Hot showers.

Het was al bijna een moon heerlijk weer, zonder ook maar iets van regen. Het was een kwestie van tijd tot de eerste zomer storm zich zou voortdoen... En die tijd was nu. De jonge poes had een prima neus, dus ook zij had de vochtigheid in de lucht wel aangevoeld. Toch was ze er alsnog op uit gegaan, met de gedachte dat de regenbui nog wel even op zich zou laten wachten. Zoals al te raden viel, bleek het tegendeel waar te zijn. Vlak nadat ze een dikke kikker had weten te vangen, begonnen de eerste druppels neer te komen. Ze was nog veel te ver weg van het kamp om daar optijd aan te komen, dus toen het met bakken naar beneden kwam zat ze niet al te knus onder een van de dennenbomen. Het duurde een eeuwigheid voordat haar dikke vacht eindelijk opdroogde en daar had ze dus echt even niet het geduld voor. Dus met een ietwat zure blik bleef ze onder de boom zitten.

[Eerste post Fadingpaw!]

Ze vernauwde haar ogen wat toen een druipend geval haar kant op kwam. Great, nu moest ze deze regen ook nog eens uit zitten met een andere kat. Wolfpaw had in principe niets tegen goed gezelschap, maar veel katten leken niet echt graag met haar te praten, laat staan een gesprek gaande te houden. Nu ze dichterbij kwam herkende ze Fadingpaw, een iets jongere apprentice waarmee ze niet zoveel sprak. Echt onaardig leek de poes haar niet en het hielp ook wel dat ze er, ondanks haar natte vacht, aantrekkelijk uit zag. “Hallo Wolfpaw” miauwde de poes met een zwiep van haar staart, waarna ze zich naast haar neer zette. "Hmmm," bromde Wolfpaw niet volledig onvriendelijk als begroeting terug. “Lekker weertje, huh?” ze keek de ander met een frons aan. "Wat je lekker noemt," de poes zuchtte geërgerd. "Mousedung regen, ik was gewoon aan het jagen," mopperde ze tegen niemand in het bijzonder. Hallo, Starclan? Ja, zo is het wel weer genoeg nattigheid, hou maar weer op.

Wolfpaw bromde als begroeting terug toen ze haar aansprak. Duidelijk dat ze net zo vrolijk was als haar betreft het oh zo heerlijke natte weer. ”Wat je lekker noemt” Mauwde de mede leerling na toen ze haar sarcastisch opmerking over het weer gedaan had. Wolfpaw zuchtte geërgerd en zij deed het zelfde. Duidelijk niet blij met haar natte en modderige vacht. Niet dat ze gaf op haar uiterlijk en stuff, haar gevlekte pels was zo vaak stoffig en wild maar nat? Daar had ze nou gewoon echt een hekel aan. Vannacht zou ze dan ook naar natte geit stinken en last hebben van de vochtigheid op haar huid in haar nest. ”mousedung regen, ik was gewoon aan het jagen” Fadingpaw wiebelde met haar oor. Ze wou instemmend knikken maar ze had al dagen niet gejaagd, überhaupt wat nuttigs gedaan voor de clan. Fading zuchtte nogmaals zachtjes en keek met haar oranje/kopperen blik naar de neervallende druppels. “De regen geeft wel verkoeling” Mauwde ze. “De afgelopen dagen is het aardig warm geweest een beetje frisse lucht is aangenaam” Probeerde ze positief te zijn; als haar stem ook zo positief en blij klonk was een ander verhaal.

De ander zuchtte zachtjes om haar opmerking en keek weg. Wolfpaw wiebelde kort met haar oren toen ze naar de ander keek. Waarom was ze zo vriendelijk tegen haar? Ergens stelde Wolfpaw haar aanwezigheid wel op prijs, maar no way dat ze dat zou laten merken. Ze was nog steeds wel de sterke, grote Wolfpaw die helemaal niets of niemand nodig had. Natuurlijk. “De regen geeft wel verkoeling” Sprak de ander. Yeah, I guess. Alsnog, had ze liever dat het gewoon weer Leaf-fall werd ofzo. Daar was haar warme, dikke vacht beter tegen bestend. Alleen had je dan die rot regen natuurlijk ook. Nee, nee, ze wilde terug naar de bergen. Daar was het sowieso al koeler geweest. Waarom waren ze niet in de bergen gebleven? “De afgelopen dagen is het aardig warm geweest een beetje frisse lucht is aangenaam,” Wolfpaw irriteerde zich aan haar optimisime, nee, alles was slecht. De poes bromde dan ook wat onverstaanbaars. “In de bergen was het sowieso een stuk koeler, ook zonder deze vieze regen,” Nu was het haar beurt om verveeld te zuchtten. ”Het is onzindat we daar weg zijn gegaan!”

Fadingpaw knikte instemmend op de reactie van Wolf over de bergen. Ze had de bergen mooi gevonden. De koele wind die door haar wit met grijs bevlekte pels woedde, de uitzicht, de prooidieren. Het leek perfect geweest te zijn enkel op na dat ze de hoge toppen moesten delen met de andere drie de clans en de Tribe. Daarom reageerde de iets jongere leerling met: “De bergen waren top. Al was het voor mij mening wel een beetje te krap met de andere drie de clans in een grotje gepropt” Mauwde hij met een trek van haar snorharen. Misschien hadden Riverclan, Windclan en Thunderclan zelf maar terug moeten gaan, waarom moesten hun z’n goeie plek achterlaten? Shadowclan verdiende meer dat dit stukje moeras dus waarom niet de bergen? Dan was haar vader ook nooit vermoord door een Bloodclanner.

Normaal gezien kreeg ze dan als reactie over dat 'ze niet zo moest zeuren', dat 'er zoveel katten dood waren gegaan tijdens de journey', dat ze 'hier thuis hoorden', bla bla bla. Ze waren gewoon oud en vastgeroest aan hun gewoontes. Toen Fadingpaw echter met haar instemde, was dat een welkome afwisseling. “De bergen waren top. Al was het voor mij mening wel een beetje te krap met de andere drie de clans in een grotje gepropt” Wolfpaw keek de ander wat verbaasd aan. "Snap je!" miauwde ze instemmend. "De tribe was prima, de bergen misschien wat gevaarlijk, maar als de andere clans niet allemaal pluisjes waren geweest hadden we het prima gered daar. Shadowclan is sterk genoeg," ze snoof afkeurend. Stiekem miste ze haar tribe vriendinnetje Vixen heel erg, maar dat was een reden die ze niet aan de neus van de andere apprentice zou hangen.

”Gevaarlijk? Ha!” Greens ze. Haar stem met een lichtelijk gegrinnik gevuld. “I laugh in the face of danger” Sprak ze toen als lolletje. Fadingpaw zette haar vacht een beetje op tegen de snijende windvlaag die uit het niks door de bomen heen blies. “Voor de andere clans ja maar Shadowclan is sterk, wij hadden daar gemakkelijk kunnen leven” Ze keek even naar Wolfpaw met haar kopper kleurige ogen. Ze was blij dat er toch nog iemand met haar eens was over de bergen. Normaliteit als ze al over de journey begon wouden katten er niet over hebben. Een hoofdstuk die afgesloten was, niet meer niet minder. Ze had dan niet echt een hekel aan deze plek om maar de bergen voelde daar gewoon meer aan als  thuis en om in eventjes in herhaling te vallen: als ze daar gebleven hadden dan had Warlord nog geleefd. Ze zwiepte met het puntje van haar staart en nam een hap van de vochtige lucht. Afwachtend wat Wolfpaw nog veder te zeggen had.

”Gevaarlijk? Ha!” Wolfpaw keek op naar de grijnzende poes voor haar. “I laugh in the face of danger” een twinkeling verscheen in haar ogen en een grijns vormde zich ondanks de regen om haar lippen. "Precies! Niemand krijgt ons of Shadowclan zomaar klein, geen stomme bergen noch andere clans," kijk dat was de juiste instelling. Wanneer ze de clan zou leiden, zou ze katten zoals Fadingpaw nodig hebben. Sterke katten die geen gevaar uit de weg gingen en de clan trouw waren. Allicht was het niet eens zo'n slecht idee om de mooie, grijs-witte she-cat te leren kennen. “Voor de andere clans ja maar Shadowclan is sterk, wij hadden daar gemakkelijk kunnen leven” een koude windvlaag blies tegen haar vacht, die juist voor dergelijk weer bestemd was en enkel wat heen en weer golfde. "We hadden daar moeten blijven," mopperde ze als haar laatste oordeel, want zo was het voor haar. Het was lang niet zo vredig en liefdevol geweest daar als je zou denken, maar er was een Vixen geweest die haar moed in had kunnen blazen. De poes snoof toen de regen nog harder begon te vallen. De waarheid was anders. "Maar goed, nu zitten we vast in dit moeras. Geweldig,"

Ze was blij dat Wolfpaw dezelfde denkwerk als haar had. Er liepen niet veel katten rond die ook dachten dat Shadowclan beter in de bergen konden blijven. Ze snapte het hele gedoe van Starclan ook niet hoor, met dat de vier clans bij elkaar MOESTEN blijven enz. Het enige wat er van kwam was oorlog en prooi te kort om dat er nog andere drie groepen waren die gebied en voedsel nodig hadden. Nijdig trok Fading even met het oor. Stomme regels. Als zij ooit Leader zou worden zou ze het eens heel anders aanpakken. "Precies! Niemand krijgt ons of Shadowclan zomaar klein, geen stomme bergen noch andere clans," Fadingpaw keek naar de andere she-cat en knikte instemmend. “Inderdaad!” Ze schudde haar kop. Hadden ze maar een leider en deputy gehad die Starclanverdomme niet zo oliedom waren.  "We hadden daar moeten blijven," Stomme bullshit was het. Zoals ze net ook al gedacht had: als zij ooit Fadingstar zou worden zou ze Wolf als haar second hand nemen en alles even goed rechtzetten. Shadowclan verdiende meer deze onzin. Een natte vieze gebied waar je amper prooi konden vinden. Hmpf. Nee, ze verdiende veel meer dan dit. "Maar goed, nu zitten we vast in dit moeras. Geweldig," De wit met grijs bevlekte she-cat rilde even door de wind en de waterdruppels die in haar gezicht bliezen. Brommig veegde ze haar snorharen droog met haar modderige poot. “Great” Sprak ze geïrriteerd. “De wind blaast de regen onze droge schuilplaats in” Knarsetanden ze als ergernis. Dat werd waarschijnlijk met natte pelzen slapen.

Gelukkig deelde Fadingpaw haar mening, het was fijn eens een kat te hebben die achter haar stond. Tallstar kon wel oké zijn, maar hij was het absoluut niet eens met haar ideeën en dat was dus slecht. De wind begon echter te draaien en loeide tussen de bomen heen, waardoor de regen tegen hun pelzen aan werd gewaaid. Een geërgerde grom verliet haar bek, wat een feestje weer. “Great” Sprak de ander toepasselijk sarcastisch. “De wind blaast de regen onze droge schuilplaats in” Wolfpaw zuchtte vermoeid, absoluut niet blij met dit alles. Ze haatte de regen en iedere vorm van nattigheid. Een nieuwe reden waarom ze Riverclanners ook echt helemaal niets vond. "Pokke regen," schold ze tegen de donkere wolken, die toch geen luisterend oor zouden bieden. Vervolgens draaide de poes zich naar de ander en haalde haar schouders op. "Ik weet geen betere schuilplaats dan dit,"

Pfeh, blegh, rot regen! Als schelden niet geconsored zou zijn op dit forum, zouden er hier eenhele reeks staan door Wolfpaw. Punt was, ze hield absoluut niet van regen en de volgende nattigheid. Om het nog even beter te maken duwde een stevige windvlaag de andere poes ook nog eens bijn omver. “Starclan verdomme!” Riep deze dan ook kwaad. ze schudde haar vacht uit, waardoor er nog meer druppeltjes op Wolfpaw vielen. "Hey!" klonk er geërgerd van haar kant nu ze nóg natter was. Daar ging haar hoop op slapen in een droog nest. Gelukkig leek Fadingpaw iets van een oplossing te hebben bedacht. “Daar!” ze volgde haar blik en zag een oud hol dat genoeg beschutting zou moeten bieden. "Ugh, oké, komop," ze waren toch al nat nu, maar als ze dan niet terug het kamp in konden komen, zat ze liever op een drogere plek dan dit. "Rennen!" en ze trok toch een sprintje, alsof de duivel op haar hielen zat. Met grote sprongen kwam ze uiteindelijk het hol in, die niet zo heel groot bleek te zijn. Great. Ze zouden lekker op elkaar moeten zitten, zo'n beetje. Alleen kwam hier op z'n minst geen regen binnen.