But it still was not enough

Hij had er met niemand over gesproken. Niemand hoefde het te weten. Dit was iets geweest wat hij alleen moest oplossen, iets wat hij alleen kon doen. De zwarte kater had zich begeven naar het Rogue territorium, hij wilde momenteel niet bij de Elite gezien worden. Eigenlijk wilde hij nergens gezien worden. Zijn hoofd was onrustig, zijn vacht nog erger. Het prikte en stond helemaal uit, de kater was dan ook helemaal op z'n hoede. Als iemand nu zijn plan door de war zou schudden, dan was alles voor niets geweest, dan zou hij alles kwijt raken. Zijn gifgroene ogen flikkerde eventjes, de vlammetjes die er normaliter in lagen waren nu uitgebrand tot haardvuren.
De kater keek op, zijn oren wiebelde nieuwsgierig toen hij de geur van Shadowclan gemengd met de geur van bloed tegen kwam. Wat was dit nou weer? Hij wist zeker dat hij niet langs de grenzen was geweest. De clans stonden te veel op springen om nu een goede move te kunnen maken, dat wist elke Elite member met een greintje verstand in z'n domme hersenpannetje. Hij wist dan ook wel dat zijn eerder daad, om de witte Shadowclan kattin te vermoorden, niet de slimste was geweest. Maar dat was iets wat hij had gedaan uit woede, nu had hij zichzelf beter in de hand, of tenminste dat hoopte hij.
Cobra hielt zichzelf laag, wachten totdat hij de eigenaar van de geur zag. Het duurde dan ook niet lang voordat hij een chubby katje tegen kwam. Ze was ouder dan hem, dat was wel te zien, maar er was iets aan d'r. Zijn gifgroene ogen gleden over haar lichaam heen, totdat zijn blik op haar ogen viel. Ze was blind!? Waarom was een blinde clankat hier? De zwarte kater vond het altijd al vreemd dat clankatten hun blinde, dove, whatever wat ze hadden katten in de clan hielden. Bij de Elite werd je verjaagd of gewoon vermoord. Je was nutteloos als je niet kon jagen of vechten. Voorzichtig kwam de kater tevoorschijn en wandelde in de richting van de blinde kattin. "Boo," miauwde hij met een grijns.

Het ging alleen heel rustig. Het was een goede afleiding voor hem, eventjes zijn gedachten van alles af krijgen en datgene doen wat hij het leukste vond; de clans dwars liggen. Hij grinnikte zachtjes toen de kattin halt hield en dr nekharen iets overeind gingen staan door zijn reactie. Hij kreeg dan ook een droog antwoord, iets wat hij ook wel had verwacht. Immers ging hij er van uit dat ze al langer blind moest zijn geweest en dus van alle grapjes al eens een variant had gehoord. "Wat doet een blinde ratteneter op dit uur buiten d'r cosy den?" miauwde hij daarna met een koude ondertoon in zijn stem. Rustig kwam Cobra overeind en begon rond haar heen te cirkelen. Hoogstwaarschijnlijk volgde ze hem, met haar gehoor, niet met d'r ogen, want well, dûh. Hij moest dus paraat staan voor als er iets ging gebeuren, zoals een patrouille die hier langs kwam. Damn, was hij in een val gelopen? Was ze alleen maar de bait geweest? Zijn hart sloeg een keer over, maar hij wist zichzelf te herpakken. Nee, hij zou zichzelf niet gek maken hiermee. Helemaal niet.

Hij hielt zijn oren gespitst, inderdaad bang dat er ergens andere Shadowclanners waren die hem zouden aanvallen op het moment dat hij iets uithaalde bij die ... mormel. De vraag die ze hem stelde deed hem even nadenken, maar de naam van zijn vader zorgde voor een zacht gegrom. "Niet gebonden zijn aan regels zorgt ervoor dat het niet uit maakt waar je bent," snoof hij op een licht geïrriteerde manier. "Claw was de sterkste leider van Bloodclan, maar uiteindelijk zullen we boven hem uitstijgen en krijgen wat ons toebehoord." Ja, zodra hij klaar was met zijn plan, dan zou het bos eindelijk van de Elite zijn en konden de clans met hun staarten tussen hun poten terug naar de bergen rennen. Over de bergen gesproken. "Het valt me nog mee dat iemand zo zwak als jij de reis heeft overleefd. Ik durf te wedden dat je op de rug van je geliefde leider gezeten heb, bang om naar beneden te vallen," gniffelde de zwarte kater.

"En toch is het ongelofelijk hoe nutteloos een blind poesje kan zijn," grinnikte hij op een kalme toon, voordat hij opeens een trap tegen zijn zij aan kreeg en hij zijn poten verder uit elkaar moest zetten om niet om te vallen. Hij keek eventjes verbaast op, maar merkte toen dat het grijze poesje een poging deed om weg te komen. "Oh, je wilt 't dus zo spelen," gromde hij diep, voordat hij zijn achterpoten aanspande en achter het leigrijze katje aan rende. "Denk je dat je goed genoeg kan weten waar je bent, terwijl er iemand achter je aan rent?" De zwarte kater zetten wat extra kracht op zijn poten, terwijl hij als een soort van hyena in haar staart probeerde te bijten. Een beetje plagen kon geen kwaad toch? Spelen met zijn prooi was leuk, immers.

Meer dan een paar puffs van vacht kreeg hij niet te pakken, wat hij ergens wel jammer vond. Eigenlijk had hij willen kijken of hij haar aan d'r staart terug naar het Bloodclan kamp kon krijgen. Daar zouden ze pas echt leuke dingen kunnen doen met een blinde kat. En het zou meteen een les zijn voor Shadowclan. Maar in plaats daarvan schoot hij met zijn gespierde lijf door de lange grashalmen en struiken heen en wist nog net te voorkomen dat hij zelf geen vacht achter liet in de takken.
Voor hem merkte hij dat het poesje vast was blijven hangen en tegen de grond geslagen was. Ze krabbelde wel weer overeind, maar Cobra zou haar niet zo snel laten gaan. De zwarte kater sprong en deed een poging om de kattin tegen de grond te pinnen. "Niet zo snel, chub," gniffelde hij in haar oor, terwijl hij er langzaam een lik over gaf.

Ze was hem niet perse gevolgd, ze was toevallig op hetzelfde pad uitgekomen als dat hij had genomen. Misschien dat Cobra was gaan jagen en dan wou ze graag bij hem zijn. Ze zou hem kunnen helpen als dat moest. In de verte zag ze Cobra staan, ze had nog niet eens gezien dat er iemand bij hem was. Met een snel pasje liep ze naar hem toe en haar ogen gingen naar de grijze kat die bij hem stond. De geur was bekend, dat was een van de clans die in hun buurt woonde. Maar ze kon niet echt uitmaken of dit Shadowclan of Thunderclan was. "Wat hebben we hier.." zei ze kalm. De grijze kat leek niet echt de goede kant op te kijken, wat raar. Maar pas toen Shade beter keer zag ze dat de kat blind was. "Cobra, ben je de kreupele katten van de clans aan het pesten?" vroeg ze met lachende ondertoon in haar stem. "Denk je dat ze haar zouden missen als we haar dood maken?" vroeg ze zich toen hardop af. Het zou de ultieme streek zijn om de clans te leveren.

Cobra voelde de neiging om een lach uit te stoten, maar hielt zich in. Dit was veel te leuk om te doen, hij had hier veel te veel plezier in. De angstgeur die de kattin uitstoten was geweldig, ze leek doodsbang te zijn voor hem, voor wat hij deed of voor wat hij van plan was te gaan doen. Hij grinnikte zachtjes toen hij de paniek bijna door haar lichaam voelde glijden.
Zijn oren gleden naar achter toe toen hij een bekende stem hoorde. "Ah, Shade," miauwde hij met een kleine grijns op zijn gezicht. "Ze liep zo m'n poten in, dan kan ik d'r toch niet zomaar laten lopen," vervolgde hij daarna, in zijn stem een verslagen toon. Hij keek eventjes naar de zwarte kattin, voordat hij zijn aandacht weer focuste op de leigrijze die onder hem lag. "Ze is blind, ik denk niet dat iemand überhaupt zou merken dat ze weg is." Zijn gifgroene ogen hadden een plagende vonk in zich, hij vond 't geweldig om katten zo te pesten. Dit was zo veel beter dan het sparren bij de Elite.

Het was het leigrijze poesje dat eerst antwoorden, en wel om te zeggen dat ze wel gemist zou worden. Cobra blafte een lach. "Een blind, hulpeloos poesje als jij? Ik denk dat ze blij zullen zijn als je weg bent, een mond minder te voeden," siste hij tegen haar, terwijl ze een poging deed om overeind te komen. Rustig stapte Cobra van d'r af, maar hielt zijn poot zo dat hij haar vast kon houden als 't nodig was.
En zo te zien was dat nodig, toen een gestreepte kater aan kwam lopen. De Shadowclan geur was het sterkste rond hem en aan zijn dominante houding te zien was hij van een hogere rang, leader misschien? De kater gromde naar hem dat ze wel gemist zou worden. "Of je laat ons haar vermoorden, zodat jij een mond minder te voeden hebt en sterkere warriors kan maken," opperde hij het idee droog. Hij zou niet verwachtte dat de kater erop in zou gaan. Net zoals dat hij niet verwacht had een beuk tegen zijn zij te krijgen, waardoor hij het poesje moest laten gaan. "Tsk, de clans zijn zwakker dan ik dacht. Wat heb je nou aan zo'n blinde in je midden? She's good for nothing," spuugde hij in de richting van de kater. Helaas had Cobra niet gezien dat de kater had uitgehaald naar Shade, maar hij vertrouwde zijn clanmate, die kon voor zichzelf zorgen.

Shade zette haar poot op de kop van de poes en schoof haar nagels uit, die zich in haar huid boorde. "Eindelijk verlost van je, geen gezeur meer, niet meer constant op je moeten letten. Want je bent nu ook weer weggelopen of niet? Kijk waar het je gebracht heeft." ze boog haar kop naar voren zodat de poes haar beter kon zien. "Niet zo slim, of wel?" toen ze de woorden net uitgesproken had hoorde ze een andere stem en werd de geur van clankatten sterker. Haar blik ging van de clanpoes naar de andere kat, een grotere kater die uit dezelfde clan kwam naar haar idee. Kort nadat de woorden gesproken waren sprong hij naar Cobra en werd er uitgehaald naar haar. Shade trok haar kop in, maar voelde de puntjes van zijn nagels krassen maken over haar neus. Ze siste boos. "Je hebt vandaag verkeerde vijanden gemaakt, stuk stront." en met die woorden was het haar beurt om de kat te grazen te nemen. Ze sprintte op hem af en sloeg haar nagels uit naar zijn schouder. Ze zou de kater openscheuren.

Vanuit zijn ooghoek merkte hij hoe de gestreepte kater Shade aanviel, maar het was niet al te erg, dus hoefde hij zich er geen zorgen om te maken. Waar hij zich wel zorgen om maakte, was het feit dat de leigrijze poes onder zijn poten was geglipt en er nu van door ging. Een stofwolk waaide op naast hem, maar hij wist zichzelf er goed genoeg van af te wenden om geen zand in zijn ogen te krijgen. Cobra keek in het rond en vond al snel de twee katten die op de vlucht geslagen was. "Ik dacht 't niet," gromde de zwarte kater diep, voordat hij zich afzetten en achter de kater aan rende. Hij zou het poesje voor Shade overlaten, had die wat om mee te spelen. Nee, de leider was voor hem. Wat beter dan een naam voor jezelf maken bij de Elite dan een Clanleider aanvallen en goed verwonden, of misschiens zelfs doden? Hij grijnsde bij die gedachten, voordat hij zich afzetten en sprong, eens zien wat de kater zou doen tegen zo'n aanval.