Helping out.

Smokepaw was samen met drie andere katten naar buiten gegaan om nog wat prooi te verzamelen voor de prooistapel. Hij had immers specifieke orders gekregen dat hij voor de queens moest gaan jagen. Dat vond hij aan de ene kant wel leuk, maar aan de andere kant maakte het hem ook zenuwachtig, vooral als er van hem verwacht werd dat hij de prooi naar binnen zou gaan brengen. Hij hield van kittens en hij vond het leuk om ze te zien opgroeien, maar hij vond het altijd awkward om met ze te spelen terwijl de queens toekeken. Bij de kittens was hij helemaal niet zo verlegen meer als dat hij bij zijn andere Clanmates was en hij klapte altijd dicht als één van de queens hem dan iets vroeg. Maar ja, zomaar een prooi brengen en dan weer weggaan, was natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Dat vond hij onbeleefd en bovendien vond hij het meestal wel leuk om een praatje te maken, maar hij wist gewoon meestal niet wat zeggen. Het dwaalde meer dan eens door zijn gedachten dat hij steeds ouder begon te worden en dat als hij een partner zou krijgen en hij zou vader worden dat zij dan ook een queen zou zijn. Alleen de gedachte maakte hem al zenuwachtig om haar in de nursery op te moeten zoeken en haar de steun te bieden die ze nodig zou hebben. Hij was niet goed met dat soort dingen en dus kwam het meer dan eens voor in zijn gedachten dat hij misschien beter geen partner kon hebben. Hij was er sociaal gewoon niet capabel voor en hoewel die gedachte hem ergens wel verdrietig maakte, was het misschien wel beter zo. Hij was anders dan andere katten. En wie wilde nu een tom die om alles verlegen werd en begon te stotteren? Zijn oren vouwden zich bij die gedachte in zijn nek terwijl hij met de prooi die hij had gevangen het kamp binnenliep. Hij zou de prooi naar de nursery moeten brengen. Hij voelde zijn vacht ongemakkelijk prikkelen terwijl hij de ruimte binnenstapte die vervuld was met de verse geuren van melk. De meesten hadden hun pasgeboren kittens al melk gegeven, maar er waren er bij die het nog moesten geven. Hij wilde net de prooi voor één van die queens neerleggen toen zijn blik op Amberstorm viel. Hij voelde een soort van steen zich in zijn maag vormen en hij had even geen tijdsbesef meer. Hij had zelf te veel ellende meegemaakt om alles goed te kunnen volgen, maar volgens de geruchten was ze zwanger en was de vader er nu niet meer. Hij slikte. “A-Amberstorm,” stotterde hij. Hij kon nu natuurlijk niet meer zomaar weggaan. “Hoe i-is het met j-je?”