And who might you be?

Onderwerp: And who might you be? di 11 sep 2018 - 17:10

Scar opende zijn groengele ogen en keek om zich heen. Hij merkte dat hij tegen een pels lag en stond direct op. Het was niet dat hij de warmte niet apprecieerde, maar als hij hier te lang over na begon te denken, begon hij het warm te krijgen omdat hij het awkward begon te vinden en niet omdat hij het fijn vond. Hij was inmiddels alweer één moon oud en dat viel te merken: zijn poten waren iets langer geworden zodat hij eindelijk wat langere stappen kon zetten en zijn stem klonk niet meer zo irritant hoog. Nog steeds irritant hoog, maar niet meer zoals eerst. Maar met ouderdom kwamen natuurlijk ook de echte vragen opzetten: waar was zijn vader? Waar was zijn moeder? Het was hem al vrij snel duidelijk gebleken dat de queens in de barn waar hij sliep het niet over zijn vader wilden hebben. Hij had ook al snel doorgehad dat zijn pleegmoeder die zich over hem ontfermde niet zijn echte moeder was, maar dat maakte niet veel uit. Hij dacht ook niet dat hij haar ooit als een echte moeder zou gaan zien, maar ook dat maakte niet veel uit. Hij was er al aan gewend geraakt dat hij binnen korte tijd waarschijnlijk op zichzelf gewezen zou zijn en om heel eerlijk te zijn, keek hij daar al naar uit. De jonge kitten stond op, rekte zijn pootjes wat en keek vervolgens om zich heen. Het felle licht dat door de ingang naar binnen sijpelde, vertelde hem dat het al iets later op de ochtend was. Hij wilde het liefste naar buiten gaan, maar dan moest hij over al die lichamen kruipen en daar had hij weinig zin in. En dus richtte hij zijn blik maar wat op de andere kittens en bestudeerde hun een beetje. Hij had kennis gemaakt met de familie van zijn pleegmoeder en hoewel hij ze nooit als eigen familie zou kunnen beschouwen, was het ergens wel fijn om te weten dat hij toch niet helemaal alleen was. Die gedachte hield hij uiteraard puur alleen voor zichzelf. Hij wilde niet dat iemand wist wat er in hem omging. Dat was het niet waard.

Onderwerp: Re: And who might you be? zo 14 okt 2018 - 13:36

Beef lag luid snurkend te slapen. Hij zou niet heel lang kitten meer blijven - maar nu genoot hij nog van het rustige leventje dat hij leidde. Als het aan hem alg zou hij altijd zo kunnen leven; maar dat betekende niet dat hij zich echt zorgen maakte over zijn tijd als young one. Het zou wel komen, allemaal op zijn tijd. Hij dacht er niet zo bij na. Hij lag op zijn rug, met zijn pootjes naar boven, en ze bewogen alsof hij aan het lopen was. Zo spendeerde hij meestal zijn tijd: slapend, snurkend, oftewel al etend. Want dat deed hij ook graag.