{Event} Fireflies

Woord was door het kamp gegaan. Nu het nieuwbladweer langzaam het kamp verwarmde, waren de vuurvliegen uit hun cocons gekropen. Waar de katten last hadden gehad van het zware weer van het afgelopen jaar, lijkt de vuurvlieg populatie juist er ontzettend veel aan gehad te hebben. Overal waar het oog viel, zag je wel meerdere lichtjes in het duister oplichten. Perfect om een keer een rustig avondje te spenderen, bij te kletsen of om gewoon leuk naar te kijken.

Zo ook had Smokebreath het wel gehoord dat er vuurvliegjes waren. Nu hij wat ouder was geworden, was het temperamentvolle er bij hem wel redelijk af en een avond rustig naar de gloeiende insectjes kijken leek hem helemaal niet verkeerd. De kater was dan ook naar het moeras toegelopen en was gaan zitten op een dikke boomwortel. Zijn grijze, rookkleurige staart legde hij over zijn voorpoten heen om ze warm te houden. Met zachte gele ogen keek hij naar de voorbij zwevende vuurvliegjes. Ergens vroeg hij zich af of hij de enige sentimentele kat was die hier kwam kijken, maar voor nu.. was het prima.

TAG: Open

Hailstorm had zichzelf die dag gestort op jagen. Haar spieren voelden stram aan van het harde werk, alsof ze niet nog een stap meer kon zetten voordat ze in haar nest neerviel en zou gaan slapen. Toch waren haar gedachten alles behalve kalm, wat ervoor zorgde dat de norse kattin, nog niet haar nest had opgezocht. Net zoals andere katten had ze gehoord dat er de laatste tijd enorm veel vuurvliegjes waren gesignaleerd, iets dat haar interesse wel had getrokken. Als ze dan toch de rust niet kon vinden, zouden de lichtpuntjes in de donkere lucht haar gedachten misschien wat afleiden. Waardoor ze eindelijk op haar gemak wat van het weer kon genieten. Het was Newleaf, het weer was prachtig en ze wist dat ze waarschijnlijk binnenkort weer kittens rond hadden huppelen, iets waar ze niet echt van genoot. Immers deden kittens aan haar familiewens denken, een wens die ze niet uit zag komen. Immers kon ze geen enkele kater in de buurt permitteren. Katers waren gevaarlijk en ze ging dus echt niet in haar eentje voor mormels zorgen. Met rustige passen liep ze in de richting van het moeras, om het spektakel in zich op te nemen. Haar oranjekleurige ogen stonden helder en berekenend terwijl haar koele blik viel op een rookkleurige kater. Smokebreath. Met een zucht nam ze plaats naast hem, zonder hem ook maar een blik te gunnen, waarna ze haar staart ongemakkelijk heen en weer liet zwiepen. De vuurvliegjes waren mooi, het uitzicht was vredig. Als ze zichzelf nou ook zo vredig zou kunnen voelen, kon de nacht niet meer stuk.

Tag: Smokebreath

Woord was bij haar oren toegekomen. Ze nam meteen de kans, want alles was beter dan haar tijd te verdoen met jagen. Russetflow was daarbij ook niet alleen bezig met het verzieken van de sfeer, ze was ook snel verrast en dan straalde haar mooie glimlach over haar gezicht. Daarom wandelde ze benieuwd naar waar de vuurvliegjes zouden zijn. Als dit nu een grap was... dan-dan werd ze wel weer erg boos. Want dan was haar tijd pas echt verprutst. Ze trippelde door het gebied terwijl schemer inviel. Dit was de perfecte tijd voor de vuurvliegjes om op te lichten. Ze vroeg zich af of het groene of oranje vliegjes zouden zijn. Bij het moeras aangekomen werd de weg versperd door een grote boom, waarschijnlijk meegesleurd en blijven liggen door de modderstroom. De rosse kattin keek naar de ruggen van de twee gestaltes. Het was Smokebreath, de gerespecteerde senior warrior en een jongere warrior Hailstorm. De galante poes zakte door haar poten en sprong lichtvoetig op de boomstronk. Ze plantte haar bibs in de schors naast de donkergrijze kater. Haar ogen werden groter en haar mond viel bijna open van verbazing. De vuurvliegjes waren groen én oranje en dansten over het moeras. Het donkere waren weerkaatste hun licht. "Wow," fluisterde ze bijna zonder adem.

TAG: Smokebreath & Hailstorm

De stilte hoefde niet lang te duren. Het ritselen van takjes en het geluid van pootstappen in de modder zeiden al genoeg over dat er een andere kat aankwam. Dat deze kat zonder ook maar iets te zeggen naast hem ging zitten en stug voor haar uit ging staren was echter wel wat irritant. "Ook een goedenavond," bromde de kater. Er waren genoeg plekken in het moeras hoor. Al snel ging zijn aandacht dan ook naar Russetflow, de rode poes die alleen maar zacht een wow uit kon brengen. "Het zijn er veel eh?" Besloot hij haar toe te brommen. Misschien dat met haar wel een gesprek te voeren viel.

TAG: @Hailstorm & @Russetflow

Bij de woorden van Smoke zapte ze haar misgunstige blik even naar Hailstorm. Het gezicht van de veel oudere kattin stond op donderen. Jupjup, daar heb je de Shadowclan liefde weer. Ze richtte haar blik echter weer op de vuurvliegjes, die veel interessanter en mooier waren. "Het zijn er veel eh?" Russet opende haar blauwe ogen nog een beetje meer, nu leken ze schoteltjes. "Jaaaah," fluisterde ze terug. Met de schoteltjes volgde ze een vliegje dat hoog in de lucht vloog en toen... verdween. "Het verdween? Kunnen ze hun licht uitdoen dan?" Het was duidelijk dat ze een totale noob was op vlak van vuurvlieg-kennis.

TAG: @Smokebreath & @Hailstorm

Hailstorm wist dat Smokebreath haar aantocht waarschijnlijk wel had opgemerkt, ze had haar best niet gedaan om te sluipen en hoewel ze dat echt wel kon, was er niets dat ze op zou jagen. Ze had al voldoende prooi binnengebracht en was er eigenlijk op uit om te kalmeren. De zenuwen die ze altijd kreeg als ze in de buurt van haar clangenoten was, zorgden ervoor dat ze niet eens een poging deed de ander te groetten. Ze wou enkel haar gedachten ordenen en kalmeren. De stress haar lichaam laten verlaten, en ademde hierdoor dan ook eens diep in, waarna ze haar kop schudde. Haar lange vacht zag er verzorgd uit, ook al had ze hier en daar een klein vlekje zitten van het werk van de dag. "Ook een goedenavond," Bromde de oud Medicinecat. Waardoor ze ongemakkelijk een mondhoek optrok in een halve gepijnigde glimlach. "Goede avond, Smokebreath," Mauwde ze op een lage vermoeide stem als antwoord. Een aantal pootstappen deden haar nauwelijks opkijken. Voordat ze de geur van een andere Shadowclanner opmerkte. Een zachte "Wow," Deed haar met haar oortje wiebelen. Haar blik wende ze niet af van het schouwspel, immers had ze de rust die de flikkerende vliegjes haar bracht nodig. "Het zijn er veel eh?" Mauwde de rookkleurige kater naar de jongere rosse Warrior. Een wat warmer ogende Warrior, die haar misschien wel aan haar moeder deed denken. Die was ook zo losjes geweest, haar felle oranje ogen wierp ze op Smokebreath waarna ze haar poot optilde en hem met een zucht en een nadenkende frons op haar gezicht een testende lik gaf. In de hoop dat haar witte poot, weer schoon zou worden. Een beetje verzorgd wou ze wel voor de dag komen. "Jaaaah," Mauwde Russetflow, duidelijk gemakkelijk een gesprek aanknopende. "Het verdween? Kunnen ze hun licht uitdoen?" Vroeg de jongere rossige Warrior, waardoor de normaal ijzige kattin vragend haar blik volgde. Ze had de vuurvliegjes niet in de gaten gehouden terwijl ze haar poot waste. "Verdween er een dan?" Mauwde ze op een vermoeide toon. Ze was Shadowclan tot en met.

Tag: Smokebreath & Russetflow

Smokebreath's blik gleed al gauw weer naar de gloeiende insecten in de lucht. Samen met de zachte nachtgeluiden van het moeras was het erg rustgevend om naar de gloeiende lichtjes te kijken. Uiteindelijk kreeg hij ook een vermoeide reactie van Hailstorm en hij besloot haar dan ook maar met rust te laten. "Ik denk dat het net zoiets is als wij kunnen met onze klauwen," miauwde de kater, zijn voorpoot omhoog tillend. Hij liet de nagels in en uit hun hulzen glijden. "Ze doen het wel vaker." Een geërgerde blik ging even naar Hailstorm. By the stars, waarom was ze hier gekomen als ze zo ging doen.

TAG: @Hailstorm & @Russetflow

Acorndust had ervan gehoord, de vuurvliegjes die rond het moeras hingen. Het was een verschijnsel waar hij nog niet eerder naar was gaan kijken, maar voor alles was er een eerste keer. Hij was dan ook het kamp uit gegaan richting het moeras om naar de insecten te kijken. Hij merkte op dat hij niet de enige was, maar besloot om de drie katten met rust te laten en zelf een plekje te zoeken om naar de vuurvliegjes te kijken. Hij kon wel wat rust gebruiken namelijk en dit was er zeer geschikt voor. Hij zocht en plekje op in de buurt van de vuurvliegjes en ging er zitten, terwijl hij met zijn ogen een paar vuurvliegjes volgde. Nu het donker was en met die lichtjes erbij leek het moeras ineens een totaal andere plek.

Tag: Nog niemand

Finchpaw opende zijn ogen en keek om zich heen. Het was al laat, eigenlijk behoorde iedereen te slapen, maar er leek iets aan de hand te zijn. De jonge kater rekte zijn lijf uit en stond op, waarna het hem weer duizelde. Hij wist zichzelf te herpakken en verliet vervolgens de apprentice den. Hij keek om zich heen en zag een tweetal katten het kamp verlaten. Finchpaw volgde de twee, waarna hij uitkwam in de Marshlands.

Wat hij daar aantrof zorgde ervoor dat hij verstijfde en eigenlijk alleen maar staarde, staarde naar al die lichtjes in de lucht. Zoveel, prachtige lichtjes. Het katertje krulde zijn lippen op en leek zijn zorgen, zijn onzekerheden even te vergeten. "Wow," bracht hij dan ook ademloos uit. Langzaam, stapje voor stapje ging kwam hij dichter bij de andere katten die ook genoten van al het pracht en praal. De jonge kater kwam meteen weer tot een halt toen een lichtje voor zijn neus bleef zweven. Zijn ogen keken naar het vuurvliegje, waardoor hij nu scheel keek. Hij bewonderde het diertje en zijn pupillen leken nu wel schoteltjes.

TAG: Niemand

De rode poes was nog niet terug gekeerd naar het kamp, terwijl de rest van haar nacht patrouille wel al terug gekeerd was. Russetfur had nog even alleen willen zijn, even met haar gedachten, denkend aan alle katten die ze verloren waren, waaronder haar moeder, haar broertje Ravenheart en in de bergen, door de ijzige winter, haar zusje Swiftclaw. Het brak haar hart, al straalde de harde kattin dat niet snel uit. Een zucht rolde over haar lippen, terwijl haar poten haar langzaam terug brachten naar het kamp. De poes werd echter afgeleid bij het horen van geroezemoes, komend uit de Marshlands. De rode, forse kattin vernauwde haar blauwe ogen en beende zich richting de Marshlands.

Daar aangekomen kwam ze tot een halt en leek ze even te vergeten hoe ze moest ademen. Dit zag er... bijzonder uit. Langzaam begon ze weer door te stappen, terwijl ze verbaasd en verwonderd om zich heen keek. Toen kwam er een besef moment bij haar binnen. Innerstar. De poes die hier, in de Marshlands was verdronken, weg gezakt en gestorven. Ze was stil gaan staan naar Acorndust, maar sprak even geen woord, omdat ze niet goed wist wat ze moest zeggen, zich geen woorden kon geven aan deze bijzondere verschijning. Ze keek alleen maar verwonderd om zich heen.

TAG: Acorndust

Eens in de zoveel tijd was er een avond dat er te voelen was dat de clan een plan had. Zelfs sommige apprentices deden er aan mee en wie was Tall om het warme gevoel in zijn buik te negeren wanneer hij zijn clan zo'n eenheid zag vormen. Het had ze goedgedaan weer terug te keren naar hun oude kamp, met de vertrouwde moerassen en naaldbomen. Persoonlijk had Tall het ook gemist, al was het in het begin wennen en een beetje eng geweest. Ook de mentale terugkeer van Smokebreath was goed geweest voor de katten, de kater had veel meegemaakt en was een wandelend geschiedenisboek van de clan. Tall, persoonlijk, hechtte altijd veel waarde aan een gesprek met de kat, al was het ook altijd een beetje beangstigend.

Inmiddels was ook hij het kamp uitgelopen en in de richting van de verschillende geuren getrokken. Die vermengden zich met elkaar in de buurt van het moeras, wat de kater zijn tempo deed verlagen. Eenmaal uit de bosjes gekomen moest hij zijn best doen geen zucht van ontzag te slaken, en stond in plaats daarvan even met mond open. Al die lichtjes in de lucht. De sterren, waar hij zo graag naar keek, die hen bezochten. In de vorm van vliegjes, maar hey je kon niet alles willen, in de vorm van een vogel of een kat was misschien wat veel gevraagd.

Zacht liep hij in de richting van de apprentice die er ook bij was gekomen, en keek glimlachend toe hoe deze zo ongeveer persoonlijk contact met een vuurvlieg had. In stilte ging hij naast hem zitten, hij wilde de vlieg niet wegjagen met gepraat. Zijn vacht kwam een beetje tegen die van Finchpaw, zodat de ander wist dat hij niet meer alleen was, bovendien was het in het moeras met een windje, nog relatief koud.

@Finchpaw.

Zodra het nieuws ook haar oren had bereikt was de zilvergrijze kattin gestopt met al hetgeen waarmee ze bezig was, hoe belangrijk dit ook geweest mocht zijn, en rende ze op volle snelheid richting de plek waar het te doen was. Haar blauwe ogen hadden een spookachtige gloed in het maanlicht, maar hadden alsnog die bekende twinkelingen die aantoonden dat ze zich enorm aan het opwinden was over het hele spektakel. Zo noemde ze het ja, een spektakel. Ze hield van sterren. Het deed haar dan ook terugdenken aan vroeger, aan al die nachten dat ze niet kon slapen en dus maar wat naar boven keek, naar de sterren uiteraard.
Zodra ze was aangekomen en in het rond keek, merkte ze op dat er niemand was die ze echt goed kende. Een zachte zucht verliet haar bekje, waarna ze maar naar een lege plek ging en met haar kop naar boven ging. Zodra de weerkaatsing van de kleine hemellichaampjes vertoond werden in haar blauwe ogen, verliet een zachte 'ooh' haar mond. Haar zilvergrijze vacht zette zich echter wat op toen een frisse wind over haar rug rolde. Achja, dat nam ze er wel bij.

Het begon langzaam maar zeker drukker te worden met meer katten, maar hij besteedde er niet echt aandacht aan. Zijn aandacht werd voornamelijk getrokken door de lichtjes die soms vlak voor zijn neus langsgingen. Het was zeker apart om te zien en hij vroeg zich bijna af waarom hij dit nog nooit eerder had gezien. Waarschijnlijk had hij de tijd er gewoon niet voor genomen. Hij merkte op dat Russetfur naast hem was komen staan en hij liet zijn blik kort naar de poes gaan en knikte ter begroeting. Ergens was het apart dat dit schouwspel zich nu voordeed bij het moeras, de plek waar Innerstar haar leven had verloren. Toch kon hij zijn aandacht niet weghouden van de vuurvliegjes. "Het is een apart verschijnsel," Sprak hij uiteindelijk naar Russetfur, terwijl hij zijn blik alweer richting de vuurvliegjes had gericht.

Tag: @Russetfur

Met een muis in d'r bek en in haar geheugen de plek waar ze een woelmuis had begraven, wandelde de bruine tabby kattin door het gebied heen. Haar oren prikte omhoog op het moment dat ze geluiden hoorde en al snel merkte ze op dat er een groepje van haar clan bij elkaar waren gekomen. Briarthorn keek iets wat schichtig om zich heen, was er iets gebeurd? Had ze iets over het hoofd gezien terwijl ze aan het jagen was. Ze bedacht bij zichzelf dat ze misschien niet heel erg met haar hoofd erbij was de laatste tijd, maar dat iets wat ze niet snel aan andere zou laten merken. De tabby kattin besloot zich er maar bij neer te leggen en bewoog zichzelf in de richting van de katten.
Al snel merkte ze op waarom iedereen zich hier had verzameld, ze begroef de muis en plaatste de plek in haar geheugen, voordat ze haar ambere ogen richtte op alle lichtjes in de lucht. Vuurvliegjes. De lichtjes leken te glinsteren in haar ambere ogen en een kleine glimlach gleed over haar gelaat heen. Briarthorn keek om zich heen, maar merkte dat Astershred er niet was. Ze zuchtte zachtjes en ging in haar eentje ergens zitten. Kijkend naar de prachtige lichtjes in de lucht.

[@Nobody]

Wat was dit nou weer voor gedoe? Allerlei katten verlieten plotseling het kamp om ergens naar te gaan kijken. Blijkbaar was het heel bijzonder, anders zouden zo veel katten er niet heen gaan. De kleine witte vacht volgde een paar van deze katten naar de plek waar het spectakel aan de gang zou zijn. Eenmaal aangekomen was ze toch min of meer verbaast over wat ze zag. Allemaal kleine lichtjes vlogen rond, een flinke groep katten op de grond die er naar keken. Wat een apart zicht. Zulke lichtjes had ze nog nooit gezien. Kindpaw nam plaats, ongeveer een vossenlengte van een kattin die er maar alleen bij zat. "Wat zijn dat?" vroeg ze aan de tabby. Als ze het goed wist was deze kattin kort geleden warrior geworden. Dat betekende dat ze in dit gebied geboren was en misschien wel wist wat dit waren. Zulke dingen had ze in de bergen nog nooit gezien. Dat kon natuurlijk ook komen omdat ze daar in een heuze grot woonde maar goed.

Tag: @Briarthorn

Rustig keek ze omhoog naar de vuurvliegjes die in het rond vlogen en een lichte gloed over het groepje katten heen schenen. Ze zou hier makkelijk de hele nacht kunnen blijven zitten en kijken, waarschijnlijk ergens tegen de ochtend in slaap vallen en al haar taken vergeten. Briarthorn zuchtte zachtjes. De laatste tijd had ze te veel twijfel over hoe dingen geregeld werden binnen de clan. Vooral tijdens hun reis naar en terug van de bergen had haar niet veel goeds gedaan. En dan nog niet te spreken over het gevecht met Bloodclan, iets waar ze vol interesse bij had staan kijken, aan de zijlijn.
De tabby schrok op uit haar gedachten toen ze werd aangesproken. Een kleine witte apprentice had haar aangesproken, iemand die ze herkende als Kindpaw. "Vuurvliegjes," sprak ze op een zachte, rustige toon. "Kleine vliegende insecten die licht kunnen maken." Ze richtte haar ambere ogen weer terug op de diertjes. Het was een prachtig gezicht om te zien. Jammer dat Astershred er niet bij was.

Tag: @Kindpaw

Hij was eerst aan het spelen met een mosbal. Nou ja, ‘spelen’. Duidelijk verveeld terwijl hij het kleine ding steeds tegen de muur van de nursery duwde, waardoor het vervolgens terugkaatste. Chickenkit liet zijn kopje zakken. Wat was dit saai. De hele dag in het kamp doorbrengen. Zonder katten van zijn leeftijd. Omdat ze aan het trainen waren. Of dachten dat ze beter dan hem waren. Nors zat hij op en liep de nursery uit. Nu pas merkte hij dat er warriors naar buiten gingen. En bleven praten over lichtgevende dingen. Zijn groene ogen werden groot terwijl hij eentje naar de ingang van het kamp volgde. Maar dan pas herinnerde hij zich de regel van dat kittens nog niet het kamp uit mochten. Hij herkende een witte vacht verderop, die algauw verdween in de struiken. Waar er andere katten zich ook bevonden. Was dat zijn zusje? Dit was niet eerlijk. Nogal verdrietig keek hij naar de katten die verderop liepen, dieper het territorium. Chickenkit liet zijn oortjes zakken. Hij wou ook meedoen. Hij wou geen buitenbeentje meer zijn.

+ note Chickenkit is net aan de uitgang van het kamp
+ tag Demon save him ;—;

Demonslayer had wat opgevangen van het geroezemoes toen hij terug kwam van een duo patrouille langs de grenzen samen met Amberhunt. Er word gesproken dat er vuurvliegjes te zien waren bij het moeras en hoewel de bromde grote tom daar niet veel omgaf kon hij geen nee zeggen tegen zijn partner die hem smekend aankeek. ”Zullen wij ook gaan kijken?” Vroeg de oranje tom met een smekende blik. De massieve senior warrior zuchtte brommerig en rolde met zijn blauwe ogen. “Fine” Gaf hij toe met een zucht. “Ga jij maar vast vooruit, ik haal je wel in” Hij gaf Amberhunt een neusje en liep toen het kamp veder binnen toen hij zag dat de oranje tom verdween in de verte. De grijze warrior likte zijn lippen en legde een muis, die hij onderweg gevangen had, op de prooistapel. Hij wou net zichzelf omdraaien en naar de vuurvliegjes ding ofzo iets toe gaan, toen hij Chickenkit zag. Hoewel zijn siblings al apprentice waren was de tabby tom nog steeds een kitten -waarom dat was wist hij niet- wat betekende dat hij het kamp niet uit mocht zonder begeleiding. Demon keek nog even naar de jonge tom en besloot toen (wat een enormste fout was in zijn leven) om de nursury binnen te lopen. Hij stak zijn kop naar binnen en bromde. “Kom op iedereen, we gaan op avontuur” Een bende kittens sprongen op uit hun nesten en rende zowat over hun moeders heen. Meteen werd Demon overspoeld door allemaal fluffbals. ‘Oh starclan waarom heb ik dit gedaan’ Dacht hij in stilte. Een paar queens keken hem even kort met een bezorgde blik aan maar toen hij hen een knikje gaf met zijn brede dikke kop veranderde het. De moederkatten vertrouwde dat het goed zou komen. Natuurlijk. Half Shadowclan was er, wat kon er mis gaan. Demonslayer zette iedereen in een rijtje en liep toenop Chickenkit af die nog steeds bij het kampuitgang stond. Met zijn nieuwe gang aka de kitten sqaud sprak hij de tabby tom aan. “Chickenkit” Probeerde hij zijn klank zo vriendelijk te laten klinken als hij kon awel dat altijd lastig was met z’n stem dat klonk alsof het een oude motor was. “Ga je mee?” Demonslayer tikte met zijn dikke staart op de schouder van Chicken dat hij hem en de rest van de treintje kittens moest volgen.

Eenmaal aangekomen met de bende stuiterballen keek hij naar de vuurvliegjes die in de licht zweefde. De halve clan, zoals hij al dacht, was hier te vinden. Allemaal bewonderend naar de stel vliegende insecten te staren. Demonslayer bewoog met zijn oren en ging toen met alle kittens alsof hij een kinderjuf was ergens zitten in een kringetje samen met zijn partner.

note kitten gang
tag: (Amberhunt, queens) een bende kittens, ‘Amberhunt’ en Chickenkit

Intussen had het bericht het kamp ook bereikt, aangezien half Shadowclan zich nu in de Marshlands bevond. Daarom was ook Serpentpaw haar nest uit gekropen om vervolgens met haar verwilderde vacht er naar toe te rennen. Ze rende voorbij Demonslayer, haar oude mentor, die een reeks kittens met zich mee sleepte, door naar de Marshlands. Ze probeerde harder te rennen dan dat haar poten aan konden, want de snelste was ze niet. Toen struikelde ze, face-first in de drek. "Ooff," kwam er dan ook puffend uit haar bek, waarbij ze modder uit spuugde. Ze slaakte een zucht, en schudde haar; nu vieze vacht uit. Wat maakte het ook uit.
Nu, op een langzamer tempo, maar nog steeds rennend, ging ze richting de Marshlands. Daar aangekomen werd ze verrast, ten eerste, door alle lichtjes die door de lucht heen zweefde, en alle katten die aanwezig waren. "Wow," ademde ze dan ook verwonderd uit. Ze liep door de Marshlands, helemaal in beslag genomen door het tafereel en een soort speelsheid kwam weer in haar op. Een vuurvliegje vloog langs haar gezicht en Serpentpaw fixeerde haar ogen er op en ging er achterna. Ze zwaaide met haar staart en zette vervolgens af met haar achterpoten, in de hoop het lichtje te kunnen vangen. In plaats daarvan botste ze alleen maar tegen een young-warrior op. "Mousedung!" Liet ze dan ook horen en keek vervolgens recht naar Silverwolf.

TAG: Silverwolf

De kattin werd helemaal, letterlijk, overdonderd toen een andere kat plots tegen haar aanvloog. Ohnee! Had ze weer iemand kwaad gemaakt? Was dit een payback? Pas nadien merkte ze op dat het een apprentice was, genaamd Serpentpaw. Deze leek net zo verwilderd en verschoten te zijn als Silverwolf. De zilvergrijze kattin keek haar aan met haar lichte blauwe ogen en schudde met haar kopje. "Alles oké?" vroeg ze dan maar, niet zeker wetende of de zwarte poes zich pijn had gedaan. Met haar ging het wel, ze was op dat vlak een redelijk harde. Maar de jongere kattin leek nog meer verschoten te zijn dan haar en daarom vroeg ze het. "Was je ook zo in de ban van de vuurvliegjes?" vervolgde ze nadien, een scheve glimlach op haar gelaat plaatsende terwijl ze terug naar boven keek. Woedde? Kwaadheid? Dat voelde ze op dit moment niet. Daarvoor was ze veel te relaxed. Daarbij had de leerling het niet met opzet gedaan, nam ze aan, dus waarom kwaad worden?

tag: serpentpaw