Buzzing bees {Firedance}

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Dit was niet.. waarom was hier een totaal ander woud verschenen hier? Icesong knipperde met haar ogen. Ze had al wel wat katten in kamp horen discussiëren dat er iets heel erg anders was, maar de strekking en de hoeveelheid verandering had ze niet aan zien komen. Haar pootjes maakten nauwelijks geluid op de vreemde, lichte bladeren die op de grond lagen van dit stuk bos. Ze waren zachter, rozig en de bomen barstten ervan. De groene bladeren kwamen nauwelijks tussen alle bloesem uit die in de bomen hing. Icesong's kop ging langzaam scheef terwijl ze keek, met haar goudkleurige ogen een blaadje volgend tot deze neerstreek op de grond.

Vreemd.

De poes schoof wat aan de kant met haar voorpoot, besloot dat het toch niet haar aandacht waard was en liep door. Dit vreemde woud was schitterend hoor, maar als er geen prooi te vinden was dan was het niet heel erg veel waard. En toen hoorde ze, zacht gezoem. Icesong vernauwde haar ogen terwijl ze met haar oren draaide, zoekende naar de bron van het geluid. Voor ze deze kon vaststellen daarentegen kwam een ander geluid haar ter oren. Pootstappen. Icesong richtte haar blik op de struiken en wachtte tot iemand zou verschijnen.

+Eerste post voor Firedance

▼

What do we say to the god of death? Not today.

Zodra de rust weer iets was teruggekeerd binnen ThunderClan en zij die zelf ook weer had gevonden, ging iedereen op onderzoek uit. Firedance was zelf nog niet in het deel van het woud geweest dat volgens de verhalen was veranderd. Het was echter niet iets wat ze kon laten om met haar eigen ogen te zien en dus stond ze nu onder de roze en witte bloesembomen, kijkend naar de blaadjes die om haar heen neer dwarrelde alsof het een dag in Leaf-fall was. Er waren hier prooidieren, ze had al wat horen lopen over de bosgrond en in de bomen, maar één geluid had haar interesse getrokken. Het gezoem van bijen, alleen dan een geluid wat klonk alsof er honderden bijeen waren gekomen. Met snelle passen baande ze zich een weg over een bed van bloesems. Eens ze meer in de buurt was gekomen van het gezoem, viel haar blik op een ThunderClan kattin. Fire draafde de begroeiing uit, die toch al schaars was in dit gebied. Het deed haar een klein beetje denken aan het woud van reuzen in de bergen, waar de grond ook slechts wat lage struiken kende. "Icesong, was jij ook op zoek naar de bron van het gezoem? vroeg ze aan de ander, waarna ze nog eens rond keek.

F I R E D A N C E

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Een vlammend rode pels verscheen in haar blikveld. Icesong had niet heel erg veel moeite om er een naam aan te koppelen. Het was immers heel toepasselijk om een kat met zo'n pels de benaming 'fire' te geven. Icesong boog haar kop iets naar de wat oudere poes. "Firedance," groette ze op vriendelijke toon. Het gezoem bleef een laag gebrom op de achtergrond, alsof er hier een gigantisch grote bij rond kon lopen. Maar rationeel gezien wist Icesong ook wel dat het er gewoon heel erg veel moesten zijn.

Icesong knikte wat langzaam bij het horen van Firedance's vraag waarna ze haar tong een paar keer over haar borstkas raspte. "Ja," reageerde de driekleurige kattin, "Al kwam ik eigenlijk hier om eens te kijken wat men bedoelde met dat het woud 'veranderd' was." Ze keek nog een keer naar de bloesem boven haar hoofd. "Ze hadden echt gelijk," merkte ze wat stilletjes op. De bleke bladeren dwarrelden nog steeds zachtjes naar beneden. "Maar het klinkt alsof er heel veel bijen zijn?" Veel meer dan normaal?

▼

What do we say to the god of death? Not today.

De jongere kattin begroette haar vriendelijk bij haar naam en bevestigde dat ze ook op zoek was naar de bron van het geluid. Dat en het zien hoe het woud was veranderd. Firedance glimlachte licht bij die woorden. "Ik kwam hier voor precies hetzelfde," zei ze geamuseerd. "Het is zeker veranderd. De kleuren zijn wel mooi," vervolgde ze. Dit was misschien de minst erge verandering sinds het hele vertrekken en terugkeren van de Clans. Ze kon zo een hoop opnoemen waar ze het niet mee eens was, zoals het verdwijnen van haar zusje naar BloodClan, het verdwijnen van Zealspark en nog veel en veel meer. Ze probeerde zich niet teveel te verliezen in haar gedachten, want die brachten haar vaak genoeg naar plaatsen waar ze eigenlijk niet wilde komen. "Het klinkt inderdaad als een boel. Zin om een kijkje te nemen?" vroeg ze, terwijl ze alvast een paar stappen naar voren zette richting de bron van het gezoem.

F I R E D A N C E

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Firedance beaamde dat ze om dezelfde redenen hier was en merkte op dat het woud mooi was. Icesong knikte wat langzaam terwijl ze haar blik nog over de bloesem liet glijden. "Uhu.." Mompelde ze zachtjes, waarna ze haar blik weer op Firedance richtte. "Ik ben benieuwd wat dit woud gaat brengen.. En of de prooi hier ook talrijk zal worden." Een heel nieuw bos, zouden de prooidieren zich hier net zo verbaasd over voelen als dat zij dat deden? Zouden ze zich hier thuis voelen tussen de vreemde bladeren? Of zou het woud er hetzelfde uitzien op het moment dat Leafbare met zijn koude winden de takken liet ratelen en de bladeren liet vallen? Icesong dwaalde weg van die gedachten. Ze zou het vanzelf wel zien.

Ze knikte met een kleine grijns bij de woorden van Firedance. "Ik was sowieso van plan om te kijken, of je nou mee zou gaan of niet," deelde de poes mee, maar toch liet ze de oudere warrior wel voor gaan. Dat ze weer hier waren was nog niet een excuus om je manieren te vergeten. "Bijen.. betekent honing toch? Heeft Mistgaze nog voldoende denk je?" De excursie moest nog wel enigszins verantwoord worden wat haar betrof.

▼

What do we say to the god of death? Not today.

Icesong dacht hardop na over wat het nieuwe stuk bos hen zou brengen. Wat dat betrof zag Firedance het wel positief in. "Bomen als deze trekken meestal wel een hoop dieren, zeker als er vruchten te vinden zijn na de bloesems. Ik denk dat het wel goed komt," zei ze, al om zich heen kijkende naar de kleurrijke begroeiing. Blijkbaar was het interessant genoeg om op een stel bijen af te gaan want er werd haar meegedeeld dat Ice stoch wel gegaan zou zijn, ook al kwam de rode kattin niet mee. Er verscheen een lichte grijns op haar gelaat bij die woorden. "Ik weet niet precies hoe het met Mistgaze haar voorraad gaat, maar een beetje extra honing kan geen kwaad denk ik," antwoordde ze. Om eerlijk te zijn was ze sinds de mededeling over de komende kittens even niet meer bij haar zus geweest. Misschien deels om haar niet te pijnigen, want ze wist hoe graag Mistgaze zelf voor een stel kleine hummeltjes wilde zorgen. Deels ook omdat ze kwaad was? Dat zoiets had kunnen gebeuren. "Let's go," zei ze terwijl ze in de richting van het gezoem begon te draven. Hoeveel bijen zouden het zijn?

F I R E D A N C E

I knock the ice from my bones. Try not to feel the cold. All the kings horses and all the kings' men, couldn't put me back together again. All the kings horses and all the kingsmen, couldn't put me back together again.

Icesong’s blik werd al gauw scheel toen een klein zwart geel gestreept beestje op haar neus landde. De kattin fronste lichtjes bij het aanschouwen van het kriebelige beestje, maar wachtte toch maar geduldig af tot deze uit zichzelf tot zijn vertrek besloot. Ze waren natuurlijk over het algemeen vredelievend die bijen, maar ze had geen zin om deze boos te maken. Dan was haar neus al dik voordat ze überhaupt de bijennesten gezien hadden. Dat heette toch een nest? Icesong had zichzelf er nooit helemaal in verdiept. De kattin knikte naar Firedance en grijnsde wat schaapachtig. “Eens kijken of ze wat af willen staan dan,” vroeg ze zich hardop af. Ze voelde zich gigantisch dapper nu, maar als die zoemende beestjes rond haar hoofd zwermden wist ze niet of haar moed wel bij haar zou blijven.

Rustig stapte Icesong achter Firedance aan toen deze begon te lopen. “Gaat u voor,” sprak ze met een lichte grijns. Icesong hief haar kop lichtjes terwijl ze met haar goudkleurige ogen de bijen volgden die van bloem naar bloem gingen. “Ze werken echt de hele dag door, net miniatuur clans.” Maar ze viel al snel stil toen haar blik vreemden houten blokken zag staan tussen de bomen. De bijen kropen er in en uit. “Wat.. zijn dat. Dat zijn geen normale bijennesten”

▼

What do we say to the god of death? Not today.

Er begonnen al meer bijen in hun omgeving te verschijnen. Sowieso was dit deel van het woud natuurlijk prachtig voor de diertjes die altijd naar bloemen toe trokken. Het zat hier immers vol met bloesems. Echter, begonnen het er nu toch wel veel te worden. Ze keek ook even opzij om te zien hoe er eentje landde op de neus van Icesong, die er verstandig aan deed het beestje niet weg te slaan. De rode kattin had wel eens gezien hoe een bijensteek eruit zag en het leek haar niet prettig. "Dat zal nog wel een klusje worden," merkte ze op toen de jongere kattin zei dat ze maar moesten zijn of de bijen iets af zouden willen staan. Waarschijnlijk niet.

"Ja inderdaad," merkte ze op, maar viel vervolgens ook stil bij het zien van de houten kasten die er voor hen stonden. Er gingen een enorme hoeveelheid bijen in en uit die houten dingen, die veel te recht waren om natuurlijk te zijn. "Hebben Twolegs dit neergezet?" Een normaal bijennest zag er niet zo uit, die hingen meestal aan een boom en waren rond. Niet onnatuurlijk rechthoekig. Toch leek het erop dat de bijen hun nesten hadden gemaakt in deze dingen, aangezien ze daar allemaal vandaan leken te komen.

F I R E D A N C E

Het rommelende gezoem werd ondertussen lichtelijk overweldigend voor Icesong. Het bromde aan alle kanten en ze trok dan ook even geïrriteerd met één oor. Het was een schitterend gebied hier, maar als er zoveel bijen bleven rondzoemen het hele jaar rond zou Icesong niet snel vooraan staan als er gevraagd zou worden om hier te komen jagen. Ze vernauwde haar ogen stilletjes terwijl ze de zoemende beestjes met haar ogen volgde. Wat had ze zich op de hals gehaald door voor te stellen hier te komen? Maar goed.. Ze waren hier nu toch al.

De vreemde blokkerige.. dingen waar de bijen in en uit kropen lieten haar eventjes verbaasd staan. Icesong hield haar hoofd langzaam scheef. Dit leek totaal niet op de rest van wat ze ooit van bijen had gezien.. Dat was meer rommelig, meer rond. En zeker niet zo ontzettend recht. “Dat.. kan haast niet anders..” mompelde Icesong, haar oren iets naar achter draaiend. “Dus.. oudere kat, verantwoordelijke van de patrouille, hoe gaan we dit aanpakken?” Een licht plagerige ondertoon sloop in haar stem. Als dit verschrikkelijk mis ging hoefde zij de verantwoording niet.

What do we say to the god of death? Not today.

"Hah," ze liet een kort lachje horen toen Icesong haar de verantwoordelijke van de patrouille noemde en aan haar vroeg wat ze nu zouden doen. "Wat dacht je van heel voorzichtig proberen deze plek een beetje in ons op te nemen en te zien waar we de honing zouden kunnen krijgen," stelde ze voor. Het was handig om te weten hoeveel van die rechthoekige dingen er waren, hoe ver het doorliep. Als ze wisten welke kant ze snel weg konden komen was het misschien wel mogelijk om wat honing mee te krijgen, mits ze wisten hoe ze in deze bouwwerken bij die honing terecht moesten komen.

F I R E D A N C E

Icesong wierp Firedance een onschuldige grijns toe en hief haar staart in een ontwapenend gebaar naar de vuurrode poes. Ze had zich laten vertellen dat Fire dezelfde pels had als de toenmalige leider Firestar. Had die wat uit te leggen aan zijn partner in Starclan als het zoiets was... Ach ja, niet haar zaak. "Klinkt goed, strategischer dan er gewoon op af wandelen," gaf Icesong toe, haar poot even over haar oren trekkend om er een kevertje ervanaf te mikken. Ze keek even om naar Firedance, waarna ze zich iets door haar poten liet zakken en richting de bijenkasten liep, iets laag tegen de grond om de bijen niet teveel te verstoren. Ze had er geen flauw benul van of het iets hielp en of bijen zich er iets van aantrokken, maar dan had ze het in ieder geval geprobeerd. "Die nesten zijn zo dicht.." Mompelde ze rondkijkend, haar poot tegen een dichte kant aanzettend. "Hoe gaan we erbij komen?"

What do we say to the god of death? Not today.

Makkelijker gezegd dan gedaan, uitvinden waar ze bij de honing konden komen. De vreemde houten korven leken best solide te zijn, apart van een paar openingen. Icesong leek al even verloren over hoe ze erbij zouden moeten kunnen als zij zelf was. Firedance haalde daarom maar een nagel over een van de wanden heen, om te kijken of het materiaal echt zo massief was als dat het leek. Het zag ernaar uit dat ze enkel door een hele nauwe opening konden grijpen, maar zelf zag ze daar niet zo naar uit. Bijen waren makkelijk kwaad te krijgen en dit waren wel erg veel steken om te riskeren. "Ik weet niet of we er wel bij komen. Lijkt me een groot risico," merkte ze op, terwijl ze haar poot weer van de korf haalde.

F I R E D A N C E

Met haar ogen wat open gesperd en haar pupillen verwijd volgde Icesong Firedance met haar blik, wachtend op wat de felrode kattin ging doen rond de bijenkorven. Haar pluizige staart was iets dikker dan normaal en ze stond gespannen. Op het moment dat de bijen zouden aanvallen, dan zouden ze het immers keihard op een lopen moeten zetten. En ervaring leerde dat bijen er niet bijster viel van hielden als je dicht bij hun nesten kwam. Maar er gebeurde niks. Het leek veel harder materiaal dan een normale bijenkorf. Met een hoge rug en wat strammere pasjes liep Icesong in de richting van Firedance, klaar om ervandoor te gaan. Met vernauwde ogen keek ze naar het materiaal en legde er vervolgens zelf een poot op. "Nee inderdaad.. Maar het is zo'n goudmijn," murmelde de poes met een bedenkelijke, doch nerveuze, blik. "We zouden het kunnen proberen om te duwen.. Dat het dan kapot valt. Maar dan zijn de bijen wel héél boos."