The Ballad Of Sara Berry

Ze stapte rustig het kwamp binnen- een konijn tussen haar kaken geklemd. Snel maakte ze haar weg naar de prooi stapel en legde het best bij de rest. Het leek er maar op dat de prooistapel steeds groter werd; wat een gevoel van blijschap in de poes losmaakte. Wolf pufde ;de hete zon brandde haar zwarte vacht aan. Daarom besloot de poes ook even wat koeling in de schaduw te zoeken. Toen ze die eindelijk vond plofte de grote poes op de grond. Langzaam maar zeker voelde ze de warmte haar lichaam ontsnappen- echter brak het zweet haar nog steeds uit. Maar niks ernstig, misschien kwam dit alles ook gewoon omdat ze een slechte conditie had.

Het was zonhoog, en Rabbitfoot had besloten een pauze te nemen nadat ze bijna was weggebrand tijdens het jagen. Er was vrijwel geen beschutting op het territorium, en met een lange vacht als de hare was het moordend daar buiten. Ze had de prooi al op de stapel gelegd, twee muizen deze keer. Soms had de poes bijna geen zin om het kamp in te lopen met konijnen, omdat ze nooit van de grapjes af leek te komen. De calico ademde diep in en uit, de schaduw deed haar goed. Snel zou ze weer door moeten met jagen, maar het was bijna te verleidelijk om te blijven liggen. Ze lichtte haar kop toen ze een warrior zag aankomen die naast haar neerplofte. De zwarte poes, Wolfhunt, was het niet? Leek het warme weer ook niet zo op prijs te stellen. Rabbit rolde op haar buik, achteloos om het vuil in haar vacht. "Ook zo aan het lijden?" Vroeg ze met een grijns. Zo'n zwarte pels moest ook niet makkelijk zijn.

Wolf keek niet verrast toen Rabbit ook de schaduw op zocht- al zou ze het niet zo erg kunnen hebben als zij zelf. Ook al had ze wel wat zwart op haar pels. "Ook zo aan het lijden?" vroeg de calico grijzend. Wolf zuchtte 'Breek me de bek niet open' antwoorde ze niet echt wetend welke toon ze moest gebruiken. Wolf probeerde zich te ontspannen. Op dagen zoals deze- kon ze niet wachten op de winter. Ook al wist ze dat Leaf-bare een dodelijk seizoen was, daarom zou ze haar gedachtes ook nooit hard op spreken. Een kleine glimlach vormde ron haar lippen toen ze een klein bloemtje uit de grond plukte met haar poot en haar zelf toen op haar rug liet rollen. Stevig hield ze het bloemetje tussen haar poten, wat boven haar uitstak. Ze deed haar best om haar lichaam zo stil mogelijk te houden- om de indruk te geven dat ze dood was. 'Ik denk dat ik stervend ben' grapte ze.

'Breek me de bek niet open' Verzuchtte haar clangenoot. Tja, greenleaf had een hoop voordelen, maar voor katten met een lange of zwarte vacht was het de vraag of het 't waard was. "Misschien kunnen we wat van Riverclan leren, en moeten we gewoon gaan zwemmen!" Het was een grap, want ondanks dat ze het nog zo warm had, zwemmen hoefde ze niet zo nodig. En ze zag het al helemaal niet zitten om iets van Riverclan over te nemen. Rabbit keek naar de zwarte poes, die een bloempje uit de grond rukte en op haar rug rolde. 'Ik denk dat ik stervend ben' De calico grinnikte er hartelijk om, maar ergens in haar achterhoofd had ze een duister gevoel. Er waren te veel sterfgevallen geweest in windclan de laatste tijd. Het maakte haar nerveus, ze wist niet waar het vandaan kwam. Plots was het niet zo makkelijk om luchtig te kwekken over het weer, maar Rabbitfoot wou niet het gesprek verpesten.

-Beetje flut ;A;

"Misschien kunnen we wat van Riverclan leren, en moeten we gewoon gaan zwemmen!" Wolf grinnikte- ja dat zou wel handig zijn. Maar Wolf verwachtte niet dat het ooit zou gebeuren, zwemmen was een van Riverclans geheimenwapen. Het zou zijn waarde verliezen als iedereen het kon. Echter reageerde de calico beter op haar eerste woorden dan haar grap; eerst grinnikte ze maar veder zei ze niks; iets wat Wolf een onzeker gevoel gaf. Was ze te ver gegaan, ze had geen grap moeten maken over de dood. Ah waarom deed ze toch altijd zo stom! Iets wat nerveus zocht de poes naar woorden om het onderwerp te veranderen. 'Heb ik al gezegd dat ik Rabbitfoot echt een mooie naam vind?' bij gebrek aan beter.

Rabbitfoot realiseerde zich dat ze een lange stilte had gestart, en voelde zich een mousebrain. Dit was niet haar bedoeling, al helemaal niet dat ze Wolfhunt nu zo liet hangen. Ze was net van plan om haar bek open te trekken, tot de poes haar voor was. 'Heb ik al gezegd dat ik Rabbitfoot echt een mooie naam vind?' Het kwam zo uit de lucht vallen dat de calico bijna een beetje moest proesten, maar ze was de ander meer dan dankbaar dat ze het gesprek had kunnen sturen. "Zit je nou met me te sjansen?" Vroeg ze met een grijns. Nu kon ze weer makkelijker praten. "Ik had verwacht dat je een konijnengrap ging maken," mauwde ze eerlijk. Dat was niet ongewoon. Het was eigenlijk wel komisch, een Wolfhunt en een Rabbitfoot samen. "Je gaat me toch niet opeten, Wolf?" Als er geen konijnengrap gemaakt zou worden, zou ze wel een wolvengrap maken. Loom likte de poes haar poot, en bracht hem kort over haar kop om wat stof weg te vegen. Als er dan toch met haar gesjanst werd, kon ze beter schoon zijn.

"Zit je nou met me te sjansen?" Wolf werd rood- ook al wist ze dat Rabbit haar plaagde. Toch voelde ze zich in verlegenheid gebracht. De calico liet haar toen weten dat ze een konijnen grap verwacht had- iets waarop Wolf met haar oren wiebelde. Ze durfde eerlijk gezegd geen grappen meer te maken; wat als ze weer te ver ging? Nee ze wilde niet weer z'n fout maken. Dat liet ze in deze situatie wel aan Rabbit over."Je gaat me toch niet opeten, Wolf?" De zwarte poes grinnikte- ze zou niet durven. De poes schraapte haar keel 'Oh rabbit, my claws are dull now so don't be afraid
I could keep you warm as long as you can just try to be brave' zong ze met een duidelijk stem. Haar zang stem was niet geweldig; maar ook niet lelijk.

De poes grinnikte, en begon, tot Rabbits verbazing, te zingen. Het was geen nachtegaal, maar het was een duidelijke, heldere stem. De calico wachtte tot Wolhunt klaar was, en floot na afloop. "Je hebt een mooie stem," Merkte ze op, en rolde op haar rug. Vies was ze toch al, dus wat maakte de grond dan nog uit? "Als ik een konijn was, maakte ik dat ik wegkwam." Ze was zich bewust van de ironie in die zin, maar liet het gaan. Ze keek naar de lucht, het kleine stukje schaduw dat de wanden van het kamp wierpen op hun was verkoelend, maar ze kon nog steeds de hemel zien. Strak blauw, geen wolkje aan de lucht. "Wolfhunt, is jou iets raars opgevallen op ons territorium?" Uiteindelijk bleef het mysterie van de recente doden maar rondspoken in haar hoofd, ondanks dat het niet een luchtig gespreksonderwerp was kon ze gewoon nergens anders aan denken. Misschien was haar clangenoot iets opgevallen, misschien konden ze er samen achter komen, als clan, wat er aan de hand was.

De calico merkte op dat ze een mooie stem had-iets wat haar deed blozen. Ze was niet echt gewend aan complimentjes. De oudere kattin liet haar toen weten dat als ze een konijn was ze 'maakte dat ze weg kwam' Wolf green kort en gleed met haar licht blauwe ogen over de grond heen. Ze mocht dan wel de naam 'Wolf' hebben; maar dat was ook alles. Ze leek kwa karkater helemaal niet op wat je zou verwachten van een Wolf. In dat aspect was zij de konijn hier. "Wolfhunt, is jou iets raars opgevallen op ons territorium?" de zwarte kattin dacht even na- ze had er niet echt op gelet. Om eerlijk te zijn, dus misschien wel? Nu begon de poes te twijfelen. 'Ik denk het niet' sprak ze toen, niet echt wetend welke toon ze moest gebruiken. 'Hoezo?' had Rabbit iets gezien dat zij niet zag? En zo...moest ze bang zijn?