I could hug you for hours

De tom was opzoek naar zijn rode partner. Amberhunt en hij hadden besloten om hun gezin uit te breiden en Heathercloud has mee toegestemd om de draagmoeder te worden van hun tweede nestje. De tom kon niet gelukkiger zijn maar er waren altijd wel dingen dat zijn blijheid verpeste. Zoals zijn oudere zoon Skullpaw, die eventjes besloot om te vertrekken met een Bloodclanner en nog wel eens dacht dat het een goed plan was om zijn clangenoten aan te vallen. Acorndust had hem aan zijn oren mee terug getrokken maar toen hij het hoorde kon hij het niet tegenhouden om teleurgesteld te zijn in de grijze tom. Hij wist dat Skullpaw zich niet altijd fijn voelde maar dat hij tot in staat was om dat te doen had de grote tom nooit aan zien komen. Een zucht verliet zijn mond. Wat zou heel Shadowclan wel nu van hem en zijn zoon denken? Geen loyale warrior? Een slechte vader? De laatste stak hem het meest in zijn hart. Hij gunde zijn familie alles en zou echt alles voor hun doen om ze gelukkig te houden maar soms leek alles tegen hem te werken. De grote warrior sloot even zijn ogen. Hij had Amberhunt nodig. De tom vrolijkte hem altijd op. Snel zocht hij zijn geurspoor en al spoedig vond hij zijn partner buiten het kamp. “Amberhunt” De grijze tom liet een zucht horen voor hij voor zijn partner ging zitten en verslagen zijn kop onder de kin van Amber drukte. Iets wat er raar uit zag want ja hij was een stuk groter dan de rode tom en dus moest Demon helemaal zijn lichaam in een bolletje vormen maar hij wou nu eventjes de ‘kleine lepel’ zijn om het zo het beste uit te leggen. Demonslayer had zijn partner zijn liefde en steun nodig. Soms was hij echt een die hard, grumpy, boze, respectvolle warrior en de andere keer weer een klein kitten die extra aandacht nodig heeft.

- Amberhunt alleen <3

Geïrriteerd zat Amberhunt vlak buiten het kamp een beetje rond te lopen. Hij maakte zich enorme zorgen om wat er allemaal gebeurt was. Waarom moest het weer zijn zoon zijn? Hij had zo geprobeerd om iedereen te overtuigen dat hij te vertrouwen was en nu flikte zijn jong dit... Gelukkig was er ook een positieve kant: hij en Demonslayer gingen hun gezin uitbreiden met extra kittens. Deze keer van Heathercloud. En als je over de duivel (of demon) spreekt.... Daar was Demon in hoogst eigen persoon. Hij zag er niet echt heel blij uit, wat Amber pijn deed om te zien. Maar toen Demon zijn kop tegen hem aandrukte en duidelijk maakte wat hij wilde, moest Amberhunt natuurlijk wel meedoen. Hij krulde zijn staart om zijn grote mate heen een likte hem over die prachtige, grote kop. "hey" murmelde hij liefdevol

De grote warrior liet een brommend gesnor horen toen Amberhunt hem een lik over zijn kop gaf. Hij krulde zijn dikke pluis staart om zijn mate heen om hem zo nog dichter tegen hem aan te voelen dan hij al was. Na een tijdje zo knuffelend met zijn partner te zitten trok hij zijn kop terug en keek kort in de amberkleurige ogen van Amber. “Ik heb goed nieuws” Mauwde Demon. Hij wou eigenlijk praten over Skullpaw en zijn gevoelens maar het lukte gewoon niet. Waarom was hij zo slecht met emoties? Hij kon Amberhunt vertrouwen en met hem er over hebben maar toch.. het bleef lastig. “Ik heb met Heathercloud gesproken” Begon de grijze tom. Hij moest het positieve nieuwtje niet verprutsten door een negatieve houding van één van zijn kinderen. “Ze wilt de draagmoeder worden van onze tweede nestje samen” Demonslayer glimlachte. Iets wat niet vaak voorkwam: tenzij hij samen met zijn mate was dan natuurlijk.

terwijl ze zo zaten zuchtte Amberhunt diep. Het was heel fijn om zo te zitten met Demonslayer, maar hij bleef denken aan de problemen die ze hadden... Toen begon Demon weer te praten, Heathercloud wilde de draagmoeder worden! Dat was heel goed nieuws. Hun eerste nestje was eigenlijk per ongeluk geboren en Amberhunt had er toen nog geen erg in gehad totdat het hem verteld werd. Er was alleen nog één dingetje dat ze moesten bespreken: wie werd de vader? Demonslayer had laten zien dat hij het kon en was duidelijk beter met she-cats dan Amber, maarja... "Dus, wie van ons gaat... ehm..." Mompelde hij ongemakkelijk. Waarom kon hij het niet uitspreken? Het was niet alsof Demon en hij dit niet deden... Maar nu ging het over iemand anders...

Amberhunt leek ook blij te zijn. Gelukkig maar want het was de idee geweest van de rode tom. Demonslayer drukte kort zijn neus tegen die van zijn partner aan voor hij reageerde op zijn vraag, wie werd de ‘biologische vader’? Bij hun eerste nestje was hij het geweest, ook al was die meer een foutje geweest dan gepland, spijt had hij er absoluut niet van want doordat had hij wel een gezin gekregen met Amberhunt. Demon keek Amberhunt aan. Hij zelf wist dat hij interesse had in katers en poezen maar Amber..? Daar had hij eigenlijk nooit naar gevraagd. De grote warrior kneep zijn wenkbrauwen nadenkend samen en mauwde toen: “Waar jij je het prettigst bij voel” Demonslayer keek even om zijn schouder er zeker van te zijn dat ze alleen waren, het was namelijke en best privé gesprek. “Biologische vader of niet. We zijn allebei even veel papa” Hij gaf Amber een lik over zijn oor.

Hij wist het eigenlijk niet: Had hij interesse in poezen? Hij had echt geen idee. maar het was dus waar hij zich het beste bij voelde. "ehhh, ik weet niet.." mompelde hij en keek naar de grond. Demon legde uit dat ze sowieso even veel papa zouden zijn. Dat maakte Amber weer aan het glimlachen. "Nou ja... Hoe meer kleine versies van jou er zijn... hoe beter" grinnikte hij zachtjes. "Maar misschien..." Vervolgde hij met een bedenkelijk gezicht, ugh waarom was dit zo moeilijk? "Ik weet het echt niet, Demon... Jij weet hoe dit moet. Ik heb geen idee" Hij voelde zich weer zoals bij die eerste keer, wat was hij toen zenuwachtig geweest.

Amberhunt vond het duidelijk ongemakkelijk en hij kon het hem niet kwalijk nemen. Hij vond het ook geen fijn idee, het voelde raar maar het was de enige manier hoe ze kittens konden krijgen. Natuurlijk was er altijd adoptie maar dat was toch altijd anders.. Demon snorde toen Amber zei hoe meer kleine fluffs zoals hem rondliepen hoe beter. Maar dat gold ook voor zijn mate. Kleine rode Ambertjes, schattiger dan dat kon toch niet? "Ik weet het echt niet, Demon... Jij weet hoe dit moet. Ik heb geen idee" Demon gaf hem een paar geruststellende likjes over zijn neus. “Het komt goed” Sprak hij. “Als je het echt niet fijn vind dan doe ik het” Hij keek zijn mate weer goed aan. “Heathercloud en ik zijn al lang vrienden, zij is de enige die ik dit toevertrouw” Hij gaf zijn mate een kopje en mauwde toen liefkozend: “Ik hou van jouw”

Demon werd de vader, dat was geen probleem. Dat was helemaal goed. "Oke doe jij het dan, alsjeblieft" Glimlachte hij "Ik hou ook van jou" Fluisterde hij en legde zijn kop op de borst van de grote kater. Hij voelde zich nooit veiliger dan bij Demon. "Hoe gaat het met de training?" Vroeg hij nieuwsgierig. Hijzelf was geen mentor meer, en dat vond hij niet heel erg. Het was heel veel verantwoordelijkheid en hoewel hij dat nog wel kon, hij wilde immers nogsteeds deputy worden, vond Amber het toch moeilijk om iemand te moeten opleiden tot Warrior.

Toen Amberhunt ‘ik ook van jouw’ terug mauwde begon de grofgebouwde tom te snorren. Hoewel hij het nu vaker deed bleef zijn geknor klinken alsof er een oude grasmaaier aangezet werd. Demonslayer gaf zijn kleine partner een paar likken tussen zijn kop en oren in voor hij antwoord terug gaf op zijn mate’s volgende vraag. “De trainingen gaan uitstekend. Roughpaw leert snel” Mauwde hij met een goedkeurende ondertoon. Hij verwachte ook niks anders van hun dochter. Ze was een typische Shadowclanner en net zo gedreven als hem om de clan goed te dienen. Na een tijdje stil te zijn wiebelde hij met zijn oren. Er brandde een vraag op zijn lippen maar de grote tom wist niet hoe hij er over moest beginnen. Demonslayer wou het beste voor zijn gezin, dat ze gelukkig waren maar Skullpaw leek alles behalve dat en dat deed hem zeer..

Hij grinnikte door het snorren van Demon. Het was lief, maar klonk nog steeds vreemd. En toen hij Amber weer extra aandacht begon te geven spinde hij ook zachtjes. “De trainingen gaan uitstekend. Roughpaw leert snel” Legde De grote kater uit en Amber knikte. "Mooi zo, goed gedaan oude jongen/" plaagde hij. Maar het werd hem duidelijk dat Demonslayer nog iets wilde vragen. En hij kon wel raden waar het over ging. Dus hij zou het ijs maar breken. "Ik heb met Skullpaw gepraat, ik heb hem verteld wat ik deed op zijn leeftijd en probeerde hem een beetje te kalmeren. Maar hij is heel bang dat we boos zijn. Ik heb gezegd dat jij vooral heel erg bent geschrokken.." Legde hij uit en hij keek naar de grond, hij had het nog niet eens besproken met Demon

Demon keek Amberhunt met een norse blik aan toen hij hem ‘oud’ noemde. Even snoof hij en bromde hij onder zijn adem. “Oud zegt die. Hm” Hij schudde zijn pels uit. “Ik kan er niks aan doen dat je liever een opa als partner heb inplaats van een jonge haan” Mompelde hij maar hij zag wel de humor in dus een seconde later grijnsde hij en draaide hij zijn neus in Amberhunt’s zijn wang. "Ik heb met Skullpaw gepraat, ik heb hem verteld wat ik deed op zijn leeftijd en probeerde hem een beetje te kalmeren. Maar hij is heel bang dat we boos zijn. Ik heb gezegd dat jij vooral heel erg bent geschrokken.." Toen de rode tom over hun zoon begon verstijfde hij meteen. Zijn dikke spieren aangespannen terwijl een moeizame zucht zijn lippen verliet. Even bleef hij stil maar mauwde na een tijdje: “Denk je dat we slechte ouders zijn?” Amberhunt zou 100% zeker zeggen van niet maar toch voelde hij zich alsof hij een enorme slechte vader was net als zijn vader voor hem geweest was.

Gelukkig kon Demon zijn grapje wel waarderen. Maar toen hij over Skullpaw begon verstijfde de grote kater. er viel een redelijk ongemakkelijke stilte en toen vroeg Demon: “Denk je dat we slechte ouders zijn?” Amber schrok van de vraag, maar was niet heel verrast. "Jij zeker niet... je bent er altijd voor ze, Demon... Maar ik" Hij zuchtte geërgerd. "misschien was ik te jong toen ze geboren werden... En iedereen was toen nog goed op de hoogte van mijn eigen fouten." opnieuw zuchtte de kleine kat "Dat zou het kunnen zijn.."

Demon zuchtte zachtjes. Hij wist dat Amberhunt dat zal zeggen maar toen hij zichzelf de schuld gaf keek hij geschrokken op. “Amberhunt..” Mauwde hij en krulde zijn dikke staart om die van zijn partner, net alsof ze hand in hand stonden. “Jij bent de beste vader, je bent zorgzaam, lief, je begrijpt de kittens, je begrijpt mij” Hij richtte zijn blik op rode tom. “Het gaat niet om leeftijd of geschiedenis wat je een goeie of slechte vader maakt. Het gaat over hoe je zelf begeleid door het leven. Als je voor hen bent. Als je van hen houdt” Demon bromde. “Jij bent z’n vader, de beste, de liefste” Hij gaf zijn mate nogmaals een lik over zijn wang.

Natuurlijk zei Demon dat het allemaal niet zo was, maar zijn woorden waren zo lief dat Amber tranen in zijn ogen kreeg. "Ik ben gewoon bang.." Hij slikte "Dat het allemaal stukloopt." Fluisterde hij en hij begroef zijn gezicht in de dikke pels van zijn partner en snikte een paar keer zachtjes. Dit was nog nooit gebeurd in het bijzijn van Demon. Amber wist ook dat hij zich er niet voor hoefde te schamen, maar ja. Hij probeerde zichzelf juist altijd sterk op te stellen.