it depends on which wolf you feed

Met een zachte plof liet ze haar pluizige eekhoorn op de prooistapel vallen. Bah, allemaal haren in haar mond. Wat geïrriteerd pakte ze dan ook een iets minder harig prooidier voor zichzelf; een rat. Niet al te lekker, maar goed, het moest er mee door. De poes zette zich neer aan de rand van het kamp, waar ze wat smakeloos haar rat op begon te eten. Jagen ging steeds beter, maar soms verveelde ze zich er ook wel dood mee. Het was veel leuker om met anderen op pad te gaan, spannende dingen te doen, maar niemand leek zin te hebben om dat met haar te doen. Hmpf. Haar ambere ogen vielen op een grijze gestalte die vlak naast haar bleef ijsberen. Het irriteerde haar dat hij maar niet stil bleef staan en toen de kater dan ook nog eens haar kant op kwam en bijna tegen haar aan botste, kwam Wolfpaw kwaad overeind. "Hey!Heb je geen ogen in je kop zitten ofzo?" sprak ze hem geërgerd en fel toe. Pas toen herkende ze hem als Skullpaw, de vieze verrader. Oh, great. "Wat moet je?"

Verbaasd prong hij op en keek naar Wolfpaw die voor zijn neus stond, en zeker niet in een goed humeur was. "Hey! Heb je geen ogen in je kop zitten ofzo?" sprak ze hem fel toe en hij zag het bijna boven haar kop geschreven worden toen ze doorhad dat hij het was. Prima. Zij een bitch, hij een bitch. "Helaas wel," miauwde hij kalm. "Aangezien ik nu naar die lelijke rotkop van jou moet kijken." Een onschuldige glimlach speelde op zijn lippen en hij iets minder in elkaar gezakt op zijn poten staan. "Wat moet je?" Skullpaw trok een wenkbrauw op. Hij kon hier ook gewoon lopen zonder meteen iets van d'r te moeten willen. "Helemaal niks, Wolfpaw." Haar naam werd bijna door hem uitgespuugd en het puntje van zijn staarr begon van links naar rechts te bewegen. Misschien dat vandaah dan toch nog een beetje leuk zou kunnen worden.

Wolfpaw was wel vaker wat grof met haar woorden, zo ook nu. De ander vatte dat echter alles behalve goed op en dan moest je net Wolfpaw hebben met haar korte lontje. "Helaas wel," klonk zijn stem kalm. Wolfpaw vernauwde haar amberkleurige ogen. Sorry, wat? "Aangezien ik nu naar die lelijke rotkop van jou moet kijken." ze kwam kwaad overeind en vroeg hem wat hij van haar moest, nu alles behalve vriendelijk. Haar pluizige en lichtelijk misvormde staart zwiepte vervaarlijk heen en weer. "Helemaal niks, Wolfpaw." de manier waarom de grijze kater haar naam uitspuugde was de druppel. Ze zette haar haren overeind, waardoor ze nog groter leek dan dat de robuuste poes al was, haar nagels waren uitgeklapt. "Zoek je een gevecht, vieze verrader?" snauwde ze hem toe. "Want die kan je krijgen, en dan stuur ik je jankend terug naar die Bloodclan vriendjes van je," ja hoor, ook zij had het verhaal gehoord en als je dacht dat ze daar geen misbruik van zou maken, had je het bij het verkeerde eind.

Met een zacht gegrinnik keek Skullpaw toe naar hoe hij meteen haar korte lontje had geraakt, en deze was nog korter dan hij had verwacht. Zelf zetten hij zijn vacht een beetje op, maar niet zo erg als die van de andere shecat. "Zoek je een gevecht, vieze verrader? Want die kan je krijgen, en dan stuur ik je jankend terug naar je bloodclan vriendjes." Een uiterst geamuseerde grijns speelde op zijn lippen en hij keek haar recht in haar ogen aan. "Hit me with your best shot, princess." Miauwde hij en sloeg zijn nagels uit hun hulzen met nogsteeds dezelfde grijns op zijn snuit. Zijn vacht was nog verder opgezet en nu zwiepte zijn hele staart gespannen heen en weer terwijl hij wachtte op de eerste zet van de kattin.

Ze wilde niets liever dan die vieze grijns van zijn lippen af slaan en oh boy, dat zou ze zeker weten doen als ook nog maar één kwaad woord uit zijn bek zou komen. "Hit me with your best shot, princess." Jep, dat was officieel de druppel die de emmer deed overlopen. Een zacht gegrom klonk op vanuit haar keel en haar amberkleurige ogen waren vernauwd tot speeltjes. "If anything, I'm a king, asshole," prinsessen waren zwak, koninginnen slechts een aanhangsel van hun man. Zij was zo veel meer dan dat, iets dat Skullpaw spoedig zou ondervinden al het even aan haar lag. De poes zette zich schrap en schoot toen in de aanval door haar grote lijf op hem te gooien, waarna ze uit haalde naar zijn kop met een luid gesis. Ze had het geluk dat ze van jongs af aan al gevechtstrainingen had gehad van Lionpaw en ook wat ouder was met ervaring, alleen Skullpaw leek haar ook wel een geval dat stevig van zich af kon bijten.

[Awhh they're making friends <3]

Een luid, bulderend gelach rees op in zijn keel toen Wolfpaw vertelde dar ze een koning was. "If you're a king, I'm the king of all the kings." Bromde hij en dook weg toen hij haar poot op zich af zag komen. "Or your nemesis," Grijnsde hij en vertrok geen spier toen haar poot langs zijn wang ging en deze raakte, in tegenstelling. Hij spande zijn spieren meer en beukte zijn grote lichaam schuin tegen haar schouder aan om haar tegen de grond te werken. Een beestachtig gebrul rees op uit zijn keel en het enige wat de kater nu nog zag was rood.

[ best friends forever ]

De kattin had de interactie tussen de twee kort aangekeken voordat ze besloten had om ertussen te komen. Ze had al verwacht dat de apprentices het niet meer goed konden maken toen de één op de ander gebotst was. Ze waren allebei redelijk opvliegerige typen. Toch had ze het een kans willen geven, maar toen er een heus gevecht uitbrak - wat niet al te indrukwekkend was, aangezien ze beiden nog leerlingen waren, maar het was nog een gevecht - kwam ze overeind. Haar ijzige ogen haakten kort op Skullpaw. Ze kende zowel hem als Wolfpaw niet persoonlijk, maar ze had over hem wel meer gehoord. De kat die over wilde lopen naar BloodClan. Ja, op die leeftijd was je makkelijk beïnvloedbaar, maar alsnog moest hij zelf gewild hebben weg te gaan uit ShadowClan. Vandaar dat haar oordeel over hem niet al te positief was. "Wat denken jullie te doen." miauwde ze streng toen ze in de buurt was, en stapte met haar poot tussen beiden. Als ze nu nog door gingen moest ze één bij hun nekvel oppakken en dat zou nogal vernederend voor diegene zijn. Ze hoopte van harte voor hen dat ze stopten.

"If you're a king, I'm the king of all the kings." ze gromde en legde haar oren in haar nek, dat mocht hij willen. Spoedig zou ze Wolfstar zijn, en dan wist ze wel wie ze als eerste de clan uit ging knikkeren. "Or your nemesis," haar poot raakte hard zijn wang en ze hoopte dat haar nagels bloed zouden onttrekken. "You wish, Bloodboy," siste ze tussen tanden door terwijl ze in een wervelstorm van vacht en klauwen het kamp wakker schudden. Hij beukte zijn schouder tegen haar aan en kort verloor ze haar evenwicht. Op de grond schopte ze echter hard met haar achterpoten naar zijn buik, zodat ze zich van zijn greep zou ontdoen. Helaas, helaas besloot toen iemand hun pret te verpesten. Niet zo gek, gezien ze openlijk in het kamp aan het vechten waren. "Wat denken jullie te doen." klonk er streng maar het was pas toen er een poot tussen hen in werd gestoken dat Wolfpaw tot een halt werd gebracht. Met een ruk draaide ze haar kop om naar de nieuwkomer en voor een volle seconde leek ze volledig in staat ook deze aan te vallen. Toen herkende ze echter de warrior. Oh shit, het was Waspsting. Van alle warriors die er rond liepen was zij er toch wel eentje met wie Wolfpaw nou juist niet zo graag op de vuist zou willen gaan. Skullpaw daarentegen... De poes gunde hem een giftige blik en blies naar hem, teleurgesteld dat ze niet zijn oren van zijn kop af had kunnen krabben. "Laat me! Die vieze verrader heeft geen ogen in zijn kop en enkel vuil in zijn bek!" brieste ze woedend. Waspsting moest zich met andere zaken bemoeien, Wolfpaw zou hem wel een lesje leren.

Het gebeurde niet vaak dat ze tegengesproken werd. De woorden die Skullpaw roekeloos haar kant op spuwde schoten haar daarom ook wat verkeerd. Het kon haar niks schelen dat hij nog niet opgekeken had naar wie hij dat dan wel niet zei, hij hoorde tegen geen één clangenoot zo te praten. Haar blauwe ogen boorden koud in die van hem. Hij zou hier niet zomaar mee wegkomen. Echter was hij niet haar enige probleem en had ze ook een schreeuwende Wolfpaw aan de andere kant van haar poot. Dus verschoof ze haar blik naar deze en keek deze met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Je lijkt net een kitten met dat zielige geschreeuw van je." Beet ze de jonge kattin toe. "En jij," ze keek terug naar Skullpaw, "zou op je verdomde tenen moeten lopen om er zeker van te zijn dat je ziel nog kans heeft om naar StarClan te gaan als je sterft. En wat doe je? Gevechten uitlokken met clangenoten." Ze hoopte dat de kleine kater zou schrikken van haar woorden. Ieder goed warrior zou ervan schrikken en als hij dat niet deed, was ze er niet zeker van dat ShadowClan hem niet gewoon beter naar BloodClan kon laten gaan. Een warrior is niks zonder zijn voorouders.

Hij zou haar strot open reten? Ha! Mocht hij willen, als Waspsting er niet tussen was gekomen had ze zijn kop net zo lang tegen de grond geramd totdat er eindelijk een gebroken 'sorry' uit zijn bek zou komen. "Zoals ik al zei, helaas heb ik die wel want ik kijk nog steeds naar die Starclanverdomde rotkop van je." met een ruk keek ze weer om naar hem, kokend van woede door het lef dat de kater had. "Ik maak je af," beet ze hem toe, haar nagels nog altijd uitgeklapt en alles in haar wilde opnieuw toeslaan. "Je lijkt net een kitten met dat zielige geschreeuw van je." werd haar toegebeten door de oudere warrior. Wolfpaw richtte haar blik weer op de wildharige poes die haast iets van haarzelf weg had. Die woorden staken haar, voornamelijk omdat ze van een gerespecteerde senior warrior kwamen. Een kitten, van alles een kitten? Snapte ze dan niet dat ze hier de clan aan het helpen was, dat ze er voor aan het zorgen was dat de ongehoorzame klootviolen zoals Skullpaw eindelijk eens een lesje zouden leren? De poes siste. "En jij, zou op je verdomde tenen moeten lopen om er zeker van te zijn dat je ziel nog kans heeft om naar StarClan te gaan als je sterft. En wat doe je? Gevechten uitlokken met clangenoten." Wolfpaw snoof en spuugde op de grond naast hen, haar flank deed pijn van waar Skullpaw haar geraakt had, maar de poes negeerde het. "Hij is een verrader," klonk er minachtend van haar kant. "Een kat die niets anders kan dan zijn familie en clan in de rug steken en als Tallstar hem niet de clan uitschopt, zal ik dat zelf doen," ze kromde haar rug wat en boorde haar ogen in de zijne.

Skullpaw kon niks anders doen dan grinniken om de woorden die Wolfpaw tegen hem zei. Hij schudden dan ook met zijn kop toen ze hem vertelde dat ze hem af zou maken en ging rustig op zijn kont zitten. "Het enige wat ik hoor, Wolfpaw, zijn woorden" miauwde hij. "En ik zie nog geen daden," zijn staart tikte geïriteerd tegen de grond toen Waspsting weer verder sprak en deed zijn best niet dramatisch te zuchten. "En jij," sprak ze, "zou op je verdomde tenen moeten lopen om er zeker van te zijn dat je ziel nog kans heeft om naar StarClan te gaan als je sterft. En wat doe je? Gevechten uitlokken met clangenoten." Hij draaide zijn kop om naar haar te kijken en gaf haar een overduidelijke neppe glimlach. "Maar natuurlijk Waspsting," sprak hij met sarcasme druipend van elk woord dat hij hardop vertelde. "Maar ze kunnen me allemaal aan m'n reet roesten." Vertelde hij haar zonder ook maar een seconde na te denken over wat zijn woorden misschien zouden kunnen betekenen, maar hij geloofde niet in Starclan, niet meer. Zijn blik gleed weer terug naar Wolfpaw en er lag een blik in zijn ogen die niet te beschrijven was. "Hij is een verrader," Vertelde ze en Skullpaw rolde zijn ogen opnieuw. Die woorden had hij al vaak genoeg gehoord en hij kon zo ongeveer voorspellen wat er nu komen zou. "Een kat die niets anders kan dan zijn familie en clan in de rug steken en als Tallstar hem niet de clan uitschopt, zal ik dat zelf doen," En hij had gelijk. Ze was niet anders dan elk ander. "Trap me de clan dan uit Wolfpaw," Was het laatste wat hij tegen haar zei terwijl hij opstond en zijn oren in zijn nek legde, zijn bovenlip optrekkende.

Geërgerd keek ze toe hoe het katje haar woorden in de wind sloeg. Ze schudde haar kop om zijn neppe uitstraling. "Voor mij hoef je geen toneel op te voeren, jong. Als je het niet eens bent met mijn woorden zeg je het recht tegen mijn gezicht of hou je je bek dicht. Ik zou je adviseren het laatste te doen. Denk maar niet dat BloodClan katten ook maar één greintje geduld hebben voor dit soort houdingen. Dan lig je binnen een dag dood aan de rand van de straat. En ik heb daar met mijn 70 manen meer ervaring in dan jij. Je hebt geen idee met wat voor vuur je speelt." Haar oren draaiden in de richting van Wolfpaw toen deze opnieuw begon te tieren tegen de ander. "Nu is het GENOEG!" Het gebeurde ontzettend zelden dat Waspsting haar stem verhief en oh, nu hadden ze het allebei goed voor elkaar. Ze duwde Skullpaw met een harde stoot terug de grond op toen deze op was gaan staan om weer te spuwen tegen de ander en met een ijzige blik keek ze Wolfpaw aan. "Vanaf nu staan jullie voor de Clan weer bekend als Skullkit en Wolfkit. Dit is de enige straf die ik voor zulk gedrag kan geven. Kleine kleuters dat jullie zijn, vechtend om niks alleen omdat je de ander niet mag. Als jullie je niet volwassen kunnen dragen zullen jullie maar voelen ook hoe het werkelijk is om weer een kitten te zijn. Pak jullie nest maar op, leg hem in de nursery. En als ik enig bezwaar hoor - of klachten van de queens of kittens - dan kom ik erbij liggen en word ik de queen die jullie het leven zuur maakt."

Hij verloor bijna zijn evenwicht toen ze shecat haar schouder tegen hem aan beukte en hapte voor de tweede keer die dag naar adem. De kater hoestte een paar keer en keek Waspsting met samengeknepen ogen aan. Skullkit? No way. Hij stond weer op en ging voor haar neus staan met zijn staart woest van links naar rechts zwiepend. "Skullkít?" Vroeg hij en haalde zijn neus op. "De laatste keer dat ik het checkte, was je een senior warrior en niet de deputy." Snoof de grijze kater en kneep zijn blauwe ogen samen. "Dus voor zover ik weet ben ik nogsteeds Skullpaw en niet Skullkit." Siste hij en sloeg zijn nagels in de grond om zichzelf ervan te weerhouden haar een klap te geven.

Oh, maar haar woorden waren geen leugens. Ze had plannen, die haar al voorgelegd waren toen ze nog maar een kit was. Op een dag zou ze ze waar maken, en dan zou ze hem wel weten te vinden. De poes wilde hem net met zijn neus op deze feiten drukken toen een stem over het kamp heen bulderde. "Nu is het GENOEG!" Oké, Wolfpaw was vrij dapper. Soms ook behoorlijk dom daardoor maar goed, dapper dus. Alleen zelfs zij kon het niet helpen om even te schrikken toen ze de normaal zo kalme en evenwichtige Waspsting zo uit haar slof zag springen, door hun doen. Het was ook dat moment precies dat ze wist dat ze problemen hadden en oh boy, had ze gelijk. De wildkleurige Senior warrior benoemde hen weer tot Wolfkit en Skullkit, omdat ze volgens haar te kinderachtig waren om het -paw achtervoegsel te dragen. Even stond ze daar, stomverbaasd. "Wát?" kwam er dan ook tussen op elkaar geklemde kaken uit haar bek, haar amberen ogen vol vlammende woede maar toch iets van een angstig gevoel in haar borst kas. Ze kón dit niet menen, het mocht niet. Sinclaw zou wel voor haar opkomen, toch? Of Lionreign, of Tallstar? Haar ogen gleden over het kamp op zoek naar een weg hieruit, alleen ze wist dondersgoed dat niemand tegen dit bevel in zou willen strijken. En waarom? Waar verdiende ze dit aan? Omdat ze een goddeloze kater een lesje probeerde te leren? Nu werd ze hier voor de ogen van iedereen vernederd en tot een Starclanverdomme kit benoemd! Oh, Waspsting kwam zeker op het 'te verbannen' lijstje, dat mocht zeker zijn. Het liefst zou ze nu hier gaan gieren, gillen en brullen, om haar gelijk maar te halen en als kitten- een echte kitten- had ze dat gedaan ook. Maar ze was net slim genoeg om te weten dat dit niet het juiste moment was en voor het eerst moest de grote boze Wolfpaw op haar tong bijten en de woorden inslikken. Haar blik gleed af naar Skullpaw, een dodelijke glans daarin. Dit is jouw schuld. Ook hij leek het hier echter niet mee eens te zijn. "Skullkít?" vroeg de ander en snoof duidelijk afkeurend. "De laatste keer dat ik het checkte, was je een senior warrior en niet de deputy." voor het eerst sinds ze met Skullpaw gesproken had, was ze het met hem eens. Alleen Waspsting was niet zomaar een warrior, ze was een Senior warrior met veel aanzicht in de clan. Verdomme, waarschijnlijk kwam ze hier nog mee weg ook. "Dus voor zover ik weet ben ik nog steeds Skullpaw en niet Skullkit." ze zette haar kont op de grond en knarste duidelijk zichtbaar met haar tanden. Ze voelde de spanning en dreiging die in de lucht hing en liever zag ze Waspsting niet nóg een keer exploderen, toch had ze een hele hoop kwade woorden op haar tong liggen die er erg graag uit zouden komen. "Hou je bek, jij," snauwde ze Skullpaw, mogelijk Skullkit, toe. Hij maakte het alleen maar erger voor hen. "Ik ben al 5 maanden geen Wolfkit meer,"

[Dodo was me net voor c':]

Het stelde haar tevreden dat ze in ieder geval één van de apprentices had kunnen verbijsteren met de straf. Ze kon zich voorstellen dat ze allebei even boos waren, maar Wolfpaw was slim genoeg haar niet verder uit te dagen. Skullpaw daarentegen... Met een geïrriteerde blik keek ze naar het jong dat door bazelde dat ze geen deputy was en dat ze dit niet maken kon. Het was duidelijk te merken dat hij nog maar 9 moons was en nog veel te leren had. De pure brutaliteit dat hij niet naar haar luisterde en ook nog het lef had om haar tegen te spreken na zo'n straf, ergerde haar mateloos. Haar blik gleed naar Wolfpaw toen deze de ander vertelde om zijn bek dicht te houden en ze was het nu toch wel even met haar eens. Het zou niet lang duren voordat ze de ander een corrigerende tik zou geven - misschien nog met nagels ook - en dan zou ze toch wat uit te leggen hebben bij Tallstar. Toch bleek Wolfpaw besloten te hebben om óók bezwaar te leveren en Wasp keek haar ijzig teleurgesteld aan. Ze had toch wel beter verwacht, ergens. Ze veronderstelde dat het kwam door de moeder die ook haar tong niet wist in te houden. "Jullie willen wel heel graag dat ik jullie moeder word, merk ik." miauwde ze kalmpjes. "Prima, dan wordt dat nu het verdict. Ik zal meelopen naar de apprentice den en gaan we saampjes de nesten ophalen, want 2 kittens mogen natuurlijk niet zonder begeleiding uit de nursery. Als er nog apprentices in de den slapen mogen jullie ook vast jullie communicatievaardigheden oefenen en uitleggen waarom jullie dan je nest verplaatsen samen met mama, want ik merk hier maar al te goed dat jullie kleine peuters zijn die niets anders kunnen dan onzin brabbelen - een senior warrior die geen straf uit mag delen, há! En dat denkt dat 'tie naar de BloodClan wil." De woede die ze voelde straalde zich uit als ijzige, neerbuigende woorden. Vervolgens stapte ze naar Skullkit toe en pakte ze hem vast in zijn nekvel. Hij was toch niet zwaar. Ze knikte naar Wolfkit. "Hup, wijs de weg maar, kleine Wolfkit," miauwde ze langs vel heen. Ja, Skullkit had haar nog nét iets erger geïrriteerd dan Wolfkit en kreeg daarom special treatment.

Nadat de massieve tom samen met zijn patrouille terugkwam bij het kamp wou hij zichzelf net trakteren op een lekkere maaltijd. Hij had een grote haas zien te vangen wat weinig voorkwam in Shadowclan gebied en wou deze lekker oppeuzelen samen met zijn partner en kits. Na zijn gesprek met Skullpaw had hij bedacht om om de dag ongeveer de avondtijden met elkaar te spenderen. Zo konden ze praten met elkaar hoe het ging, hoe de trainingen verliepen ect. Vandaag was dan ook de dag dat ze samen met ze alle even wat zouden eten. Met zijn staart zwiepend in de lucht had hij zijn gevangen prooi opgehaald en liep weer terug het kamp in. Verwachtend dat Roughpaw, Lunarpaw, Skullpaw en Amberhunt al een beetje bijeen zouden komen maar inplaats van dat leek er iets gaande in de clan. Demonslayer bromde onder zijn adem en kneep zijn wenkbrauwen nors samen. De grijze ton legde het konijn neer op de prooistapel en hoorde toen al de bekende stem van zijn zoon. Ook die van Wolfpaw klonk er boven uit samen met die van Waspsting. For starclane sake wat nou weer? Met forse stappen liep hij richting de drie katten. De bijdehante bek van zijn enige zoon liet zijn vacht prikkelen. Even klapte zijn nagels uit zijn hulzen maar al snel gleden ze weer terug. Waspsting had het onder controle maar de twee jonge katten kwamen er niet af met enkel een preek. Skullpaw werd opgeraapt bij zijn nekvel om zijn nest uit de apprenticeden te halen om deze samen met Wolf terug te brengen naar de Nursury. Met samen geknepen ogen en een blik vol teleurstelling keek hij zijn zoon aan. Zijn borst stond vooruit zodat hij extra sterk en breed leek. “Waspsting” Hij keek de mede senior warrior aan, haar ondertussen een goedkeurende knik gevend. Daarna gleed zijn blik weer naar Wolfkit en Skullkit. “Wees blij dat Waspsting jou eerder vond dan ik” Sprak hij emotieloos tegen Skullkit. Hem geen andere woorden gunnend. Hij zou wel weten hoe enorm teleurgesteld hij nu was. Ze hadden pas nog met elkaar gesproken, hij zou zijn best doen on er weer bij te horen maar al zijn woorden lapte hij nu aan zijn laars. “Waspsting, kan ik jou straks onder vier ogen spreken nadat deze peuters terug zijn op de plek waar ze horen?”

Toen ze alsnog tegenstribbelde werd ze teleurgesteld aangekeken. Wolfpaw snapte het niet, was dit wat ze moesten worden? Schaapjes die domweg de regels volgden, die het zomaar toestonden dat ze tot kittens benoemd werden, wanneer ze enkel iets goeds deden? Haar snorharen trilden van pure woede maar ook een gevoel van onrecht, volgens haar verdiende ze dit helemaal niet. Haar woede werd er alleen maar erger op toen de poes verder sprak.  "Jullie willen wel heel graag dat ik jullie moeder word, merk ik." haar ogen werden spleetjes geknepen toen de Senior warrior door sprak over dat ze vanaf nu hun moeder zou zijn. Ho, wacht eens even, dat ging dus mooi niet gebeuren. Met die woorden had Waspsting al helemaal een gevoelige snaar geraakt bij de wilderige poes en dat was te zien ook. Toen de gekleurde warrior dan ook door ging over dat zij nu hun moeder was en niet alleen Skullpaw oppakte, maar ook nog eens haar beval de weg te leiden, stond ze op en keek ze de poes met een dodelijke blik aan. "Je bent niet mijn moeder, Waspsting" sprak ze met een stem nu trillend van een nieuwe woede. Ze had maar één moeder, en dat was Sinclaw. Niemand, niemand anders mocht die rol op zich nemen, Waspsting boven alles niet.  Zonder verder nog een woord te zeggen begon ze driftig richting de apprentice den te lopen. Een andere warrior sprak nog tegen Skullpaw, maar ze had zich van diens woorden afgesloten. Zonder ook maar een van de andere apprentices aan te kijken pakte ze met een ruk haar mosnest vast en begon zich een weg te banen naar de Nursery. Starclan verdomme, als haar moeder hiervan zou horen.