the road to death is an easy path to follow

Het was al laat toen de kater nog besloot om erop uit te gaan en wandelde dan ook snel al door het territorium om stoom van zich af te blazen. Zijn nagels waren uitgeklapt en zijn bovenlip was opgetrokken terwijl hij onder zijn adem gromde. Met een kille blik in zijn ijsblauwe ogen ging hij bij de rand van het thunderpath zitten en liet zijn blik afglijden naar de lucht. De hemel werd verlicht door de sterren en zachtjes zuchtte hij. Waarom probeerde hij het? Ze zouden hem niet vergeven en de clan zal altijd denken dat hij een verrader was. Hij kneep zijn ogen dicht en schudde woest met zijn kop. "Verdomme!" Bulderde hij toen zijn gedachtes afdwaalde van starclan naar een andere kat. Hij sloeg zijn nagels woest in de grond en zijn staart zwiepte van links maar rechts. "Jullie bakken er niks van," gromde de kater terwijl hij weer naar de lucht keek. "Helemaal niks!" Zijn stem brak op het einde, maar daar gaf hij geen aandacht aan. Ze moesten het weten, allemaal. Als die verdomde idioten hem al konden horen.

[ & demonslayer ]

Met een opgezette pels was de enorme grote tom de kamp uitgelopen. Het was al laat in de avond maar door alle zorgen aan zijn kop kon hij geen slaap vatten. Het was duidelijk dat sinds Heathercloud vertelde dat ze zwanger was hij veel stress had. Niet omdat hij niet dacht dat hij een tweede nestje aankon maar het ging om Skullpaw. Met alles wat er gebeurd was zou hij niet weten hoe het nieuws bij hem zal vallen als hij zou vertellen dat die een grote broer word. Demonslayer drukte zijn wenkbrauwen nakend na en was wat van het kamp afgedwaald. Hij wou zich net terugdraaien toen een bekende schreeuwende stem zijn gehoor bereikte. Met een vragende blik op zijn gelaat snoof de tom de lucht op en herkende meteen Skullpaw. Demon mompelde vragend wat de jonge tom hier zo laat nog deed. De Shadowclan senior warrior besloot om zijn kant op te lopen en eenmaal in de buurt zag hij zijn norse zoon zitten. “Skullpaw” Mauwde hij. Zijn staart zwiepte kort voor hij naast de grijze leerling ging zitten. “Gaat het een beetje met je, zoon?” Vroeg hij.
~~voor het incident met Wolf en Waspsting~~

Zijn voorpoten zaten onder de modder door zijn kleine woede uitbarsting en de kater ademde alsof hij een aantal rondjes hard gerend had. Er lagen voor de zoveelste keer in zijn redelijk korte - maar verpestte - leven tranen in zijn ogen welke hij woest erg probeerde te knipperen. Verdomme, hij was niet zwak, dus waarom jankte hij zo? “Skullpaw” De stem van zijn vader liet hem opkijken naar hem en trok een wenkbrauw op. “Gaat het een beetje met je, zoon?” Vroeg hij en al snel kreeg hij twee blauwe, in hun oogkassen rollende ogen als antwoord. "Tuurlijk." Bromde hij gaf nog een woeste blik naar de lucht voordat hij zijn staart om zijn poten wikkelde, wachtend op wat zijn vader van hem moest.

Onderwerp: Re: the road to death is an easy path to follow