Een Leader moest al haar Warriors kunnen vertrouwen de taken uit te voeren die ze moesten uitvoeren en toch was de werkelijkheid anders. Het gesprek met Stallionheart en een eerder gesprek met Evergreen had veel bij de jonge Leader losgemaakt. Wanneer het kon, moest ze zo snel mogelijk samendromen met Starclan om haar levens te ontvangen. De laatste patrouilles stroomden het kamp weer in en de grijzige kattin stapte rustig en zelfverzekerd naar de prooihoop toe om er een muisje vabaf te pakken. Doe dag had ze gejaagd en aardig wat prooi weten binnen te halen. Windclan zou wel weer aansterken, toch? Haar blauwe blik viel op Stallionheart waarna ze naast hem ging zitten en haar kop kort boog als groet.

tag: Stallionheart

De gevlekte kater had die dag met haar gesproken nadat ze hem een patrouille had laten lopen. Stallionheart had haar nieuws gegeven die alles behalve gewenst was, zeker zo kort naar het gevecht met Bloodclan. Haar blauwe ogen stonden star, maar warm en ze had besloten dat ze de Sharing Tongues die de kater had georganiseerd niet had kunnen missen. Niet zou willen missen, familie was belangrijk, het hield haar op de poot. Dan herinnerde ze zich weer waarvoor ze het allemaal deed. Hij begroette haar eveneens met een knikje waarna hij zijn duif even liet liggen en sprak. "Alles weer een beetje op orde daarboven?" Mauwde hij met een vragende ondertoon. De leader knikte enkel terwijl ze een hap van de muis doorslikte en haar mondhoek even likte. "Dit is niet de plek om het er over te hebben, maar het gaat goed." Murmelde ze zacht en warm. Ze nam het hem niet kwalijk dat hij het controleerde maar ze wou nog niet de hele clan aanspreken op het verraad. Hij keek naar haar voorhoofd, daar waar haar aftekeningen een M vormden. Maar niet recht in haar ogen, hierdoor kantelde ze haar kop even waarna ze hem een zachte warme glimlach gunde. Hoewel hij haar op haar zenuwen kon werken nam ze het hem niet kwalijk. Elke goede Warrior zou doen wat hij had gedaan. "Voel je vrij om je bij ons aan te sluiten," mauwde de kater uitnodigend naar een bekende zilverkleurige kattin. Haar adoptiedochter, Silverdew. Oceanbreeze gunde de jongere kattin een liefdevolle blik waarna ze zich weer stil op haar prooi focuste. Wat haar betreft kon haar dochter er inderdaad bij komen zitten.

Tag: Silverdew & Stallionheart

Silverdew leek nog niet zeker te zijn over de plek waar ze wou gaan zitten en dus liet Oceanbreeze haar verder met rust terwijl ze naar haar prooi keek en een tikkeltje ongemakkelijk een hap ervan nam. Ze had nog steeds zorgen aan haar kop; Windclan was vast nog niet over alle problemen heen. De Sharing Tongues was echter de perfecte gelegenheid om even te ontspannen. Tinderlight, Spottedpaw, Chanterellekit, Nightdew, Leopardpaw, Wolfhunt en uiteindelijk ook Willowbreeze voegde zich toe aan het gezelschap. De kater nam een hap van zijn eigen prooi voordat hij weer sprak. "Ruilen?" Vroeg hij
Oceanbreeze fronste even. "Geen honger?" Mauwde ze een tikkeltje bezorgd.

De calico kater schudde zijn kop. Hij had geen honger. Iets dat Oceanbreeze ergens wel begreep. Er waren zoveel dingen waarover ze zich zorgen konden maken. "Ondanks dat we eindelijk bij elkaar zijn ben ik onrustiger dan ooit," bekende de kater waardoor de zilveren kattin enkel knikte. Ze kende het gevoel. "Het liefst zou ik geen enkele Bloodclan kat meer in de verste verte zien. Als wij aansterken doen zij het ook," Verklaarde de kater waarop ze knikte en even met het puntje van haar staart zwiepte. "Inderdaad, maar ik denk dat geen van de Clans hen laat winnen." Het was enkel de vraag hoeveel verlies ze zouden lijden tegenover Bloodclan. De kater keek naar zijn witre poten en Oceanbreeze schoof haar prooi woordeloos zijn kant op. Die van haar was kleiner en delen zou geen probleem zijn. "Zorgen ontnemen me mijn eetlust," Zei hij zachter zodat enkel de jonge Leader het zou horen. "Hmm, ik ken het. Vergeet niet dat de Clans veel geleerd hebben tijdens de reis. Van elkaar, met elkaar." Mauwde ze zacht waarna ze haar blik hief. Binnenkort zou ze met Starclan samendromen. Dat zou vast wat rust brengen in de Clan.

De kater staarde in de verte, duidelijk in gedachten verzonken en hoewel ze zijn zorgen begreep, immers maakte de Leader zich ook standaard zorgen om haar Clan; was ze er zich ook bewust van dat er voorlopig weinig kans op problemen waren van buitenaf. Ze was van mening dat zolang Bloodclan nog een gevaar was, dat de Clans samen tegen die ratten zou vechten. Ze waren nog erger dan muizenvoer. "Tijdens de reis moesten we samenwerken. Nu is het ieder voor zich. Zoals het hoort," Mauwde de kater, waarop de jonge Leader enkel instemmend een geluidje maakte. Ergens was ze blij dat ze haar Clan op een eigen territorium kon leidden, waar ze thuis hoorden. Waar ze tot hun recht kwamen. "Het was inderdaad leerzaam maar ik denk dat als alles weer bij het oude is de Clan's elkaar weer net zo goed naar het leven staan als eerst. Riverclan zou een aanval kunnen doen of Shadowclan," Snoof de kater. "Die katten die we kenden in de bergen vallen nu weer terug in oude gewoontes en de reis zullen ze waarschijnlijk niet vergeten maar, ik vermoed dat ze er zich er niks van aan trekken," Mauwde de kater vervolgens waardoor Oceanbreeze zuchtte en kort fronste. "Iedere clan moet terug naar het oude, we horen gesplitst te zijn op onze sterkste punten, zodat we elkaar niet verzwakken en voort kunnen bestaan op ons eigen territorium. Voorlopig maak ik mij nog geen zorgen, geen Clan is sterk genoeg om een ander aan te vallen en de kans is groot dat de Apprentices niet tegen de Apprentices van andere clans willen vechten," Mauwde de kattin nuchter. De avond was vredig en geen van e katten kon in de toekomst kijken. Dus konden ze enkel voorbereid zijn voor het ergste en hopen op het beste.