Proud and glad

Het was lang geleden dat hij een dag in het kamp had gespendeerd. Sinds de ochtend voelde Nightpool zich al niet zo lekker en had hij besloten dicht bij zijn nest te blijven. Hier en daar hielp hij met het opruimen van het kamp, verschillende klusjes doen en sociaal zijn. Daar was hij goed in, gelukkig maar want in jagen en vechten stond de kater niet op de lijst van goed. Het liefst was hij ook gewoon sociaal met andere en wilde hij een goede tijd creëren voor degene om hem heen. Er waren ook momenten dat de witte prins alleen wilde zijn, zich terug wilde trekken en een beetje weg wilde dromen. Dat kon prima terwijl hij jaagde of iets anders deed, maar meestal kwam hij dan zonder prooi terug. Helaas. Vandaag was niet zo een dag, hij liep hier en daar wat moppen te tappen en kletste bij met de oudere katten. Ook waren er zat kittens waar naar hij soms een vertederende blik schoot. Op dit soort dagen apprecieerde hij echt zijn clan. Dan voelde de kater zich thuis en veilig en was hij er trots op er bij te horen en er een deel van uit te maken. Heel even dacht hij dan aan zijn moeder die er voor gekozen had hem mee te geven aan zijn vader. Anders had zijn leven er nu heel anders uit gezien.

Na een goeie dag bezig geweest te zijn met zijn warrior taken werd het even tijd voor een korte pauze om zijn lege maag te vullen. Koifish had uitstekend gejaagd vandaag en dus beloonde hij zichzelf met een lekkere stevige eekhoorn. De verse prooigeur liet hem al zijn lippen aflikken. Ow wat had hij toch een trek. De senior warrior pakte de grote rode eekhoorn van de prooistapel en liet zijn blauw met bruine ogen over het kamp glijden. Der waren al wat meerdere katten te vinden die lekker lagen te zonnen, zaten te kletsen en/of aan het eten waren. Koifish zijn blik viel op een bepaalde kat die er alleen bijzat. Het was Nightpool, een mede warrior. Ondanks dat Koi nooit goed was in gesprekken te bedenken was hij wel sociaal, hij liet enkel de andere katten de gespreksonderwerpen kiezen want het enige waar hijzelf op kon komen waren zakelijke dingen, zoals over de patrouille’s of hoe de prooi rende door het bos. Geen leuke gesprekken dus voor vele. De wit gevlekte tom legde zijn eekhoorn neer toen hij bij de witte clangenoot aangekomen was en gaf hem een knik als begroeting. “Hallo Nightpool” Sprak hij kalmpjes. “Heb je misschien zin om deze eekhoorn samen te delen?” Vroeg hij vriendelijk. Een hele eekhoorn in zijn eentje kon hij niet op en Nightpool zou vast ook wel wat lusten dus hij verwachtte eigenlijk geen afwijzing.

Al sinds jongs af aan vond hij het fijn om zijn naam te horen. Het was een andere manier om iemand letterlijk te horen zeggen dat ze je aandacht wilde. Dit keer was het Koifish die zijn naam gebruikte. Ook iets waar hij blij mee was. De oudere kater was vriendelijk en Nightpool vond het een fijn gesprekspartner, een goede luisteraar. "Dat lijk mij een zeer genoegen Koifish." Sprak hij vriendelijk terug. Hij kon niet liegen, die eekhoorn zag er goed uit en Nightpool kon niet wachten tot hij zijn tanden er in kon zetten. Dus ging hij snel naast de kater zitten en rook hij even aan het dode dier. "Heb je deze zelf gevangen?" Vroeg hij nieuwsgierig. Eekhoorns waren afschuwelijke beesten om te vangen, ten eerste moest je kunnen klimmen en dan moest je ook nog eens behendig zijn. Iets wat hij beide niet was, waardoor hij ook niet vaak een eekhoorn at. Ook wist hij dat hij niet de enige was die zo een hekel aan die beesten had. Soms leek het alsof ze je uit lachte terwijl je zo snel mogelijk achter ze aan jaagde. Verdomde eekhoorns.

Het bleek dat een of andere held de eekhoorn had gevangen. Wie wist hij niet, maar zelf was hij niet gek genoeg om zo een beest te volgen. Gretig nam hij de eerste hap van het dier waarna hij hem terug schoof naar de oudere warrior. “Wel een vettige duif en vijf bosmuizen” De witte kater knikte en was onder de indruk. Maar dat kon ook komen omdat hij zelf niet meer dan één prooi kon binnen slepen. "Fijn, dan hoef ik er niet nog eens vijf te vangen." Grinnikte Night kauwend op het stuk vlees in zijn bek. Even bleef het stil en zocht hij naar woorden om de stilte mee te vullen. Al snel kwam hij op een aantal onderwerpen waarmee hij zich wel kon vermaken en Koifish hopelijk ook. "Het klopt dat Redpanda je geadopteerde dochter is toch? '" Miauwde hij nonchalant. "Hoe heb je haar ontmoet?" hij klonk oprecht nieuwsgierig. Wat de witte warrior ook altijd was wanneer hij een gesprek aan ging.

Koifish glimlachte op de reactie van Nightpool. Wetend dat de witte tom niet bepaald een kei was in jagen. Iedereen had zo zijn eigen skill. Hijzelf was dan beter in jagen dan in vechten. De ander weer andersom. Elke kat was anders en elke kat had zijn eigen vaardigheden. Koifish nam een hap van de prooi toen zijn clangenoot deze naar hem toeschoof maar lang kon hij niet zijn maag vullen met het malse vlees. Nightpool vroeg als Redpanda zijn adoptie dochter was waarop de wit gevlekte warrior op knikte. “Dat klopt” Mauwde hij nadat hij zijn stuk vlees doorgeslikt had. Toen echter de vraag kwam hoe hij de rode she-cat had ontmoet wiebelde hij kort met zijn oren. Zich bedenkend om het lange of korte verhaal te vertellen. Hij koos voor de middenweg: een niet al te lang verhaal maar ook niet kort. “Redpanda was pas net geboren toen ik haar onder me hoede nam” Sprak hij. “Ze was de dochter van me twee beste vrienden” Hij hield even kort zijn mond. Nog altijd bleef het hem zeer doen bij de gedachtes naar de dag dat de twee katten, die hij zowat als familie had gezien, verdwenen waren. “Ze besloten om de clan te verlaten omdat het rogue leven hen meer trok. Ze vroegen mij om hun kit op te voeden, zodat ze zelf de keus had om te leven in een clan of zich later bij één te voegen in het leven als eenling” Sprak hij. Zijn verhaal eindigend. Meer had hij er niet echt over te vertellen..

Koifish leek het geen probleem te vinden om hem het verhaal te vertellen, maar de kat kreeg wel de indruk dat hij er nog steeds mee zat. Wat ook heel logisch was, Nightpool kon het zich niet voorstellen als dierbaren van hem zomaar vertrokken en niks meer van zich lieten horen, niet dat hij heel veel dierbaren had. Maar het ging om het idee. Hij fronste en knikte begrijpend mee. Zomaar je clan verlaten voor het rogue leven, hij kon zich er niet bij vinden, dat was hoog verraad in zijn ogen en hun dochter was er de dupe van. Naja, ze had er wel Koifish voor terug gekregen dus daar mocht ze dankbaar voor zijn. "Wat vindt zij er zelf van? Denk je dat ze ook voor het rogue leven gaat kiezen?" Miauwde Nightpool met zijn blik op de wit gevlekte kater. Naar wat hij gezien en gehoord had, hoefde Koi zich geen zorgen te maken. Die rode poes hield volgens hem veel van de kater en wilde ze voor geen goud weg. Zij zou toch niet snel voor het rogue leven kiezen, maar de wonderen waren de wereld nog niet uit.

Hm, misschien had hij toch ongewild een gevoelige snaar geraakt. Nightpool snapte de hint dan ook en besloot er over op te houden. Hij was goed in praten, niet in ongemakkelijke gesprekken. “Ben jij eigenlijk ooit eens een keer van plan om een familie te stichten?' Hij zuchtte en keek op toen koifish zei dat er al grijze haren op zijn neus zaten. De kater trok zijn wenkbrauwen op en lachte. "Dat komt omdat jij oude versleten ogen hebt." Miauwde hij terug. Daarna haalde hij zijn schouders op en richtte de warrior zijn blik op de grijzige lucht boven hen. "Ik ben dol op kittens, dat weet je. Ik zou ook de beste vader zijn, dat weet je ook. " Zijn lippen krulde zich in een grijnsje en hij keek vanuit zijn ooghoeken naar zijn vriend. "Maar heb ik al de juiste poes gevonden? Nee helaas." Terwijl de kater sprak richtte hij zijn blik weer op de kat naast hem. "Ik wil ook geen kittens adopteren, misschien, maar ik wil ze ook zelf. En dan wel met de juiste poes. De family dream basicly." Soms voelde hij zich ook te oud, maar hij kende oudere katten die nog kittens kregen dus heel erg zorgen maakte hij zich daar ook niet over. Het was overigens echt niet zo dat de grijze haren nu al te zien waren. Ha nooit.

De warrior moest even lachen op de reactie van Nightpool. Oude versleten ogen? Dat viel wel mee toch? Die witte haren leken nou eenmaal grijzig. Koifish luisterde naar de verdere woorden van zijn clangenoot waaruit kwam dat de witte tom nog niet de juiste poes gevonden. “Dan kunnen we elkaar de hand schudden” Sprak hij. Tenminste.. Er was eens gevoelens geweest voor een poes waar hij altijd een stille liefde voor gevoeld had maar zij was al bezet geweest. Nu was haar hart gebroken en was zijn kans verdwenen. Koifish rapste zijn keel en nam nog een paar laatste happen van de eekhoorn. Het laatste beetje gunnend aan Nightpool.

Nightpool schonk hem een trieste glimlach. Heel erg vond hij het ook weer niet dat hij nog steeds de 'ware' niet had gevonden, maar soms was hij wel een beetje jaloers op zijn clangenoten die wel al de liefde en kittens hadden gevonden. "Had jij ooit niet een oogje op zo een kattin?" Miauwde hij met een speelse grijns naar zijn vriend. De kater had het nooit verteld, maar Nightpool herinnerde zich nog wel hoe Koi zich gedroeg als zij er bij was geweest. Hijzelf was ook maar één keer verliefd geweest, maar dat had uiteindelijk alleen maar narigheid gebracht. De witte kat dacht heel even aan zijn vorige liefje en at met die gedachte ook de eekhoorn op.

Bij Nightpool’s volgende woorden keek hij even geschrokken op. “Uh-u” Hakkelde hij binnensmonds voor hij zijn kop schudde. “Nee” Loog hij met een rasp van zijn keel terwijl hij de witte tom een zo goed mogelijk strakke blik gaf zo van “pff liefde daar geloof ik niet in” He failed tho. Lichtelijk nerveus wordend van de speelse grijns van Nightpool keek hij maar snel de andere kant weer op. Starclan, de zweetdruppels liepen zowat letterlijk over zijn kop. Waarom kon hij gewoon niet toegeven en accepteren dat hij nou eenmaal gevoelens had/heeft voor een she-cat. Al was ze ongrijpbaar voor hem. Agh, er waren ergere dingen dan een hopeloze verliefdheid..