Midnight meeting

Ha, kennelijk had Windclan niet veel nodig om een hele revolutie te beginnen. Wolfpaw keek geamuseerd maar toch met lichte minachting toe hoe er hele accusaties over en weer werden gegooid. Ook naar haar."Vergeet niet dat je te gast bent in Windclan. Hoewel er prooi in overvloed is hadden we niet op deze grote groep gerekend. In het vervolg misschien handig hier aan te denken." ze wilde net weer haar mond open trekken, toen een vijandige Windclan kater dat al deed. Het werd al helemaal leuk toen de leader een warrior vloerde voor de neus van haar volledige clan, waarna deze ook nog eens een vrij getinte opmerking durfde te maken. Tsk, wat een rotzooi was dit toch! Shadowclan zou nooit dergelijke zwaktes tonen, al helemaal niet wanneer er vreemdelingen in de buurt waren. Dan alsnog, ze zag Tallstar er ook niet voor aan dat hij dit soort dingen ooit toe zou staan, right? Smokebreath stond haar allicht niet bij bij de hele konijn kwestie, maar hij deelde op z'n minst wel haar mening. "Wat een rotzooi," mompelde ze binnensmonds, eerder tegen zichzelf dan wie dan ook, maar nog wel net hoorbaar voor ieder oor dat luisteren wilde. Afkeurend schudde ze haar kop lichtelijk. Haar mentor deed nog een poging om alles een beetje recht te trekken. Bla bla dit, bla bla dat. "Wolfpaw, laat dat konijn liggen en pak een muis of niks," bla bl-... Wat? Wolfpaw keek met een ruk op, haar staart zwaaide van links naar rechts. Nijdig keek ze naar haar leader. Eerder had hij haar haar gang laten gaan, maar nu de oh zo grote Oceanstar er iets van zei, moest ze het konijn terug leggen? Hmpf. "Oh, nu wel?" Nijdig stond ze op. "Prima," snoof ze, waarna ze het konijn oppakte en terug op de prooistapel mieterde. Kort maakte ze oogcontact met de kersverse leader, voordat ze zonder nog iets van de prooistapel te pakken terug liep naar haar eerdere plek. Honger knaagde aan haar, maar ze was veels te koppig aan die zwakte toe te geven. Windclan was toch een zwakke clan die niet eens één geheel kon vormen, eten van dit soort vieze wind-wormen had ze toch niet nodig.

Ergens deed het hem goed toen hij merkte dat iedereen geshockeerd was van zijn opmerking. Zie, hem kreeg je niet zomaar klein. De woedende blik in Ocean's ogen maakte het voor hem alleen maar beter. Toen zijn zus voor hem opkwam en hierdoor een klap ontving, siste hij echter hard. Dit was zijn familie die ze nu aanviel. Din wist van zichzelf ontzettend goed dat hij vervelend en problematisch was, maar zijn zus had hier niks mee te maken. Woedend keek hij omhoog naar hun zogenaamde leider, waarbij zijn oren resoluut in zijn nek gleden toen hij doorhad dat ze hem nu aan wilde gaan vallen. Kort ontblootte hij zijn tanden - hij had nooit eerder teruggedeinsd van een gevecht, zelfs al was hij er niet goed in - maar de woorden van een ShadowClanner stopte Oceanstar en dus liet ook hij zijn agressieve houding wat varen. Hij wist dat hij op dun ijs liep en moest oppassen. Maar dat ze zijn zus aangevallen had, zou hij nooit vergeten. Toen de leidster hem en Mothrain naar voren riepen, blijkbaar om een vecht demonstratie te geven, stond hij gespannen op. Zijn lange staart zwiepte woest heen en weer. Het was duidelijk dat de kater zijn woede niet inhouden kon. Echter betekende haar woorden iets anders en met een grauw reageerde hij op haar laatste worden. "Makkelijk voor je, Oceanstar. Iedereen die het niet met je eens is opnieuw apprentice maken. Je bent niets anders dan Whitelion was." siste hij haar toe, waarna hij zich resoluut omdraaide en zijn weg naar de elders den maakte. De discussie over BloodClan maakte hem niks meer uit. Misschien kon hij nog beter met zijn vader gaan leven daar, dan hier blijven onder een dictatuur. Echter sprak hij deze woorden niet hardop uit.

De hele situatie escaleerde toen Oceanstar de kater letterlijk aanviel. Amberstorm legde haar oortjes in haar nek en keek met grote groene ogen naar de chaos om haar heen. Ze kon moeilijk volgen wat er gebeurde. Beledigingen werden van links naar rechts rondgezwierd en de leider daagde de twee ongehoorzame warriors uit tot een gevecht. De slanke kattin moest toegeven dat ze licht bang was voor de anders zo zachtaardige poes. Ze wist niet dat er zo'n agressieve kant in hun leider zat; maar ze moest ook zeggen dat ze het wel begreep. Starclan, in haar plaats had ze waarschijnlijk al een paar katten een kopje kleiner gemaakt. Toen viel haar blik op twee kittens die nét iets te ver de nursery uit kwamen. Ze vernauwde haar ogen geïrriteerd en stapte met vastberaden pas op het tweetal af, recht door het schouwspel heen. Ze mochten niet zo dicht bij de shadowclanners komen - ze vertrouwde hen nog steeds niet. het waren indringers en die zou ze liefst in nog geen vijfhonderd vossenlengte radius van hen hebben. De jonge queen pakte Hazelkit snel op en duwde Mintkit met haar voorpootje terug naar voren zonder er verder nog een woord over te zeggen. Ze moest hen hier weg hebben voor de Shadowclanners de kits zouden zien - en daarbij, ze wou liever ook niet dat ze de hele chaos zagen. Ze waren te jong voor zo'n dingen en dan zou het haar weer heel wat moeite kosten om het helemaal uit te leggen.

Tag: Mintkit & Hazelkit

Hij had zo lekker liggen te slapen. Rustig in de Nursery waar alles stil en veilig was. Tot de hel buiten losbrak. Een grote groep katten die tegen elkaar praten, hun stemmen verhieven en met momenten gewoonweg schreeuwde. Natuurlijk zou hij hier niet doorheen slapen. Een geeuw verliet zijn bekje en zijn ogen keken even in het rond. Er miste hier ook wat katten. Dan maar op onderzoek uit. De jonge bengal wandelde rustig de Nursery uit om de groep katten te zien staan. Die hadden dus door hun gepraat hem wakker gemaakt. "Alle katten, dan nu de reden waarom ik Tallstar wil spreken." Oceanstar was op de grote steen gesprongen. Ook jonge Servalkit richtte zijn blik op de grote kattin. "Bloodclan, die mormels zullen proberen terug te slaan. Het is niet de vraag of ze ons aan zullen vallen; enkel wanneer. Mijn vraag aan Tallstar is of hij bereid is om samen Bloodclan aan te pakken." Okay, hij had dus echt geen flauw idee waarover dat allemaal ging. "We zullen de specificaties hiervan samen bespreken," sprak een kater die hij niet kende, "maar ook Shadowclan kan niet ontkennen dat er iets moet gebeuren," vulde de bruine tabby aan. Nu vielen de twee andere katten hem ook op. De geur van een vierde kat die hij niet kende er ook. Servalkit wandelde dood leuk richting de vreemde katten. "Wie zijn jullie?" vroeg de kitten zo brutaal als hij kon zijn.

margaychirp

Margays oren schoven naar achteren. Ze kreeg tranen in haar ogen en boog haar kopje voor haar leader. Oeps? Het was niet de bedoeling om zo te zijn. Ze wou helemaal niet opstandig zijn tegen haar leider en de hele situatie leek te ontploffen. Hoogrood onder haar vacht van schaamte draaide ze zich om en liep ze uit het camp. Ze was niet klaar om de held uit te hangen of de rebel. Ze was hier niet klaar voor.

mothrain
Mothrain voelde een felle pijn toen haar leider uithaalde. Een rood waas waaide voor haar ogen en ze klapte al haar nagels uit. Haar korte bleke haren rezen omhoog en haar oren schoven gevaarlijk diep in haar nek. Ze ontblootte haar tanden. Een Shadowclanner bracht haar echter weer tot rede. Het zou inderdaad zelfmoord zijn om haar nu aan te vallen. Daarom keek ze boos weg en draaide ze zich half weg. Dinspots en zij werden spijtig genoeg snel terug geroepen. "Dinspots; je hebt een kans jezelf als trouwe Warrior te bewijzen onder mijn mentorschap. Vanaf dit moment heet je Dinpaw en zal je in de Elders Den slapen. Hun kunnen je vast wat manieren bijbrengen." Oh wauw... ging ze dat letterlijk bij elke kat doen nu? Bravo. Koppig keek de poes op toen ze haar naam hoorde. "Mothrain ook jij zal Apprentice worden. Stallionheart zal je de dingen leren die je nog moet leren. Ook jij slaapt in de Elders Den." Er kwam een felle reactie van haar broer. Ze had niets anders verwacht. Iets brandde in haar ogen. Ze had iets verloren vandaag. Dat was vertrouwen, naar haar leider toe. Hetgeen wat zij ook nooit had gegeven aan de half-Bloodclanners. Starclanverdomme zij konden niet kiezen wie hun ouders waren! Oude frustraties veranderden naar haat. Mothpaw stak haar kop hoog in de lucht en draaide zich abrupt om. Ze gunde Oceanbreeze helemaal niets meer. Haar 'mentor' moest het natuurlijk weer verpesten. Op een beetje een dode, verveelde manier keek ze hem aan. Mothpaw knipperde charmant met haar ogen, maar ontblootte wel haar tanden. "Maar natuurlijk oh grote mentor." Met die woorden draaide ze zich om, om haar broer te vergezellen in de eldersden.

--> Bullhaze is not amused

note: margay & moth zijn het topic uit (love that fire ocean!)

Het was een rustige dag geweest voor de jonge apprentice; ze was er in haar eentje op uit gegaan in de hoop prooi mee terug te kunnen nemen. Wonder boven wonder, had ze een redelijk grote haas te pakken weten te krijgen. Trots was de kattin begonnen aan haar weg terug naar het kamp, maar onderweg bekroop een slecht gevoel haar. Rook ze nou Shadowclan? Wat moesten zij hier? Lion versnelde haar pas onbewust, bang dat er iets aan de hand was. Ze mocht dan wel zijn opgegroeid in de bergen waar de clans samen hadden geleefd, de roodwitte kattin had het niet zo op de andere clans. Van haar mochten ze zo ver mogelijk buiten het Windclan gebied blijven als mogelijk was. Heck, ze zou er niet eens een traan over laten, zouden de andere clans opeens verdwijnen uit het hele bos. De kattin naderde het kamp en kon duidelijk de geur van enkele shadowclan katten ruiken. Lichtelijk gehaast kwam de kattin door de ingang, haar nagels uitgeslagen bijna alsof ze bereid was om te vechten. Maar.. het leek niet alsof er een gevecht gaande was. Verbazing gleed door haar blik, toen ze haar nagels weer introk en haar oren naar voren bewoog. "Wat doen zíj hier?" Sprak ze, haar blik kort op de kater gericht die ze herkende als hun 'leader', waarna ze deze vervolgens op haar moeder richtte. Haar haren stonden nog steeds overeind en met een achterdochtige blik staarde ze naar de shadowclan katten. Not sure wat ze moest denken over deze hele situatie.

Ze merkte op dat een van Amberstorm's kittens haar gevolgd was toen het poesje begon te praten. Mintkit liet snel haar blik gaan naar waar Amberstorm was en hoopte dat de poes het niet gehoord had, want ze wilde nog niet terug. Ze wilde weten wie die katten waren. Hazelkit kwam dichter naar haar toe, waarschijnlijk omdat de andere kitten het toch wel spannend vond, wat ze wel kon begrijpen. Voor ze echter verder kon kijken, merkte ze Amberstorm op die naar hun toe was gekomen en Hazelkit oppakte voor ze haar met haar poot de nursery in terug probeerde te duwen. Maar ze wilde helemaal niet terug. "Maar," Kwam er dan ook uit, terwijl ze haar blik naar het kamp richtte. "Wie zijn... het?" Besloot ze te vragen, want dat wilde ze sowieso weten.

Tag: Amberstorm & Hazelkit

Amberstorm kon niet echt antwoorden met Hazelkit in haar bekje maar zuchtte enkel wat geïrriteerd bij Mintkit's vraag. Het poesje was zo nieuwsgierig en het irriteerde haar mateloos. Waarom kon ze niet gewoon braaf zijn? Nu had ze zelf haar eigen brave dochter aangemoedigd om gevaarlijke dingen te doen, haar leven te wagen als het ware. Ze was een slechte invloed en ze zou dat niet zomaar voorbij laten gaan. Mintkit moest opgevoed worden en Hazelkit moest duidelijk gemaakt worden dat ze niet moest doen wat Mintkit deed. Ze duwde nog iets harder tegen de iets oudere kitten en probeerde met haar lichaam hun zicht af te schermen van de shadowclanners en er omgekeerd ook voor te zorgen dat de shadowclanners hen niet zagen terwijl ze hen terug in de nursery duwde.

-topic uit (waarschijnlijk?)
Tag: Hazelkit & Mintkit

Waarschijnlijk wisten de Clangenoten die snel hun mond dichtklapten al dat ze haar beter niet verder konden irriteren. Echter leken enkele deze boodschap niet door te hebben. Enkele die dan ook te maken kregen met een agressieve Leader, hoewel ze normaal gesproken veel geduld had, was Oceanstar de laatste Moon mentaal uitgeput geraakt. Ze had simpelweg geen energie om haar Clan met zachte hand op te voedden. Als ze het niet wouden horen, dan voelden ze het toch. Margaychirp leek haar boodschap door te hebben en zich uit de poten te maken. Ze zou later wellicht een andere Warrior achter haar aan sturen om er zeker van te zijn dat ze emotioneel in orde was. Maar eerst was de zaak van Dinspots en Mothrain aan de poot. Stallionheart leek het eens te zijn met haar woorden, waardoor ze iets ontspande. Ze zag hem vanuit haar ooghoeken knikken, toen ze het over Bloodclan had, al leken de andere katten dit punt nog te negeren. Hoewel Margaychirp zich omdraaide en het kamp verliet, sprak ze Amberstorm aan zodat de Queen wellicht wat zou kalmeren. Dit keer sprak de gevlekte kater dan ook. "Ik zal ervoor zorgen dat we met minstens twee konijnen terugkomen" Beloofde de kater erop doelend dat de twee konijnen die de Shadowclanners hadden gepakt wel weer terug op de prooihoop kwamen voor de zwakkere in haar Clan. Hierna kwam hij wat dichterbij zitten, waardoor de Leader de Warrior een korte en dankbare blik gunde. Hij was werkelijk waar een van de weinige die niet een halve opstand creëerden terwijl een andere Clan op bezoek was. Was er dan toch nog hoop voor Windclan? Net zoals elke andere kat wist iedereen dat het menens was, waardoor het dan ook geen verrassing was dat ze de Halfclanners een straf gaf. Een die ze niet zo snel zouden vergeten. Dinpaw besloot echter dat hij geen respect hoefde te hebben. Zelfs nadat de kattin duidelijk had gemaakt dat ze zich schaamde voor haar achterlijke Warriors. Net voor het moment dat ze naar de Tall Rock liep hoorde ze de woorden van haar nieuwe Apprentice. "Makkelijk voor je, Oceanstar. Iedereen die het niet met je eens is opnieuw apprentice maken. Je bent niets anders dan Whitelion was." Klonk er met een grauw waardoor de haren van de Leader omhoog rezen. Toch zei ze niets, hij zou vanzelf wel merken dat zijn acties hem zouden branden, wie met vuur speelde zou op de blaren komen te zitten. Ze hoorde Stallionheart nu zijn stem verheffen. "Dinpaw, waar haal je het gore léf vandaan je Léader zo toe te spreken? Zelfs een Kitten heeft meer verstand" Klonk er met een grom, waardoor de Leader zichzelf dwong door te lopen. Ze besloot het over te laten aan de kater die nu een hogere rang droeg dan de Apprentice. Ook al was de Apprentice twintig Moons. Zonder blikken of blozen benoemde ze ook Mothrain tot Apprentice waarna ze Stallionheart de kans gaf de ander in het gareel te krijgen. "Ik zal mijn best doen Mothpaw de normen en waarden van de Warrior Code te leren Oceanstar" Mauwde de kater goedkeurend waardoor een kleine glimlach op de snoet van de Leader verscheen. Het deed haar goed om te weten dat zijzelf niet de enigste was die zich beledigd had gevoeld door het beeld dat de twee pas benoemde Apprentices hadden gegeven over Windclan. "Mothpaw, morgenochtend is het eerste wat op jouw programma staat de Den van de Elders schoonmaken. Als Oceanstar het goed vind mag je dat samen doen met Dinpaw. Na de Elders Den mag je de Nursery doen" Verklaarde de kater nadat hij zijn kop weer had opgeheven. Oceanstar keek hem met een rustigere blik aan al was de woede er nog wel in te zien. Het was duidelijk dat ze zich inhield. "Wat mij betreft mag Dinpaw helpen, het zou hem vast goed doen te leren wat een Clan zijn betekend," Mauwde ze rustig, haar stem koel. Op dat moment leek ook Mothpaw zich niet te willen gedragen naar haar nieuwe mentor al liet ze dat aan Stallionheart over, wetende dat de kater de iets jongere kattin wel goed aan zou spreken op haar gedrag. "Maar natuurlijk oh grote mentor." Mauwde ze met ontblootte tanden waarna ze haar broer achterna liep naar de Elders Den.

Met de rust weer terug gekeerd wenkte de kattin de Shadowclan Leader met zich mee. Op het moment dat ze op de Tall Rock was gesprongen viel een van de kittens haar op die zich brutaal had opgezet. Hoewel ze zijn woorden niet kon horen van de afstand waarop zij zat en druk bezig was met het vragen voor Shadowclan's hulp tegen de mormels die Bloodclan heette, seinde ze naar Stallionheart dat hij de kitten de Nursery in moest nemen. Haar blauwe ogen waren op de kleine kit gericht terwijl ze haar best deed haar concentratie vooral op Tallstar te houden, zodat het niet leek alsof ze hem negeerde. Iets dat ze ook niet deed. "We zullen de specificaties hiervan samen bespreken," Klonk er diplomatiek. Al leek de kater er niet op tegen om Windclan bij te staan. "Maar ook Shadowclan kan niet ontkennen dat er iets moet gebeuren," Vervolgde de pas door Starclan benoemde Leader waardoor ze langzaam knikte. Net op dat moment kwam Lionpaw, haar dochter binnen die duidelijk niet zat te wachtten op de Shadowclanners. "Wat doen zíj hier?" Klonk er krachtig terwijl ze gespannen rond keek en haar blik op de Windclan Leader die tevens haar moeder was richtte. "Bespreken wat we met Bloodclan gaan doen," Mauwde de Windclanner krachtig naar haar dochter waarna ze gebaarde dat de jonge Apprentice ergens kon gaan zitten. Haar blauwe ogen wendde ze weer naar Tallstar toe. "Ik heb ook nog geen plan, het enigste waar ik niet om heen kan is dat niets doen geen optie is." Mauwde ze kalm. Waarna ze haar blik even op Smokebreath liet vallen, wellicht had de oude Shadowclanner nog wat te zeggen.

Tag: Tallstar, Dinpaw, Mothpaw, Stallionheart, Servalkit, Smokebreath en Lionpaw

Nu de rust redelijk leek te zijn terug gekeerd kon Oceanstar eindelijk met de Shadowclan Leader spreken. Tallstar knikte enkel bij haar laatste opmerking waarna ze de andere Shadowclanners kort in zich op nam. Wellicht was het beter om de rest in haar den te bespreken. Ze hoorde zijn maag knorren en wou hem net aangeven dat hij wat mocht eten; wellicht moest eten toen ze de kater richting de prooihoop zag lopen en een klein prooi zag pakken. De kater zou het gevecht met de honger niet lang uit kunnen houden. Het was een politieke kwestie; zelfs zij kon de spanning in de lucht voelen. Terwijl ze haar laatste mededeling deed sprong ze van de Tallrock af. "Smokebreath, Tallstar en Bronzemask kunnen jullie mij volgen naar de den. Dan kunnen we overleggen," Mauwde ze kalm. Hopende dat Acefray een oog op de Shadowclan Apprentice kon houden die behoorlijk koppig leek te zijn. Ze zocht naar een prooi en pakte nog twee muisjes van de prooihoop. Een voor haarzelf en een voor Smokebreath waarna ze in de richting van de den onder de Tallrock stapte. Hoewel die niet in gebruik was normaliter; had ze besloten haar werkelijke den niet prijs te willen geven. Waardoor ze op het relatief nieuwe mosnest plaats nam en de andere drie katten aan keek. Nadat ze overlegt hadden konden ze wel met de rest van de Clan alles bespreken. Smokebreath mocht dan Shadowclan's Deputy niet zijn. Hij kon de andere Leader vast van goed advies voorzien.

Tag: Tallstar, Bronzemask, Smokebreath (Acefray en Wolfpaw)