. Venompaw besloot om hem hooguit één minuut te geven en daarna zelf ook naar binnen te stappen. Zijn poten maakten nauwelijks geluid terwijl hij naar binnen ging en hij grinnikte zachtjes. Hij wilde de kitten niet al te hard laten schrikken, dus zwiepte hij kort met zijn staart tegen de ingang van de grot zodat dat een zacht, slepend geluid maakte om zijn aanwezigheid aan te tonen. “Het is hier groot, hè?” vroeg hij geamuseerd aan de kitten. “Maar ik denk niet dat hier warmer is dan in de nursery.” Dat wist hij eigenlijk wel zeker.

Venompaw zag de gealarmeerde houding van Blazingkit en opnieuw grinnikte hij zachtjes. Alsof hij deze kitten echt weer direct terug naar de nursery ging brengen. Hij was zelf nog niet lang een apprentice; iets meer dan twee moons geleden had hij ook in de nursery gezeten en hij wist hoe saai het daar kon zijn. Het was dan ook niet gek dat deze kitten had besloten om er op uit te trekken. En zo lang Venompaw bij hem zou zijn, was er toch niets aan de hand? Nee, Venompaw voelde er niet veel voor om deze kitten nu al weer terug naar de nursery te jagen. En hij zag aan de houding van de kitten dat hij dat ook door begon te hebben; hij ontspande zich zichtbaar en begon zelfs een reactie te geven zodat hij het gesprek met Venompaw aan kon gaan. “Tenzij je geen broers en zussen hebt,” zei hij met een knipoogje. Hij was er altijd vanuit gegaan dat hij gewoon als enige kitten geboren was. Zijn moeder en zijn vader waren nooit met de onaangename verrassing aan komen zetten dat er één of twee kittens meer geboren waren, maar dat zij gewoon overleden waren vlak na of vlak voor Venompaw. En dus nam de tom aan dat, hoe zeldzaam het dan ook was, hij gewoon de enige kitten van het nestje was. En hij miste het eerlijk gezegd ook niet: zijn moeder en zijn vader hadden aan hem genoeg gehad toen hij kitten was en hij had het heerlijk gevonden om hun aandacht enkel voor zichzelf te hebben als de nursery kwamen bezoeken. Nu hadden ze niet meer zo veel contact omdat hij nu zijn eigen weg ging, maar hij zou zijn ouders altijd helpen als er iets was. “Maar ik durf te wedden dat jij wel genoeg vriendjes en vriendinnetjes hebt gemaakt waar je tegen aan kunt kruipen als je dat niet kan bij je broers of zussen.” Hij glimlachte naar de kitten. “Het verrast me trouwens dat je voorbij de queens hebt kunnen glippen. Dat kreeg ik als kitten zijnde zelfs niet voor elkaar.” Niet dat hij het niet geprobeerd had, maar zijn moeder was altijd net op het slechtste moment binnengekomen en had zijn plannen zo kunnen dwarsbomen. En vervolgens had hij te veel straf gekregen om het nog eens te proberen.