Highway to hell

Eerlijk? Chickenpaw was verdwaald. Alweer. De kater moest echt beter leren te oriënteren. Zeker vooral na wat er gebeurd was in het RiverClan territorium. Alleen had deze plek niet echt een Clangeur. Het was eerder de stank van de rare, hete grond onder zijn poten. Het was een zonnige dag. Iets te warm voor de kater's vacht. Maar dat had hem niet tegengehouden. Vlak nadat hij wakker was geworden was hij hem gelijk uit kamp gepeerd. Om een training te vermijden. Want wie wou nou trainen in zulk heet weer? Hij had besloten ergens water te drinken maar in plaats van een meer of rivier te vinden kwam hij hier terecht. Hij keek weer op van de grond en merkte al snel dat het grijze een pad was. Het was grijs met witte strepen en het stonk als de malle. Chickenpaw kreeg al snel het gevoel dat hij moest kotsen van de giftige lucht. De bruine kater voelde het trillen onder zijn poten. En zo, vanuit instinct, sprong hij maar de andere kant van het pad. Waarna er niet na een minuut een raar beest langs raasde, recht via het grijze pad. Chickenpaw had het niet zien aankomen, en kromde snel zijn rug terwijl zijn vacht overeind ging. Zijn ogen groot. Wat was dat?!

+ Coyotepaw

Hij was nog steeds licht geschokt toen er opeen een onbekende stem door het wegvagende gegrom ging. Zijn groene ogen waren nog steeds groot maar langzaamaan ging zijn hartslag weer op normaal ritme en durfde Chickenpaw zijn vacht weer plat te leggen. "Hee! Weet jij misschien waar ik ben?" Riep ze naar hem terwijl ze naar hem toe ging draven. Ze rook bekend. Hij schatte RiverClan. Een kattin rond zijn leeftijd, misschien wat jonger, maar hij was immers ook al groter gebouwd. Tenminste geen BloodClanner, gelukkig. "Ehm," begon hij lichtjes twijfelend. Oriëntatie was geen skill van hem. "Ik ben bang van niet. Ik ben eigenlijk ook verdwaald." Ieder woord kwam langzamer eruit. Alsof hij bang was dat ze hem hierdoor ging uitschelden ofzoiets. Deze kattin had hij nog nooit tegengekomen dus hij kende haar echter niet. "Ik ben Chickenpaw, trouwens. Van ShadowClan." Kwam er als volgt. Dan kon hij misschien samen met haar de weg terug vinden. Hij hoopte maar dat ze zich niet ging focussen op zijn naam. Dat was waarschijnlijk het ergste wat hij aan zichzelf vond.

Hij mocht toegeven dat hij wel dankbaar was dat hij niet de enige was die verdwaald was. Misschien dat zijn straf dan wat minder erg zou zijn. Hij had zich te vaak in andermans territorium bevonden en de bruine kater moest echt Russetfur weer vragen om hulp met de geuren en grenzen. Maar nu kon het niet, want hij was aan de overkant gesprongen en no way dat hij weer op dat monsterpad ging lopen. Dan werd hij maar een ThunderClanner of whatever Clan zich hier bevond. "Hoi Chickenpaw," zei ze als volgt. Hij schonk haar een vriendelijke glimlach, omdat zij zich niet gelijk op de betekenis van zijn naam had gericht. En dat betekende dat ze een aardige Clankat was. Dat moest haast wel zijn. "Ik ben Coyotepaw," ah zie je nou. Zij had ook een stoere naam. Coyotepaw. En hij vernoemd naar een vogel die niet eens kon vliegen. "Van de beste Clan ooit, namelijk Riverclan!" Sprak ze trots uit. Aah, dus ze was een RiverClanner? De bruine kater begon langzaamaan te denken dat die Clan één van de vriendelijkste was. Dus vrienden worden met iemand van deze Clan was geen misdaad, toch? Hij hoopte van niet. Want de kater wou StarClan, zijn moeder, Acefray, en eigenlijk de hele Clan bewijzen wat voor waardige warrior hij kon zijn. Net zoals zijn echte vader geweest was. Hij waardeerde haar trots voor de Clan wel. Maar wat voor kat zou hij zijn als hij haar gelijk gaf? Zijn Clan was immers net zo sterk en groot., Bovendien had hij nog geen ShadowClanwarrior tegengekomen die niet dapper was. Maar hij wou geen ruzie starten, hij wou vrienden worden met de kattin. Dus bleef hij maar stil over dat onderwerp. "Het stinkt hier naar de monsters, maar ik hoop dat je ergens een geur kan oppikken?" Begon hij maar. Hij wou bijna eraan toevoegen dat hij moeite had met Clangeuren, maar zou ze hem daarvoor juist wel mee plagen?

Hij trok een wenkbrauw op toen hij haar zag twijfelen over het idee om de weg terug te vinden, maar meer in licht paniek. Ze leek ouder dan hem dus hij hoopte maar dat ze meer ervaring had. "Ik kan het in ieder geval proberen! Maar laten we dan eerst van het thunderpath weglopen. Welke kant?" Ze klonk wat meer zeker van haarzelf. En de kater knikte maar terwijl hij even een gokje durfde te wagen. Uhm... Oké, hij kwam van de rechterkant maar... Hij had toch een draai gemaakt dus nu was het... "Links!" Zei hij, misschien iets meer zeker dan hij bedoelde. "We moeten zorgen dat de stinklucht van de monsters jouw neus niet afleiden, natuurlijk. Dus... Als we wat dieper hierin gaan?" Hij wees naar het bos. Of was dat nou ThunderClangebied? Hij herinnerde zich nog toen de ThunderClanwarrior hem naar het Thunderpath had gebracht en de weg terug naar ShadowClanterritorium wees. Oh, wacht! "Nee- nope, rechts. Die kant op." Voegde hij snel toe, terwijl hij een halve draai maakte om langs de andere apprentice naar het Oosten te lopen. Oh StarClan, hielp hem toch.