Sunset bungalow

Zijn pootstappen werden sneller. Net zoals zijn hartslag. Chickenpaw keek angstig om zich heen. Hij was langs het Thunderpath naar de andere kant gesprongen, omdat hij bijna zijn prooi had weten te vangen, totdat een monster hem bijna over had gereden. Hij was dus angstig de andere kant opgegaan. Maar deze geur was anders, het was niet de geur van RiverClan, toen hij per ongeluk hun territorium op was gegaan. Vandaar dat hij nu ook dichtbij een paniekaanval was. De geur van onherkenbaar, wat als dit BloodClanterritorium was? Hij was ook al begonnen met rennen toen hij luid geritsel had gehoord in de struiken. Zijn groene ogen keken omhoog. Het was al langzaamaan donker aan het worden en zijn staart was behoorlijk snel heen en weer aan het zwiepen. Misschien moest hij terug lopen naar het Thunderpath en snel terug naar zijn territorium sprinten. Maar... Waar was het ook al weer? Hij keek snel om zich heen. Oh nee, weer verdwaald? Een gefrustreerde zucht ontsnapte uit zijn lippen. Wat haatte hij dit. Hij zou het zeker weer op zijn kop krijgen.

+ Jaytail

Het duurde niet lang voor er plots een stem achter zich kwam. ”Hot diggity dog, volgens mij begeef jij je ergens waar je je niet hoort te begeven.” Klonk er, duidelijk niet geamuseerd. De jonge kater liet een kreet horen van schrik terwijl hij op sprong en zich gelijk omdraaide met een strakke staart tussen zijn achterpoten. Hij zag er niet BloodClan uit, maar immers ook niet vriendelijk. ”Dat denk ik ook.” Sprak hij terug, terwijl hij naar zijn voorpoten keek. Chickenpaw schraapte zijn keel en keek op naar de bruine warrior. ”Ik dacht dat ik hier- nee, niet hier. Uhm, ik wou iets vangen maar een grommend, groot ding kwam achter me aan- maar niet echt achter me aan en... Ik rende hiernaartoe en ik ben compleet verdwaald.” Kwam er voorzichtig uit. Hij hoopte dat de oudere kater hem geloofde. Want jagen op andermans gebied was tegen de warrior code. Dat wist hij wel. Hij wist sinds kitten af aan wat je moest weten om een waardige warrior te zijn. En hij wou zijn Clan niet in de problemen komen omdat hij de Clangeuren nog niet echt kon onthouden.

Tot zijn verbazing leek de warrior niet zo compleet beledigd te zijn met het feit dat een ShadowClanapprentice op ThunderClanterritorium stond. Waarschijnlijk omdat apprentices een soort voorsprong hadden. Hij dacht vast dat Chickenpaw zo'n hopeloos type was, die het nuttigst was met nestjes schoonmaken. Apprentices waren niet voor niets zo genoemd, en eigenlijk vond de bruine kater het wel vermakend dat hij met de meeste dingen weg kon komen puur om zijn titel. Maar hij zal vast niet al te lang van genieten. Vandaar dat hij dus nu de veel oudere warrior aankeek met een alarmerende blik in zijn ogen, alsof hij een BloodClanner aan het aankijken was. But again, wie kon hij ditmaal wel vertrouwen? ”Well damn kiddo, je moet ook helemaal niet op dat pad komen, zelfs niet voor een prooi.” De jonge tabby knikte terwijl hij achter zich keek, naar de richting waar hij net uit had gelopen. Ja, daar was hij ook al ondertussen achter gekomen. ”Was er geen warrior bij je toen je aan het jagen was?” Voor kort bevroor hij. Oh crap, hij zou daar vast wel straf voor krijgen. Zonder zijn mentor of een warrior uit naar de Thunderpath gaan. Dus zijn eerste instinct was om snel te knikken. "Ja," hij schraapte zijn keel. "Maar ik werd nogal snel afgeleid door de prooi. Je weet wel, Clan voeden enzo." Hij keek snel van links naar rechts zijn echt zijn kop te bewegen. Was het duidelijk dat hij aan het liegen was? "Maar het is nu van jullie, blijkbaar. Het ging naar dit... Deze plek." Dat was iets goeds, toch? Zou de warrior daarmee het onderwerp veranderen of zal hij hem nog steeds ondervragen? "Het was een muis dus... Ja, smakelijk eten?" Een brede, geforceerde glimlach kwam op zijn gelaat. Hij was heus wel een brave jongen.

ik moest hieraan denken terwijl ik zn post schreef lmao, you'll get the mood he's in XD:

Kennlijk was het duidelijk dat Chickenpaw een wilde leugen verteld had. Want de warrior snoof in een niet-geamuseerde manier. De jonge kater deed een kleine stap naar achteren. "Ben je in de positie om te liegen over een clangenoot op dit moment? Want als je dat denkt, dat ben je niet." Zijn groene zochten naar iets anders, zodat hij niet in dat van de ThunderClanner keek. Hij zou in zulke problemen zitten. "Want ga vooral door met liegen, als je me boos wilt maken." Het enige wat Chickenpaw kon doen was een snel, klein knikje geven. Hoe kwam hij hier nou uit? "Duidelijk begrepen." Fluisterde hij. Duidelijk onder druk wegens het feit dat een warrior hem zonet bedreigd heeft. Soort van. Hij wou gewoon niet gedood worden op ThunderClan territorium wegens het feit dat zijn neus compleet defect was, ofzo. De Apprentice slikte, wat nu?