[Getting Lives] A cat has nine lives to use..

Oceanbreeze

In het kamp
Oceanbreeze had al een poosje geleden met Lizardpath gesproken over het halen van levens, het samendromen met Starclan. Tot dit moment, ook al was er al weer ruim anderhalve Moon voorbij, had ze nog geen tijd gehad ok de reis veilig te maken. Het kamp had ze niet in een puinhoop achter willen laten. Daarna had ze met Stallionheart gesproken over het verraad van Sweetheart, die zich naar alle waarschijnlijkheid bij Bloodclan had gevoegd en hadden ze Snowbird verloren aan honden. Hoe dan ook, de dood van de witte halfzus van Oceanbreeze en de spanning om het nestje van Icecloud maakte dat de jonge Leader had besloten dat ze niet langer konden wachtten. Het weer was goed, en de tocht was lang; al was ze jong en sterk genoeg om zich er doorheen te slepen. Haar blauwe ogen gleden naar de Medicine Cat's den waarna ze op Lizardpath, haar nichtje en haar vriendin Routpaw af stapte. Beiden zouden mee gaan op de tocht. Daarbij had ze Stallionheart en Burnetpaw besloten mee te nemen. De twee katten zouden mee gaan voor bescherming. Immers was Bloodclan nooit ver weg. Eenmaal voor de Medicine Cat den, ging ze zitten en sprak ze zacht tegen de twee katinnen. "Zijn Burnetpaw, Stallionheart en jullie er klaar voor?" Vroeg ze op een rustige en vriendelijke toon. Ook al maakte ze zich zorgen om de veiligheid, om haar clan. Bronzemask zou in de buurt van het kamp blijven, mocht er iets gebeuren dan zou de ander het wel af kunnen handelen. Hierna zocht de jonge kattin met haar ogen naar Evergreen. Want de vroegere Leader moest ook die dag samendromen met Starclan om aan te geven dat Oceanbreeze de taken over zou nemen en levens zou ontvangen.

-Gesloten, Lizardpath, Routpaw, Stallionheart, Evergreen & Burnetpaw

Sean ♥

De kater was in de vroege ochtend al naar de Medicine Den gegaan om zich voor te bereiden op de reis naar Highstones. Oceanbreeze zou eindelijk haar levens ontvangen en hij en Burnetpaw gingen mee om haar te beschermen tegen eventuele BloodClan katten. De kater zat rustig in de Den van Routpaw en Lizardpath die bezig waren met de laatste voorbereidingen toen Oceanbreeze aan kwam lopen. Ze vroeg of iedereen er klaar voor was en de kater knikte. "Het is een goede dag voor WindClan" miauwde de kater en hij glimlachte naar Oceanbreeze en keek toen naar Lizardpath en Routpaw. Ze zouden snel vertrekken.

The heart of a Stallion

Er was veel gebeurd in de afgelopen tijd, maar de jonge Burnetpaw had zich liever aan de zijlijn gehouden van alles. Ze glipte vaker weg van de clan en groep, zodat ze haar frustratie vaak een geheim kon houden voor zoal Oceanbreeze als Routpaw. Niet te vergeten probeerde ze dit ook te verbergen voor Evergreen. De emoties die haar als jong zovaak overstuur hadden gemaakt hadden eindelijk rust gevonden... Althans sommige. Anderen hadden een nieuwe vorm aangenomen en hadden een meer mature context gekregen. Niet handig als je al zo kortstondig en geduldloos was van nature als haar. Hoe dan ook was vandaag geen dag om weg te lopen, vandaag was de dag om een deel uit te maken van iets groters. Oceanbreeze zou een echte leader worden.
Niet dat ze dat al niet was, het zou gewoon eindelijk officieel zijn. Oceanstar zou een rare manier zijn om haar adoptiemoeder te adresseren, maar ze zou het gewoon moeten worden. Met een zucht keek ze even op naar Routpaw. De kattin was iemand nog een van de enigste katten die ze vertrouwde. Ze wachtte rustig af op wat er moest volgen. Kalm en in stilte volgde ze elke stap die haar aangewezen werd. Ze gaf geen aandacht aan Lizardpath of Stallionheart die zich ook druk bezighielden met het voorbereiden op de reis. Nee haar aandacht was volledig gelegd op de tabby poes. "Zijn Burnetpaw, Stallionheart en jullie er klaar voor?" klonk er plots. Even wiebelde het pluizige poesje met haar oren, waarna ze langzaam haar ietwat fijner gevormde kopje wat kantelde. Haar nog wat bolle kaakjes gaven aan dat ze nog jong was, maar weldra zou ook zij een volwassene zijn... Heh... Even keek ze kalm naar Oceanbreeze. Een ietwat verbitterde blik in haar ogen. De rosse poes vertikte het om met haar leader te praten, met de meeste katten waar ze vroeger een grote mond tegenop zette. Het duurde dan ook niet lang voordat ze haar weer de rug toedraaide en kalm voor zich uit staarde, wachtende op het seintje van een van de twee medicijnenpoezen. "Het is een goede dag voor WindClan" Klonk er van de calico kater af. Burnet voelde haar snorharen even trillen. Ze had die kerel nooit echt gemogen, was iets niet pluis aan. Even opende ze haar bek half, om een nijdige opmerking richting hem te doen... maar zo snel als ze dat wilde doen, sloot ze haar bek weer en stond ze op vanuit haar zittende houding. Kalm schudde ze even haar poten los, om vervolgens met een neutraal gelaat voor zich uit te staren, wachtend...

Voor alles was een eerste keer, zo ook vandaag. Nog nooit eerder had ze een wisseling van leader meegemaakt, laat staan dat ze mee was gegaan naar de benoeming zelf. Allicht was het wat kinderachtig, maar de jonge poes was blij opgewonden om vandaag mee te mogen. Want Oceanbreeze was niet alleen haar leader, ook haar vriendin. Daarbij gingen ook nog eens de katten mee waar ze het meest om gaf; Lizardpath, Burnetpaw en Stallionheart. Het was zeker geen gezellige field trip, maar wel een ervaring die ze graag had. Toch hingen er wel zorgen om haar heen, gezien Icecloud natuurlijk hoogzwanger was. Zowel zij als Lizardpath zouden weg zijn, maar ze had een kat die iets van kruiden wist de belangrijkste punten aangewezen. Starclan zou hun wel beschermen, immers zouden ze niet lang weg zijn.
Stallionheart was als eerste aanwezig maar spoedig volgden Oceanbreeze en Burnetpaw. Routpaw begroette beide met een glimlach en scharrelde de laatste dingen bij elkaar. Ze knikte enkel wat afwezig op de woorden van de grote tom en keek schuin naar de apprentice. Zoals gewoonlijk leek ze een scherpe opmerking te willen maken na Stallion zijn woorden, maar deze slikte de poes weer in. Routpaw trok met haar oren, dat was nieuw, al helemaal gezien de poes niet zo gesteld op de oudere kater leek te zijn. Routpaw streek kort met haar staart langs de poes als een iets persoonlijkere begroeting en keek toen naar haar mentor. Waren ze klaar om te gaan?

Eindelijk. Eindelijk kon ze ook die laatste last van haar schouders leggen, en kon Oceanbreeze de levens krijgen die ze verdiende. De afgelopen manen was niets geweest hoe het hoorde, maar nu, nu zou alles misschien een beetje terug kunnen keren naar het oude. Oceanbreeze had al een groepje katten om zich heen verzameld: Stallionheart, Burnetpaw, Routpaw en Lizardpath zouden haar vergezellen. Haar blik viel nu op Evergreen en de rossige poes stond op om zich bij hen te voegen. Haar apprentice knikte ze even toe en toen Stallionheart opmerkte dat dit een mooie dag voor WindClan was, maakte ze een instemmend geluid. Dat was het zeker. De clan had geluk met Oceanbreeze, maar wie ze echt nodig hadden was Oceanstar.

Ze had een tijdje voor de tunnel, die de Medicine cat 'den' genoemd, te wachten op al het volk dat zou komen. Vandaag was een grootse dag. Hier hadden ze lang op gewacht, ondanks dat de huidige leader het momenteel goed deed, ze moést haar naam krijgen en de levens die daar bij hoorden. Lizardpath trok zichzelf recht toen de eersten arriveerden. Ze knikte naar hen ter begroeting en een glimlachje schonk ze naar Oceanbreeze, dit was namelijk haar dag. "Zijn Burnetpaw, Stallionheart en jullie er klaar voor?" Ze knikte, waarna ze een bundeltje pimpernel bladeren naar voren schoof. "Deze hebben we we verzameld voor Burnetpaw." mauwde ze en liet haar blik naar de apprentice gaan. Windclan mocht dan wel dichter bij de HIghstones zijn dan de andere clans, maar als jongere apprentice werd het vaak aangeraden om op wat kruiden te kauwen die hen wat sterker maakten voor de tocht. LIzardpath wist dat apprentices hier vaak moeilijk bij deden, juist omdat het niet zo ver was, maar er kon momenteel altijd wel iets gebeuren, iets wat ze ook even luidop zei. "Je weet nooit wat we tegen komen." zei ze met een gerustellende knipoog naar de apprentice en liet haar blik kort naar Evergreen gaan, er vanuit gaand dat zij de apprentice de nodige aanmoediging zou geven. De andere katten bood ze geen kruiden aan, aangezien ze ofwel oud genoeg waren, of geen kruiden mochten nemen omdat ze moesten samendromen met Starclan. "Als Burnet klaar is, kunnen we vertrekken." zei ze vervolgens, kort een blik op haar apprentice richtend. Dit zou de voorlaatste keer zijn dat ze haar zou meenemen als medicine cat apprenticen aangezien ze haar binnenkort wilde voorstellen aan Starclan als volwaardige medicine cat.

Oceanbreeze

In het kamp
Stallionheart stond al klaar, ze wist dat de kater van mening was geweest dat ze haar levens zo snel mogelijk moest halen; voor de toekomst van haar Clan. Hoewel ze al enkele Moons de taken van een Leader uitvoerde; had ze toch gezonde spanning voor haar ceremonie. Oceanbreeze was niet opgegroeid met het hebben van Starclan's contact. Wel wist ze dat de Clan van dode Warriors, van haar voorouders altijd op hen neer keek en hen begeleidde naar betere tijden. Toen ze aan de Medicine Cat vroeg of iedereen er klaar voor was sprak de betreffende kater rustig en kalm. "Het is een goede dag voor Windclan," Het was inderdaad een dag waarop de toekomst van haar Clan gebouwd zou worden. Oceanbreeze neeg enkel haar kop in acceptatie van de woorden van Stallionheart voordat ze kort en vriendelijk de blik van Burnetpaw ving. Ze hoopte dat haar adoptiedochter wat rustiger werd met de gedachten over haar familie. Ergens had ze wel ontdekt dat Routpaw een goed contact met de rossige kattin had, waardoor ze hoopte dat haar dochter uiteindelijk wat beter terecht kwam in de wereld van een Warrior. Evergreen had zich ook bij de verzamelde katten gevoegd waardoor Oceanbreeze even een warme glimlach op haar snuit zette en de vorige Leader even groette met een kleine beweging van haar staart. Het was goed om haar vrienden, en familie bij deze tocht te betrekken. Ze vertrouwde de andere Windclanners om tijdens de tocht alert te blijven. Lizardpath merkte ze nu pas op omdat ze half achter Routpaw veborgen stond, een kattin die haar nichtje was en die ze vertrouwde met de belangrijke taken die ze op haar schouders droeg. De zwart-witte katting schoof wat pimpernel bladeren naar de enige Apprentice van het stel. "Deze hebben we verzameld voor Burnetpaw." Mauwde de Medicine Cat waarna ze haar blauwe blik naar de jongere kattin liet gaan. Oceanbreeze wist dat ze geluk hadden dat Windclan zo dichtbij de Highstones was. "Je weet nooit wat we tegen komen." Verklaarde de Medicine Cat, immers konden ze Rogues of verdwaalde Bloodclanners tegen komen al was de kans zeer klein. De andere katten zouden geen kruiden eten. Ze waren oud genoeg om de tocht aan te kunnen en Oceanbreeze zelf zou samen dromen en daarom zonder kruiden de tocht moeten maken. "Als Burnet klaar is, kunnen we vertrekken." Besloot de wijze maar jonge zwart-witte kattin. Oceanbreeze wachtte geduldig tot de Apprentice de kruiden had gegeten voordat ze opstond.

Hierna draaide de Leader zich kalm om naar de uitgang en stapte ze rustig naar buiten toe. Ze wou niet te langzaam lopen, misschien op een drafje; maar niet voluit rennen. Windclan had een goede conditie maar het moest niet overdreven worden. Wellicht zou ze Tallshadow wel een rustplek in Windclan kunnen geven voor een enkele dag als hij zijn reis moest maken. Dat zou ze dan overleggen met haar Deputy en Medicine Cat en diens Apprentice. Immers was het van groot belang dat de Clans sterk stonden. "Lizardpath, Routpaw," Mauwde ze. De andere twee naar zich toe roepende terwijl ze haar pas iets inkortte om de twee andere katten de kans te geven zich bij haar te voegen aan kop.

Sean ♥

Alle katten verzamelden zich langzaam maar zeker en hij trok even met zijn snorharen. Burnetpaw was niet meer zo heethoofdig als eerst maar het was nog lang niet over die heethoofdigheid. Hij besloot dat het beste wat hij kon doen haar negeren was en gewoon normaal doen net zoals elke andere kat. Evergreen voegde zich nog bij het gezelschap en Lizardpath volgde snel daarna. De Medicine Cat hield kruiden in haar bek die ze aan Burnetpaw gaf die ze moest opeten voor de reis. Hij schudde zijn schouders alvast een beetje los want weldra zou het gezelschap vertrekken. Oceanbreeze wachtte nog even totdat de kruiden op waren en gaf toen het signaal om te vertrekken. De kater stond op en besloot dat hij de achterhoede zou vormen met Evergreen als ze wilde. Hij keek even opzij naar de rosse poes en gaf haar een knikje. "Achterhoede?" miauwde hij terwijl hij achter Oceanbreeze aan liep en de Medicine Cats. Vanuit zijn ooghoeken hield hij in de gaten waar Oceanbreeze naartoe liep en hij volgde haar in een rustig tempo. Het was geen lange reis maar gevaar zat in een klein hoekje.

The heart of a Stallion

Het poesje hield haar oren en ogen strak open, om een teken van haar hogere op te vangen. Ze was de jongste van de bende en het was duidelijk dat de meeste van deze katten op haar neerkeken en niet veel van haar dachten, waarschijnlijk alleen negatieve gedachten. Pessimistisch zoals altijd, maar het was maar hoe je het in context zette van haar ervaringen. Kalm kantelde de rossige poes haar kopje wat, om kalm haar blik op de gevlekte medicine cat te leggen die haar kalm aan begon te spreken. Kalm gleden haar blauwe ogen naar het hoopje waarna haar blik weer even werd gericht op de poes, die haar bek weer open deed. Maar Burnet schudde haar kopje even zachtjes, boog even neer en nam de kruiden die naar haar toe waren geduwd in haar mond. Ze nam ze kalm tot zich zonder enig protest en begon te kauwen zoals gevraagd. Zoveel mogelijk de smaak negerende slikte ze het pulpje al snel door. Dat was snel over... EN ze had de peptalk van Lizardpath daar echt niet voor nodig, hopelijk was dat duidelijk genoeg voor de ander.
Kalm rechtte ze zich op en schudde ze haar schouders even los, om kort een blik op Routpaw te gooien. Stilte rustte tussen de twee meiden, maar het was aangenaam. Niet ongemakkelijk zoals bij de rest van de bende. En dus opende ze haar bek even. "Routpaw, is dit jou eerste keer naar de moonstone?" vroeg ze, een toon van nieuwsgierigheid in haar stem. Even glinsterde haar ogen, voordat ze terug een zuur gezicht kreeg en al vooruit liep achter haar leader. Ze hadden geen tijd te verliezen, maar een gesprek aangaan met haar vriendin leek zeker niet verkeerd in deze narrige situatie. Je kon maar het beste maken van wat je had niet? ondanks dat je letterlijk liever in een mierennest wilde slapen.

Snel genoeg voegde ook de oude leader Evergreen zich bij hun. Ze had haar achtervoegsel afgestaan, maar droeg nog altijd meer levens met zich mee dan ze eigenlijk zou moeten hebben. Routpaw begroette haar met een vriendelijke glimlach, niet meer met die bange groene ogen zoals ze vroeger had gedaan. Lizardpath wendde zich tot Burnetpaw, haar vriendelijk aansporend om de kruiden te eten. Zij was het jongste in het gezelschap en zou dus ook wat extra krachten nodig hebben voor de reis. Lizardpath was voorbereid op wat tegenstribbelen van de flame point poes, maar dit bleef uiteindelijk toch uit. Braaf deed ze wat haar gevraagd werd en likte de bittere kruiden op. Routpaw trok trots met haar oortjes, Burnet was echt ouder aan het worden. Groot, mooi en verstandig. Ze was dol op het kleine poesje en bleef dan ook rustig naast haar trippelen toen ze het kamp verlieten. Evergreen en Stallionheart maakten zich al snel tot de achterhoede, met Oceanstar voorop. Routpaw wist dat ze op zou moeten letten, maar ze was voornamelijk gewoon blij om samen met al deze katten te zijn waar ze zo om gaf. "Routpaw, is dit jou eerste keer naar de moonstone?" vroeg de apprentice. Ze schudde zachtjes haar kop. "Nee, toen ik nog een normale apprentice was heeft Stallionheart me eens mee genomen. In principe gaat iedere apprentice daar één keer heen tijdens diens training." legde ze rustig uit. Een glimlach kwam op haar gelaat bij de herinnering. "Het is echt heel mooi," vertelde ze dan ook. Het was toen echter dat ze Oceanbreeze haar stem oppikte. "Lizardpath, Routpaw," Oh, ze werd naar voren geroepen. Ze keek haar vriendin even kort verontschuldigend aan alvorens haar pas ietsje te versnellen zodat ze naast de gestreepte poes kwam te lopen. "Oceanbreeze?" wilde ze iets weten? Of had ze gewoon graag haar medicine cats naast haar?

Burnetpaw schonk haar weinig aandacht, maar Evergreen was tevreden toen de apprentice zonder morren de kruiden opat die Lizardpath voor haar had klaargelegd. Ze was volwassener geworden. Net als Routpaw, overigens, die haar zowaar aan durfde te kijken. Evergreen beantwoordde haar glimlach met een knikje. Ze knikte ook naar Stallionheart toen die voorstelde samen de achterhoede te vormen. Burnetpaw sprak Routpaw meteen aan, wat haar niet verbaasde. De medicine cat apprentice was lange tijd de enige kat geweest die Burnet nog een beetje in haar buurt tolereerde en het was goed om te zien dat die vriendschap zich voortzette. Onder het lopen vroeg Evergreen zich af hoe de ceremonie zou verlopen. Zij zou als eerste met StarClan moeten dromen, zodat ze het extra leven terug kon geven voordat zij het weer aan Oceanbreeze konden schenken. Ze vroeg zich af wie het leven in ontvangst zou nemen.

Ze liet een korte glimlach zien toen Burnetpaw de kruiden aannam zonder er iets bij te zeggen. Uit haar ervaring, kwam er vaak veel gemopper bij kijken. Ze had zichzelf dan ook voorbereid met het geven van d euitleg, maar dat was in dit geval niet echt nodig geweest. Als ze het niet had gedaan, had ze er sowieso spijt van gehad. Het gezelschap was compleet en de poten werden in beweging gezet. Lizardpath had zich automatisch bij Oceanbreeze gevoegd, omdat zij de reden was van hun bezoek aan de HIghstones, al kon ze het niet laten om even naar achteren te kijken, naar Evergreen. Lizardpath was opgegroeid met haar als leader en had als beginnende medicine cat altijd aan haar zijde gestaan. Het bleef een raar gevoel, zeker nu ze wist dat de poes op het einde van haar tocht haar extra leven zou weggeven en daarmee geen link meer zou hebben met het leader-rang. Lizardpath draaide haar kopje naar Oceanbreeze bij het horen van haar naam en die van haar apprentice. Niet lang daarna verscheen ook Routpaw naast haar. Haar apprentice was altijd heel snel als het ging om haar aanwezigheid, iets wat haar sierde. Ze hield haar snelheid wat in, zodat ook Routpaw, die naast haar liep, Oceanbreeze goed kon aankijken.

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness; beguiling♡

Oceanbreeze wist dat het verkrijgen van levens een zware en serieuze zaak was. Iets dat ze dan ook niet te licht opnam. Er was een reden waarom ze zoveel katten had meegenomen op deze tocht. Ze zou het zichzelf nooit vergeven als enkele van deze katten gewond zouden raken omdat zijzelf niet voldoende mankracht had meegenomen tegen de mogelijke gevaren. De kans zat er dik in dat ze nadat ze haar levens had ontvangen uitgeput zou zijn en zichzelf niet zou kunnen verdedigen. Dat betekende dat ze voldoende katten mee moest nemen om de Medicine Cats en haar te beschermen mochten ze een vijand tegen komen. Al verwachtte ze dat Bloodclan hen niet op zou wachtten en was de kans zeer klein dat een Rogue hen problemen zou veroorzaken. Een ander verhaal zou een vos of das zijn maar die kwamen ze eigenlijk niet snel tegen. De grijzige Leader riep de twee Medicine Cats naar voren toe; om met hen te kunnen spreken over het ontvangen van de levens. Routpaw was een van de weinige die goed met Burnetpaw overweg kon waardoor ze die wellicht het liefste bij haar geadopteerde dochter in de buurt liet; echter had ze nu de mening van beide de Medicine Cat en Medicine Cat Apprentice nodig. Routpaw verscheen al vlug; hoewel Oceanbreeze het tempo iets inhield om haar dr kans te geven de twee andere katten bij te houden. "Oceanbreeze?" Vroeg de jongere kattin; zich duidelijk afvragende wat de Leader van haar verwachtte. "Ik weet dat er weinig tot niet gesproken wordt over het ontvangen van levens. Toch zou ik hierover graag met jullie willen overleggen. Na mijn weten kan dit samendromen met Starclan en het ontvangen van negen levens zwaar zijn. Ik vroeg mij af of jullie het ermee eens zijn om Tallshadow en zijn Medicine Cat onderdak te verlenen nadat hij zijn levens heeft ontvangen. Ze zullen van onze prooi kunnen eten wellicht in ruil voor wat kruiden of medicijnen die niet op ons territorium te vinden zijn. Zijn jullie in staat jullie den met Acefray te delen?" Vroeg ze zacht op een gedempte toon en nog belangrijker waren ze het eens met haar gedachtegang. Ergens verwachtte ze dat Lizardpath en Routpaw hier niet tegenin zouden gaan; Medicine Cats namen vast elke kans aan om met de andere Medicine Cats te spreken. Ze bezaten immers een aparte rol. Terwijl ze het antwoord van de twee andere katten afwachtte versnelde ze haar passen iets. Immers wou ze zo snel mogelijk bij de Highstones komen; haar levens ontvangen en weer terug naar haar Clan. Daarbij wou ze haar moeder Icecloud niet te lang alleen laten. Immers was de kattin behoorlijk op leeftijd en drachtig. Natuurlijk zou ze haar halfsiblings verwelkomen maar ze was er graag bij als haar moeder wel complicaties zou hebben. Wellicht had ze beter tot na de bevalling van haar moeder kunnen wachtten maar ze wist dat er meer katten waren in de Clan dan Icecloud en ze hadden een volwaardige Leader nodig met negen levens.

♡The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles. No matter what you say about it, there is always that which you can't.♡

De Highstones verschenen al in de verte blinkend in het zonlicht. De klim naar boven toe was er een die ze al eens eerder gemaakt had; en ook als Apprentice was ze zoals het hoorde er een keer geweest. Elke Clankat behoorde deze plek te kennen. De plek waar Starclan in contact kon komen met de Clankatten. Bij de opening van de Mothermouth hield de kattin even stil waarna ze de andere katten een warme blik gunde. "Evergreen, Lizardpath en Routpaw gaan mee naar binnen toe. Stallionheart en Burnetpaw, jullie houden de wacht." Verklaarde ze waarna ze Lizardpath het teken gaf dat ze hen naar binnen mocht leiden. Zelf stapte ze rustig achter de zwart-witte Medicine Cat aan. Al liet ze Evergreen voor gaan; immers moest de rosse kattin als eerste samendromen met Starclan. Haar extra levens afstaan. Voordat Oceanbreeze zelf samen kon dromen met Starclan. Zodra ze de Moonstone benaderde bleef ze op een afstandje ervan staan. Het was een heilige plek; een die ze hopelijk niet vaak hoefde op te zoeken; want dat zou betekenen dat Windclan in benarde tijden zat. Ze ging geduldig zitten en wachtte totdat Evergreen haar neus tegen de steen had gelegd en haar leven had afgestaan. Zodra de rosse kattin wakker was geworden stapte ze zelf naar voren en ging ze liggen waarna haar neus de Moonstone aanraakte. Ze kon een golf van energie door haar hele lichaam voelen pulseren. Voordat een nieuw landschap voor haar ogen verscheen. Starclan.

Het landschap was door de maan verlicht, en voelde levendig. Alsof het Greenleaf was. Toch was het er te mistig om het gebied te omderscheiden en leken er lange schaduwen voor haar uit te strekken, echter kreeg ze hier geen vijandelijk gevoel bij. Een Shadowclanner zou zich waarschijnlijk beter op zijn gemak voelen bij het relatief donkere gebied. Nu ze beter keek, zag ze dat ze eigenlijk op een strook van sterren stond, die zo compact waren dat het eigenlijk meer een wolk van sterren leek. Oceanbreeze voelde geen angst, enkel rust en vrede. Haar poten voelde licht aan, maar een lichte tinteling van spanning liet haar nekharen iets overeind staan. Geuren bereikten haar neusgaten, het rook alsof alle seizoenen aanwezig waren en de eerste Starclanner begroette haar en gaf haar een leven. Een vroegere Leader van Windclan; Tallstar. Na hem volgden nog vele andere bekende en onbekende katten. De laatste twee waren Icecloud en Whitelion; haar familie. Het verkrijgen van negen levens had haar uitgeput maar ook haar emoties waren door de war gegooid. Ze was blij dat ze er voor de Clan kon zijn; maar verdrietig haar moeder te moeten missen en opgelucht dat haar kleine zusjes leefden.

♡We know only too well that what we are doing is nothing more than a drop in the ocean. But if the drop were not there, the ocean would be missing something.♡

Oceanstar werd dan ook wakker met haar neus tegen de Moonstone en vermoeide, stramme spieren en botten. Haar hele lichaam voelde uitgeput aan; en ze wist dat het veel kostte om zich zo te voelen. Tranen liepen over haar wangen; Icecloud had zich bij Starclan gevoegd en dit betekende dan ook dat ze haar moeder enkel in benarde situaties terug zou zien. Ze zou twee kleine zusjes verwelkomen in de familie; terwijl zijzelf aan zou moeten sterken. Haar hoofd voelde zwaar en ergens wou de jonge kattin nog even slapen; bijkomen. Toch riep haar taak haar en zou ze Routpaw samen met een of twee van de anderen in grote haast naar het kamp moeten sturen. Ze wist beter dan beide de Medicine Cat en de Medicine Cat Apprentice weg te sturen. Wellicht had ze zelf nog een van hen nodig. Met grote moeite stond de kattin op om met hangende staart en wankele maar stevige passen de Moonstone achter te laten en met behulp van de Medicine Cats en Evergreen de Mothermouth te verlaten. Eenmaal buiten gekomen knipperde de jonge pas benoemde Leader met haar blauwe ogen; tranen verzamelden zich in haar ogen maar ze liet er geen vallen. Haar poten voelden stroef terwijl ze met haar blauwe blik zocht naar Lizardpath, Evergreen en Routpaw die samen met haar de Mothermouth hadden betreden. Oceanstar had nog geen woord tegen de drie andere katten gesproken. Ze had nog maar een taak voor ogen en dat was zorgen voor haar twee halfzusjes en de Clan. Haar passen waren ondanks haar overduidelijk verzwakte staat snel en terwijl ze half wankelend de steun zocht van Lizardpath bleef ze buiten doodstil staan. Haar flanken rezen en vielen op een regelmatig tempo en haar blauwe ogen stonden krachtig maar gepijnigd. "Ik heb mijn negen levens ontvangen," Mauwde de grijsbruine kattin kort maar krachtig. Haar stem klonk vermoeid maar het was duidelijk dat ze zich niet snel uit het veld liet slaan. De volgende woorden die ze uit moest spreken deden haar stem trillen. "Starclan heeft mij tijdens mijn Ceremonie een belangrijke boodschap geven. Mijn moeder Icecloud is bevallen en heeft zich bij Starclan gevoegd. Er zijn twee poesjes geboren; Mintkit en nog een kit die ik haar naam zal geven." Haar ogen kneep ze dicht waarna ze zacht verder sprak. "Zelfs als de Medicine Cat of haar Apprentice er waren geweest had ze deze bevalling niet overleefd. Routpaw, ik stuur jou samen met Burnetpaw terug naar het kamp. Wees snel en zorg voor mijn halfzusjes. Ik zal deze reis terug op een rustiger tempo moeten maken." Verklaarde ze waarna ze haar stramme spieren probeerde los te werken. Alles deed zeer maar een nieuw soort energie; een nieuw soort kracht leek in de jonge kattin te huizen.

♡The voice of the sea speaks to the soul♡

Tijdens de tocht naar Highstones begon Oceanbreeze over de ShadowClan leider die ook nog zijn levens moest ontvangen. "Ik weet dat er weinig tot niet gesproken wordt over het ontvangen van levens. Toch zou ik hierover graag met jullie willen overleggen. Na mijn weten kan dit samendromen met Starclan en het ontvangen van negen levens zwaar zijn. Ik vroeg mij af of jullie het ermee eens zijn om Tallshadow en zijn Medicine Cat onderdak te verlenen nadat hij zijn levens heeft ontvangen. Ze zullen van onze prooi kunnen eten wellicht in ruil voor wat kruiden of medicijnen die niet op ons territorium te vinden zijn. Zijn jullie in staat jullie den met Acefray te delen?" vroeg de leader aan hen. Hij knikte in zichzelf terwijl hij zijn tred synchroon hield met die van Evergreen. Na een poosje kwam de Mothermouth in zicht en verminderde de stoet vaart met Oceanbreeze en de Medicine Cat's voorop. "Evergreen, Lizardpath en Routpaw gaan mee naar binnen toe. Stallionheart en Burnetpaw, jullie houden de wacht." miauwde de leader waarna hij knikte. Hij vond het prima om de wacht te houden en Burnetpaw leek al iets volwassener geworden te zijn. "Moge StarClan je pad verlichten Oceanbreeze" miauwde de kater waarna hij respectvol zijn kop even boog. Hij keek terug naar Burnetpaw maar het leek hem fijner voor de Apprentice om gewoon in stilte hier buiten te wachten totdat Oceanstar uit de Mothermouth zou stappen. Geduldig liet de kater zich door zijn achterpoten zakken en gaf hij zijn borstkas een paar likken. Toen de vier katten de Mothermouth betraden bleef hij achter met Burnetpaw en het zachte getjirp van krekels. Zijn blik dwaalde over de velden en zijn alerte blik spotte een voorbijrennende haas. Zijn poten jeukten even maar het ebde al snel weer weg. Hij had hier een belangrijke taak die meestal aan de Deputy gegeven werd.

Het geluid van pootstappen wekte hem uit de trance van het observeren van het het gebied om hen heen. Oceanbreeze kwam naar buiten en haar blik stond... gepijnigd? De kater vroeg zich af wat er gebeurd was en toen de poes stilstond begon ze te spreken. "Ik heb mijn negen levens ontvangen," miauwde ze waarna ze vervolgde "Starclan heeft mij tijdens mijn Ceremonie een belangrijke boodschap geven. Mijn moeder Icecloud is bevallen en heeft zich bij Starclan gevoegd. Er zijn twee poesjes geboren; Mintkit en nog een kit die ik haar naam zal geven. Zelfs als de Medicine Cat of haar Apprentice er waren geweest had ze deze bevalling niet overleefd. Routpaw, ik stuur jou samen met Burnetpaw terug naar het kamp. Wees snel en zorg voor mijn halfzusjes. Ik zal deze reis terug op een rustiger tempo moeten maken." De gevlekte kater liet deze woorden op zich inwerken. "Het spijt me zo om dat te horen Oceanstar" miauwde hij met gedempte toon. "Moge StarClan het pad van Icecloud verlichten. Ik weet zeker dat ze trots is op haar dochter" miauwde hij waarna hij naast Oceanstar ging staan. Hij wist wel dat Evergreen en Lizardpath sterke katten waren maar mocht het nodig zijn dan kon hij Oceanstar op zijn rug nemen. "Steun maar op mij" miauwde hij terwijl hij haar een troostende lik over haar schouder gaf. "WindClan is trots je als nieuwe leider te hebben" zei hij zacht snorrend. Hij kon haar nu enkel steunen en hopelijk op meer manieren dan deze letterlijke.

The heart of a Stallion