Madness

Onderwerp: Re: Madness za 25 aug 2018 - 15:28

Zijn gifgroene ogen spuwde groen vuur, toen hij het voor elkaar kreeg om de gestreepte kater omver te krijgen. Uiteindelijk zou hij hem wel kunnen overmeesteren, maar hij wist dat Shark zijn robuuste vorm in het voordeel had. Daar in tegen was Cobra sneller en wendbaarder, iets waar hij maar eens gebruik van moest gaan maken. Al had hij niet al te veel tijd om ergens over na te denken. De leader haalde weer uit naar zijn poten, maar ditmaal wist Cobra 't voor elkaar te krijgen om er langs te tiptoe'n. Daarna probeerde hij zijn poten op die van Shark te zetten en zijn klauwen erin te boren. Het enige wat hij hoefde te doen was Shark overmeesteren, voor de rest was snel genoeg af te handelen. De zwarte kater gromde en hielt de leader goed in't oog, hij zou niet nog een keer worden verrast.

Onderwerp: Re: Madness za 25 aug 2018 - 19:12

Hij zat doodstil, zijn tweegekleurde ogen gefocust. In de schemering ging hij nog beter op in zijn omgeving, helemaal als hij de schaduw opzocht en zijn ogen niet opgelicht werden door iets waarmee twolegs de zon wisten te maken. Dat bleef vreemd. Natuurlijk inmiddels was hij straatlantaarns en zaklampen wel gewend, maar normaal werd het nooit. Het was iets van twolegs en daar had hij per definitie al een afkeer tegen. Toen opeens kwam hij overeind en dook boven op de haas, die nog wat wortels had proberen te snaaien, in een moestuin van een twoleg. Hij brak de nek van het prooidier en draaide zich om, om terug te gaan naar het kamp. Hij had de haas met een reden gevangen. De nagels van de hond waren nog steeds zichtbaar bij zijn heupen en aan de zijkant van zijn nek. De haas was voor Shark. Als hij er niet geweest was, dan had hij hier nu waarschijnlijk geen haas meer kunnen vangen. Dus zijn leader verdiende het prooidier en daarnaast wilde hij hem op die manier eigenlijk ook gewoon bedanken, voor alles. Ook al wilde hij het niet over Claw hebben, dan nog kon hij altijd zijn verhaal bij hem kwijt als hij daar wel aan toe was. Hij hield de haas klem tussen zijn kaken terwijl hij terug liep naar het kamp. Hoe dichter hij bij het kamp kwam hoe sneller hij ging lopen. Het lawaai in de oude speeltuin was niet te missen. Het gekrijs van katten die hem een naar voorgevoel gaven. Inmiddels rende hij al en stoof met een noodgang tussen de nesten door het kamp binnen.
De haas viel uit zijn bek toen het tafereel zich voor hem uitspreidde. Er was een blik vol ongeloof in zijn ogen ontstaan. Cobra zat boven op Shark, zijn broer zette Shark vast tegen de grond? Crap… wat gebeurde hier. Hij zag hoe de nagels van Cobra zich in de poten van Shark boorden en hij hoefde niet meer te zien. Hij hoefde al helemaal niet te zien hoe zijn bloedeigen broer Shark vermoordde, daar moest hij iets aan doen. Hij had geen idee wat Cobra in zijn kop had gehaald en hij verweet zichzelf dat hij het helemaal niet had gemerkt aan hem. Nee nee, dit mocht niet. Hij kon hem ook niet nog kwijt raken. Niet na zijn ouders, niet na al het gedoe met Shallow en Jackdaw. Shark was altijd een soort van tweede vader voor hem geweest en al was dit zijn eigen broer. Hij moest het tegen houden. Dus bleef hij gewoon doodleuk doorrennen. Hij vertraagde geen moment terwijl hij doorstoof.
Hij beukte hard tegen Cobra aan en schermde Shark af. Terwijl zijn nekharen overeind waren gekomen en zijn groene en oranje oog flinkerden. “Cobra wat ben jij aan het doen man!” Schreeuwde hij. Nog steeds kon hij niet bevatten waar hij nu eigenlijk tussen gesprongen was. Betekende dit dat Cobra Shark uitgedaagd had? Wilde hij leader worden van de Elite? Waarom… “Hij heeft vandaag nog mijn leven gered!” Schreeuwde hij door, terwijl er woede door zijn lijf begon te razen. Het kon hem niet schelen dat hij nu waarschijnlijk de woede van beide katten op zijn hals had gehaald. Het kon hem allemaal niks meer schelen. Het enige wat hem nog kon schelen was dat hij dit onredelijk vond en dat hij daar dan maar iets aan moest doen.

[Toestemming om te posten en de situatie die hij ziet te omschrijven]

Onderwerp: Re: Madness zo 26 aug 2018 - 15:16

Cobra ontweek zijn schop. Toen zette hij hem klem door zijn nagels in zijn poten te haken. De druk op zijn verrekte poot liet hem weer grommen. Hij wist dat het nou klaar was, want hij kon geen kant meer op. Dit was het dan, dat het op zo’n manier af moest lopen. Door een zoon van een kat die hij gerespecteerd en vertrouwd had, waar hij samen mee de Elite had geleid. Alleen voordat Cobra het af kon maken verdween de druk weer van zijn poten. Een zwarte schim zag hij hun kant op vliegen en vervolgens voor hem gaan staan. Hij rolde op zijn buik en keek naar Chawl. Nou dat nam in ieder geval zijn twijfel weer weg dat hij hier iets mee te maken had, tenminste het maakte de kans een stuk kleiner. Hij krabbelde weer overeind en keek naar de twee broers. Cobra zoon van Claw en Moonwhite en Chawl zoon van Claw en Howl. De twee katten leken sprekend op elkaar, enkel het ene oog van Chawl maakte hun verschillend. Zijn blik ging naar Cobra, als Chawl er niet tussen was gesprongen had hij het af kunnen maken. “Het gevecht was eigenlijk al ten einde.” Sprak hij toen. Hoe veel pijn dit hem ook deed. Sommige regels binnen de Elite kon ook hij niet omheen. Hij klemde zijn kaken op elkaar en trok de leaderstand van zijn halsband af. Hij legde hem voor zijn poten en staarde er een tijdje naar. Het voelde alsof hij had gefaald. “Chawl.” Vervolgde hij rustig om de jonge kater te kalmeren. Hij klemde de tand tussen zijn kaken en ging naast Chawl staan. Toen gooide hij de tand in de richting van Cobra. Het was klaar, Cobra had hem uitgedaagd en had daarnet gewonnen. Dat betekende dat hij een stap terug zou moeten doen. Hij mocht niet laten zien hoe veel pijn dit hem deed, hoeveel emoties er door zijn lijf raasden. Hij moest zijn eer bewaren.

Onderwerp: Re: Madness zo 9 sep 2018 - 0:46

Oh Thora had het gevecht gevolgd en ze had gewoon staan toekijken. Natuurlijk had ze Shark willen helpen, maar ze wist ook donders goed dat ze daarmee juist niet geholpen zou hebben. Dit was zijn gevecht als als hij verloor was het gedaan met hem en als hij won, ja, dan was het gedaan met Cobra. Dat, terwijl ze Cobra juist echt begon te mogen, zeker na hun laatste ontmoeting. Thora volgde het gevecht nauwkeurig tot op het moment dat Cobra zijn klauwen in die van Shark wist te boren, waarvoor Cobra de aanval van Shark had weten te ontwijken. Thora was er zeker van dat Cobra ging winnen en hiermee wist Thora dat ze snel een eigen plan moest bedenken om haar eigen hachje te redden. Als Thora van haar rang als commander afgezet werd, betekende dit dat haar leven binnen de Elite voorbij was, want wie zou haar nog als loyaal beschouwen als zijn juist de commander van Claw was geweest.
En toen zag ze haar kans. Chawl was het kamp binnen gekomen, had zijn prooi laten vallen en rende zonder zijn tempo te vertragen op Cobra en Shark af. Nu stond Thora ook op. Chawl buikte tegen Cobra op en snauwde naar de zwarte kater. Thora sprintte nu recht op Chawl af, ze sloeg haar nagels uit. "Hoe durf jij je in dit gevecht te mengen," snauwde Thora, al voelde ze een scheut van spijt door haar hart heen trekken toen ze een poging deed haar nagels in de schouders van Chawl te zetten. Shark zei nog dingen, die Thora half ontgingen terwijl ze zich bezig hield met Chawl. "Volgens mij hebben we een nieuwe leider en hij bepaalt nu wat er gebeurt binnen de Elite," vervolgde ze, waarbij ze haar ijsblauwe ogen waaruit niks bleek te lezen, op de ogen van Chawl richtte. "En dus ook wat er met Shark gebeurt." Een klauw van ijs greep haar hart, ze was zich helemaal bewust van wat ze nu aan het doen was, Shark verraden, een kat die ze als vriend beschouwde aanvallen, allemaal om haar eigen hachje, haar positie als commander te behouden en het vertrouwen van Cobra te winnen. Ze zou aan zijn zijde staan als Commander van de Elite en de Elite zal haar respecteren en het maakte haar geen ene reet meer uit hoe ze dit moest bereiken.

OOC: Ik heb mijn post een beetje tussen de post can Chawl en Shark in maneuvered, zodat het nog enigszins klopt, wat Thora's actie betreft.

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 0:06

COBRA | ELITE

Like Some Kind Of Madness

Het had hem overwonnen, het was hem zowaar gelukt. Ondanks dat het hem ergens verraste, liet hij het niet merken. Zijn nagels stonden nog steeds in de poten van de leider, zijn gifgroene ogen hielden hem in de gate. Het wilde niet opeens verrast worden door een spontane aanval de kater. Echter was het niet Shark die hem liet verrassen, maar een zwarte flits die opeens tegen hem aan sprong. Cobra keek verrast op, om te zien dat het zijn jongere half broertje is die hem tegenhield van Shark de laatste slag te geven. Chawl gromde wat naar hem, over dat Shark hem vandaag nog gered had. "En dat wordt nu zijn downfall," gromde de grotere kater tegen zijn half broertje. Cobra deed echter wel een stap achteruit, toen hij merkte dat Shark overeind kwam en tegen Chawl zei dat het gevecht al over was. Maar nog voordat Cobra iets kon doen, kwam er weer iemand tussen. Ditmaal iemand die hij helemaal niet verwacht had, want ja ergens had hij wel verwacht dat zijn eigen familie er tussen zou springen. Echter was het nu een lichte kattin die zijn half broertje aanviel. De huidige Commander werkte Chawl tegen de grond, zo te zien werd hij tenminste door iemand geaccepteerd hier, al was het door diegene waarvan hij het het minste had verwacht. Heel snel schoot er een glimps van spijt door zijn gifgroene ogen heen, maar hij zou het niet laten merken. Zijn broertje had het hier zelf tot gemaakt. Shark gaf ondertussen aan dat het gevecht afgelopen was en werkte de leiders tand uit zijn halsband. Cobra, al was het met moeite door de pijn die door zijn lichaam schoot, stapte naar voren en pakte de tand op. Met enige moeite werkte hij 't ding door zijn groene halsband heen en opnieuw voelde hij een stoot adrenaline door zijn lichaam heen gaan. Het was hem gelukt. Zijn plan was geslaagd. Een nieuwe blik stond in zijn ogen, de blik van een leider. "Hou ze in de gate, Thora," sprak hij tegen de lichtere kattin.

De zwarte kater kwam overeind en wist zichzelf staande te houden, terwijl hij in de richting van het muurtje sprong. Hij ging stevig zitten en haalde diep adem. "Iedereen verzamelen!" bulderde de kater over het kamp heen. Hij gaf de Bloodclan katten een paar minuten om zich te verzamelen, terwijl hij aan het pijlen was wat andere er van zouden vinden, genoeg hebben gekeken naar het gevecht immers. "Vanavond heb ik Shark uitgedaagd, dit gevecht is door mij gewonnen. Volgens de regels van de Bloodclan, heeft Shark zijn leiderspositie moeten afstaan. Vanaf nu zal ik de leider van de Elite zijn!" Hij wachtte eventjes om te kijken naar hoe andere zouden reageren. Hij verwachtte immers wel dat katten zouden denken dat hij het verkeerde moment had uitgekozen, maar van zijn oogpunt had hij op het slimste moment gedaan. Shark was verzwakt geweest en was emotioneel om meerdere zaken. "Bij deze is Shark verbannen van Bloodclan. Hij zal vogelvrij verklaard worden en hierbij, ieder die hem tegenkomt op ons territorium heeft het recht hem te verwonden of vermoorden.” Zijn strakke, gifgroene blik gleed over de katten die zich inmiddels rond hem hadden verzameld. ”Als laatste heeft Thora zich bewezen door mij te beschermen op het moment dat Chawl zich tussen het gevecht mengde. Hierbij heb ik besloten haar d’r rang als Commander te laten behouden, dit besluit staat vast!” Eventjes keek hij om naar de lichtere kattin en knikte bijna onopmerkelijk. Later zouden ze de rest nog wel bespreken. ”Dat is alles,” besloot hij als laatste, voordat hij van het muurtje afsprong en in de richting van Thora en Chawl liep. ”Jij, mee,” gromde hij naar zijn jongere broertje. Hij wist dat hij zijn broertje niet ongeschonden kon laten gaan, na wat hij had gedaan, maar daar in tegen had Thora hem ook al te pakken gekregen. Daarom wilde Cobra het eerst één op één bespreken, voordat hij een uitspraak zou doen over het geheel.

MONTY

[Vanaf nu mag Bloodclan reageren. Cobra is nog aan te spreken, als het noodzakelijk is!]

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 0:43

Er hing onrust in de lucht, dik en zwaar, alsof je door warm water waadde. Yu iwst niet wat het was, maar ze voelde het. En het maakte haar onrustig. Haar voorgevoel werd bevestigd toen ze een kat op het muurtje zag zitten. Een zwarte kat. Een akelig gevoel van deja vu bekroop haar, dit was immers een bekend gezicht. Daar zat hij dan, haar broer, bevochten maar trots. "Iedereen verzamelen!" In de voetstappen van zijn vader tredend blafte hij katten af, en de gevlekte poes stond als aan de grond genageld. Wat was hier in vredesnaam gebeurd? "Vanavond heb ik Shark uitgedaagd, dit gevecht is door mij gewonnen. Volgens de regels van de Bloodclan, heeft Shark zijn leiderspositie moeten afstaan. Vanaf nu zal ik de leider van de Elite zijn!" Ze schoot naar voren, beukte katten opzij. Het boeide haar niet wat de anderen nu vonden. Haar bek zakte open. Shark was verslagen, door haar eigen bloed. Door haar oudere broer, stil in de schaduwen had hij nu toch de hoofdrolspeler uit de spotlights gebeukt en stond daar nu zelf. "Bij deze is Shark verbannen van Bloodclan. Hij zal vogelvrij verklaard worden en hierbij, ieder die hem tegenkomt op ons territorium heeft het recht hem te verwonden of vermoorden.” Yu voelde zich verscheurd. Had de kater hun niet gesteund bij de dood van hun vader? Had Shark niet gezegd hen te beschermen? Had hij haar niet binnengelaten op een moment dat hij haar even goed had kunnen vermoorden? Dit was de kater die Claw op zijn sterf bed had beloofd, beloofd om zijn kits te beschermen. En dat kwam hem nu duur te staan. Yu kon niet huilen, of boos worden, alleen maar met ultieme verbijstering haar broer aankijken. Waarom? scheen er in haar ogen, Waarom, waarom? ”Als laatste heeft Thora zich bewezen door mij te beschermen op het moment dat Chawl zich tussen het gevecht mengde. Hierbij heb ik besloten haar d’r rang als Commander te laten behouden, dit besluit staat vast!” Als hij populair had willen zijn, had hij vooral Thora er uit moeten donderen. En dat deed hij niet. Yu keek zo naar het plaatje dat zich voor haar vormde, en herkende er in wat ze al had gezien. Claw en Zira. Cobra en Thora. Het voelde als een verbouwereerde weerspiegeling, het klopte niet, of juist akelig wel. Een paralel universum. Maar het was hier, en nu. ”Dat is alles,” Mauwde hij, en sprong van het muurtje af. Nee, nee, dat was niet alles, wacht eens even. Yu beende er achter aan, wat ging hij doen met Chawl? Wat was zijn plan? "Wat?" Siste ze, toen ze bij hem was aangekomen. "Wat heb jij nou met je botte kop gedaan?" Ze wou niet boos zijn op haar broer, echt niet, maar ze kon zich niet bedwingen. Aan de ene kant had ze een soort vriendschap, een soort loyaliteit gevoeld voor Shark. Daar kon ze zich misschien nog van af zetten. Als Shark een beetje slim was zorgde hij dat ie ver weg bleef van de elite, en dan kon hij nog lang leven. Maar iets doen met je broertje? Je eigen bloed? Hij moest gek geworden zijn. Nieuwe leader of niet, ze had naast hem geslapen toen hij nauwelijks groter dan haar kop was. Dit was familie.

Tag; Cobra, Chawl

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 2:36

“I do not suffer from insanity, I enjoy every minute of it.”

Edgar Allan Poe

Ze bekeek het gevecht, en ze zou liegen als ze niet meerdere keren haarzelf moest tegen houden; om er in te springen en Shark te helpen. De rode poes had een iets vreemde relatie met de kater, maar zeker niet negatief. Maar om haar zelf zo in gevaar te brengen... ze was simpel weg niet sterk genoeg. Slechte timing, heel erge slechte timing. Toch probeerde ze een blik met de kater te delen, ook al was het voor even. "Iedereen verzamelen!" de rode poes draaide met haar oor, hij zat op het muurtje. Cobra was nu hun leider, dat waren de regels. Dus hij had elk recht om te zijn...toch voelde het verkeerd. Oh zo verkeerd."Vanavond heb ik Shark uitgedaagd, dit gevecht is door mij gewonnen. Volgens de regels van de Bloodclan, heeft Shark zijn leiderspositie moeten afstaan. Vanaf nu zal ik de leider van de Elite zijn!" Het blijft in de familie niet waar? Z'n vader z'n zoon... ha het leek wel een theater stuk. "Bij deze is Shark verbannen van Bloodclan. Hij zal vogelvrij verklaard worden en hierbij, ieder die hem tegenkomt op ons territorium heeft het recht hem te verwonden of vermoorden.” En toch was de poes dat niet van plan, zou ze hem nog tegen komen. Dat kon ze simpel weg niet doen. De rossige kattin zwaaide met haar staart, ze wist werkelijk niet hoe ze zich moest voelen. Alles raasde door haar hoofd heen, haar thuis was aan het veranderen. Het ging een kant op waar...wat vreemd en verkeerd voelde. Ze wist het niet, ze was in een knoop beland. ”Als laatste heeft Thora zich bewezen door mij te beschermen op het moment dat Chawl zich tussen het gevecht mengde. Hierbij heb ik besloten haar d’r rang als Commander te laten behouden, dit besluit staat vast!” Ooit werd de Elite door ervaren en wijze katten geleid. Maar nu, het leek wel een grap. Kinderspel, Bloodclan verloor hun angst factoor. Hun sterkste wapen. De Elite kattin probeerde een neutraal gezicht te houden, maar god dat was moeilijk. ”Dat is alles,”

from Kíli @ Kickstart

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 10:58

Er was iets aan de gang in het camp; maar wat, dat wist hij niet. Maar Beef was nieuwsgierig, zoals alle kittens van nature waren, en liep dan ook barn two uit om op zoek te gaan naar zijn moeder. Zij kon het hem vast wel uitleggen. De grote kitten liep wat onhandig vooruit, zijn bloedrode ogen opkijkend naar de katten rondom hem op zoek naar die bekende rosse vacht. Toen hij haar gevonden had ging hij naast haar staan. Naar waar keek ze? Ze zag er niet gelukkig uit. Beef volgde haar blik en merkte nu pas de zwarte kater op die op het muurtje stond. "Wie is dat mama?", piepte hij luid. Dat was Shark toch niet? Of was die ineens zwart geworden? De niet al te slimme kitten snapte niet echt wat er aan de hand was.

Tag: Brat

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 17:07

Dagen sleten voorbij en hoewel zijn leven op zijn kop was gezet, deed iedereen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ook Jackdaw deed zijn best zijn draai te vinden in deze vreemde wervelstorm waar hij in was geworpen. Met zijn kits nu en een tweetal dode ouders was dat, well, niet altijd even makkelijk, zachtjes uitgedrukt. Daarom spendeerde hij soms dagen buiten het kamp, waar hij zich vermaakte met... Andere zaken. Kuch. Hoe dan ook, vandaag had hij net een pleziertje buiten het kamp gehad en kwam dan ook relatief goed gehumeurd terug, toen een ijzige kou in het kamp leek te hangen. Meteen viel zijn hart in zijn poten toen hem het schouwspel zichtbaar werd; daar stond Shark, verslagen. Daar stond Cobra, slechts verwond en bovenal, daar stond Thora met haar klauwen in zijn broertje. Woede liet zijn klauwen kriebelen en brandde in zijn borstkas toen Cobra zijn mededeling deed. Op dat moment had hij niets liever gedaan dan Chawl en Shark achter zich geschaard, alvorens Cobra in de strot te bijten. Het deed hem niets dat dit zijn half broertje moest voorstellen, want kennelijk had dat voor Cobra ook niets voorgesteld. Kennelijk was het niet belangrijk hoe Shark hun veiligheid had beloofd, hoe hij ondanks alles Claw trouw was gebleven en nu Bloodclan draaiende probeerde te houden. Echter wist Jackdaw beter, na de beslissing van Shark om Thora commander te maken had hij veel katten teen de haren in gestreken. Met een uitdaging zou hij niet de steun van de clan krijgen, het had geen zin. Hij kon niets doen behalve deze tirannie aanvaarden, hoe erg dat hem ook liet branden van binnen. Voor nu, althans. Maar er was één ding dat hij nooit zou accepteren. Met grote stappen en een ijskoude uitdrukking op zijn gelaat stapte hij op Thora af, de vieze verrader, de vuile hond die slechts uit eigen belang kon denken. Ze verdiende te rotten tussen de ratten. "Laat Chawl los," sprak hij terwijl hij de blik van Thora ontmoette. Hij wilde haar uitdagen, vechten totdat ofwel hij haar rang mocht dragen ofwel hij dood lag te bloeden aan haar poten. Maar wat zou hij daar mee bereiken? "Het gevecht is al gedaan, is één niet genoeg?" zou ze de steun van Cobra krijgen als ze met hem en zijn broer vocht? Ook als Shark in zou springen? Kort gleden zijn ogen af naar Shark, de eens zo trotse kater nu verlaagt tot een banneling, het maakte hem woest. Wanneer Claw dat niet was geweest, had Shark de rol van vader en mentor op zich genomen. Jackdaw klemde zijn kaken op elkaar en keek naar Cobra, op de voet gevolgd door Yu. Fine, als bloed bloed moest hebben, dan zou dat zo zijn.

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 17:21

Het was de poes zeker ook opgevallen hoe snel Thora van kant wisselde, of met andere woorden. Ze liet Shark wanneer hij het even moeilijk kreeg als een baksteen vallen, oh wat was ze loyaal. Als ze dit bij Shark deed zou ze ok niet veel waarde hechte aan Cobra. De rode kattin schudde met haar kop, waar ging het toch allemaal heen. De Elite kattin had haar kitten niet aan zien komen en schrok toen ook wel een beetje toen hij opeens naast haar stond. Het was totaal niet veilig om hem nu hier te hebben. "Wie is dat mama?" een goede vraag, de regels zouden hem als leider verklaren. Maar zij zag hem meer als een verrader. 'Cobra' sprak ze, al verwachtte ze niet dat dat de vraag van haar zoon goed zou beantwoorden. Hij zou er wel achter komen. Ze zullen er allemaal wel achter komen.

Tag: Beef

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 20:02

Hij vocht niet terug toen Thora opeens op hem dook. “Ik neem het tenminste op voor mijn vrienden.” Miauwde hij plots ijzig kil terwijl hij haar simpelweg haar gang liet gaan. Hij mocht haar en hij snapte heus wel dat hij fout zat, maar het ging hier om Shark. De kater die altijd voor hem klaar had gestaan, die hem had moed had ingesproken toen hij zijn zelfvertrouwen kwijt was geweest. Die liet hij niet stikken. “En die laat ik niet stikken.” Miauwde hij daarom vervolgens ook. Haar nagels boorden zich diep in zijn huid tot een punt waarop hij het wel degelijk voelde, maar hij onderging het. Hij zette zijn tanden op elkaar en keek haar aan. Zijn tweegekleurde ogen koel en donker, alsof opeens alle sympathie eruit verdween. Als hij straf kreeg, so be it. Shark was in ieder geval niet dood door de klauwen van zijn bloedeigen halfbroer. Er flitste pijn door zijn blik toen hij zag hoe Shark de tand naar Cobra toe worp en die hem om zijn halsband hing. Hoe kon Cobra dit doen… Waarom werkte deze idiote wereld zo. Cobra sprak de Elite toe, maar het ging allemaal een beetje langs hem heen. Het ene oor in en het andere oor weer uit. In zijn ogen deed het er allemaal niet meer toe. De woorden Shark en vogelvrij waren voor hem genoeg om helemaal niet meer te luisteren. Pas toen de zwarte kater hun kant op kwam lopen, knipperde hij met zijn ogen en focuste weer. Hij wist wat er boven zijn kop hing en dat hij daar niet onderuit ging komen. Hij had de leader van de BloodClan aangevallen. De reden deed er dan al niet meer toe.
Hij duwde zichzelf overeind om Cobra en Thora te kunnen volgen toen Yu en Jackdaw hun kant op kwamen. “Jack.” Zei hij doordringend. Toen zijn broertje zijn brutale bek open deed. Niet nu… Het zou toch geen zin hebben. Als Cobra Shark al uitdaagde, dan zou hij er ook echt geen moeite mee hebben met hem. Met hen allemaal niet waarschijnlijk, schoot er door zijn kop. “Yu!” Riep hij toen. “Kom op iedereen gewoon even stoppen met praten. Het is allemaal al erg genoeg. Laat maar het komt goed.” Er speelde een waterig glimlachje om zijn lippen. Toen draaide hij zich om om de leader en commander te kunnen volgen. Het kon hem niet meer schelen wat ze met hem gingen doen. Als zijn familie maar veilig was. Als die maar gewoon even hun bekken dicht hielden... Het deed hem goed dat ze het voor hem opnamen, maar het zou het waarschijnlijk alleen nog maar erger maken.

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 20:12

Veel had de jonge poes niet gezien, enkel het eindtafereel zoals het er nu bij lag. Haar ogen waren groot bij het zien van Shark, haar mentor, die op de grond lag. Er ging van alles door haar kopje geen, niet goed wetend hoe te reageren. De kater had haar namelijk alles geleerd, geleerd om een goede Elitekat te zijn, en was was door hem in stijgende lijn omhoog gegaan. Maar juist omdat hij haar alles had geleerd, had ze medelijden, iets wat recht inging tegen wat ze geleerd had. Daarbij werd haar vriend, Chawl, ook nog eens Chawl tegen de grond gepind. Ondanks dat ze binnenin in tweestrijd was met zichzelf, oogde ze langs buiten heel koeltjes. Ze bleef aan de kant staan, liet geen enkele emotie toe op haar snoet en luisterde naar wat er gezegd werd. Nu een andere kat aan de macht was, moest men hem de vriend houden, anders zou hen hetzelfde lot als Shark overkomen. Shark zijn lot lag vast, haar aandacht ging dan ook naar Chawl. Zijn toekomst stond momenteel op het punt om te veranderen, moest hij zo verder gaan. Ze hoopte dan ook dat hij zou zou moeten boeten voor wat hij gedaan had. Anderen gingen in discussie, maar Nyra's blik bleef op Chawl hangen. Cobra beval hem om mee te gaan, iets wat Nyra niet vertrouwde en met een heel goede reden. "Chawl," mauwde ze, niet luid genoeg om hem te bereiken aangezien hij al achter hen was aangelopen. Ze had een stap naar voren gezet en haar oren waren nu naar voren gericht, bezorgt. Tot zover het inhouden van haar emoties.

Tag: Chawl & Cobra (indirect)

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 22:26

Shark probeerde zijn emoties te onderdrukken vlak nadat hij zijn hondentand naar Cobra had gesmeten. Er werden woorden gesproken, maar die gingen langs hem heen. Zijn keel voelde dik aan, ongeveer even dik als toen hij afscheid had genomen van Claw. Hij had het gevoel alsof hij gefaald had. Tegenover Claw, tegenover de kittens van Claw die hij als die van zichzelf aan was gaan zien en zichzelf er zo ook naar was gaan gedragen, tegenover zichzelf en vooral tegenover de Elite. Hij had verloren van Cobra en het feit dat hij Chawl’s leven nog maar pas had gered en dat zijn energie dus niet op en top was, was voor hem geen excuus. Een echte leader kon de Elite leiden, zelfs als het hem mentaal en fysiek niet meer verging. Maar dat soort leader was hij niet. En dat werd hem pijnlijk duidelijk toen Cobra de Elite toesprak en aangaf dat hij verbannen was en vogelvrij werd verklaard. Zijn keel voelde steeds dikker aan naarmate Cobra verder sprak. Maar wat zijn keel vooral zo dik liet aanvoelen, waren de reacties van de katten die hij als een soort van familie had beschouwd. Hij dacht dat velen het met Cobra eens zouden zijn en hem als een soort ziekte zouden zien dat zo snel mogelijk verwijderd moest worden uit het kamp, maar in plaats daarvan zag hij verontwaardiging. Voornamelijk van Chawl, maar ook van Jackdaw en van Yu, van Brat en zelfs van Nyra. Zijn blik gleed kort naar Thora en hij knipperde kort met zijn groengele ogen; goedkeuring schoot snel door zijn blik. Hij begreep wat ze deed en hij kon wel raden wat ze echt voelde. Maar ze moest haar leader trouw zijn, anders zou ze niet langer de commander van de Elite mogen zijn. En Shark wilde niet dat zij dezelfde fout zou maken die hij had gemaakt. Zij was mentaal sterker dan hem, dat moest haast wel. Zijn gedachten gingen naar Claw en opnieuw moest hij zijn best doen om niet hier en nu in te storten. Hij had gefaald. Zijn beste vriend had nog geen maanden geleden de Elite toevertrouwd aan hem en was een dappere dood gestorven in de veronderstelling dat Shark het van hem over kon nemen, maar het was hem niet gelukt. Misschien vond hij dat nog wel erger dan voor iedereen vernederd te worden; de gedachte dat hij zijn vriend niet waardig genoeg afscheid had laten nemen, deed hem zeer. Hij slikte zijn emoties weg en keek snel naar de katten om hem heen. Dit was het dan. Dit was hoe zijn leiderschap eindigde. Dit was hoe zijn leven in de Elite eindigde. Hij keek toe hoe Chawl meegenomen werd door Cobra, maar besloot om niks te doen. Hij zou vermoord worden. En dan kon hij geen enkele belofte meer waarmaken die hij aan zijn beste vriend had gedaan. Hij zou ze nog wel tegenkomen. Als Cobra hem verbande, dan was de kans klein dat hij Chawl erger zou straffen. Met een brok in zijn keel keek hij toe hoe Cobra Chawl wenkte. Daarna keerde hij de Elite – en alles wat hij gekend had na zijn korte leven als kittypet zijnde – de rug toe. En pas toen hij het kamp verliet en de geuren van de Elite achter zich liet, zijn overige hondentanden zacht tegen elkaar rinkelend als blijvende herinnering wat zijn tijd in de Elite betekend en opgebracht had voor hem, voelde hij hoe de brok in zijn keel onhoudbaar werd. Het was toen ook dat hij voelde dat zijn wangen nat werden. Maar hij liet zo. Het was beter zo. Het was allemaal beter zo.

~~sorry voor de typo's of verkeerde zinsopbouwen als die er zijn, maar net zoals Shark nu met zijn emoties worstelt, doe ik dat ook..~~

Onderwerp: Re: Madness ma 10 sep 2018 - 23:44

De tijd leek vastgevroren toen de roodbruine she-cats met kloppende hart toekeek. Haar poten stonden vast gebrand op de plek waar ze stond maar ze wist niet hoelang zo nog rechtop kon blijven staan. De adrenaline stroomde als een woeste racepaard door haar aderen en voor een kort ogenblik wou ze zichzelf in het gevecht storten. Shifa, het weeskindje van Shark, werd al vastgegrepen voor ze überhaupt haar lichaam in de strijd kon werpen. Dit was oneerlijk! Nee! Dit mocht niet zo zijn! Waarom deed er niemand iets in vredesnaam? Shark was een goeie Leader waarom zou Cobra in Scourge naam haar pleegvader van zijn troon willen stoten? Claw had de grijze tom toch niks voor niks uitkozen als zijn opvolger? De she-cat siste woest toen ze op de grond gesmakt werd maar ze kon niet opstaan. De kat boven op haar was veel te sterk en tenslotte.. wat als ze zich wel zou mengen in het gevecht.. dan stond direct de doodstraf boven haar kop. Verdriet glinsterde in haar bloedrode ogen toen ze zich besefte dat dit gevecht tot een einde kwam en dat Shark alles behalve aan het winnen was. Chawl, haar mentor, had nog geprobeerd er tussen te springen maar ook hij werd tegen de vlakte gedrukt door Thora. Een ijzige kilte omklede haar hart en met pijnlijke emoties keek ze toe hoe het verhaal zich veder vormde. Shark gooide de Leaders tand naar Cobra en al snel volgde de harde stem van de zwarte tom. Het ging zo langzaam maar ook zo enorm snel tegelijk, de Young one wist niet wat ze moest doen, laat staan wat ze moest denken. Shark werd verbannen en vogelvrij verklaard. De woorden kwamen hard in haar oren terecht en met een kwade gegromd wurmde ze zich onder de ander kat vandaan. “Nee!” Schreeuwde ze woest. De verdriet die Elite katten eigenlijk niet hoorde te laten zien vulde haar lichaam waardoor kleine tranen in haar ogen begonnen te prikken. Nee nee nee! Shark was de enige familie die ze had, en dan was ze biologisch gezien nog niet eens zijn echte kind. Waarom moest dit zo lopen? De rood gestreepte she-cat keek naar Shark, die zich een weg begon te banen uit de Elite kamp. “Shark..” Haar stem brak. Ze wou nog achter hem aanlopen maar de jonge she-cat wist dat als ze dit nu deed ze hoog verraad pleegde. Shifa probeerde nog kort de blik te vangen van haar pleegvader voor hij eenmaal zou verdwijnen maar als hij haar opgemerkt had betwijfelde ze.. “Ik zal je trots maken.. Ook nu je er niet meer bij bent om het te zien..” Shark zou haar woorden nooit horen maar ze hoopte dat de grijze tom dit diep in zijn hart wel wist.

tag: Shark / Open

Onderwerp: Re: Madness do 13 sep 2018 - 13:25

Je kon rustig zeggen dat Thora er klaar mee was geweest om als stront behandeld te worden toen ze de positie als Commander had gekregen. Ze was zelf verward geweest, onzeker geworden en misschien zelfs kwaad geweest. Hoe had Shark haar dit aan kunnen doen? Om haar in zo'n positie neer te zetten, terwijl ze als gewoon member van de Elite nog maar net enige vertrouwen en respect had gewonnen. Enkele moons waren voorbij gegaan en het had niks geholpen. De Elite kon er niet aan wennen om een ex Thunderclanner als Commander te hebben, om een jong poesje die nauwelijks een member was geweest aan de leiding te hebben. Thora had het begrepen, maar daarmee niet de argwaan en afschuw geaccepteerd.

En nu stonden haar nagels in één van de weinige katten die haar wel hadden geaccepteerd, gerespecteerd en vertrouwd. De woorden die Chawl uitsprak raakten haar, al liet ze dit niet meer zien. Dat was iets wat de afgelopen tijd er wel bij haar in was gekropen; emoties afschermen. Haar nagels doorboordde zijn huid en ze keek hem recht aan, waardoor ze zag hoe zijn twee gekleurde ogen donkerder werden, hoe alle sympathie er uit leek te verdwenen en de klauw van ijs om haar hart kneep harder en het deed pijn. Haar eigen ijsblauwe ogen hield ze echter koud, al leek er enige vocht te ontstaan in haar ogen, waardoor ze ietwat glazig werden. Een kat met een hart kon namelijk niet al het gevoel afschermen, al bleef het bij Thora subtiel en moest je haar daarvoor kennen en van dichtbij kunnen zien, mocht je het willen opmerken. Ze had Chawl tegen de grond aangewerkt en ondertussen gaf Shark zich over, gooide de hondetand die aantoonde dat je leider was naar Cobra toe. Het was voorbij. Zo voelde ze zich ook hoe Chawl zich niet verzette en liet Thora hem dus los, al bleef ze een defensieve houding aanhouden, klaar om zich weer in de strijd te werpen als dit nodig was. Ze hield ze in de gaten, zoals Cobra van haar vroeg.

Cobra was naar voren gestapt, riep de Elite bijeen. Hierin vatte hij samen wat er gebeurd was en deelde hij mee dat hij nu de leider van de Elite was. Shark werd vogelvrij verklaard en haar blik gleed naar de cyperse kater toe. Een steek van schuldgevoel, maar ook een verrassend goed gevoel ging door haar lijf heen. Hij had haar deze positie gegeven, eigenlijk had hij haar hiertoe gedreven. Vervolgens deelde Cobra mee dat zij de positie als Commander zou behouden, waarop Thora haar kin fier de lucht inhield en haar ijzige ogen over de katten heen liet glijden, waaronder ook naar Shark toe. De blik die hij toen in de ogen van de cyperse kater zag verraste haar en deed pijn. Het was begrip, goedkeuring, zelf liet ze echter geen reactie blijken. Ditmaal straalde ze iets heel anders uit dan de laatste keer, toen Shark haar tot Commander had benoemd. Dan was ze intussen ook alweer een moon of twee ouder. Cobra keek naar haar en knikte bijna onopmerkelijk naar haar, waarop zij zijn blik beantwoordde met een vastberaden blik in haar ijsblauwe ogen. Vervolgens sloot Cobra de bijeenkomst af en stapte de kater op haar en Chawl af. Toen kwamen er katten op hun af, Yu, maar ook Jackdaw. Jackdaw wendde zich tot haar, zei Chawl los te moeten laten en leek haar uit te dagen. Thora ontmoette zijn blik, keek hem kil aan, maar sprak nog niet. Er lach een waarschuwing in haar kille blik. Het was Chawl die sprak. Thora liet haar blik van Jackdaw naar Yu glijden en stapte vervolgens verder met Cobra en Chawl tussen hen in. Het was maar zien hoe het nu verder zou gaan.

Tag// @Cobra @Chawl (Shark, Yu, Jackdaw // iedereen)

Onderwerp: Re: Madness do 13 sep 2018 - 15:57

De jonge poes keek met grote ogen toe wat er allemaal gebeurde. Shark werd uitgedaagd en aangevallen door Cobra - en Cobra won ook nog eens. Shark werd verbannen en was vanaf nu een vijand van Bloodclan. Ara kon het moeilijk slikken; haar mentor, waar ze zo naar opgekeken had, was nu vogelvrij verklaard. Als ze hem tegenkwam, zou ze hem moeten aanvallen; maar ze wist niet of ze dat kon. Niet dat ze zich dat echt mocht afvragen. Ze moést: want dat was de Bloodclan erecode, en daar zou ze zich aanhouden. De grijze kattin slikte even toen ze zag hoe gebroken de zo trotse kater die ze had leren kennen tijdens hun trainingen eruitzag. De jonge kattin draaide zich om en liep het camp uit. Ze wist niet goed hoe te reageren; enerzijds zou ze nooit twijfelen aan Cobra's leiderschap, omdat die het eerlijk verdient had, maar anderzijds voelde het ook zo.. Raar. Sharks hele levenswerk afgepakt met één gevecht. Zo ging het in Bloodclan, natuurlijk; en zij was geen watje, en zij wist dat ook. Maar om er zo mee geconfronteerd te worden was hard.

Onderwerp: Re: Madness do 13 sep 2018 - 16:41

En zodoende kwamen de reacties. Hij wist maar al te goed dat het niet makkelijk zou gaan worden, immers was Shark nog niet zo lang leader geweest nadat zijn vader was vermoord door die Thunderclan feeks. Hij voelde langzaam vermoeidheid door zijn lichaam glijden en wist dat hij de gesprekken die er nu aan zaten te komen niet al te lang moest laten duren. Zijn spieren waren zuur en deden pijn en de wonden aangericht door Shark waren aan het steken. Damn, hij was misschien meer gewond dan dat hij wilde toegeven. Cobra gromde zachtjes, terwijl zijn oren naar achter draaide bij het lawaai achter zicht. Het was zijn zus die als eerste reageerde en naar hem toe kwam. Zijn gifgroene ogen draaide zich naar haar toe. "Ik deed wat noodzakelijk was," gromde hij naar haar. Hij wilde niet nog meer ruzie in de familie gooien, immers had hij de zaak rondom Chawl nog op te lossen. Ook een half-broertje van hem dacht ertussen te komen, maar het was Chawl zelf die erop reageerde. "Jack, waag 't niet. Chawl krijgt wat hij verdiend, hij heeft de regels van Bloodclan geschonden," miauwde de zwarte kater met een duidelijke stem. Hij zou niet nog meer gevechten tolereren, niet nu tenminste.
Cobra draaide zijn hoofd, om nog net te zien hoe Shark verdween uit het kamp. Hij vroeg zich af of hij de kater zomaar had moeten laten gaan, maar aan de andere kant had hij nu wel genoeg andere dingen aan zijn kop. Hij schudde zijn hoofd en wilde doorlopen naar zijn nieuwe Barn, om daar zijn jongere broertje eens goed aan te spreken. Hij hoorde nog een stem, eentje die hij herkende als Shifa, een geadopteerde dochter van Shark. Hij snapte ook wel dat het niet prettig was om familie te zien vertrekken, hij wist dat als geen andere. Hij had zich ook zo gevoeld toen Claw vermoord werd en Shark op de muur had gestaan. Hij gromde een keertje zachtjes, terwijl hij Chawl en Thora wenkte. Zijn werk hier was gedaan, de rest van de Elite kon nu uitvogelen wat ze ermee zouden gaan doen.

[Reacties mogen, Cobra is 't topic uit ^^.]

Onderwerp: Re: Madness vr 14 sep 2018 - 22:18

Shark was verdwenen uit het kamp, wat dit hele gebeuren extra officieel maakte. Cobra was nu de Leader van de Elite. Hij zou nu aan het hoofd staan, de Elite toespreken, ceremonies houden en grote beslissingen maken. Thora bleef zijn Commander, al had ze het idee dat ze zich de komende tijd nog hard moest bewijzen als loyale en waardige Commander. Gelukkig had ze al wat tijd achter haar rug als Commander zijnde en had dit hele gebeuren haar toch een soort extra klaar gemaakt. Ze verwachtte ook dat er nog wel een gesprek tussen haar en Cobra zou komen, nadat Chawl zijn straf had ontvangen.
Chawl. Hij zou gestraft worden. Ze wist dat dit haar pijn deed, maar op het moment dat ze die pijn voelde, het schuld bij haar naar boven kwam begon ze deze gevoelens weg te duwen. Die gevoelens waren niet welkom, mochten er nu niet zijn. Wat gedaan moest worden zou ze doen. Daarbij was het leven binnen de Elite overleven, opofferen, zelfs als dit een vriendschap was geweest. Want wat had ze nou aan een vriendschap als zijzelf de Elite uitgesmeten was? Niks.
Cobra stapte weg en Thora volgde hem, met Chawl tussen hen in als een soort gevangene. Ze sprak geen woord, liet niks blijken en volgde de katten Barn One binnen, Shark's oude den. Nu die van Cobra.

Thora topic uit.
Er mag uiteraard nog wel gepost worden op dit topic, wat alleen maar leuk zal zijn.

Onderwerp: Re: Madness za 15 sep 2018 - 23:14

Complete chaos brak los in haar kop. Haar ogen schoten van Shark, naar Cobra, naar Thora, naar Chawl, naar Jack. “Yu!” Haar blik stopte bij haar kleine broertje. “Kom op iedereen gewoon even stoppen met praten. Het is allemaal al erg genoeg. Laat maar het komt goed.” Nee, niks het komt goed! Het was al fout gegaan! De poes beet op haar lip. Thora stapte tussen hun in, een uitdaging, een waarschuwing. Ze ontmoette haar ogen. Oh, jij hond. "Ik deed wat noodzakelijk was," Over honden gesproken, haar broer had haar beantwoord. Het ergste was, ze kon het begrijpen. Ondanks haar band met Shark. Er was onrust in de elite geweest na de dood van Claw, en het was erger geweest door Thora als commander te kiezen. Daarom was dit zo zuur, zo bijtend. Maar Chawl straffen? Je eigen bloed? Hou op. De elite was niet eerlijk, dus een 'eerlijke' straf konden ze best weglaten. Jackdaw kwam er ook tussen, natuurlijk, dit was zijn volle broer. Cobra snauwde hem echter ook af. "Jack, waag 't niet. Chawl krijgt wat hij verdiend, hij heeft de regels van Bloodclan geschonden," Het was stil toen Shark het kamp verliet, en Yu voelde een verkramping van haar hart. Verlies. Vervolgens verdween de kersverse leader met zijn commander, Chawl erbij. Yu kon alleen maar toekijken. Wat ging ze doen? Thora bespringen? Dat was zelfmoord plegen. Ze hoefde geen eervolle, maar zinloze dood te sterven voor alle pottenkijkers van de elite. Ze trilde van woede terwijl het trio verdween. In een ruk draaide ze haar kop naar Jackdaw, en ontmoette zijn ogen. Frustratie, woede, verdriet, het raasde allemaal door haar heen. Ze liep op hem af, liet zich tegen hem aanleunen, voor ze de elite eens bekeek. Stelletje pottenkijkers. "Show's over, folks." Sprak ze bitter. Ze wou alleen zijn, maar ook niet. Ze wist niet wie achter Cobra stond, wie eigenlijk wou dat Shark bleef, ze wist het niet, en het maakte haar onzeker.

Tag; @Jackdaw

Onderwerp: Re: Madness