Confused.

Er begon hem iets op te vallen. Iets waar zijn vacht van ging prikkelen, de huid onder zijn vacht warm van werd en waarvan hij niet wist of hij blij moest zijn of heel erg boos. En de vraag was dan zelfs of hij het nog maar juist had. Misschien was het ook gewoon zo dat ze te veel had gegeten en te weinig had getraind. Hij zag haar er echt voor aan om, nu ze member was en geen verplichtingen meer had, haar gehele training ook maar te staken. Het zou hem ook niets verbazen als ze zo nu en dan dingen deed waar hij geen goedkeuring voor kon geven omdat ze een bepaald leven miste. En weer wist hij niet of hij dat vervelend of geruststellend moest vinden. Ja, natuurlijk was het vervelend, maar dat wilde dan zeggen dat het dat ander in elk geval niét was. Maar als het dat tweede was, dan zou hij dringend een gesprek met haar moeten hebben om haar erop te wijzen dat Elite cats niet bekend stonden om hun luiheid. Als hij het zich goed herinnerde, had ze op een dappere manier tijdens het gevecht meegevochten. En dat liet hem weer opnieuw twijfelen. Was het vooruitzicht met hem aan de macht haar te veel geworden en was ze er niet mee akkoord? Ze was de enige dochter die hij in de Elite had zitten en als hij heel erg eerlijk was, wilde hij met haar wel gewoon een goede band hebben. Maar net zoals met al zijn kittens werd het contact op de één of andere vervelende manier wel hardhandig onderbroken en leek het net alsof hij een slechte vader was. Hij onderdrukte een diepe zucht en besloot dan maar haar geurspoor te volgen. Beter de korte pijn dan, right? Hij haatte het verschrikkelijk om met vragen te blijven zitten en als hij niet naar haar toe zou gaan, dacht hij niet dat ze hem er zelf op aan zou spreken. En dus volgde hij de geurspoor van zijn dochter tot buiten het kamp. Zijn blik bleef kort hangen op de tabby kat die een beetje anders liep dan anders. Shark haalde diep adem. Tijd om een antwoord op zijn vragen te zoeken. En dus liep hij stevig door totdat hij naast haar liep en deed toen gemakkelijk één stap naar opzij zodat hij haar pad blokkeerde. “Shallow,” sprak hij en hij twijfelde kort. Hij besloot om maar recht door zee te gaan. “Het valt me op dat je je de laatste tijd anders gedraagt.” Hij twijfelde weer. “Is er iets dat je me wilt vertellen?”

Shark had het extreem optimistische karakter van zijn dochter nooit echt goed kunnen waarderen omdat het simpelweg niet binnen de grenzen van de Elite lag, maar om haar zo onrustig te zien, deed hem ook niet veel goed. Hij was immers nog altijd haar vader en net zoals elke andere vader – diep vanbinnen – wilde, was dat het goed met haar ging. En dat was nu overduidelijk niet het geval, al probeerde ze dat als een echte Elite kat te verdoezelen. Maar net als Chawl was ze daar verschrikkelijk in, misschien zelfs nog wel verschrikkelijk dan de zoon van zijn beste vriend die hem zo erg aan hem deed denken. En dus liep hij een beetje langs haar en tilde zijn staart op, legde deze onder haar kin en dwong deze omhoog zodat ze elkaar aan konden kijken. “Shallow,” sprak hij rustig. “Er is veel dat ik je kan en mag laten doen, maar liegen tegen je leader is niet netjes. En al helemaal niet tegen je vader.” Hij wist dat hij in het verleden vaak tegen haar gesnauwd had en zich soms minder van haar had aangetrokken dan een echte vader diende te doen, maar dit wilde hij graag goed maken. Zijn korte tijd met Eveningpaw had hem in laten zien dat hij om al zijn kittens evenveel gaf, zelfs om Rascal. Ze hadden misschien niet de karakters die hij van ze verlangde, maar dat gaf niet. Want aan het einde van de rit waren ze zijn kittens en was hij diegene die voor hun diende te zorgen. Want tja, hun moeders wilden of konden dat niet meer. Hij voelde zijn vacht weer ongemakkelijk prikkelen bij die gedachte en besloot om zich volledig op zijn dochter te richten. “Ik weet dat er iets met je is, dus doe geen moeite. Ik heb zelfs een lichtelijk vermoeden, ook al weet ik niet zeker of het zo is. “ Hij had inmiddels vier nestjes en had dus vier keer een zwangere queen gezien. En hoewel hij het kon verkroppen of kon wenden zoals hij het wilde, toch leek de realiteit te zijn dat het ook met zijn dochter zo ver was. “Shallow.” Zijn stem klonk deze keer zacht; een gevaarlijk lage ondertoon erin verscholen. “Ben je soms zwanger?”

Het voelde voor Shark aan alsof de kracht in zijn poten op elk moment kon verdwijnen en hij naar de grond zou zakken. Zijn dochter begon te huilen. En niet rustig zoals een queen in blijde verwachting dat zou hebben gedaan, nee, ze begon te huilen alsof haar alles ontnomen was dat haar ontnomen kon worden. Ze drukte in de welving tussen zijn poten en zijn nek en Shark voelde zijn vacht nat worden, maar daar was hij niet mee bezig. Zijn staart was automatisch naar boven gegaan en daalde nu rustig neer op de rug van zijn dochter waar het haar rug bleef strelen. Zijn klauwen schoten uit hun hulzen. Ze was nog zo jong. Ze was bijna volwassen, maar ze was nog steeds zo jong. Zo jong om al kittens te hebben. “Welke rotzak heeft er met mijn dochter gerotzooid?” vroeg hij aan niemand in het bijzonder. Het was eigenlijk niet de reactie die hij als eerste wilde hebben. Tja, zijn eerste reactie was zijn dochter troosten, dus hij nam aan dat hij daar wel goed zat. Maar het was niet de bedoeling dat hij het nog erger zou maken. Toch duizelde het in hem en kon hij niet meer rationeel nadenken, voor even dan. “Wie, Shallow?” Hij wilde weten wie de vader was. Hij wilde weten of dit oprecht was of dat het enkel een spelletje was. En als het enkel een spelletje was, was hij nog lang niet klaar met de tom. Nog lang niet. Toen besefte hij dat dat nu niet het belangrijkste was. Of jawel, het was wel belangrijk zodat hij maatregelen kon nemen, maar voor nu was het troosten van zijn dochter belangrijker. Hij vond het nog steeds veel te vroeg voor haar om kittens te hebben, maar het was nu eenmaal gebeurd en die kittens lieten echt niet op zich wachten. En hoe meer overstuurd Shallow zou raken, hoe slechter dat zou zijn voor de levens die binnenin haar groeiden. En opeens voelde hij naast verachting voor diegene die dit gedaan had ook plotseling een sprankje trots. Het was klein, maar het was er wel. Hij zou opa worden. Hij zou een nieuwe kans krijgen. Hij zou een kans krijgen om deze kittens samen met Shallow groot te brengen. Nieuw leven voor de Elite, een nieuwe toevoeging aan hun stamboom, een uitbreiding van de familie. Hij werd al iets gekalmeerd door deze gedachten en hij liet zijn wang tegen het kopje van zijn dochter leunen. “Shallow,” sprak hij; zijn stem klonk veel rustiger en aangenamer om naar te luisteren. “Je hoeft niet bang te zijn. Je staat hier niet alleen in. Ik zal je helpen waar ik kan en er lopen ook genoeg queens rond die je kunnen helpen.” Hij dacht even na. “Ik vind dat je veel te jong bent om al kittens te hebben, maar ik moet toegeven dat het moment daar ooit wel moest komen en dat ik liever heb dat je ze krijgt als ik nog gezond en wel rondloop dan…” Hij maakte zijn zin niet af. Hij werd ouder en als ze twintig moons verder zouden zijn, was hij al veel ouder dan nu. Nu was hij zelf ook nog jong genoeg om voor een nieuwe kroost te zorgen. “Je hoeft echt niet bang te zijn, meisje,” suste hij zachtjes. “Papa is bij je. Je staat hier niet alleen voor.” Zijn staart bleef haar rug ritmisch strelen en zijn wang drukte hij tegen haar kopje aan. Hij moest er nu voor zijn dochter zijn.

Shark voelde dat alle spieren zich in zijn lijf aanspanden toen hij hoorde wie de vader was. Jackdaw. Geen slimme, verantwoordelijke tom die Shallow zou kunnen bijstaan tijdens haar zwangerschap, maar Jackdaw. Hij wist niet wat hij erger moest vinden: dat ze zwanger was of dat de kittens van Jackdaw waren. Dan had hij nog liever gehad dat Chawl de vader was of een andere tom die hij wel zag zitten. Maar Jackdaw toch niet. Begreep hem niet verkeerd, hij mocht de tom en het was een zoon van zijn beste vriend, maar hij zag de jonge tom nu niet bepaald als een capabele vader. En als Shallow één ding nodig had op dit moment, dan was het wel iemand die stabiel genoeg was om haar hierin te ondersteunen. En Jackdaw was dat allesbehalve. Maar er was geen weg meer terug nu en hij zou haar geen preek kunnen geven, niet in de toestand waar zij nu in verkeerde. Toen begon ze vervolgens te bazelen over dat ze rogue zou worden als ze de kittens zou hebben. Opnieuw verstijfde hij, maar deze keer om een andere reden. Hij kon haar immers niet laten gaan; dat druiste tegen de regels van de Elite in. Dan zou hij haar openlijk moeten verbannen en vogelvrij moeten verklaren en dan zou iedereen haar en de kittens mogen vermoorden. Nee, dan moesten de kittens naar de Elite komen en dan zou zij sterven. Hij begon al met zijn hoofd te schudden, maar toen werd er een andere aanwezigheid opgemerkt. Met een ruk draaide Shark zijn kopje zodat hij over zijn schouder kon kijken en zag daar Chawl staan, die al even vastgenageld aan de grond leek met het nieuws dan Shark zelf. Hij zag de woede in de ogen van de tom en richtte zich op in zijn volle lengte zodat het zicht op Shallow ontnomen werd. Je wist immers nooit wat een rouwende kat kon doen als hij weer met nieuw slecht nieuws werd geconfronteerd. Shark had geen idee hoe de band tussen Shallow en Chawl was, maar hij kon zien dat Chawl het niet goed opnam en dat wilde al wel wat zeggen. Hielden ze van elkaar zoals dat geacht werd bij Jackdaw jegens Shallow? Hij had geen idee. Het zag er niet naar uit dat Shallow echt van Jackdaw hield, anders had ze wel een stuk blijer gereageerd op het nieuws. Hij besloot om Chawl voor nu even te negeren en keek weer naar zijn dochter. “Shallow,” sprak hij met klem zodat hij haar aandacht kreeg. “Denk je dat je het probleem gaat lossen door weg te rennen? Rogue worden gaat niets aan je situatie veranderen, lieverd. Het zal het zelfs alleen maar erger maken. Ik kan je niet laten gaan, niet volgens de regels van de Elite en ook niet als vader zijnde. Als jij rogue wordt, kan ik geen contact meer met je hebben en dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Bovendien zou ik je vogelvrij moeten verklaren en het idee dat elke kat in de Elite permissie krijgt om je te vermoorden, ga ik echt niet toelaten. Er moet een andere optie zijn, maar ik weiger je uit de Elite te laten."