{Event} Fireflies

Het kamp liep langzaam leeg terwijl het woord van de vuurvliegjes zich verder verspreidde. Sunvoice zelf was ook zeer zeker nieuwsgierig naar wat er nou allemaal aan de hand was. Maar eerst had ze besloten haar prooi op te eten waar ze net aan begonnen was. Anders zouden de vliegen er waarschijnlijk mee aan de haal gaan. Dan hoefde Sunvoice het ook niet meer te hebben. De poes nam nog een laatste hap van de prooi, besloot dat het op was en schoof het aan de kant. Begraven zou ze het later wel. Het leek ook al alsof half Shadowclan bij de vuurvliegenplek zat toen ze eenmaal aankwam. Sunvoice zag dat de meeste katten al in gesprek waren en ging dan ook aan de waterrand zitten. Als iemand zin had om te kletsen zou het vanzelf wel gebeuren.

{Graphics komen later, maar ze komen wel, beloofd}

TAG: None

Elke keer wanneer Russetfur zich in of bij de Marshlands bevond, moest ze aan haar moeder denken en werd ze gegrepen door een klauw van verdriet. Nu ervaarde ze echter een dubbel gevoel. Dit voelde bijzonder aan en om hier te zijn, op de Marshlands, met al deze vuurvliegjes voelde haar moeder zo dichtbij op een positieve manier. De clan was bijeen en het voelde allemaal zo vreedzaam en bijzonder aan. Toch bleef dat sombere gevoel bij haar hangen en wenste ze dat Innerstar nu ook bij haar zou zijn. Haar blik ging naar Acorndust toe, naast wie ze was gaan staan zonder verder een woord te spreken. Ook hij bleef even zwijgen, duidelijk in de ban door al deze vuurvliegjes. Het was moeilijk om je aandacht te verzetten van deze vuurvliegjes. Toch sprak Acorndust uiteindelijk tegen haar. “Ja, inderdaad,” sprak ze ietwat ademloos. “Het is prachtig,” vervolgde ze en weer gleed haar blik kort naar de kater naast haar. “Heb je zoiets ooit eerder in je leven gezien?” Vroeg de roodbruine poes vervolgens aan de kater.

TAG: Acorndust

Haar blauwe ogen schoven even naar Smokebreath. De kater ging bijna op in het schemer donker met zijn vacht die zijn naam eer deed. Russetflow knikte en keek weer naar de vuurvliegjes. Ze dansten door de lucht leek het wel. "Dat klinkt logisch, maar het is niet zoals een afweermechanisme denk ik... eerder zoals liefde?" Er viel een kleine pauze, waarna ze haar gouden kopje even geërgerd draaide naar Hailstorm, om die een boze blik te geven. Moest ze de pracht verpesten met haar irritante gedrag? Een van de kleine bolletjes licht verwijderde zich van de groep en kwam voor haar ogen vliegen. Het nestelde zich in de lange haren van de senior warrior en begon te knipperen. Ze keek er met grote ogen naar. Was dat dan hun roep voor liefde?

TAG: @Smokebreath & @Hailstorm

Sometimes before it gets better, the darkness gets bigger
The person that you’d take a bullet for
is behind the trigger

Hij had niet gepland hier lang te zijn. Zijn oren hadden het hele gedoe opgevangen en nogal geërgerd had hij besloten te kijken wat er aan de hand was. Zijn groene ogen keken naar lichtgevende muggen. Het was net een plaag. Flameleap keek nogal ongeïnteresseerd. Want waarom zou een parasiet hem zo blij maken? Zijn blik vond al snel de blauwe van Russetflow. Die zelf wel onder de indruk leek, en de kattin was erg kieskeurig- had hij opegemerkt. Hij moest nadenken na zijn gefaalde poging om haar te ergeren. En zij had de rollen omgedraaid door hem zo in haar nest te duwen. Zijn vacht tintelde bij die gedachte. Maar hij wist niet of dat kwam door de walg vanbinnen of door iets anders.

Plots kwam er zo een lichtgevend ding op zijn neus. Hij schudde het van hem af. Duidelijk niet geamuseerd door de situatie. Het vuurvliegje veel zo op de grond, en gelijk tilde Flameleap zijn voorpoot en stampte op de arme mug. Zo, opgeruimd was netjes. Heh. Dat was wel leuk. Het geluid dat het gaf terwijl hij het zo plette. Na een paar seconden tilde Flameleap zijn poot weer op, en zag net hoe het licht van het vuurvliegje wegvaagde. Zijn grasgroene ogen keken emotieloos op, en nu pas merkte hij dat een paar kittens hem aan het aankijken waren. Oeps?

'Cause I swear I'd burn this city down to show you the light

x

"Vuurvliegjes," reageerde de kattin op een zachte en rustige toon. Kindpaw kon zich eerlijk gezegd niet herinneren of iemand haar daar ooit over had vertelt. Misschien wel, misschien niet. "Kleine vliegende insecten die licht kunnen maken." Kindpaw draaide haar ogen met die van de kattin mee. Het waren dus vliegende insecten. Daar had ze het over het algemeen niet zo op. Ze waren niet te eten en meestal alleen maar vervelend. Al moest ze wel heel eerlijk zeggen dat het er hier wel mooi uit zag. "Hoe kunnen ze dan licht geven? Hebben ze vuur in zich?" Buiten de zon en silverpelt was er buiten vuur niet echt veel dat licht gaf. Niet in haar weten in ieder geval. Haar ogen hield de apprentice gericht op de beestjes die allemaal in willekeurige richtingen leken te vliegen. Hoe langer ze keek, hoe meer het op een soort van dans begon te lijken. Allemaal dansende lichtjes in de lucht. Zo lang je er niet aan dacht dat het beestjes waren was het allemaal wel mooi om te zien.

Tag: @Briarthorn

Smokebreath en Russetflow leken de gloeiende insecten wel te waarderen. Hoewel de Senior Warrior, Hailstorm er ook geen probleem mee had, was ze niet bepaald een sociaal ingerichte kattin. Ze jaagde met plezier voor de clan en ook vechten was geen probleem; echter wist ze niet hoe ze een vriendschap en andere relaties moest onderhouden zonder te close te worden met anderen. Dus deed ze het simpelweg niet. "Ik denk dat het net zoiets is als wij kunnen met onze klauwen," Mauwde, bromde de grijze senior Warrior. Waarna hij zijn poot optilde en zijn nagels in en uit zijn hulzen liet glijden. "Ze doen het wel vaker." Hailstorm ontweek de geërgerde blik niet en keek hem enkel met een koele blik aan, haar oranje ogen zouden normaal door de warme kleur niet snel als koud overkomen, toch in het donker met het schampere licht van de vuurvliegjes en de sterrenhemel, leek ze behoorlijk koel. "Dat klinkt logisch, maar het is niet zoals een afweermechanisme denk ik... eerder zoals liefde?" Mauwde Russetflow, waarna haar goudkleurige kopje even geërgerd als die van Smokebreath op de gevlekte langharige kattin werd gericht. Hailstorm fronste kort, hoewel ze er geen van excuses was had ze toch ergens het idee dat ze iets fout had gedaan. Een van de vuurvliegjes nestelde zich in de haren van Hailstorm, waardoor ze haar oor even verward wiebelde. "Ze prikken niet toch?" Murmelde ze een tikkeltje verrast. Haar stem klonk meteen warmer en rustiger, al was het duidelijk dat de vermoeide Senior Warrior, niet echt een gezelschapsdier was.
Tag: Smokebreath & Russetflow

Smokebreath trok eventjes lichtjes met zijn oor terwijl hij naar Russetflow luisterde. Zijn ogen volgdn een specifiek vuurvliegje wat door de lucht schoot, zo hoog dat hij bijna tussen de sterren leek te zweven. Als kitten had hij er nog wel eens van gedroomd om te kunnen vliegen. Die dromen waren natuurlijk nooit uitgekomen, maar hij moest toch altijd nog waterig glimlachen als hij eraan terugdacht. Hij had zichzelf toen altijd dwaas gevonden, terwijl hij altijd dwaas was op andere momenten. Hij keek bedenkelijk toen Russetflow sprak en glimlachte zwakjes. "Ik denk dat je daar een heel goed punt hebt, stel je voor dat katten dat hadden." Hij had zelf ooit gedacht de liefde gevonden te hebben, maar ze had hem verlaten op het punt dat Starclan hem geroepen had om medicine cat te worden. Ze had op zich gelijk, maar de hysterische wijze waarop was wel weer een beetje jammer. "Ik geloof niet dat ze prikken nee," beantwoordde hij Hailstorm, lichtelijk verbaasd dat ze uit het humeur leek te stappen waarmee ze de avond mee begonnen was.

TAG: @Hailstorm & @Russetflow

Hij had het verschijnsel nog nooit eerder gezien, maar hij was blij dat hij dat nu wel had gezien. Het was een bijzonder verschijnsel en hij zou het dan ook zeker de volgende dat het er was weer willen zien. Echter wist hij dat het niet makkelijk was om te bepalen wanneer het was. Hij had er echter wel altijd vanaf geweten alleen niet de moeite genomen om echt op het juiste moment te gaan kijken. "Ik had het nog niet eerder gezien." Zei hij dan ook als antwoord op de vraag van Russetfur. "Maar ik ben blij dat ik het nu toch gezien heb." Het was tenslotte misschien iets dat hij misschien niet nog een keer zou zien, daarom genoot hij ook van dit moment. Ergens wilde hij echter wel dat Northernfaith dit ook zou zien, maar hij had de poes nog niet gezien. Misschien had ze er nog niet van gehoord? Hij wilde hier echter niet weggaan om te kijken of hij haar zou kunnen vinden. Dan zou hij de vuurvliegjes moeten missen namelijk.

Tag: @Russetfur

Ze wilde niet gaan- het boeide haar niet, ze had namelijk betere dingen te doen. Zoals haar vacht, ja dat belangrijker dan met haar clangenoten zijn. Toch? De poes liet een lange zucht haar bek ontsnappen, ze was een van de weinig die nog in het kamp was. Iedereen had het leuk, en zij zat hier alleen. De poes kwam langzaam overeind, en stapte naar nest uit. Ze voelde zich onrustig, haar hart trok aan haar om te gaan. Maar haar ijdelheid hield haar tegen, ze kon niet zo gezien worden. Ze zag er niet uit, kwaad sloeg de poes met haar poten op de grond. Ugh, wat een gedoe altijd. Ze zou gewoon gaan, ze moest niet zo hard op haar zelf zijn. Na een paar seconde aan twijfel, begon de poes toch te lopen. Op naar waar iedereen was.

Zoals ze verwacht had was het feest al begonnen, iedereen zat met elkaar te praten. En de kleine beestjes verlichtte alles perfect, net zoals de sfeer. Toch voelde de poes zich...somber? Waarom wist ze niet, kon ze haar clangenoten niet blij aanzien? Was haat hart zo duister? Northern zuchtte en hield haar hoofd wat laag, ze wilde niet echt opgemerkt worden. Haar gele ogen waren strak gericht op de bruine kater, die zat te praten met een andere poes. Een pijnlijke steek ging door haar hart heen, toch besloot ze niet naar hem toe te gaan. Ze wilde hem bespiede voor zolang mogelijk was.

Tag: Niemand

Hij leek de omgeving even te vergeten, terwijl zijn volle focus op het vuurvliegje was gericht die op zijn neus was geland. Hij schrok echter op toen hij de vacht van iemand anders tegen de zijne voelde, maar wist zijn focus op het vuurvliegje te houden die nu opvloog. Maar toen verdween die ineens, uit het niets, weg. Verward en weer terug op aarde keek hij om zich heen en keek vervolgens naar Tallshadow. Hij deinsde wat opzij en bleef even verward naar de kater kijken. "Dat zijn... vuurvliegjes? Toch?" Hij had er enkel van gehoord, waardoor hij onder de impressie was dat dit dus die vuurvliegjes waren, maar hij had ze nooit eerder gezien. Het was een bijzonder verschijnsel en Finchpaw was er ietwat gedesoriënteerd door.

TAG: @Tallshadow

De vraag van de kitten zetten haar aan het denken. Ze was best slim en wist op veel vragen wel een antwoord te regelen, maar dit had ze zo for granted genomen, dat ze eigenlijk het antwoord niet wist. "Ik denk dat het in hun zit. Zo als wij een staart hebben, denk ik," sprak ze, maar er zat onzekerheid in haar stem. Ze deed haar bek open om nog iets te zeggen, maar bedacht zich en sloot d'r bek weer. De vuurvliegjes danste voor haar ogen en een pang schoot door haar heen, ze miste Astershred en hoopte dat de kattin nog langs zou komen. Ze zou dit zo graag samen met haar willen bekijken. "Zeg Kindpaw, waarom ga je niet kijken of er nog meer apprentices zijn?" stelde ze daarna aan de kleine witte apprentice voor.

Tag: Kindpaw

Ze was vrij laat nog op een jacht patrouille gegaan, waardoor ze enigsinds verbaasd was toen ze in een leeg kamp terug keerde. Even maakte ze zich zorgen, al helemaal toen ook Briarthorn niet aanwezig bleek te zijn. Al snel werd haar echter door een vrolijke apprentice verteld dat de katten bij de Marshlands zaten, omdat daar klaarblijkelijk de vuurvliegjes zich vertoonden. Astershred, die vrij moe was van een dag intensief haar taken volbrengen, wilde eigenlijk niets liever dan zich opkrullen en slapen. Toch, haar nieuwsgierigheid trok haar uiteindelijk het kamp uit. Haar moeder had weleens verhaaltjes verteld over vuurvliegjes, die uit zichzelf licht zouden moeten geven. De poes had altijd gedacht dat het slechts een mooi fantasie verhaaltje was geweest om haar te vermaken, net als de woeste draken en andere beesten die nooit echt zouden kunnen bestaan. Het tegendeel werd haar echter bewezen toen ze uiteindelijk de Marshlands bereikte en er, inderdaad, honderden kleine lampjes voor haar ogen zweefden. Een klein glimlachje sierde Astershreds snuit, dus toch. Haar ogen gleden over de omgeving, waar een hele hoop katten zich hadden verzameld. De enige naar wie echt haar aandacht uitging was echter een mooie, bruine poes. Met een zachte snor zette ze zich naast Briarthorn neer. "Hey Briar," sprak ze warm, waarna ook Kindpaw haar opviel. Deze gunde ze ook een glimlach. "En hallo Kindpaw,"

Tag: Briarthorn&Kindpaw

Blijkbaar had ze weer eens een vraag gesteld waar de ander niet zomaar een antwoord op klaar had. "Ik denk dat het in hun zit. Zo als wij een staart hebben, denk ik," sprak de warrior. Kindpaw richtte haar ogen op haar staart en bewoog er zachtjes een beetje mee. Net een staart he? Bijzonder. Ze kon het zich amper voorstellen, katten met lichtgevende staarten. "Zeg Kindpaw, waarom ga je niet kijken of er nog meer apprentices zijn?" stelde de tabby haar voor. Verward over waar dat precies vandaan kwam draaide Kindpaw een keer met haar oren. Ze bleef liever hier, de meeste apprentices waren vrij druk bezig. Daar had ze om eerlijk te zijn niet zo heel veel zin in. Een kattin zette zich bij het tweetal weg en begroette snorrend de andere warrior. Het duurde even voor Astershred haar ook opmerkte en begroette. Kindpaw gaf een klein knikje ter begroeting voor ze haar ogen weer op de beestjes richtte. Totaal oblivious dat de twee misschien wel even met z’n tweeën wilde zijn.

Tag: Briarthorn & Astershred
Note: Mobielpost

Het vuurvliegje vloog op en verdween toen zijn licht doofde. Het bleef een interessant verschijnsel, beesten die zomaar konden verdwijnen. Ze stierven niet per definitie dan, Tall had wel eens een gezien die zijn licht weer opnieuw aan deed. Met schuin hoofd volgde hij wat naar zijn mening het betreffende vliegje was, maar verplaatste zijn blik naar de apprentice toen deze tegen hem begon te praten.
Op zijn vraag glimlachte de kater en knikte. "Yup," Mauwde hij bevestigend. "Al zou je haast denken dat het magische wezentjes waren, met het schouwspel wat ze 's nachts kunnen creeëren," Tenminste, zo dacht hij erover.

@Finchpaw.

Finchpaw deed zijn best om het duizelige gevoel wat op het afkwam weg te duwen. Hij was enorm gefocust geweest op een vuurvliegje en was deze focus verloren toen het licht was gedoofd en het beestje was verdwenen. Nu was zijn focus nergens te vinden en voelde hij dat akelige gevoel weer opkomen. Gelukkig was Tallshadow er om tegen te praten en focuste hij zich nu daarop, en zijn ademhaling, om te voorkomen dat het hem weer zou duizelen. Hij wilde sowieso niet dat Tallshadow er lucht van zou krijgen dat hij evenwichtsproblemen had. Smokebreath wist er van en dat was genoeg voor hem. Zelfs Deerleg wist er niet van.
Tallshadow bevestigde dat de vliegende lichtjes vuurvliegjes waren, waarop Finchpaw even grijnsde en zijn blauwe ogen terug verplaatste naar de insecten. "Ze zijn inderdaad magisch, ja," beaamde hij. Hij glimlachte weer en keek om zich heen. "Ja, zelfs de meest chagrijnige katten van de clan zijn nu helemaal in bedwang door deze vliegjes, ik geloof inderdaad dat ze magisch zijn," ging hij verder en lachte zachtjes, hopend dat de aanstaande leader van Shadowclan zijn opmerking kon waarderen.

De ander leek even bij te moeten komen van de plotse verdwijning van het beestje maar stemde toen in met Talls opmerking over de magie van de beestjes. De tweede opmerking van de apprentice deed Tall grinniken en hij boog zich wat dichter naar hem toe om te zorgen dat niet iedereen hen zou horen. "Ik denk dat ik zelfs een soort kleine glimlach bij Smokebreath zag," Mauwde hij met gespeelde schok, al was het best iets heftigs. Zijn ogen reflecteerden twinkelend het licht van de beestjes. Een beetje lol maken deed hem altijd goed. Serieuze leider zijn was niets voor hem.